มีคนคิดเหมือนกันแล้ว คุณป๊อก ผมว่าเราเริ่มจากตัวเรานี่แหละครับ ถึงแม้มันจะไม่ได้ช่วยเหลืออย่างเห็นผลได้อย่างชัดเจน แต่ก็เป็นจุดเล็กที่ทุกคนเริ่มได้เองไม่ยาก และสามารถกระจายต่อเนื่องกันต่อไปได้ ในความคิด และที่ผมทำตอนนี้ 1/ผมจะพยายามเลี้ยงสุนัขของผมให้ถูกต้อง ปรับพฤติกรรมผมและครอบครัวให้เลี้ยงเขาให้ถูกต้อง 2/ ถ้ามีเพื่อน แขก มาที่บ้าน หรือมีการพูดคุยกันในเรื่องสุนัข ผมก็จะพยายามคุยชี้แจ้งถึงปัญหาที่ได้เห็นมาเกี่ยวกับการเลี้ยงสุนัข คนเอาสุนัขมาปล่อย ให้คนที่ผมคุยได้ ให้ได้เห็นถึงอีกด้านหนึ่งที่เขาอาจไม่รู้มาก่อน ซึ่งด้านที่เขาเห็นก็อาจจะเป็นที่เรารู้ เช่น หมาแมว น่ารัก ขนปุกปุย น่าเลี้ยง อยากจะเลี้ยง อื่นๆๆๆๆๆ 3/ ผมจะพยายามฝึกหมา (ตอนนี้ทำได้บางอย่าง แต่ยังต้องเหนื่อยกันอีกเยอะๆๆๆๆ) พาไปเดินนอกบ้านในหมู่บ้าน พอคนแถวบ้านเห็น เช่นหมาเราไม่เห่าคน หรือนิ่ง ไม่ตื่นเต้น นั่งคอยได้ สวัสดีได้ (นิ่งบ้างไม่นิ่งบ้างนะครับ 5555) คนแถวบ้านก็จะพูดคุยกันเองว่าทำไมหมาเขาเห่า ดุ พาออกนอกบ้านไม่ได้เลย กลัวกัดคนบ้าง อื่นๆ ไม่เหมือนหมาผม แล้วเขาก็อาจตระหนักเอง ว่าทำไมหมาเขาถึงไม่เหมือนหมาของผม เลี้ยงผิดอย่าไหร อื่นๆ ตรงจุดนี้เราก็อาจสามารถทำให้เขาฉุกคิดได้บ้าง และถ้าบางคนเขาสนใจ ผมก็จะอธิบายเขาได้ว่า เกิดจากอะไรได้บ้าง แต่ตรงจุดนี้เองที่เราควรศึกษาหาความรู้ให้ดีก่อนด้วย ในการเลี้ยงสุนัขที่ถูกต้อง (ก็วนกลับมาที่เรานี่แหละครับ) และมีความรู้เพื่อนำไปแนะนำกับคนอื่นๆได้ ซึ่งตรงจุดนี้ ที่อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของผู้ที่คิดจะเลี้ยง ว่าเขา หรือเธอ ต้องศึกษาการเลี้ยงสุนัข หรือแมว ถ้าคิดจะเลี้ยงจริงๆ แต่อีกเรื่อง ที่อยากเน้นย้ำกัน คือเราอย่าเบื่อละกันที่จะพูดหรืออธิบายเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆให้กับคนอื่น เพราะเราทำครั้งหนึ่งก็อาจจะเป็นการช่วยสุนัขได้หนึ่งตัว และถ้าเราทำสิบครั้งก็อาจเป็นการช่วยสุนัข 10 สิบตัว ก็เป็นไปได้ ......หวังว่า ขอบคุณครับ |