๔.  สู่ชุมชนคนรักสุนัขบางแก้ว

        ชีวิตเจ้าปิงปองและครอบครัวของผมดำเนินต่อไปด้วยความสงบสุข   บางแก้วเป็นสุนัขที่เลี้ยงง่ายอย่างที่ตำราเขียนไว้  กับข้าวมื้อเย็นที่เหลือเป็นอาหารอย่างดีสำหรับมัน  เพราะอาม่าชอบทำกับข้าวอร่อยๆให้สำหรับลูกๆหลานๆได้ทานทุกวัน   แต่ก็พยายามระวังไม่ให้กระดูกเป็ดกับมัน  เพราะฟังมาว่ากระดูกเป็ดแข็ง ย่อยยากและมีคม อาจจะไปทิ่มแทงกระเพาะมันทะลุได้  ส่วนมากจะเป็นปลาคลุกข้าวพร้อมกระดูกหมูกระดูกไก่   ตามด้วยคุ๊กกี้ซึ่งผมใช้เรียกอาหารสำเร็จรูปของสุนัขที่ซื้อเผื่อไว้ให้มันกินเพิ่มเติมหากกับข้าวมื้อเย็นเหลือไม่มากนัก  บางครั้งมันจะได้กินของว่างประเภทกล้วยและน้ำแข็ง ซึ่งมันชอบเป็นพิเศษ

        เมื่อกินข้าวอิ่มแล้ว เจ้าปิงปองจะชวนเจ้าโบไปวิ่งเล่นไล่กัดกันอย่างสนุนสนานที่ลานหน้าบ้าน   เจ้าโบแม้ว่าอายุจะมากแล้วแต่ยังชอบเล่นกับเจ้าปิงปองเหมือนเด็กๆ   รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันที่ปล่อยให้เจ้าโบอยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีเพื่อนเล่นมาเป็นเวลาถึง ๓ ปี   ตอนนั้นมิตรภาพของพี่น้องคู่นี้ดูแนบแน่นจนพวกเราคิดไม่ถึงว่าจะมีวันที่มันทั้งสองจะกลายมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันในภายหลัง

        เจ้าปิงปองชอบกัดแทะไปทั่ว   รองเท้าที่วางอยู่นอกบ้านโดนมันกัดขาดไปหลายคู่จนแฟนรำคาญ   ต้องไปหาซื้อกระดูกหมูชิ้นโตๆนำมาต้มเป็นน้ำซุ๊ปสำหรับทำก๋วยเตี๋วยน้ำให้ผมและลูกๆทาน   แล้วเจ้าโบและเจ้าปิงปองก็พลอยได้รับอานิสสงค์เป็นกระดูกหมูชิ้นใหญ่ไว้เคี้ยวเล่นแทนรองเท้า และเพราะกระดูกหมูนี่แหละ  ที่เป็นสาเหตุให้พี่น้องต้องมาทะเลาะกันจนมองหน้ากันไม่ติดดังที่จะเล่าให้ฟังต่อไปในบทหลังๆ

        นอกจากเจ้าปิงปองจะชอบแทะสิ่งของแล้ว   มันยังขอบเล่นน้ำเป็นพิเศษ   เวลาดื่มน้ำชอบเอาขาจุ่มเข้าไปในอ่างน้ำแล้วตะวักน้ำเข้าหาตัว และชอบลงไปเล่นน้ำในอ่างบัวจนแฟนต้องเอากระเบื้องมาปิดไว้   แต่มันก็ยังแอบไปแช่น้ำในกะลามังซักผ้าที่อาม่าลืมเทน้ำออก  แล้วก็ไปนอนคลุกดินและสิ่งสกปรกจนเนื้อตัวมอมแมม

 

        มีอยู่หลายครั้งที่มันก้บเจ้าโบช่วยกันสร้างวีรกรรมด้วยการไล่กัดสัตว์เลื้อยคลานต่างๆ เช่น งู หรือจิ้งเหลนที่เข้ามาวิ่งเพ่นพล่านในบ้าน   และถ้ามีคนเดินผ่านหน้าบ้าน พวกมันจะวิ่งไปมองลอดประตูรั้ว   หากเป็นคนแปลกหน้าก็จะช่วยกันเห่าจนชายบ้านแถวนี้    ไม่ค่อยมีใครกล้าเดินผ่านหน้าบ้านนัก  เพราะกลัวมันจะหลุดออกไปกัดเอา

        สาเหตุที่สุนัขบางแก้วชอบแทะสิ่งของ ชอบเล่นน้ำ  ชอบคลุกสิ่งสกปรกและชอบการไล่ล่านั้น   เท่าที่ศึกษาจากประวัติของสุนัขบางแก้วทราบว่ามีเชื้อสายมาจากสุนัขบ้านของหล่วงปู่มากที่วัดบางแก้ว จังหวัดพิษณุโลก ไปผสมกับหมาป่าได้ลูกออกมาเป็นสุนัขที่มีความสวยงาม มีความซื่อสัตย์ภักดีกับคนเลี้ยง และมีความกล้าหาญไม่กลัวสุนัขอื่นๆแม้จะใหญ่กว่า   มีชาวบ้านมาขอลูกสุนัขไปเลี้ยงกันบนแพเรือ   ทำให้สุนัขบางแก้วมีการพัฒนาสายพันธุ์ตามธรรมชาติ   จนมีลักษณะเฉพาะของตนเอง   และเนื่องจากมันต้องอยู่บนแพกับชาวบ้านที่หากินด้วยการจับปลาไปขาย   ทำให้มันชอบกินปลาและชอบเล่นน้ำเป็นพิเศษ   แต่สุนัขบางแก้วก็ยังมีนิสัยที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของมันที่เป็นหมาป่า   คือชอบการไล่ล่า ชอบกัดแทะสิ่งของและคลุกกับทรากสัตว์เพื่อการอำพรางตัว

        มีคนกล่าวว่า ถ้าเลี้ยงสุนัขบางแก้วโดยการขังหรือล่ามไว้ตลอดเวลา จะทำให้มันเครียดและมีนิสัยดุร้ายมากขึ้น   โชคดีที่บ้านผมมีบริเวณอยู่บ้างเล็กน้อย   จึงปล่อยให้มันวิ่งเล่นหลับนอนอยู่นอกตัวบ้าน ยามเมื่อมีเพื่อนฝูงญาติพี่น้องมาเยี่ยมเยือน   จึงจะนำไปล่ามโซ่ไว้หลังบ้าน   ซึ่งมันก็ยอมให้ล่ามแต่โดยดี   เพราะชินกับการถูกล่ามไว้หลังบ้านมาตั้งแต่เด็ก

        แต่พอได้เวลาเที่ยวของมัน มันจะเริ่มหงุดหงิด และจะเห่าเสียงดังเหมือนเตือนให้ผมทราบว่าได้เวลาที่จะไปเดินเล่นนอกบ้านแล้ว   เจ้าโบก็เช่นกัน พอได้เวลา ๕ โมงเย็น มันจะมานั่งทำหน้าเศร้าอยู่นอกประตูหลังบ้าน   รอว่าเมื่อไหร่ผมจะพามันไปเที่ยวซักที   วันไหนผมกลับค่ำ  พวกมันก็จะอดเที่ยว

        ผมพยายามพาเจ้าโบและเจ้าปิงปองไปเดินเล่นตามถนนในหมู่บ้านทุกเย็น   เพื่อให้มันได้คุ้นเคยกับผู้คนที่ออกมาเดินออกกำลังกาย   เจ้าโบชอบไปทักทายชาวบ้านด้วยการไปดมรอบๆ   มีอยู่ครั้งหนึ่ง มันเกิดคึกคะนองขึ้นมาอย่างไรไม่ทราบ งับเข้าที่กางเกงของชาวบ้านผู้หนึ่งจนชาวบ้านผู้นั้นตกใจ    ผมต้องรีบเข้าไปปรามและขอโทษชาวบ้านผู้นั้นอย่างแรง   โชคดีที่เจ้าโบมันคงกัดเล่นๆ เลยไม่มีปัญหาอะไรมากนัก   แต่เพื่อความปลอดภัย   ตอนหลังผมต้องไปซื้อตะกร้อมาครอบปากมันไว้ทุกครั้งที่ปล่อยให้มันออกมาวิ่งเล่นนอกบ้าน

        ส่วนเจ้าปิงปองนั้น   มันจะดีใจสุดๆ เวลาได้ออกมาเดินเล่นนอกบ้าน   มันจะเดินแกว่งหาง ทำขนฟู  เข้าไปทักทายกับผู้คนและสุนัขอื่นที่เดินผ่านไปมา   แต่ไม่มีใครกล้าเล่นด้วย  แม้แต่สุนัขเจ้าถิ่นยังต้องเดินหลบให้มัน   ผมต้องคอยจูงเจ้าปิงปองไว้ให้มั่น  กลัวมันกระโจนเข้ากัดเด็กที่ขี่จักรยานเล่นตามถนนในหมู่บ้าน

        เจ้าปิงปองอายุ ๖ เดือนแล้ว หางมันเริ่มเป็นพวงสวยงามโค้งมาแตะกลางหลัง ขนรอบคอก็ยาวเป็นแผงราวกับสิงโต     ที่หลังองมันจะมีขนยาวแผ่กระจายคล้ายอานม้ายาวไปตลอดถึงหาง   เวลาตื่นตัว  ขนส่วนนี้จะตั้งชูขึ้นเหยียดเป็นแนวยาวตลอดกลางแผ่นหลัง   ลำตัวที่เคยขาวเริ่มมีกระเป็นจุดๆขึ้นประปราย ซึ่งเป็นลักษณะดั้งเดิมของหมาป่า บรรพบุรุษของมัน

        มักจะมีเพื่อนบ้านมาถามผมว่า เจ้าปิงปองนี้ใช่บางแก้วแท้หรือไม่   ผมเองตอบไม่ได้  แต่ฟังแล้วให้รู้สึกเจ็บใจที่เราไม่ได้ขอใบรับรองพันธุ์ประวัติจากคนขายไว้เป็นหลักฐาน   เจ้าปิงปองเลยกลายเป็นลูกไม่มีพ่อไม่มีแม่   ไม่รู้ชาติกำเนิดของตัวเอง   ไม่สามารถไปจดทะเบียนเป็นสุนัขบางแก้วกับเขาได้

        เพื่อที่จะตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้แน่ชัด   ผมได้เข้าไปเยี่ยมชมเว็บไซต์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับสุนัขบางแก้วบนอินเทอร์เน็ต    ได้พบเว็บไซต์ต่างๆที่ให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เกี่ยวกับสุนัขบางแก้วมากมาย   

        แต่มีอยู่เว็บไซต์หนึ่งที่มีส่วนสำคัญทำให้ชีวิตเจ้าปิงปองผันแปรไป  เว็บไซต์นั้นมีชื่อว่า "ชุมชนคนรักสุนัขบางแก้ว"

 

Next