ตัวหนึ่งเป็นสีขาว-น้ำตาลลายข้าวตอก  ชอบนอนริมถนนไม่แยแสต่อเสียงรถราที่วิ่งขวักไขว่ในยามเช้า

อีกตัวเป็นสีขาว-ดำ  เห็นไม่ชัดนัก   แต่ก็เห็นหางเป็นพวงตั้งพลิ้วปลิวไสว

พยายามหาจังหวะถ่ายรูปหมู่  แต่ไม่ถนัดนัก  เพราะรถต้องเคลื่อนตัวตามกันไป 

ใจจริงอยากเอามาเลี้ยงจังเลย.... แต่ก็เกินกำลังคนจน ๆ เช่นแจน

หัวใจหน่ะยิ่งใหญ่ค่ะ... แต่กำลังไม่มี...

เศร้าใจจัง...

เดี๋ยวขอไปคิดก่อน.. ถ้าเที่ยวจะฝากคนโน้นคนนี้ ก็คงไม่ถนัดนัก ไม่ใช่แนวทางที่เหมาะสมนัก เพราะเราไม่สามารถทราบได้หรอกค่ะว่าเขามีปัญหาอะไรอยู่บ้าง....

ถ้าใครผ่านแถวนั้นก็ ทักเขาบ้างนะคะ...

คุณวิเชียรคะ..

น้อง ๆ เขาไม่ผอมใช่ไหมค่ะ.. ว่าง ๆ รบกวนไปซุ่มดูหน่อยสิคะ...

ว่าน้อง ๆ มีคนแอบมาให้ข้าวหรือเปล่า