ชุมชน คนรัก บางแก้ว

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J10364698/J10364698.html

เอามาให้อ่านกัน นิยายน้ำเน่า สนุกปนเศร้าของบางแก้วตัวหนึ่ง

14-16 มีนาคม 2011

เรื่องของน้องเดียวดาย...หมาบางแก้วที่จังหวัดพิษณุโลก เกิดขึ้นเพราะ น้องชื่อเอ๋ (คนที่ดูแลเจ้าอ้วน  ที่เคยคาดว่าเป็นมะเร็งที่ปากหรือไม่??) มาปรึกษาว่า  

เรื่องของน้องหมาบางแก้ว  หมาจรที่จังหวัดพิษณุโลก (น้องเอ๋เป็นคนจังหวัดพิษณุโลกและกลับบ้านบ่อยๆ) ถูกตีจนหลังหักและพิการเดินไม่ได้   หลังจากนั้น ถูกคนเอาน้ำร้อนราดเนื่องจากคงไปเกะกะและเป็นที่น่ารำคาญของคนแถวนั้น   แผลพุพองจนหนองและหนอนไชเต็มไปหมด  พุงเป็นโพรง ขยับเขยื่อนตัวเองไม่ได้   เรียกว่านอนรอความตายอย่างเดียว  การทำความสะอาดต้องเอาน้ำฉีดเข้าไปที่พุงเพราะหนอนไชเข้าไปมากมาย  คนแถวนั้นก็รังเกียจ ทั้งด้วยกลิ่นและภาพที่ไม่น่ามอง  เรียกว่าไม่มีใครสนใจเลย

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว   วันจันทร์ตอนค่ำ น้องเอ๋มาปรึกษาว่าจะช่วยเค้าได้อย่างไรดี  ตอนแรกเราบอกว่า   ถ้าน้องเอ๋กลับไปบ้านที่พิษณุโลกเมื่อไหร่  ช่วยถ่ายรูปมาให้หน่อย จะเอาไปลงในพันทิปเพื่อหาคนช่วยพาเค้าไปหาหมอ  แต่คิดไปคิดมา มันอาจจะใช้เวลานาน  กว่าจะรอคนเข้าไปช่วย  หรือ อาจไม่มีเลย  กลัวว่าหมาจะไม่รอดแน่  เพราะทุกวันนี้ก็ไม่มีใครเหลียวแล เหม็นเน่าไปหมด กำลังนอนรอความตาย

คืนวันอังคาร  เราถึงกับนอนไม่หลับก็เลยลุกขึ้นมาแพ๊คถุงอุปกรณ์ช่วยการขนย้ายให้น้องหมา  ประกอบไปด้วย ผ้ายางปูเบาะรถ  ผ้าห่มเอาไว้รองตัวระหว่างนอนมาในรถ  สายรัดปาก  ยาซึม   แล้วเราเอาถุงนี้ไปให้น้องเอ๋  แล้วบอกเค้าว่า "คิดว่าเอาบุญกับหมานะ เอาเค้ามากรุงเทพรักษาตัว  มาเสี่ยงตายเอาข้างหน้า ถ้าเค้ายังพอมีบุญ  เราก็จะส่งรักษาตัวให้ถึงที่สุด แต่ถ้าเค้าบุญน้อย เราก็จะทำดีที่สุดเท่าที่เราทำได้ "  

ซึ่งเราก็  ได้แต่หวังว่าการเดินทางมากรุงเทพครั้งนี้ของน้องเดียวดายจะพอมีหวังและแสงสว่างให้อีกหนึ่งชีวิต  หวังอย่างเดียว  เพียงว่าให้เค้ามีชีวิตรอด

น้องเอ๋กับแฟน (อาเฮียร้านขายยา) จึงตัดสินใจจะขับรถขึ้นไปพิษณุโลกคืนวันพุธ  เพื่อไปรับตัวน้องหมาบางแก้วตัวนี้มา จะมาถึงกรุงเทพวันพฤหัสบดีตอนค่ำๆ  แล้วเราจะรับช่วงต่อพาเค้าไปรักษาตัว  น้องเอ๋และแฟน (อาเฮียร้านขายยา)ไปด้วยใจมากๆ นอนไม่หลับพอๆกัน  ภาวนาให้เค้ามาได้ตลอดรอดฝั่ง อย่างน้อยก็คงไม่ตายทรมานอยู่ที่พิษณุโลกแน่นอน  วางแผนกันไว้อย่างดิบดี  น้องเอ๋เองก็เตรียมอุปกรณ์การล้างแผลใส่ถุงเบ้อเร่อเตรียมทุกอย่างกับการเดินทางของน้องเดียวดายอย่างเต็มที่

          แต่แล้ววว... บ่ายๆของวันพุธ  น้องเอ๋โทรมาบอกว่า  น้องเดียวดายจากไปเมื่อสายของวันพุธนั่นเอง  ทั้งๆที่คืนนั้น น้องเอ๋และอาเฮียกำลังจะเดินทางไปรับและกลับเข้ามากรุงเทพด้วยกันในวันพฤหัส   เสียดายเวลาถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้อีกนิดเดียว  น้องเดียวดายคงไม่ต้องจากไปอย่างเดียวดายเช่นนี้

         ...เดียวดายบุญน้อยนัก   เวลาอีกเพียงนิดเดียว  เราคลาดกันนิดเดียว  เดียวดายก็จะได้มารักษาตัวแล้ว  แต่มาด่วนจากไปเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว  

สุดท้ายนี้ ไม่มีอะไรจะกล่าวนอกจาก ความรู้สึกจิตตก หดหู่อย่างบอกไม่ถูกค่ะ   ขอให้น้องเดียวดายไปดี  สู่สุขคติ   ชาตินี้เดียวดายได้ชดใช้กรรมหมดแล้ว  เกิดชาติหน้าฉันท์ใดขอให้มีแต่คนรักคนดูแล  อย่าได้มีชีวิตเหมือนตัวคนเดียวอย่างชาตินี้อีกเลย...

กระทู้นี้โพสมานานหลายวันแล้วในพันทิพ  อ่านกระทู้นี้ซ้ำไปซ้ำมาหลายครั้ง อ่านไปร้องไห้ไปทุกครั้ง   หมดคำที่จะพูด  หมดใจที่จะหวัง  หดหู่ ซึมเศร้า 

ไม่อยากเก็บความรู้สึกแย่ๆแบบนี้ไว้คนเดียว  เพราะ  มันคือความจริง   ที่ต้องยอมรับกันให้ได้แม้จะรู้สึกไม่ดีกับเรื่องราวนี้สักแค่ไหน  ผู้คนมักจะโอภาปราศัย  ถ้วยคำไพเราะรื่นหู  แลกเปลี่ยนสิ่งดีๆแก่กันและกัน มากมายอยู่แล้วในแต่ละวัน ทั้งที่เป็นความจริง และ ไม่จริง  อยากให้  ได้รับรู้ความเป็นจริง  ที่เกี่ยวข้อง กับ วิถีชีวิตประจำวันของเราอย่างใกล้ชิด  เช่น หมาบางแก้ว กันดูบ้าง 

แว่วมาว่า  โครงการ บางแก้วคืนถิ่น  แห่งเมืองพิษณุโลก นี้เอง  ก็ยังไม่ประสงค์จะต้อนรับ บางแก้ว จรจัด ที่พิการ หรือ เจ็บไข้ได้ป่วย  เข้าไว้ในอุปการะของโครงการเลย  (แม้ว่ามันจะเป็นหมาพันธุ์ที่มีชื่ออยู่ในคำขวัญประจำจังหวัด) 

คิดแต่จะ ให้ บางแก้วสายพิษณุโลกดั้งเดิม  ตัวที่ไปมีชื่อเสียงเด่นดังในสนามประกวดต่างๆทั่วประเทศ  ได้กลับคืนถิ่น  เพียงเพื่อไว้ใช้เป็น พ่อ แม่พันธุ์  สืบสายพิษณุโลก เท่านั้น 

ป้าวิครับ ในแง่มุมของชาวบ้านเขาก็มองแค่การซื้อขายหมาเป็นหลัก มองแต่รายได้เป็นหลัก เช่นเดียวกันกับตัวผมเอง ก็ไม่อาจปฏิเสธในเรื่องการสร้างหมาขึ้นมามากมาย ผมก็เสียใจในแง่การเกิดมาของชีวิตที่ถูกกระทำย่ำยีจากผู้ที่มองว่าตัวเองเป็นมนุษย์อันประเสริฐ ความปรารถนาดีที่กลุ่มของป้าวิ น้อง บิกวัน รวมถึงตัวผมด้วย อยากให้ถิ่นกำเหนิดมีส่วนรับผิดชอบบ้าง และถ้ามองให้ลึกการที่ ส่วนพระองค์ภาฯ ท่านลงมาให้ผลักดันเรื่องนี้ บการที่หาทางแก้ไขปัญหาเรื่องบางแก้วตกอยากหรือถูกทารุณกรรม จะมีโครงการดีๆเข้ามาสู่ชุมชน รวมถึงถนนหนทาง ไฟฟ้าน้ำประปา ต้องได้รับการปรับปรุงแน่นอนจากทางราชการ รวมถึงโครงการต่างๆเกี่ยวกับการท่องเที่ยว นำมาสู่รายได้ครัวเรือนเพิ่มเติม  แลกกับการดูแลน้องหมาอันเป็นผลผลิตเริ่มต้นจากตรงนี้ อันนี้บ่งชี้ให้เห็นถึงผู้นำชุมชน วิสัยทรรศสั้น เรื่องง่ายๆคิดไม่ซับซ้อนกับคิดไม่เป็น ผมไม่โทษชาวบ้านหรอกครับ ผมขอว่ากล่าว ผู้นำชุมชนเท่านั้น อย่าไปเสียใจเลยครับป้าวิ ช่องทางบริเวณ ศุนย์พักพิงของทางเทศบาลก็ยังมีอยู่ เราคงต้องผลักดันผ่านทางนี้  ข้อความข้างบนผมเป็นผู้เขียน ผมขอรับผิดชอบทุกอย่างหากจะมีผู้ใดตำหนิ ป้าวิ น้องบิ๊ก น้องหนึ่ง มาถกกับผมได้เลยครับ

ผมเคยไปทำบุญฝังลูกนิมิตที่วัดแห่งนึง  ตอนปิดทองผมเห็นมีแต่คนรุมติดกันแต่ข้างหน้าองค์พระ  ผมเลยไปติดหลังองค์พระ เพราะเห็นว่าว่างดีไม่ค่อยมีคนติด มีป้าคนนึงมาทักผมว่า หลานเอ้ย ไปติดตรงนั้นไม่ดีนะ มันจะทำให้การงานทำอะไรก็ไม่มีคนเห็น  ผมตอบกลับไปว่า  ขอบคุณครับป้าผมเพียงแค่ได้ยินในหลวงตรัสว่า พระถ้าไม่ปิดทองข้างหลังกันบ้างจะเป็นพระพุทธรูปที่สวยงามได้อย่างไร  ทำดีไม่ดีอยู่ที่ใจ คนไม่เห็น เทวดาท่านเห็น แม่ผมสอนอยู่บ่อยๆ

  ถูกต้องแล้วครับ เราต้องเป็นผู้ให้ก่อน เราต้องเป็นผู้เสียสละก่อน  ทำบุญอย่าหวังผล ทำแล้วสบายใจทำเลยครับ แล้วผลบุญก็จะหนุนตามมาเองครับผม อย่างบางแก้วคืนถิ่น ทุกอย่างอยู่ที่ใจและจิตสำนึก ของผู้ที่สร้างเค้าขึ้นมา อย่าได้คิดแต่พานิชอย่างเดียว ต้องมีที่สำลองไว้สำหรับสิ่งที่เราสร้างและโฆษณาขึ้นมา ช่วยน้อยช่วยมากดีกว่าไม่ช่วยไม่ทำ ทุกอย่างถ้าตั้งใจช่วยกันทำจริงๆ ผมมองเห็นแสงสว่างที่ปลายเหวแล้วครับ  ทำดีอย่าท้อ ทุกสิ่งอย่างมีอุปสัก ขอให้จับมือร่วมแรงใจกันให้หมั่น ความสำเร็จสมหวังรออยู่ข้างหน้าแล้วครับ  ขอให้โครงการบางแก้วคืนถิ่นสำเร็จไว ไว นะครับ ขอเป็นหนึ่งในกำลังใจ

คือว่า  การเอาเรื่องของน้องเดียวดาย มาแปะไว้ให้อ่านกันที่นี่  แค่อยากเอาเรื่องจริง ที่เกี่ยวกับหมาบางแก้ว ในถิ่นกำเนิดของเขา   มาบอกเล่าให้รู้กันไว้บ้าง เท่านั้น   ไม่ได้มีเจตนาจะประกาศเกียรติคุณ ว่า ทำความดี  หรือต้องการสิ่งตอบแทน   สำหรับเรื่องนี้  ก็ไม่ใช่คนที่เข้าไปช่วยเหลือ ดูแล  แค่เป็นคนก้อปเอามาแปะ 

ประเด็นของเรื่องนี้  ไม่ใช่  การทำดีเอาหน้า   แต่  ประเด็น คือ  การเอาเรื่องจริง อีกด้านหนึ่งของหมาบางแก้ว ที่คนไม่อยากรับรู้  มาคอยเตือนสติกัน   ซึ่ง เราถือเป็นหน้าที่ความรับผิดชอบอย่างหนึ่ง 

ส่วนตัวเอง  ถ้าช่วยให้ชีวิตหนึ่ง(หรือหลายๆชีวิต)มันดีขึ้นมาบ้าง โดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน  ก็จะทำและไม่เคยหวังว่าจะได้อานิสงค์ส่วนบุญใดใด  เพราะไม่เชื่อในเวรกรรมแต่ชาติปางก่อน เชื่อในปัจจุบันเท่านั้น 

ขอบคุณท่าน Apisit.De สำหรับกำลังใจ  

เราต้องการ แนวร่วมเพื่อมาร่วมด้วยช่วยกัน  ในการปฏิบัติ ,แสดงความคิดเห็น,ชี้แนะ และ ช่วยกันสนับสนุน การ อนุรักษ์หรือพัฒนา สายพันธุ์ไทยบางแก้ว ให้เป็นไปในทิศทางที่เป็นผลดี ต่อตัวหมาไทยบางแก้วที่จะเกิดมา อย่างแท้จริง

สิ่งที่ทำให้หดหู่ ท้อแท้  ไม่ใช่เรื่องความเหนื่อย จากการทุ่มเททำอะไรไปแล้วคนมองไม่เห็น (เพราะเราไม่ใช่คนประเภททุ่มเทมากมายอย่างที่พูดกันไป  แค่ทำตามหน้าที่พลเมืองดี ในด้านที่เกี่ยวกับหมาๆ  เพราะเป็นคนรักหมา ก็เท่านั้น) 

แต่เป็นความหดหู่ ท้อแท้  จากสภาพความจริงของหมาบางแก้ว ที่เรามองเห็นซ้ำซากทุกวี่วัน  แม้แต่ในแหล่งกำเนิดของมันเอง

เราเพียงทำหน้าที่ของเรา  ในการนำความจริงอีกด้านหนึ่งของหมาไทยบางแก้วมาเสนอให้รับทราบกัน   เพราะ ปัจจุบัน   มีแต่การ โฆษณา ประชาสัมพันธ์ เผยแพร่ ข้อมูล ข่าวสาร แต่เพียงด้านเดียวของหมาไทยบางแก้ว จนทำให้เป็นที่นิยมเลี้ยงกันไปทั่วทุกหัวระแหง   

โดยไม่มี สร้างระบบ ระเบียบ  และทิศทางในการอนุรักษ์และพัฒนาที่ชัดเจนร่วมกัน  เพื่อยึดถือเป็นหลัก  ในการเพาะพันธุ์  การซื้อขาย  และการเลี้ยงดูให้ถูกต้อง เป็นไปในแนวทางเดียวกัน เพื่อผลประโยชน์สูงสุดต่อ ตัวหมาไทยบางแก้ว โดยรวม ไม่ใช่เพื่อผลทางเศรษฐกิจของผู้เกี่ยวข้องเพียงอย่างเดียว 

แต่....เท่าที่มองเห็นได้ในปัจจุบัน  กิจกรรมต่างๆเกี่ยวข้องกับหมาพันธุ์นี้ ที่เผยแพร่ให้เป็นที่รับทราบกัน  ไม่ว่า จะริเริ่มโครงการขึ้นในแนวไหน  ลงท้ายก็เพื่อผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ เป็นหลัก เท่านั้นจริงๆ

พวกเราจึงพยายามผลักดัน  เรื่องจรรยาบรรณ ของ คนเพาะ คนขาย คนเลี้ยง ไทยบางแก้ว  โดยนำตัวอย่างแนวคิด จากหลายๆแหล่ง มาเผยแพร่นำเสนอให้รับทราบกัน  แม้สายพันธุ์ต่างประเทศ ที่มีข้อกำหนด กฏระเบียบ ปฏิบัติเคร่งครัด และมีองค์กรควบคุมดูแลชัดเจน  ก็ยังมีคนประเภทเห็นแก่ได้  ที่พยายามฝ่าฝืนกฏระเบียบ(เพาะหมาเถื่อน)มากมายเป็นปกติอยู่แล้ว  แต่ก็ยังดีที่เขามีกฏหมายควบคุม และ หน่วยงาน  ที่รับดูแลบรรดาเหยื่อ(หมา)เคราะห์ร้าย ที่ถูกเจ้าของทอดทิ้ง ทำทารุณ โดยได้รับการสนับสนุนด้านการเงิน หรือ สถานที่พักพิง จากบรรดาคอกฟาร์มบรีดเด้อร์ของพันธุ์นั้นๆ

เรื่องสำคัญที่เป็นกำลังใจอย่างสูงสุดแก่พวกเราทุกคนในช่วงนี้  คือ เรื่องของกฏหมายป้องกันการทารุณสัตว์ และสวัสดิภาพสัตว์   ซึ่งพวกเราช่วยกันรณรงค์ ล่ารายชื่อ เพื่อสนับสนุนผลักดันกันมานานหลายปี    ขณะนี้ เป็นที่น่ายินดีและปลาบปลื้มอย่างสูงแก่พวกเรา   ที่เรื่องนี้  ได้รับพระมหากรุณาธิคุณ  จากท่าน พระองค์ภาฯ ที่ทรงเลี้ยงสุนัขไทยบางแก้ว และทรงเป็นสมาชิกเวบนี้ด้วย   เรื่องของกฏหมายฯดังกล่าว จึงมีความคืบหน้าอย่างรวดเร็ว  หลังจากที่ถูกแช่เย็นจนแข็งมานานหลายปี