 | เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
กอปมาจากพันทิปนี้ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8413375/J8413375.html#31 ผมไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอ๊ะป่าว แต่แฟนผมอ่านแล้วเค้าร้องไห้เลยแหละ อ่านดูเล่นๆนะครับแวบแรกที่ผมเห็นเจ้าหมานั่น ..ผมยอมรับว่าไม่ค่อยถูกชะตากับมันซักเท่าไหร่เล้ย ผมว่ามันดูหยิ่งๆ |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
...ความจริงผมก็ไม่ได้กลัวมันหรอกนะ แต่ด้วยเกรงสายตาจากคนอื่นรอบข้าง จึงวางเจ้าลูกหมานั่น ไว้ตามเดิม พลางคิดในใจ อืมม คุณหมอนี่มันน่าสนใจเหมือนกันแฮะ ..........ผมมองหน้ามันซักพัก เห็นมันขู่ในลำคอเบาๆอย่างเอาเรื่อง ....ผมเลยแกล้งอุ้มลูกหมาอีก ตัวที่อยู่แถวนั้นขึ้นมา ....บ๊อกกกๆๆ !!! ....มันเอาอีกแล้วครับ ผมชักเริ่มชอบใจไอ้เจ้านักเลงน้อยตัวนี้ขึ้นมาแล้วสิ ...... นิสัยเอาเรื่องแบบนี้ท่าจะเฝ้าบ้านได้ดี พนักงานหนุ่มคนหนึ่งเดินหน้าตื่นเข้ามา แล้วบอกกับผมว่า ขอโทษด้วยนะครับ ไอ้คูก้ามันปากเปราะ แบบนี้แหละ คือ.. มันหวงน้องๆมันนะครับ ตกลงผมเอาตัวนี้ ผมตอบกลับไปอย่างทันควัน ขณะวางเจ้าหมาน้อยลงอย่างเก่า .......แอบเห็น พนักงานทำสีหน้างงๆแกมดีใจราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง .... ค...ครับ เดี๋ยวผมจะไปอุ้มมาให้ดู เขาอาสา พลางเดินตรงไปอุ้มมันขึ้นมา ดูมันเหมือนจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ ยิ่งตอนที่พนักงานหนุ่มยื่นมันให้ผม มันยิ่งดิ้นพราดๆใหญ่ ทั้งเห่าทั้งดิ้น .....แรงก็ไม่ใช่น้อยๆ จนผมแทบจะประคองไว้ไม่อยู่ ..พนักงานจึงรีบวิ่งไปตามหญิงสาวเจ้าของร้านที่กำลัง คุยกับลูกค้าอีกคนอยู่ให้มาช่วย เจ้าของร้านมาถึงก็เอามือลูบหัวเจ้าหมาเบาๆ มองหน้ามันแล้วพูดขึ้นว่า โอ๋ๆ....คูก้า ไม่เป็นไรนะลูก พี่เค้าจะมาพาหนูไปรับเลี้ยงนะ เค้าไม่ทำอะไรหรอกนะ ไปกับพี่เค้านะ ...... ไม่เป็นไรน้า....ไม่ต้องกลัว ฉันได้สติกลับคืนมาเมื่อได้ยินเสียงและ สัมผัสได้ถึงไออุ่นจากมือของแม่ ที่กำลังลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ............ถึงแม้นั่นจะไม่ใช่ภาษาหมา แต่ฉันก็รับรู้ได้อย่างแจ่มแจ้ง ...ฉันรู้ว่าแม่ไม่ได้โกหก ถ้าแม่พูดอย่างนั้น....ฉันก็จะยอมทำตามครับแม่ ===================================== หญิงสาวค่อยๆละมือจากหัวของมันลงมาแตะที่จมูกเบาๆ ..เป็นเด็กดีนะ พอสิ้นเสียง...... มันก็หยุดดิ้นทันทีราวกับต้องมนตร์ ===================================== ฉันเงยหน้าขึ้นมองนายตี๋แว่นนั่น ........เขายิ้มให้ฉันแบบเป็นมิตร ......แล้วฉันก็หันหน้าไปมองแม่เป็นเชิงถามว่า หมอนี่ไว้ใจได้จริงเหรอครับแม่ แม่พยักหน้าเบาๆทีนึง ....ฉันจึงวางใจ หันไปเห่ากับนายแว่นนั่นครั้งนึงแล้วกระดิกหางให้ เป็นสัญญาณบ่งบอกมิตรภาพ ======================================= ............. และ นั่นยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่า ผมเลือกไม่ผิดตัวแน่ๆ ======================================= |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ฉันเติบโตขึ้นมาเป็นหมาหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา(จนสาวๆติดกันเกรียว) ด้วยการเลี้ยงดูประคบ ============================================= |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
นุช ผมเองก็เข้าใจเหตุผลนุชนะ แต่ถ้าจะให้ผมทิ้งมัน ผมทำไม่ได้หรอก ผมพยายามพูดดีๆกับนุช แต่เธอก็ไม่ยอมฟังเหตุผลของผมบ้าง.... อันที่จริงเราคุยกันเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ก็หาข้อสรุปไม่ได้ซักที .......คือ พี่ชายของนุชที่อยู่ซิดนีย์ อยากให้ผมไปช่วยงานเค้าที่นู่น นุชเองเธอก็กะว่าจะไปต่อโทที่นู่นอยู่แล้ว จึงรบเร้าผมเรื่อยมา....... ซึ่งผมก็ปฏิเสธเธอมาโดยตลอด เพราะเป็นห่วงเจ้าคูก้า ถ้าผมไปแล้วมันจะไปอยู่ไหน ญาติๆผมก็ไม่มี ใครชอบหมา ....แล้วถ้าจะให้ผมทิ้งมันล่ะก็ ....ไม่มีวัน มันไม่ใช่อย่างนั้น แต่....แต่ วีเลี้ยงมันมาตั้งแต่เล็กๆ มันอยู่เป็นเพื่อนวีมาตลอด จะให้ผมทิ้งมัน ไปได้ยังไงล่ะ คราวนี้ผมเริ่มขึ้นเสียง วีไม่รักนุชแล้วใช่มะ เสียงจากปลายสายฟังดูโกรธจัด ผมนึกแล้วว่าเธอจะต้องงัดไม้นี้มาใช้อีกจนได้ นุช ..ผมพยายามรวบรวมสติให้พูดออกไปอย่างนุ่มนวลที่สุด เราเคยคุยกันเรื่องนี้มาแล้ว ไม่ใช่เหรอ ......วียังรักนุชเหมือนเดิม ...แล้วเรื่องนี้มันก็ไม่เห็นจะเกี่ยวกันซักหน่อย ...วีจะอะไรนักหนาเนี่ย มันก็แค่หมาตัวนึงเองนะวี ....ผมนิ่งอึ้งไปทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น .....หมาตัวนึง เสียงนั้นผมยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทผม ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามัน จะออกมาจากปากของนุช ไม่รู้ล่ะ .... อาทิตย์หน้า วีต้องให้คำตอบนุชว่าจะเอายังไง ..ผมกำลังจะพูดต่อ แต่เธอก็ พูดขัดขึ้นมาว่า เลือกเอาเองละกัน ระหว่าง หมา กับ นุช ....เธอพูดตัดบทแค่นั้น ... แล้วก็วางสายไป ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ ทรุดตัวลงนั่งกุมขมับ แอบรู้สึกไม่พอใจที่นุชเห็นคูก้าเป็นเพียงแค่ หมาตัวนึงเจ้าคูก้าเดินเข้ามาในครัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันนั่งลงข้างๆผม เอาคางวางเกย บนตักผมเพื่อปลอบใจ .....ผมยกมือขึ้นลูบหัวมันเบาๆ และตบต้นคอมันแทนคำพูดว่า ขอบใจนะ.............. วันนี้ผมตื่นขึ้นมาแต่เช้า เอาปีกไก่ย่าง 4 ปีกที่ซื้อมาเมื่อวานเข้าไมโครเวฟ อุ่นประมาณ 3 นาที แล้วเอามาฉีกและคลุกกับข้าวสวยที่เตรียมไว้ จากนั้นก็เอาจานข้าวไอ้คูก้าออกไปวางข้างๆม้านั่ง นอกบ้าน ที่(แอบ)นอนประจำของมัน เอ้ากินซะ ... ไอ้คูก้า เดี๋ยวจะได้รีบไปกัน ผมนั่งลงพลางมองเหม่อออกไปยังสวนหลังบ้าน มือก็ลูบต้นคอมันไปพลาง... คูก้าใช้เวลากับอาหารที่อยู่ตรงหน้าในเวลาไม่ถึงนาที ผมมองมันกินอย่างเอร็ดอร่อยจนหมด ไม่เหลือแม้กระทั่งเศษกระดูกให้เห็น ...........ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเลียปากแผล็บๆทำท่าจะขอผมอีก ผมหัวเราะแล้วเดินไปหยิบส่วนของผมมาให้มันกินต่อ ..... เรานี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆน้า.... ผมว่าพลางตบหัวมันเบาๆ แล้วเดินไปหยิบสายจูงมาเกี่ยวกับปลอกคอมัน ======================================== |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
วันนี้เจ้านายใจดีจังแฮะ ให้กินไก่ตั้งเยอะ แถมพามาเดินเล่นแต่เช้าอีกตะหาก ฉันเดินนำหน้าเจ้านายลิ่วจนสายจูงตึง ....แวะดมตรงนู้น วกมาฉี่เสาเสาต้นนี้ตลอดทาง พอหันไปมองเจ้านายทีไร ก็เห็นเค้ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่ สงสัยจะคุยกับนายหญิงล่ะมั้ง แต่ช่างเหอะ ฉันเองก็ไม่ได้สนใจหรอก ..........ฉี่ใส่ล้อรถสนุกกว่าเยอะ ======================================= "แน่ใจ แล้วเหรอนุช ผมไม่ค่อยอยากจะทำแบบนี้เลย" ผมว่าพลางถอนใจ "ไม่เป็นไรหรอกนะวี" เสียงในสายนั้นนุ่มนวล ประหนึ่งว่าจะปลอบประโลมผมให้ไม่ต้องรู้สึกผิด "ที่เราทำไป ก็เพื่ออนาคตเราเองไม่ใช่เหรอ" ผมตอบเออออไปอย่างเสียไม่ได้ แล้ววางโทรศัพท์ไป ...ใจก็พยายามพร่ำบอกตัวเองว่า มัน...ก็แค่หมาตัวนึง ผมตกลงกับนุชไว้ว่าจะพาคูก้าไปให้นายป๋อง หนุ่มช่างไฟผู้แอบมีอาชีพรับจ้างพาหมาไปปล่อย ซึ่งลูกค้าส่วนมากก็จะเป็นพวกคนมีตังค์ บ้าเห่อหมาไปตามแฟชั่น พอเบื่อแล้วก็เอาไปปล่อย บ้านแกอยู่ถัดจากซอยผมไปไม่ไกลนี่เอง ผมพาเจ้าคูก้าเดินมาถึงปากซอย ...เจ้านั่นมันจะเดินต่อไปทางแยกซ้ายซึ่งเป็นทางที่ผมเคยพามัน มาประจำ แต่วันนี้ผมกระตุกสายจูงไว้แล้วพามันเดินข้ามถนนตรงไปยังฝั่งตรงข้าม มันก็หันมามอง ผมอย่างงงๆแต่ก็ยอมเดินไป ============================================== "เอ....ทำไมวันนี้เจ้านายพามาทางนี้หว่า ไม่คุ้นทางเลยแฮะ ถือซะว่ามาเปิดหูเปิดตา..... เอ๊ะ.... แล้วสาวๆแถวนี้จะสวยมั้ยน๊า~~" ฉันเดินทอดน่อง เหลียวซ้ายแลขวาไปตลอดทางที่เดิน พอเดินผ่านบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีฝูงหมาฝรั่งตัวใหญ่ (ประมาณ 4-5ตัว) มายืนออเห่ากันอยู่หน้าประตู เสียงขรมไปหมด ....บ้างก็ยืนตะกายประตูทำท่าจะพังลงมาให้ได้ "ชิ นึกเหรอว่าฉันจะกลัว" ว่าจะเห่าตอบกลับไปซะหน่อยแต่ยังไม่อยากมีเรื่อง ไม่ใช่ถิ่นเรา เจ้านายพาฉันมาหยุดที่บ้านหลังหนึ่ง เลยจากบ้านหมาฝรั่งมาไม่ไกลนัก พอเจ้านายกดกริ่ง ...ไม่นานก็มีชายหนุ่มมาเปิดประตู เจ้านายยืนคุยกับหมอนั่นพักใหญ่ ปล่อยสายจูงไว้ ให้ฉันเดินเล่นแถวนั้น ...พอดีฉันได้ยินเสียง เห่าดังมาจากในบ้านเลยแวะเข้าไปทักทายซักหน่อย ข้างในบ้านมีหมาหลายตัว หลากชนิดด้วย พอเห็นฉันต่างก็เห่าทักทายกันใหญ่ ....ฉันถามว่ามาทำอะไรกันที่นี่ พวกนั้นก็แย่งกันตอบให้แซ่ดไปหมดจนฟังไม่ได้ศัพท์ .....แต่แล้ว ในตอนนั้นเอง ... ฉันก็พลันได้ยินเสียงปิดประตู ฉันรีบวิ่งกลับไปดู แต่...... เจ้านายก็ไม่อยู่ซะแล้ว =========================================== |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ผมรีบจ้ำออกมาจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว ราวกับจะพยายามเดินหนีความรู้สึกผิดให้พ้น .....และเพื่อไม่ให้เจ้าคูก้าได้เห็นผมตอนเดินจากมา ได้ยินเสียงเห่าดังมาจากหมาล็อตไวเล่อร์บ้านฝั่งตรงข้าม แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร ตั้งหน้าตั้งตาเดินออกมาซะให้พ้นๆ ทันใดนั้นเอง....................โฮ่งงงๆๆ ผมได้ยินเสียงเห่าทุ้มๆ ดังไล่หลังผมมา ....คิดว่าคงจะหูฝาดไปเองมั้ง .........แต่พอผมหันกลับไปเท่านั้นแหละ .....................หมาล็อตไวเล่อร์ตัวสูงเกือบเท่าเอวผม ก็พุ่งถลามาชนผมจนเสียหลัก ล้มลงไปนอนกับพื้นตอนนั้นผมตกใจสุดๆ แต่พยายามรวบรวมสติลุกขึ้นยืนให้ได้ ..........ผมยืนขึ้นอีกครั้ง ....และพบว่า ....กำลังตกอยู่ในวงล้อมของฝูงหมาล็อตไวเล่อร์ 5 ตัว (...มันคงหาทางเปิดประตูออกมาจนได้ ) .....วูบหนึ่งของความคิด ผมนึกถึงสารคดีสัตว์โลก ตอนที่ฝูงหมาป่ากำลังไล่ต้อนเหยื่อให้จนมุม ก่อนจะรุมเข้าขย้ำ เหยื่อ นั้น .....ผม คือ เหยื่อ.?? ผมรู้สึกกลัวจนลนลาน ควบคุมสติแทบจะไม่อยู่ สายตาพวกมันที่จ้องผมนั้น ดุร้าย ราวกับสัตว์ป่าที่หมายปลิดชีวิตเหยื่อในบัดดล .........หรือนี่มันเป็นกรรม..... ................กรรมที่ผมทอดทิ้ง "ชีวิต"หนึ่ง ที่ผมเคยเลี้ยงดูฟูมฟักมาตั้งแต่เด็ก ผมหลับตา และเริ่มพยายามทำใจยอมรับกับผลกรรมที่ควรจะได้รับ ...และแล้ว...ผมก็รู้สึกได้ถึงแรงกัดที่น่องของผม จากขากรรไกรอันแข็งแรง ........รู้สึกได้ถึงคมเขี้ยวอันคมกริบที่เจาะทะลุเข้ามาในเนื้อน่องผม ............มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน ......และด้วยสัญชาติญาณหรืออะไรซักอย่างไม่อาจทราบได้ ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงร้องของ ตัวเองดังขึ้นมาโดยอัตโนมัติ ก่อนที่ผมจะหมดสติไป ช่วยด้วยย!!! =========================================== |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
เฮ้ยย... นั่นมันเสียงเจ้านายนี่นา ฉันทำหูตั้งชันขึ้นมาฟังเสียงที่แว่วมาจากระยะไกล ..ไม่ผิดแน่ เจ้านายกำลังขอความช่วยเหลือ .....ฉันวิ่งไปยังประตูเหล็กดัดตรงหน้า เล็งช่วงที่ดูเตี้ยที่สุด แล้วพุ่งตัวกระโดดขึ้นไปอย่างสุดแรงเกิด .... ขาหน้าฉันเกี่ยวเข้ากับลวดลายเหล็กดัดที่เกือบจะถึงยอดสุดของประตู ขาหลังก็พยายามปัด ป่ายหาที่เกาะ และค่อยๆกระดึ๊บๆตัวไต่ข้ามยอดประตู ...แล้วกระโดดผลุงลงไปยังพื้นเบื้องล่าง ....ด้วยความสูงขนาดนั้น ทำให้ฉันเซไปเล็กน้อย แต่พอทรงตัวได้ก็รีบวิ่งห้อตะบึงไปยังที่มาของเสียงทันที ฉันวิ่งไป ...วิ่งไป..... ที่ตรงหน้าของฉันตอนนี้ เห็นหมาฝรั่งร่างใหญ่หลายตัวกำลังเดินวนขู่แยกเขี้ยว ใส่เจ้านายฉันที่กำลังนั่งตะเกียกตะกายบนพื้น ...ที่ขาของนาย มีไอ้หมายักษ์ตัวหนึ่งกำลังกัดแน่นไม่ยอมปล่อย ฉันวิ่งฝ่าวงล้อมเข้าไป แล้วกระโดดงับคอเจ้าหมานั่นอย่างโกรธจัด ...... มันจึงยอมปล่อยขานาย แต่แล้วฉันก็ถูกตัวอื่นๆเข้ารุมทึ้งในทันที ในตอนนั้น....ฉันแทบจะไม่รู้ตัวแล้วว่าอะไรเป็นอะไร ....ลงพอเลือดเข้าตาแล้ว ฉันก็สู้แบบไม่ถอย เอาแบบให้ตายกันไปข้างนึง .... มันแทบจะไม่มีความรู้สึกเจ็บ รู้สึกปวดอีกแล้วตอนนั้น ============================================= |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ความเจ็บที่แล่นปรี๊ดขึ้นมาจากน่อง ทำให้ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที .........ผมเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังช่วยกันกันหมาให้ออกไป และนั่น ...ไม่ไกลไปจากปลายเท้าผม ...ร่างเจ้าคูก้า ... กำลังนอนหมอบอยู่อย่างอ่อนระทวย ร่างของมันตอนนั้นเต็มไปด้วยสีแดง สดจากเลือด ตามเนื้อตัวแขนขา มีแต่แผลเหวอะหวะไปหมด ...........ผมค่อยๆคลานเข้าไปใกล้ พยุงร่างมันขึ้นมาตระกองกอดไว้ในอ้อมแขน พลางเรียก ชื่อมันแล้วเขย่าตัว "คูก้า.....คูก้า อย่าเป็นอะไรนะ" มันค่อยๆเผยอเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ ราวกับมันเป็นเรื่องยากเย็นอย่างยิ่งในตอนนี้ ..แม้ว่าร่างกายมันจะอยู่ในสภาพทรุดโทรมถึงเพียงนี้ ...แต่นัยน์ตาของมันยังฉายแววร่าเริงเหมือนทุกครั้งที่มันจ้อง มองผมเพื่อชวนให้พาไปเดินเล่น ........ผมลูบหัวมันเบาๆ แล้วเอาหน้าไปแนบกับหน้าของมัน และโดยที่ผมไม่รู้ตัว...น้ำตาหยดหนึ่งไหลเป็นสายออกมาจากนัยน์ตาผมไปสู่แก้มของมัน "คูก้า .......ชั้น..ชั้นขอโทษนะ" ผมกระซิบที่ข้างหูมันด้วยน้ำเสียงแหบแห้งปนสะอื้น ........ผมไม่รู้ว่ามันรู้เรื่องรึเปล่า......มันยังคงมองหน้าผมด้วยแววตาอย่างร่าเริงอย่างนั้น แววตาที่ฝืนพยายามบอกผมว่า..ไม่เป็นไร ไม่เป็นต้องห่วง ....ผมรู้สึกถึงหางที่กระดิกมาโดนแขนผมเบาๆ ...........ก่อนจะค่อยๆช้าลง ช้าลง และแน่นิ่งไป พร้อมกับเปลือกตาที่คล้อยปิดลง ======================================== |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
"..................... เจ้านาย........ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย" ======================================== |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ผมกอดร่างอันอ่อนปวกเปียกของคูก้าไว้ในอ้อมอก มืออีกข้างก็ลูบหัวมันไปเรื่อย .... หวังลมแล้งๆว่ามันจะลืมตาขึ้นมาเห่าผมแล้วกระดิกหางให้อีกครั้ง ...เหมือนเมื่อตอนที่ผมจับมันอุ้มขึ้นมาครั้งแรก ผมเหลือบมองร่างไร้ชีวิตของมันอีกครั้งด้วยน้ำตานองหน้า ....มัน.....อาจจะเป็นแค่ หมาตัวหนึ่ง ทว่า....ใครเล่าจะรู้ว่า .......ชีวิต ๆหนึ่งของมัน ได้มอบให้กับคนคนหนึ่ง ไปแล้ว ............ตราบเท่าที่ชีวิตของหมาตัวหนึ่ง จะพึงทำ |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ผมอ่านแล้ว แล้วไม่รู้นี่คือเรื่องจริงหรือป่าว ได้แต่ภาวนาว่า ต้องไม่ใช่เรื่องจริง ต้องไม่ใช่เรื่องจริง ต้องไม่ใช่เรื่องจริง |
 | ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นค่ะ แม่ชาช่าเคยอ่านเจอในเวปพันธิปเหมือนก้น สมาชิต่างบอกว่า ทำไมตอนจบเศร้าจัง ไม่อยากให้จบแบบนี้ ถ้าจำไม่ผิดผู้เขียน(ต้องขอโทษที่จำนามปากกาไม่ได้) ออกมาบอกว่า เรื่องต่อไป จะไม่จบแบบเศร้าๆแบบนี้อีกแล้ว ขอนอกเรื่องค่ะแต่ก้อเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของเราเหมือนกัน เมื่อคืนกลับถึงบ้านประมาณ สองทุ่ม เดินมาหลังบ้าน เจ้าลูกสาวส่งเสียงเห่าลั่น แล้วยืนจ้องริมกำแพงไม่วางตา เหมือนยืนคุมเชิง เราเลยเปิดไฟทุกดวงที่มีอยู่แถวนั้นแล้วตามไปดู ปรากฎว่าเขายืนจ้องลูกงูเห่าค่ะ ตัวประมาณหัวแม่โป้ง แต่ใจกล้าน่าดู ชูคอขู่เราใหญ่เลย แต่จับไม่ทัน เลื้อยหนีเข้าใต้บ้านเสียก่อน ทำให้เราต้องคอยระแวงอีกว่าเมื่อไหร่มันจะโผล่ออกมา ขอบคุณชาช่าที่เป็นหูเป็นตาให้ ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดีค่ะ |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
เรื่อง งูเห่า คุณแม่น้องชาช่าต้องคอยระวังให้ดีนะครับ แต่ผมเชื่อว่าน้องชาช่าต้องคอยเป็นหูเป็นตาให้เราดีอยู่แล้วครับ ประสบการณ์เรื่อง งูเห่าเข้าบ้านผมก็เคยมีประสบการณ์มาครั้งนึง ซึ่งผมเคยได้เล่าไปแล้ว แต่เจ้าน้ำสิงห์ กะ เจ้าลูกหมี ของผมเค้าก็ทำหน้าที่ที่ดีที่สุดแบบน้องชาช่านี่เลยแหละครับ มีเค้าอยู่ด้วย นอกจากจะทำให้เราสุขใจแล้วเค้ายังทำให้เราอุ่นใจด้วย...จริง ๆ นะ จาบอกไห่ 555555555555 |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ขอบคุณเจ้าของน้ำสิงห์ที่เอาเรื่องเศร้าเคล้าน้ำตามาให้อ่าน หือๆ ดีนะมีทิชชูติดตัวมา ตามที่แม่ชาช่าบอกเรื่องความปลอดภัยขอเรา เจ้าโก้ก็ช่วยเห่าให้รู้มา 5-6 ครั้งพวกงู ตะขาบ แค่นี้ก็ประทับใจเจ้าหมาโก้แล้ว อิอิ  |
 | ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
เศร้าจังง่ะ โชคดีที่ไม่ใช้เรื่องจริง แต่ถ้าเป็นเรื่องจริง มันก็คงจะยอมสละชีวิตเพื่อช่วยเจ้านายแบบนั้นแหละ ใช่ไหม....  |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
แม่น้องชาช่าครับ อันตรายมากเลยนะครับ งูมีพิษมันไม่เข้าใครออกใครนะครับ ระยะนี้ต้องเฝ้าระวังหน่อย วันหลังถ้างูเลื้อยลงรูหรือเข้าใต้ถุนบ้านตามร่องกระดานหรือไม้ ให้คนเฝ้าดูไว้คนหนึ่ง แล้วรีบไปต้มน้ำร้อนมาหนึ่งกา พอเดือดแล้วนำมาเทลงรูหรือร่องไม้เลย แค่นี้เรายังสบายใจขึ้นมา ลูกเราเห่ากรรโชกเมื่อไหล่ แสดงว่ามีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา อย่ามัวช้านะครับ อันตรายมันแฝงมากับความมืด หน้านี้ไม่ว่าจะเป็นไข่อะไรมันฟักตัวได้ดีและเร็วครับ ลุงย้งเป็นห่วงทุกท่านนะครับ สวัสดีครับ  |
 | ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
อ่านแล้วเศร้าจัง..  หมาอ้วนเรามันจะช่วยเราเปล่านะถ้าเจอเหตุการณ์อย่างนั้น มีแต่เราวิ่งเข้าช่วยเตะหมาตัวอื่นที่รุมมันดิ...เฮ้อ..หมาอ้วนเอ้ย** ผมเคยได้ยินผู้เฒ่า ผู้แก่ เขาบอกว่าถ้าบ้านไหนเลี้ยงหมา งูมันจะไม่กล้ำกลายเข้ามาบ้าน ไม่รู้จริงไหม (ความคิดผม อาจเพราะว่างูมันคงได้กลิ่นหมาเรา มันเลยไม่เข้าใกล้บริเวณบ้านมากกว่า)  |
| ตอบ: เรื่องเล่าจากเวบ : คูก้าหมาคู่ชีวิต |
|
ขอบคุณคุณลุงย้งมากๆ ค่ะ สำหรับคำแนะนำดีๆ ค่ะ นี่ก้อวางแผนไว้ว่าจะซื้อดินมาถมเพิ่มเพื่อปิดโพรงค่ะ เนื่องจากดินแถวบ้านทรุดเร็วมากๆ ไม่เหมือนแถวโคราชเลยค่ะ นี่ถ้าตัวบ้านไม่ได้ตอกเสาเข็มนี่ คงทรุดไปเยอะแล้วละค่ะ  |