รูปนี้คือ แพรว ปล่อยลาดตระเวนเฝ้าบ้านตอนกลางวันคู่กับแก่น แม้ว่าอายุเกือบ 4 ปีและเคยมีลูกแล้ว 6 ตัว ร่างกายยังฟิตมาก สามารถกระโดดงับสิ่งที่วิ่งล่อตาบนกำแพงได้สูงประมาณ 165 ซม. ยังคงเป็นตัวที่ดุสดในบ้าน

รูปนี้คือ เสือ ตัวเมียอายุเกือบ 3 ปี ความดุระดับใช้ได้ในการเฝ้าบ้าน แต่ตอนแรกนึกว่าเป็นหมาใบ้เพราะไม่เห่าเลย ปัจจุบันเวลาเจอคนจะพองขนและเห่าในลำคอเบาๆ ไม่เหมือนหมาตัวอื่น

รูปนี้ไม่ใช่ลิ้นห้อย แต่เป็นรูปเสือตอนไม่พอใจหมาตัวอื่นเวลาเข้าใกล้ จึงแยกเขี้ยวใส่

นี่คือรูป นักรบ นั่งลิ้นห้อย อายุเกือบ 4 ปีแล้ว กินมาก เริ่มลงพุง ไม่ดุกับคนแปลกหน้า เป็นลูกไล่ของหมาตัวอื่นในบ้านแม้จะแก่กว่าตัวอื่นก็ตาม

รูปนี้คือ ปู๊นปู๊น อายุเกือบ 4 ปี เป็นจ่าฝูง หน้าตาเหมือนนักมวยที่ผ่านศึกมาอย่างโชกโชน เพราะหูตั้งข้างเดียวและมีแผลเป็นเต็มใบหน้า เวลากัดกับตัวอื่นยอมลงทุนเจ็บตัวมากด้วยการปล่อยให้ตัวอื่นกัดใบหน้าหรือขอบตา แต่เจ้าปู๊นปู๊นของับลำคอคู่ต่อสู้เท่านั้นจนผู้ท้าชิงจ่าฝุูงตัวอื่นยอมแพ้หมด เดิมไม่ได้เป็นหมาดุที่จะเฝ้าบ้านได้ แต่พออายุได้ 2 ปีกว่าขึ้นไปแล้วมีอาการดุต่อคนแปลกหน้ามาก

แก่นซึ่งเป็นรองจ่าฝูงได้แต่ยืนมองหมาตัวอื่นเล่นกัน ไม่กล้าเข้าไปร่วมด้วยเพราะกลัวปู๊นปู๊นซึ่งเป็นจ่าฝูง

แก่นแสดงตำแหน่งรองจ่าฝูงด้วยการข่มลมหนาว ซึ่งนอนหงายท้องยอมจำนน

รูปลมหนาว(ซ้ายมือ)กับแม่(แพรว ขวามือ)

เป็นภาพคู่หู คู่ทะเลาะ ระหว่างเสือตัวบนกับแพรวตัวล่าง ตัวเมียทั้งสองนี้จะปล่อยเวลาเดียวกัน บางครั้งก็วิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน แต่ส่วนใหญ่แล้วแพรวมักจะแสดงอาการข่มขู่เสือเป็นประจำโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ผมเปิดประตูรั้วเข้าบ้านหลังจากกลับจากทำงาน

หลังจากวิ่งเล่นเสร็จก็เกิดอาการหิวและได้กลิ่นปลาทูที่ห้อยอยู่ในถุงพลาสติกใต้ต้นมะม่วง ทั้งสามตัวเลยยืนมองด้วยความอยาก แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงจะได้กินปลาทู

เมื่อดูรูปแก่นและเสือตอนเป็นเด็กแล้วก็อยากมีลูกหมาอีก แต่ก็ต้องตัดใจเพราะขี้เกียจสร้างกรงใหม่เพิ่ม และไม่อยากเพิ่มภาระแก่คุณยายที่ช่วยดูแลหมาแทนผมตอนผมพาครอบครัวไปพักผ่อนนานกว่าสิบวัน เพราะต้องเอาหมาเข้าและออกจากกรงเป็นกะๆ ละ 12 ชั่วโมงทุกวัน ดังนั้นการบรีดในปีนี้จึงไม่ทำแม้ว่าจะมีคนรู้จักกันหลายคนเตรียมจองหมา(ฟรี)แล้วก็ตาม เดี๋ยวมันเกิดมาคอกละสิบตัวแล้วคงปวดหัวน่าดู

นอกจากนี้ ตอนนี้ผมเห็นว่าเวลาเราบรีดเอง ลูกหมาที่ออกมาคงสวยสู้หมาที่มืออาชีพบรีดตามตามฟาร์มไม่ได้ เพราะการบรีดคงต้องผ่านลองผิดลองถูกหลายครั้งจนกว่าจะได้สายเลือดที่นิ่ง ดังนั้นถ้าผมต้องการหมาใหม่เพิ่ม ผมคงซื้อจากฟาร์มดีกว่า ตอนนี้เลยต้องเริ่มระวังแพรวและเสืออย่างใกล้ชิดเพราะใกล้จะติดสัดแล้ว กลัวแอบตั้งท้องเหมือนแพรวครั้งก่อน

เรื่องปวดหัวจากการเลี้ยงบางแก้วหลายตัวคงหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่พออยู่ไปนานๆ มันก็ชินไปเอง เช่นเรื่องขี้หมา ตอนมีสามตัวแรกผมก็ขยันเก็บ แต่พอเพิ่มเป็นหกตัวก็เลิกเก็บเพราะไม่มีเวลา จึงปล่อยมันเป็นปุ๋ยธรรมชาติของต้นไม้ในสวนหลังบ้าน บังเอิญเนื้อที่สวนหลังบ้านผมมันกว้างพอที่จะรองรับขี้หมาได้ และโชคดีที่พวกมันมักขี้ในสวน นาน ๆ ครั้งจึงจะมาขี้ในสนามหญ้าและไม่มาขี้พื้นปูนรอบบ้านเลย จึงไม่ค่อยมีปัญหาความเหม็น แต่ส่วนเรื่องฉี่นั้นต้องทำใจเพราะพวกตัวผู้มันไม่เคยเลือกที่ฉี่

เดี๋ยวนี้การล็อกอินมักหลุดบ่อย เช่น พอตอบกระทู้ 1 ครั้ง มันก็จะหลุด ต้องล็อกอินใหม่เวลาจะตอบกระทู้เพิ่มอีก

น่ารักจางเลยยยยยยยยยยย