ชุมชน คนรัก บางแก้ว

รับ สแควร์จากคุณไตรสิทธิ์มาเมื่อวันอาทิตย์

เปลี่ยนชื่อ สแควร์ เป็น เอ็มเจ (MJ) เพราะชอบ ไมเคิล แจ๊คสัน  และ เพราะมีคนพูดถึง ไม่เคิลไว้ว่า....

he was a man of power; of positive power that brought people together..... He brought people from all walks of life, all Nationalities  friends and foes alike. He was healing in the spirit ..... when he visited the hospitals, the children would be miraculously healed.... Michael should be remembered for being one of the most positive human and unselfish human beings that ever lived.

http://mjtpmagazine.presspublisher.us/issue/beyond-the-dream/article/interview-with-jonathan-moffett

ก็ หวังว่า  เอ็มเจ จะเติบโตขึ้นมา มีพลังบวก (positive power) และจิตวิญญาณที่สามารถเยียวยาผู้อื่นได้ อย่างไมเคิล

วันแรกที่มาถึงบ้าน  เอ็มเจน้อย  ก็แง่งๆงับๆ ทุกคน และทุกอย่าง ที่เฉียดไปใกล้ตัว  โชคดี ที่เอ็มเจมีแรงขับในการกิน(food drive)สูงมาก  จึงนำมาใช้ประโยชน์ให้เต็มที่ ด้วยการ ให้คน พาจูง เดินไปด้วย ให้กินอาหารไปด้วย  เปลี่ยนคนจูงไปเรื่อยๆ3-4 คน  ก็เดินตามไปโดยดีทุกคน ไม่มีปัญหาอะไร  แต่ยังไม่ค่อยยอมให้จับตัวดีๆ  ยังมีง่องแง่งอยู่บ้าง 

พาไปพักในคอกให้ อึ ฉี่  เอากระดูกไว้ให้แทะเล่นท่อนนึง ก็นอนแทะกระดูกบ้าง มองโน่นนี่บ้าง  ไม่ได้ส่งเสียงหนวกหูอะไร  จนถึงเวลานอน ก็เอาใส่ box ใบใหญ่ ไว้ในห้องแอร์ มีหมาโตๆอยู่ในห้อง(แบ่งซอยเป็นคอกย่อย)อีก3-4 ตัว  ก็นอนหลับเงียบ ไม่มีเสียงเห่าหอนใดใดค่ะ

วันรุ่งขึ้น ก็ทำเหมือนเดิม  โดย ห้ามอุ้ม ห้ามใครครอบครองเป็นพี่เลี้ยงแต่ผู้เดียว  ให้ทุกคนในบ้าน ผลัดเปลี่ยน เวียนกัน มาทักทาย พาเดิน ให้กินอาหาร ค่อยๆจับ ลูบตัวบ้าง ก็เริ่มสงบขึ้นอย่างชัดเจน  เสียงขู่ก็เบาลง  บางครั้งยังมีเสียง ฮื่อๆ อยู่ในคอบ้างแต่ไม่แสดงออกมากมายเหมือนที่ศาลายา  ไม่มีการดิ้นรน กระโดด ดีดไปมาอีกแล้ว

สถานะการณ์ทั่วไป ไม่น่ามีปัญหาอะไรมากมาย  ก็ต้องดูกันไปค่ะ

ได้รับอภินันทนาการ ปลอกคอ และสายจูงชุดใหม่จากบ้านบิ๊กวัน พร้อมบริการภาพถ่ายค่ะ

วันอาทิตย์ รับ เอ็มเจ มาจากคุณไตรสิทธิ์   ในฐานะ ลูกเสือ ตัวน้อย ขู่ งับ ดิ้นรน ไม่ยอมให้คนเข้าใกล้ ไม่ยอมให้จับตัว  ไม่ยอมเข้ากล่องนอน ฯลฯ  ได้จัดการให้เขาทำตามกฏของบ้านทุกประการ กลางคืนจับใส่กล่องนอนห้องเดียวกับ ป้า ลุง ปู่ เชพเพอดอีก 3-4 ตัว  ในห้องแอร์ ก็หลับสบายเงียบ ไม่ได้ส่งเสียงรบกวน

วันจันทร์ เริ่มพาเดินในสายจูง และกินอาหารจากมือคนหลายๆคนได้ โดยไม่ขู่ หรือแสดงอาการก้าวร้าว  แต่ยังมีหวงตัวนิดหน่อย  มีขู่บ้างเป็นบางครั้ง บางคน  กลางคืน เอาเข้ากล่องได้ไม่ดิ้นรนขัดขืนแต่อย่างใด  ให้กระดูกไว้แทะแก้เซ็งก็สบายใจแล้ว

วันอังคาร  สิ้นลาย เสือ กลับคืนสู่สภาวะ หมา ตามที่ควรจะเป็น  เดินยิ้มไปกับคนพาจูงได้แล้ว  พาไปส่งให้อีกคนจูงเดินต่อ  ก็เดินต่อไปกับเขาได้ด้วยดีไม่มีอาการขัดขืนก้าวร้าว หรือเสียงขู่อีกแล้ว 

คนแปลกหน้าเดินผ่านไปมาใกล้ๆได้ ไม่สะดุ้งผวา หนือหวาดระแวง  พาเดินไปหน้าโรงงานที่มีเสียงของเครื่องจักร และอุปกรณ์ที่เป็นโลหะเสียงดังๆ ก็แสดงอาการไม่ตกใจ

เดินพอสมควรแล้ว พามาไว้ในคอกพัก ก็นอนมองคนเดินไปมา ไม่เห่าหอนรบกวน  ใครเข้าไปเล่นด้วย  ก็เข้ามาเล่นด้วยดีๆ

กฏเหล็กของบ้าน...ห้ามอุ้ม  ห้ามพูดมาก  ห้ามจ้องตา(มองผ่านไปมาได้)   

ไม่รู้ว่า ใช่ตัวเดียวกับที่ไปรับมารึเปล่า ไม่แน่ใจ...คนยื่นมือเข้าไปเล่นด้วยในคอกก็นอนหงายท้องเล่นด้วยซะงั้น 

วันพุธ  จากความร่วมมือของคนในบ้านทุกคน ที่รักษากฏเหล็กอย่างเคร่งครัด เอ็มเจน้อย  วันนี้ ไม่มีอะไรน่าห่วง  อึฉี่ ตามเวลา โดยผลัดกันออกมาเข้าส้วมหมา เหมือน พี่ ป้า น้า อา ปู่ ย่า ในบ้านทุกตัว  พาจูงเดินในสายจูงได้ทุกคน แม้ไม่มีอาหารล่อ  ก็เดินไปกับเขาได้ไม่ขัดขืน หรือแสดงออกก้าวร้าว  เหลือแต่สภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังแปลกๆ  ต้องใช้เวลาปรับตัวอีกสักระยะ ให้คุ้นเคยและไม่รู้สึกกลัว

อยู่ในคอกพักริมทางเดินผ่าน  ใครผ่านไปมาก็แวะเล่นด้วย  เอ็มเจ จะยืนมองด้วยความสนใจเวลามีคนเดินผ่าน หางไม่ตกเหมือนวันแรก  แต่ตั้งโค้งตามปกติ แสดงความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น  ไม่มีเสียงขู่ในคอแล้ววันนี้   คนแปลกหน้าที่ยังไม่รู้จักเดินผ่าน ก็ส่งเสียงเห่าใส่เลย ไม่ขู่ในลำคอ(แบบไม่มั่นใจ)อีกแล้ว  แต่พอแนะนำให้รู้จัก ก็ยอมให้จับตัวได้

เป็นมิตรกับทุกคน....

สวัสดีครับ ป้าวิ

ไม่ทราบว่า MJ  ตารางเวลาการทำกิจกรรมในแต่ละวันอย่างไรบ้าง

แล้วเลี้ยงแบบ ปล่อย หรือต้องพักใน กรง ครับ

ตอบคุณ เทพฤทธิ์..... เลี้ยงแบบปล่อยเป็นเวลา  และตามสถานะการณ์  ส่วนใหญ่ หมาบ้านนี้ มีห้องส่วนตัวของตัวเอง   ได้ออกมาเล่นและเดินวิ่งออกกำลังกายเป็นเวลาค่ะ

เอ็มเจ ก็เช่นเดียวกัน  เช้ามืด จูงออกไปเดินเล่นในสายจูงข้างนอกบ้าน  สลับคนจูงตลอดเวลา ไม่ให้คนเดียวจูงซ้ำ  แล้วเอามาปล่อยในคอกพัก  ที่อยู่บริเวณที่เป็นทางเดินผ่าน  เพื่อให้เขาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อม การเคลื่อนไหว ของผู้คน หมาตัวอื่นๆ และเสียงดังโครมครามต่างๆนานา

แต่ละมื้ออาหารทุกมื้อ ให้จัดอาหารใส่ชาม แบ่งเป็น 3-4 ส่วน  แล้วให้คนในบ้านทุกคน ผลัดกันป้อนอาหารจากมือ มื้อละ 3-4 คนตามที่แบ่งอาหารไว้  เพื่อให้เขาไว้ใจคนในบ้านทุกคน 

คนที่เดินผ่านไปมา  แวะคุยเล่นกับเขาบ้างตามสมควร ลูบเนื้อลูบตัวได้ แต่ไม่ให้อุ้มขึ้นมา  เพื่อให้เขาเข้าใจฐานะของตัวเองในฝูง  การอุ้มลูกหมา(โดยเฉพาะที่มีความเป็นจ่าฝูงและก้าวร้าวในตัวอยู่แล้ว)ขึ้นมาแนบอก  หมาจะรู้สึกตัวโตขึ้นสูงใหญ่ เสมอหรือเหนือกว่าคนอื่น 

กินอาหารแล้ว  อึฉี่เสร็จแล้ว ก็จะเก็บเข้าห้องพัก นอนพักผ่อนจนกว่าจะถึงเวลา ออกมากินข้าว หรือ เดินออกกำลังกาย 

ก็มีแค่นี้ค่ะ

ระหว่างวัน  ก็อาจจะปล่อยออกมาจากคอกพัก ให้เขาออกมาเล่นกับหมาตัวอื่นบ้าง แต่ต้องมีคนคอยควบคุม ไม่ให้ก้าวร้าวใส่กัน  และระหว่างเล่นในคอกพักตัวเดียวก็มีกระดูกดิบเป็นท่อน  ให้เขาเอาไว้แทะเล่นแก้เบื่อด้วยค่ะ

ก็มีแค่นี้ค่ะ

สวัสดีค่ะ แม่กี๋..... ป้าวิไม่ได้เชี่ยวชาญ การปราบเด็กบางแก้วค่ะ นี่เป็นตัวแรกในชีวิต  ป้าก็เลี้ยงเหมือนที่เคยเลี้ยงลูกหมาตัวอื่นที่บ้าน   ลูกหมาก็จะมีพฤติกรรมแนวๆนี้เหมือนกันทั้งนั้น  เป็นไปตามสัญชาติญาณตามธรรมชาติ  ร่วมกับพื้นนิสัย และ สภาพแวดล้อมดั้งเดิม   

เราไม่มีการลงโทษหมาค่ะ  อย่าง เอ็มเจ นี่  แค่ดึงสายจูงลากให้เขาเดินนับว่าแรงสุดแล้วค่ะ   วันแรก ตอนรับมาจากคุณไตรสิทธิ์  เขาแสดงอาการขัดขืนเวลาจูงเดิน  เราก็แค่สอนให้เขารู้ว่า ถ้าเดินตามมาโดยดี   ก็จะสบายๆ  ถ้าขัดขืนก็จะไม่สบาย(ปลอกคอรัดคอ สายจูงตึง และอาจถูกลาก)    หมาเขาฉลาด ก็คิดได้เอง  กลับมาถึงบ้าน พอลงถึงพื้นก็เดินตามคนจูงได้เลย   พอมีอาหารให้เป็นรางวัล  ก็ยิ่งย้ำให้เขามั่นใจว่า เดินไปกับสายจูงนี่ดีจริงๆ  ได้กินตลอดเลย  ไม่ว่าจะใครมาจูง ก็ได้กิน  เขาก็จะมีความรู้สึกด้านดี ต่อ สายจูง ปลอกคอ และคนจูง

สำหรับเรื่องกลิ่นต่างๆ คิดว่าไม่เกี่ยวนะคะ  ที่สนามฝึกที่คุณไตรสิทธิ์เอาเอ็มเจมาส่งให้ป้าวิ  ตัวป้าวิ และคนฝึกคนอื่นก็มีแต่กลิ่นเชพเพอด  แต่เอ็มเจ แกก็ยังแสดงออกแบบที่เล่ามา

เรื่องการ ห้ามอุ้ม  ก็ด้วยเหตุผลที่อธิบายไว้ในคำตอบข้างบนค่ะ   ยิ่งหมาน่ารัก  ใครเห็นก็อยากอุ้ม  อยากให้หมารักตัวเองคนเดียว  พอตัวเองเริ่มอุ้มได้เพราะหมาไว้ใจ ก็จะเริ่มคอยห้ามคนอื่นว่า อย่าจับ เดี๋ยวเขากัด เขาดุฯลฯ ตัวเองก็จะเป็นที่รักของหมาคนเดียว    เลี้ยงหมาเล็กเหมือนเลี้ยงเด็กเล็กค่ะ เปรียบเทียบกันเองละกัน

เรื่อง ห้ามพูดมาก  เพราะถ้าปล่อยให้พูดกันเยอะ เสียงก็จะดัง ลูกหมาจะรู้สึกถูกเร้า ให้ตื่นเต้น พลอยทำให้อารมณ์ไม่สงบ  ความตื่นเต้นมากเกินไป  จะทำให้ควบคุมยาก  อธิบายลำบาก คิดว่าคงพอเข้าใจ

เรื่อง ห้ามมองสบตาตรงๆ  เพราะการถูกจ้อง ทำให้รู้สึกเหมือนถูกคุกคาม โดยเฉพาะกับคนที่ยังไม่คุ้นเคย  ค่อนข้างเป็นรายละเอียดที่ทำให้ยากต่อการควบคุมมากขึ้นกว่าปกติ 

จึงพยายามทำให้สภาพแวดล้อมเป็นกลางและผ่อนคลายไปตามธรรมชาติให้มากที่สุด  เท่านั้นเองค่ะ

ไหนๆมันก็ไม่ดิ้นแล้ว ช่วยคลายที่คล้องคอให้มันหลวมๆหน่อย ดีไหมครับ กลัวมันอึดอัด

ป้าวิมาอยู่เวบนี้แล้ว เหมือนเป็น อิป้าแม่มดใจร้าย เลยเนาะ     นอกจากไม่ยอมอุ้มหมา แล้วยัง เอาสายจูงรัดคอหมา ลากให้มันเดินตาม  แถมยังปล่อยให้ลูกหมายืนแขวนคอในกล่อง   ตัวเองไม่โอ๋หมาแล้วยังห้ามคนอื่นโอ๋มันอีก  แต่ป้าวิก็เลี้ยงลูกแบบนี้แหละ ทั้งลูกหมาลูกคน

วันที่ไปรับเอ็มเจ เมื่อเขาเข้ากล่องแล้ว  พอเขาเริ่มสงบลง  ก็ปลดล้อคสาจูงออก  ตั้งแต่ยังอยู่ที่ศาลายา ไม่ได้ปล่อยให้เขายืนแขวนคออยู่ตลอดทางกลับบ้านอย่างที่คุณไตรสิทธิ์คิดค่ะ 

เรื่องปลอกคอ  ได้ให้ดูและอธิบาย ตั้งแต่วันนั้นแล้วว่า มันรูดได้  ถ้าเขาดึง  ปลอกคอมันจะรูดรัดคอ  ถ้าเขาเฉยๆ มันก็คลายออกเอง ไม่มีอะไรรัดคอ   ถ้าเขาอึดอัด เขาจะต้องตะกุยตะกายบริเวณคอ เพื่อเอาปลอกคอออก  แต่เขาไม่ได้แสดงอาการว่าอึดอัดเลย

วิธีใส่ปลอกคอที่เหมาะสม เมื่อใส่แล้ว เราต้องสามารถสอดนิ้วเข้าไประหว่างปลอกคอ และเนื้อคอของเขาได้สองนิ้วสบายๆ  เวลาฉุกเฉินถ้าจำเป็นต้องดึงปลอกคอ เราสามารถสอดนิ้วเข้าไปดึงได้ทันที อย่างสบายๆไม่ลำบาก

เท่าที่เห็น จริงๆแล้ว ลูกหมาบางแก้ว ก็เหมือนลูกหมาทั่วไป  ไม่ได้เลี้ยงยากเลี้ยงเย็นอย่างที่คิดว่าจะเป็น   ที่มันมีปัญหามากมายทุกวันนี้ เพียงเพราะมันเป็น ลูกหมาที่น่ารักน่าเอ็นดูกว่าลูกหมาพันธุ์อื่นมากๆ  คนที่ซื้อไปเลี้ยง ก็มักจะหลงรูปสวยงามน่ารักของมัน  เอาอกเอาใจ อุ้ม กอด หอม ลูบ คลำ พูดคุย โอ๋ มันตลอดทุกเวลาที่โอกาสอำนวย 

มันทำท่าอยากกินอะไรก็รีบให้มันกิน  มันกินแล้วขู่ไม่ให้เราจับของกินของมัน  ก็เกรงใจมันยอมถอยแต่โดยดี กลัวหมาไม่รัก  มันทำท่าอยากขึ้นมาบนตักก็รีบอุ้มมันขึ้นมา  จะเดินไปไหนมันร้องงื้ดง้าดตะกายแข้งขา  ก็นึกว่ามันร้องให้อุ้ม  ก็ตามใจมัน  เอาอกเอาใจเพราะหลงรูป ที่น่ารักน่าเอ็นดู และความขี้อ้อน ขี้ประจบของมัน นั่นเอง

เหมือนพ่อแม่ ที่มักลำเอียงรักและตามใจ ลูกที่สวยหล่อ ขี้อ้อน ขี้ประจบ มากกว่า ก็จะตามใจลูกคนนั้นจนเสียเด็ก    เข้าตำรา พ่อแม่รังแกฉัน  นั้นแล  พอลูกโตขึ้นมาเกเร  แต่มันเป็นลูกคน จะทำอะไรก็ไม่ได้ต้องทนหวานอมขมกลืนกันไป  แต่ถ้าเป็นหมานี่ สบายมาก  เอาไปปล่อยข้างถนนได้เลย  เอวังก็มีด้วยประการะฉะนี้

วันศุกร  เปลี่ยนบรรยากาศ  ย้ายมาไว้คอกพักอีกมุมหนึ่ง  ด้านหน้าบ้าน มีคลอง และถนน มีรถวิ่งผ่านไปมา ตื่นตาตื่นใจ 

ใช้ชีวิตแบบหมาบ้านๆธรรมดาๆ ไม่ได้เป็นหมาพิเศษแต่อย่างใด  ท่าทางอารมณ์ดี มีความสุข ใครเดินผ่านคอก ก็กระดิกหาง กระโดดโลดเต้นทักทายเขาทุกคน  จะเห็นว่า  หางตั้งขึ้นตามธรรมชาติตลอดเวลา ไม่มีตก

วันนี้เริ่มให้หมาใหญ่ใจดี ที่เดินผ่านแวะไปทักทายด้วยบ้าง  แรกๆก็ทำท่าหยิ่งอยู่เหมือนกัน  แต่หมาใหญ่ไม่สนใจจะตอบโต้  ได้แต่ยื่นจมูกเข้าไปดมๆๆๆ   ในที่สุดหมาเล็กก็เข้ามาดมด้วย  รอให้คุ้นหน้าคุ้นตาคุ้นกลิ่นกันกว่านี้อีกนิด  จะปล่อยให้เล่นกันดูบ้าง

สวัสดี แฟนขลับเอ็มเจ ทุกท่านค่ะ....เมื่อวานต้องรีบออกไปทำธุระทั้งวัน เลยรีบมาอัพเดทแต่เช้า  เพราะกว่าจะได้กลับเข้าบ้านก็ค่ำ จะไม่ได้ถ่ายรูปมาอัพเดทกัน

ต่อๆไป อาจจะว่างเว้นไปบ้าง เพราะกิจวัตรประจำวันก็แนวๆเดิม  และเอ็มเจ ก็ไม่มีปัญหาที่จะต้องจัดการกันเป็นพิเศษแล้ว  ถ้าคนในบ้านมีวินัย ทำตามที่แนะนำไว้อย่างเคร่งครัด  หมาก็ไม่มีปัญหาค่ะ

เรื่องของ  การเป็น หมานายเดียว รักเจ้าของคนเดียว ไม่เอาคนอื่นเลยนั้น  ในความเห็นของป้าวิ(ที่คงจะแหกกฏ หลุดโลกอยู่คนเดียว) ไม่ว่าจะเป็นหมาพันธุ์ไหนๆในโลกก็ตาม เห็นว่า  เป็นคุณสมบัติทางลบ  ที่ไม่ควรอนุรักษ์ไว้  เพราะไม่มีประโยชน์ต่อใครเลย แม้แต่กับเจ้าของหรือตัวหมาเอง   มีแต่จะทำให้ชีวิตประจำวันยากลำบากขึ้น  ทั้งคนทั้งหมา , จะขยับตัวไปไหนก็ต้องคอยระแวดระวัง  ,ไปไกลบ้านหลายวันจะเอาไปฝากใครดูแลก็ไม่ได้  , ถ้าต้องพลัดพรากจากกันด้วยเหตุใดใดก็ตาม  คนรอบข้างก็จะลำบาก , จะหาบ้านใหม่ ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ โดยเฉพาะ ถ้าเป็นพันธุ์พิเศษอย่างบางแก้ว  ถึงได้เกิดปัญหา เอาหมาไปทิ้งกันมากมาย ส่วนหนึ่งมาจากปัญหานี้ด้วย

การเลี้ยงหมา ให้มีสังคม  มีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนทั่วไป  ไม่ได้ทำให้หมารักเจ้าของน้อยไปกว่า หมานายเดียว แต่อย่างใด  แต่ยังทำให้ หมาได้รู้จักที่จะรักคนอื่นๆด้วย  ป้าวิมองว่า  มันเป็นการเพิ่มพลังงานบวกในบรรยากาศ  ทำให้ทั้งหมาและคนมีความสุข  แม้จะไม่ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยง อุ้ม หอมกัน หมาก็จะมีความสุขมากกว่า การมีนายที่รักคอยอุ้มหอมกันทั้งวันอยู่คนเดียว พอเจอคนอื่นก็ส่งพลังงานลบใส่เขาไปหมด

ป้าวิ ไม่ได้มีแนวอะไรในการเลี้ยงหมา  บังเอิญแนวของซีซ่าร์ มีหลายอย่างที่ถูกจริตกับป้าวิ  หลายๆอย่างก็ไม่เหมาะกันเท่าไหร่  แต่โดยรวม ถือว่าได้ผลในการปรับแก้ไขพฤติกรรมไม่พึงประสงค์   ถ้าสังเกตให้ดี  80% ของเคสต่างๆซีซ่าร์มิลลานแก้ไขที่เจ้าของก่อน  

ส่วนการเลี้ยงลูกหมา  เราไม่ได้แก้ไข หรือปรับอะไรที่ลูกหมาเลยค่ะ  แค่สร้างวินัยในคนให้ได้  หมาเขาก็โอเคแล้ว   วิธีการที่ปฏิบัติกับเอ็มเจ ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน  ไม่ใช่การลงโทษ เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรผิด   เป็นแค่การแสดงออกไปตามสัญชาติญาณ   เราก็ต้อง แสดงให้เขาเข้าใจสถานะในฝูงของเขา เหมือนหมาผู้ใหญ่สอนหมาเด็กในฝูงเท่านั้นเอง  ยังไม่เคยมี...แม้แต่การ ดุเสียงดัง  หรือการเอาม้วนกระดาษตีพื้น ด้วยซ้ำไปค่ะ

สิ่งสำคัญที่เราพยายามระวัง  คือการรักษา ความสงบ และพลังงานทางบวกในบรรยากาศไว้ให้มากที่สุด

สนใจในสิ่งแวดล้อม อย่างสงบ มั่นคง ไม่มีท่าทีระแวง หรือ ถอยหนี

วันนี้ คนแปลกหน้าเข้ามาหาที่คอก ก็ให้จับตัวได้  ไม่มีอาการก้าวร้าว  พอเขาละมือไป และยืนมอง เอ็มเจก็ยืนมองตอบแล้วเห่าเสียงดัง  แสดงความเชื่อมั่นในตัวเอง  ไม่มีเสียงฮื่อในลำคอ หรือถอยหลังหนีอีกแล้ว

เรื่องของ "โจรเข้ามาแบบปกติ ไม่ได้เข้ามาแบบมีพิรุธ โดยไม่มีใครอยู่บ้าน ..."  เจอกันมาเยอะแยะแล้วนะคะแบบนี้  ทั้งๆที่เจ้าของอยู่บ้าน   โจรก็ยังเข้ามาขนของออกไปได้  ด้วยวิทยายุทธร้อยแปดพันเก้า

ต้องคิดเสียว่า  หมา เป็นลูกหลาน เป็นสมาชิกในบ้าน ไม่ได้เป็น รปภ.  หรือ อุปกรณ์ตรวจจับโจร ค่ะ  

ปกติ  คนที่เป็นโจร แม้จะมีท่าทีภายนอกดูดีไม่มีพิรุธ  แต่ภายในอาจจะมีความตื่นเต้น สับสน ลุกรี้ลุกรน ระวังตัว  กลัวถูกจับได้ ฯลฯ ภายในร่างกายจะหลั่งสารเคมีที่ผิดปกติออกมา  หมาจะสามารถได้กลิ่นของความผิดปกตินี้ได้    นอกเสียจากว่า จะเป็นโจรขั้นเทพ   

หมา สามารถรับรู้ ความรู้สึกของคนได้  แม้ไม่ใช่โจร  ถ้าคนๆนั้นพลังงานสับสน อ่อนแอ หรือเป็นพลังงานลบ  หมาจะรู้สึกได้  และแสดงออกกับคนๆนั้นแตกต่างจากคนอื่น   เช่นอาจจะพยายามข่ม  หรือ  แสดงออกไม่เป็นมิตร ฯลฯ

จะว่าไปแล้ว  คนหลอกคนด้วยกันเองได้  แต่หลอกหมาไม่ได้ ค่ะ

ตอบคุณพี....

การเลี้ยงหมาเพื่อเฝ้าบ้าน  เป็นการใช้ของผิดประเภทค่ะ  อย่างที่บอกไปแล้วว่า  หมา ไม่ใช่อุปกรณ์กันขโมย หรือ เครื่องตรวจจับโจร  หมา คือ เพื่อนที่ดีที่สุดของคน  ถ้าคุณมีโอกาส ได้มีหมาเป็นเพื่อนสักตัวหนึ่งในชีวิต  ก็ถือว่าโชคดีแล้ว   ในขณะที่ โลกนี้มีคนโชคร้ายมากมายหลายคนที่เกลียดหมา ซึ่งน่าเสียดายที่เขาพลาดสิ่งดีๆสิ่งนี้ไป ในชีวิตของเขา

สรุปว่า  ไม่ว่าจะเลี้ยงแบบไหน  หมาสามารถแยกแยะ คนดี-ไม่ดี ได้ดีกว่าคนด้วยกัน 

แต่ถ้าเลี้ยงหมาให้ ระแวงคนแปลกหน้า  ชีวิตจะมีปัญหาทั้งหมาทั้งคนค่ะ

ขอบคุณครับป้าวิ 

  ในส่วนตัวผมก็คงเลี้ยงเพื่อนเป็นเพื่อน เป็นสมาชิกในครอบครัวมากกว่า ส่วนผลพลอยได้ก็พูดตามตรงว่าอาจให้เฝ้าบ้านในส่วนที่หมาทำได้เราทำได้  ซึ่งเราก็คงเห็นการก็ใช้ประโยชน์จากสุนัขในด้านต่างๆ เช่นอารักษ์ขา ค้นหายาเสพติต อื่นๆ แต่ต้องฝึกให้ถูกต้อง โดยผู้มีความรู้ (อาจต้องฝึก สอน อื่นๆ ที่ผมไม่มีความรู้ในส่วนนี้)  เพราะคนก็คงมีหลายความคิด หลายมุมมอง เช่น เลี้ยงหมู ควาย โค บางคนก็เลี้ยงเพื่อค้าขาย ทำอาหาร หรือ เป็นเพื่อนเป็นสมาชิกในครับครัว ซึ่งมีได้หลายแนวทาง

  แต่ในส่วนของสุนัข แนวทางที่ดีที่สุด ก็น่าจะเป็นเพื่อนอย่างที่ป้าวิแจ้งไว้ ก็เลยแค่อยากให้ทุกคนที่เข้ามาในนี้ได้ตระหนักว่าเขาจะเลี้ยงเพื่ออะไร และจะรับกับปัญหาหรือสิ่งที่เกิดขึ้นได้มากน้อยเพียงไหร หรือมีข้อมูลจากคนที่เคยประสบมา  ถ้ารับไม่ได้ทำไม่ได้ในสิ่งนั้นๆ  ก็อย่าทำหรือสร้างปัญหาในส่วนนั้นเพิ่มดีกว่า

  ขอบคุณครับ

วันอาทิตย์  ครบรอบสัปดาห์ที่ไปรับมา  มาฝึกเชื่อฟังคำสั่งพื้นฐานกัน....

ฝึกให้เข้าใจคำสั่ง นั่ง....รอให้หมานั่งลงเอง แล้วค่อยพูดคำสั่ง...."นั่ง"

มาฝึกให้เข้าใจคำสั่งเดิน ชิด บ้าง  พอลูกหมาเข้ามาชิดตัวทุกครั้ง   พูดคำสั่ง "ชิด" แล้วให้รางวัล  ถ้าลูกหมาเดินชิดตัวตลอด ก็ให้รางวัลไปเรื่อยๆ  โดยก่อนให้รางวัล พูดคำสั่ง "ชิด" ก่อน

ให้หมาจำความสัมพันธ์ของสามสิ่ง คือ

1. เขาอยู่ในท่านี้(เดินชิดขาคนฝึก) + 2. ได้ยิน เสียงนี้(คำสั่ง "ชิด") + 3. จะ มีสิ่งดีๆเกิดขึ้น (ได้รางวัล)

การฝึก ทุกคำสั่ง ใช้แนวคิดเดียวกันนี้  โดยไม่ต้องจับตัวหมา ดึง ดัน หรือกด ให้ทำตาม

ทำซ้ำๆแบบนี้ ครั้งละ ละ 5-10 นาที   อย่านานมาก ลูกหมาจะไม่สนุก  ลูกหมาเล็กสมาธิยังสั้น  ถ้าทำซ้ำๆซากๆนานเกินไปเขาจะเริ่มเบื่อ  

ก่อนเลิกฝึก ก็พาเล่นไล่กัดเศษผ้า  ยื้อเล่นกับเขานิดหน่อยพอสนุก  เป็นการกระตุ้นและเสริมสร้างแรงขับการไล่ล่า(prey drive) ให้เขาชอบ และ ติด ของเล่น  จะได้เอามาเป็นประโยชน์ในการฝึกขั้นต่อๆไป  ที่จะใช้ของเล่นเป็นรางวัล แทนอาหาร

เรื่องวัตถุประสงค์ในการเลี้ยงหมา  คนส่วนใหญ่ ยังยึดวัตถุประสงค์หลัก เพื่อ เฝ้าบ้าน  และมักจะ ละเลยองค์ประกอบสำคัญอื่นๆไป  คือ ถ้าตั้งใจจะเอาไว้เฝ้าบ้าน ก็จะเลี้ยงไว้นอกตัวบ้าน  ไม่ให้มีสังคมกับผู้คนเท่าที่ควร เพราะกลัวหมาจะไม่ดุ (อย่างที่มักจะมีคนมาโพสถามกันบ่อยๆว่า หมาไม่ดุจะทำยังไงดี)  

หมาถูกเลี้ยงแบบเน้นให้ดุ  ให้รักเจ้าของคนเดียว   จะไม่มีสมดุลย์ในพฤติกรรมของเขาเอง    ในที่สุดแล้ว   เจ้าของก็ไม่สามารถควบคุมหมาของตัวเองได้ จึงทำให้เกิดปัญหาตามมามากมาย  หากเจ้าของไม่มีความรับผิดชอบ   ก็ไปจบที่ข้างถนน หรือสถานสงเคราะห์ อย่างที่รู้ๆกันอยู่

ส่วนตัว  จากที่เคยเลี้ยงหมามาหลายพันธุ์  ไม่เคยคิดจะเอามาเฝ้าบ้านสักตัว  หมาทุกตัว  นอนในตัวบ้าน    พาไปไหนมาไหนด้วย  ไปออกงานต่างๆ  พยายามให้คุ้นเคยกับสังคมในวงกว้างที่สุดเท่าที่จะทำได้  

ผลพลอยได้  ที่ได้รับจากหมาที่เลี้ยง คือ ความรู้สึกปลอดภัย เหมือนมีเพื่อนที่ไว้ใจได้เต็มร้อย คอยดูแลตลอดเวลา   ไปนอนค้างที่ไหน  มีหมาอยู่ด้วยก็นอนหลับสบายไม่ต้องกังวล   เมื่ออยู่ที่บ้าน  แม้หมาจะนอนในบ้านทุกตัว  แต่เมื่อมีสิ่งผิดปกติ  หมาก็จะรู้ก่อน และเห่าเตือนเราทุกครั้ง 

หมารู้จัก คุ้นเคย และแสดงออกเป็นมิตรกับทุกคนในบ้าน  ในฐานะ เพื่อนร่วมฝูง ที่มีฐานะแตกต่างกันไป  หมาจะปกป้องอาณาเขต(บ้าน) และสมาชิกฝูง(คนในบ้าน)ทุกคน ตามสัญชาติญาณสัตว์สังคมของหมา   แต่หมา  รู้ดีว่า ใครคือจ่าฝูงที่ควบคุมฝูงของมัน   จะให้ความเคารพ เชื่อฟังจ่าฝูงตัวจริงเป็นหลักเสมอ    ลดหลั่นกันลงมา ตามลำดับฐานะในฝูง  ฝูง(บ้าน)ไหน  ยกให้หมา มีลำดับฐานะในฝูง รองจากจ่าฝูงตัวเดียว  หมาก็จะไม่เคารพเชื่อฟังสมาชิกอื่นในฝูง  ซึ่งมันถือว่ามีลำดับต่ำกว่ามัน  บ้านนั้น ก็จะมีปัญหา

ตามธรรมชาติ เมื่อหมา ต้องพลัดพรากจากฝูง  หรือ จ่าฝูง  สัญชาติญาณเอาตัวรอด ย่อมทำให้หมาสามารถปรับตัว เข้ากับฝูงใหม่ หรือจ่าฝูงตัวใหม่ได้ (หรือเจ้าของใหม่ , บ้านใหม่) แม้อาจจะยากลำบาก แต่เป็นไปได้ตามสัญชาติญาณเอาตัวรอดของมันเอง   ไม่ได้หมายความว่า มันไม่รักจ่าฝูง หรือไม่รักเจ้าของ  หรือ เป็นหมาหลายใจ

หมาที่นำมาใช้งาน  โดยทั่วไป  ก็จำเป็นต้องมีคุณสมบัติ ที่เป็นกลาง คือต้องมีความเป็นมิตรพอสมควร จึงจะทำงานได้ดี  แม้แต่หมาที่นำมาฝึกเฝ้ายาม (Guard Dogs) หรือหมาลาดตระเวน  เพราะหมาต้องสามารถเข้ากับคู่หูคนใหม่ได้เสมอ  การปล่อยให้หมาเป็นยามโดยลำพัง  เป็นการฝึกหมาให้ทำร้ายผู้ทันทีหากมีผู้บุกรุกเข้ามา  ซึ่งเป็นหมาประเภทอันตรายมาก 

คงเคยได้ยินกันมาบ้าง  เรื่องของหมาดุ ที่เลี้ยงไว้เฝ้าบ้าน  โดยปล่อยวิ่งอิสระนอกบ้านตอนกลางคืน  เมื่อเจ้าของกลับบ้านมาโดยไม่ทันให้เสียง หมาเข้ารุมกัดเจ้าของทันที  บางรายสาหัสต้องนอนโรงพยาบาล  บางรายถึงกับเสียชีวิต   ซึ่งในที่สุด หมาก็ต้องกลายเป็นจำเลย

จึงไม่สนับสนุน เรื่องวัตถุประสงค์ในการเลี้ยงหมาเอาไว้เฝ้าบ้านค่ะ  เพราะหมาที่ใจดี เป็นมิตร ในเวลาปกติทั่วไป  ทุกตัวก็มีสัญชาติญาณปกป้องอาณาเขต และปกป้องสมาชิกฝูงตามธรรมชาติ  เป็นผลพลอยได้ที่เราได้รับจากการเลี้ยงหมาอยู่แล้ว  

อีกเรื่อง ที่อยากพูดถึง คือเรื่อง หมานายเดียว    ความจริง  มันไม่ใช่ลักษณะประจำพันธุ์ของหมาพันธุ์ไหนทั้งสิ้น  แต่เป็นบุคลิกส่วนตัว ของหมาแต่ละตัว พันธุ์ไหนๆก็ได้ ซึ่ง  เป็นผลจาก ลักษณะนิสัย ระแวงภัยสูงแบบสัตว์ป่าทั่วไป

ลูกหมา ที่ขี้ระแวง จะหวาดระแวงทุกสิ่งอย่าง ยกเว้นแม่ และพี่น้องร่วมครอกของมันเอง  ลูกหมา ที่ ระแวงภัยสูง จะไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง จำเป็นต้องมี ที่พึ่ง คอยอยู่ใกล้ๆ ที่มันจะติดตาม ตลอดเวลา  เช่น แม่ หรือ หมาที่โตกว่า หรือ คนที่เลี้ยงมันมา หรือคนใดคนหนึ่งในฝูง(บ้าน)ที่มันรู้สึกมั่นใจ  ถ้าคนเอามาเลี้ยง ลูกหมาแบบนี้ ก็จะเติบโตขึ้นมา  เป็น หมานายเดียว  นั้นแล

ลูกหมาขี้ระแวง   เมื่อเติบโต และไปจากอกแม่ จำเป็นต้องมีที่พึ่งใหม่ที่ชัดเจน คือ จ่าฝูง (หรือเจ้าของ)  จ่าฝูงที่ดีจะ คอยพาลูกฝูงตัวใหม่ ไปรู้จักสมาชิกเก่าในฝูง ให้ลูกหมารู้จักฐานะของตัวเองให้ชัดเจน ว่าอยู่ลำดับไหนในฝูงนี้   ลูกหมาจะมั่นใจในฝูงของตัวเองมากขึ้น ลดความหวาดระแวงลง  ในที่สุด ลูกหมาเหล่านี้ ก็จะเติบโตขึ้นมา  อยู่ร่วมกับฝูงได้อย่างสงบสันติ  เชื่อมั่นในสมาชิกฝูง(คนในบ้าน) และเคารพในตัวจ่าฝูง(เจ้าของ)

ในบางบ้าน  ลูกหมาแสดงออกว่า  จงรักภักดีต่อเจ้าของคนเดียวเท่านั้น    โดยเจ้าของก็พอใจ  และยอมให้ลูกหมาแสดงอาการข่มขู่ สมาชิกคนอื่นๆในบ้านได้   ลูกหมาก็จะมั่นใจในฐานะของตัวเอง ว่าเหนือกว่าสมาชิกอื่นในบ้านนี้  หากจ่าฝูงปล่อยปละละเลย ให้การข่มขู่ ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ   เมื่อลูกหมาโตขึ้น  มันจะเชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น  จนกระทั่ง  คิดว่าตัวมันเองคือจ่าฝูงเสียเอง  และมีการ ท้าทายกับเจ้าของเป็นครั้งคราว  ซึ่งเจ้าของมักจะแพ้ความน่ารักน่าเอ็นดู ขี้อ้อนขี้ประจบของลูกหมา   และเข้าใจไปว่า มันจงรักภักดีต่อเจ้าของคนเดียว  เป็น หมานายเดียว อีกแบบหนึ่ง

ลูกหมาที่ขี้ระแวงสูง  และมีนิสัยส่วนตัวที่ก้าวร้าวร่วมด้วย  หากจ่าฝูง จัดการระบบฝูงได้ดีตามที่พูดข้างบน  ก็ไม่มีปัญหา  หรือถ้ามี ก็สามารถแก้ไขได้  ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมของจ่าฝูง(เจ้าของ)   หากจ่าฝูง ไม่เข้าใจพฤติกรรมตรงนี้  หรือมองว่า ความก้าวร้าวในหมาขี้ระแวง  หมายถึง การดุดี  ย่อมมีปัญหาแน่นอน และไม่สามารถแก้ไขได้ หากเจ้าของไม่ปรับพฤติกรรม

แต่ไม่มีอะไรรับรองได้ ว่า เมื่อพลัดออกนอกฝูง มันจะสามารถเอาตัวรอดได้หรือไม่  เพราะ  หากพ้นไปจากฝูงนี้ หมาที่ยึดมั่นในตัวจ่าฝูง(เก่า)  และไม่ยอมรับ จ่าฝูง(เจ้าของ)ใหม่   หรือ สมาชิกฝูง(คนในบ้าน)ใหม่  ก็จะต้องเผชิญชะตากรรมอย่างโดดเดี่ยว

ส่วน ลูกหมาที่ มีความมั่นใจในตัวเอง  ไม่ระแวงง่าย รู้จักสนใจสิ่งแวดล้อม อยากรู้อยากเห็น กล้าที่จะออกไปสำรวจโลกรอบๆด้วยตัวเอง  กล้าออกไปห่างจาก แม่ หรือ พี่ๆน้องๆได้สบาย  ลูกหมาแบบนี้ ถ้าคนเอามาเลี้ยง  จะไม่ค่อยแสดงออก ว่าติดใครเป็นพิเศษ  มีความเป็นมิตร และเป็นกลาง  เข้าสังคมได้ดี  สามารถเอาตัวรอดได้ในทุกสถานะการณ์ และเติบโตขึ้นมา เป็นหมาที่มีคุณภาพในสังคม

หมาที่มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ระแวง  เรียกอีกอย่างว่า จิตประสาทมั่นคง  หมาแบบนี้ จะระแวดระวังดูแลสมาชิกในฝูง  แสดงอาการหวงอาณาเขต  หวงข้าวของตามสัญชาติญาณ   และ จะไม่ค่อยมาเคล้าคลอเคลียใกล้ชิด คนใดคนหนึ่งมากนัก  มีความเป็นตัวของตัวเองพอสมควร  หากต้องพลัดพรากจากฝูงเดิม ก็สามารถปรับตัวเข้ากับฝูงใหม่ได้  เรียกกันเล่นๆได้อีกอย่างหนึ่งว่า หมาหลายใจ

สวัสดีครับป้าวิ

ไม่ได้เข้ามานานเลย

ผมมีเรื่องรบกวนถามป้าหน่อยครับ ตอนนี้ผมเลี้ยง sibirian อยู่ครับ ถ้าจะนำบางแก้วมาเลี้ยงด้วยกันต้องมีวิธีการทำอย่างไรบ้างครับ

ควรแยกเลี้ยงหรือเลี้ยงรวมกันได้เลย ผมต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำครับ

แฟนคลับป้าวิ