หลังจากกลับจากกระทรวงก็มาเริ่มบทเรียนบทที่ 1 ใหม่สำหรับเจ้าดีดี้ ค่ะ อยากจะมาเล่าให้คุณอุ๋มและแฟน(รวมทั้งผู้มีความรู้ความชำนาญที่คอยแนะนำสิ่งดีดีให้)ฟังเพื่อแนะนำเทคนิคขั้นต่อไป และสำหรับสมาชิกอื่นๆที่ต้องการปรับพฤติกรรมลูกๆ เช่นเดียวกัน

เริ่มจากการให้อาหารค่ะ สั่งนั่ง คอย จนนิ่ง วางจานลง ดีดี้ทำท่าจะเข้ามากิน ยกขึ้นและสั่งนั่ง รอ เหมือนเดิมลองวางใหม่ เค้าก็รอได้ดีขึ้น นิ่งแล้ว เราสั่งกิน เค้าก็เดินมากิน ทีนี้ลองเข้าไปใหม่ค่ะค่อยๆ เข้าไปใกล้ๆ จนยืนข้างๆตัวเค้า ก็ไม่มีอาการขู่ใดๆ จนเอาขากันเค้าออกไปทีนี้เริ่มขู่ค่ะ และยังไม่ยอมออกไป เราก็ดันเค้าออกไปทีนี้งับเลยค่ะที่เท้า ดีที่เตรียมตัวมาอย่างดีคือใส่รองเท้าผ้าใบ งับติดเลยค่ะ สะบัดก็ไม่ปล่อยแต่เราทำใจมาแล้วเลยไม่มีอาการตกใจคือทำให้นิ่งและเด็ดขาดที่สุด เข้าครอบครองพื้นที่และจานข้าวให้ได้ เค้าก็ยังงับและทำเสียงดังเหมือนเวลาสุนัขกัดกันอ่ะค่ะ (ขออนุญาติไม่เปิดเผยวิธีที่ทำให้เค้าสงบนะคะ ถ้าใครอยากรู้จริงๆ หลังไมค์ดีกว่าค่ะ เพราะไม่แน่ใจว่าเป็นวิธีที่ถูกหรือเปล่าเลยไม่อยากแนะนำ) ก็นานเหมือนกันนะคะกว่าจะสงบคือประมาณ 2-3 นาทีที่เราเข้ายึดครองพื้นที่และจานข้าวได้เป็นผลสำเร็จเค้ายอมออกไปและเดินวนรอบๆไม่เข้ามา สักพัก เราเรียกเค้ามาใหม่สั่ง นั่ง รอ จนนิ่ง สั่งกิน เป็นอันจบภาระกิจวันแรกค่ะ

ถ้ามีผิดพลาดประการใดหรือยังมีสิ่งไหนต้องปรับแก้ช่วยแนะนำด้วยค่ะ

ภาระกิจวันที่สองเริ่มต้นขึ้นค่ะ เช้าวันนี้เอง เริ่มต้นเหมือนเดิม สั่งนั่ง รอ จะเข้ามากิน ไม่ให้กินยกขึ้น สั่งใหม่ นั่ง รอ ทีนี้ดีขึ้นนิ่งนานขึ้น เลื่อนจานยื่น ไปตรงหน้าเค้า นิ่งดีค่ะ ไม่เข้ามากิน จนบอกกินได้ ก็ค่อยๆ ลุกมากิน พอดีเราเดินไปทำอย่างอื่นเค้าได้ยินเสียงเลยเดินตามมา เราก็เลยเดินกลับมาที่จานข้าว ยืนบังไว้เค้าก็ยื่นหน้าจะมากิน ก็เลยเอาขากันไม่ให้กินแล้วใช้เสียงไม่เค้าก็นิ่งๆ เดินวนๆ ไม่ส่งเสียงอะไร เราก็ยกจานขึ้น สั่งนั่ง รอ สักพัก แล้วบอกให้กิน เค้าก็เข้ามากิน พอกินเสร็จเราก็เดินเข้าไปใกล้ๆ จาน เค้าก็เดินออกไป ซึ่งปกติเค้าจะต้องคาบจานที่หมดแล้วหนีไปกัดเล่นแต่คราวนี้ยอมจากไปแต่โดยดีไม่เอาจานไปด้วยเลยค่ะ อย่างนี้เรียกว่าดีขึ้นหรือหลอกให้ตายใจค่ะ แต่เดี๋ยวเย็นนี้จะลองเขาประชิดตัวใหม่ว่าจะเป็นหมาบ้าเหมือนเมื่อวานหรือเปล่า แต่ถ้าไม่เป็นแสดงว่า OK เราช่วงชิงอำนาจกลับมาได้ใช่ไหมคะ

อ้อลืมไปขั้นตอนนึงตอนที่ก่อนจะกลับมากินใหม่เค้าทำเหมือนไม่อยากมากินพอเราเดินไปดูแล้วเรียกมากินเค้าก็เข้ามากัดขากางเกงเหมือนเวลาที่เค้าคึกปกติ แต่ทุกครั้งเราเดินหนีไม่พูด ไม่จับ ไม่เล่น แต่คราวนี้ไม่ยอมกระหน่ำฉก ( ทั้งมือ และอย่าง อื่น) ปรากฎว่า นิ่งครับ งง เกิดไรขึ้นกับฉันเนี่ยจนนิ่งไป ไม่เขามากัดอีก เราก็เลยเรียกมากินข้าวให้หมดตามข้อความข้างบนค่ะ

     "เลื่อนจานยื่น ไปตรงหน้าเค้า"  ข้อความนี้ผมไม่ค่อยจะเห็นด้วยเพราะคนไม่ควรยื่นอาหารให้หมา ควรวางอาหารไว้แล้วแสดงความเป็นเจ้าของอาหาร ซึ่งเขาจะกินได้ก็ต่อเมื่อเราอนุญาติเท่านั้น

     อาหารถูกวาง...หมาเป็นฝ่ายรอ....คนคอยควบคุม กินได้หรือไม่ขึ้นอยู่กับคน การที่คนสั่งให้เขานั่งคอย รอ นั่นคือการควบคุมเขาที่เห็นได้ชัดเจน

     สำหรับหมาที่หวงอาหาร สิ่งของ อย่านำของที่เขาหวงออกจากหมา แต่ให้ใช้วิธีนำหมาออกจากสิ่งของ ดว้ยการกันหมาให้ค่อยๆ ออกห่างจากอาหารหรือสิ่งของ จนกว่าเขาจะถอยห่างและเดินจากไป   

     การนำเขาออกจากบ้านก็เช่นเดียวกัน นั่งรอ...เปิดประตู...อนุญาติ เขาถึงจะออกได้ เริ่มง่ายๆจากการให้อาหาร ออกจากบ้าน เมื่อเราทำได้ค่อยๆ เริ่มในสิ่งที่ยากขึ้น สิ่งเหล่านี้เป็นการบอกถึงสถานะของคนในการเป็นผู้นำ เมื่อเขาโตขึ้น แรงมากขึ้น เราจะควบคุมเขาง่ายขึ้นโดยไม่ต้องใช้แรง

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะน้องแต้ม

มา update กันดีกว่าว่าตอนนี้ดีดี้เป็นไงบ้าง เดี๋ยวนี้ดีดี้เลยเริ่มมีอาการไม่อยากกินข้าวค่ะ ปกติเวลาเห็นถือจานข้าวมาสั่ง นั่งปุ๊บก็จะนั่ง แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยสนใจ จะเข้ามาเล่นอย่างเดียว เราก็เลยหนีเข้าบ้านรอให้สงบก่อนค่อยออกมาให้กิน จะว่าดีขึ้นไหม ก็ในระดับนึงค่ะ แต่ก็ยังไม่ไว้ใจเค้าค่ะ คือตอนนี้เดินเข้าไปใกล้ๆ เค้าได้คือเค้าไม่ขู่อยู่แล้วพอดันตัวเค้าออกไป ตอนวันที่สองก็ขู่น้อยกว่าวันแรก แล้วก็งับที่รองเท้าเหมือนเดิมเราก็เลยฉกและกดเค้าลงสักพักประมาณ 1 นาทีเค้าก็สงบทีนี้ก็เลยมางับกางเกงเล่นอีกไม่รู้ว่าเราทำอะไรให้เค้าเข้าใจผิดว่าเราไปชวนเล่นหรือเปล่าทั้งๆที่ก็คิดว่าใช้เสียงและการกระทำที่เด็ดขาดแล้วนะคะ

พอวันนี้วันที่สาม สั่งนั่ง รอจนนิ่ง สั่งให้กิน พอลองเข้าไปใกล้ดันออกที่นี้ไม่ขู่และเลิกกินแต่มางับเล่นที่ขากางเกงเหมือนเวลาเค้าคึกแล้วจะเล่น อย่างนี้ต้องทำไงต่อดีค่ะ ตกลงตอนนี้เค้าอารมณ์ไหนเนี่ย พอเรากลับมายืนตรงจานข้าวยืนคร่อมไว้เค้าก็ไม่เข้ามากินนะคะยืนอยู่ห่างๆ พอเราบอกมากิน เค้าก็เดินมากิน

อย่างนึงที่พอจะทำให้รู้สึกดีบางก็คือพอกินหมดเราเดินเข้าไปเค้าไม่คาบจานหนีไปกัดเล่นแล้วค่ะ จะยอมจากไปแต่โดยดี อันนี้ถือว่าเป็นพัฒนาการที่เป็นแนวทางที่เรียกว่าดีขึ้นหรือเปล่าคะ ชักไม่แน่ใจ

จะต้องทำยังไงต่อไปดีคะ เฮ้อ..... ปวดหัวจัง

ก็เจ้าดีดี้ค่ะ ทุกวันนี้ไม่รู้ว่าดีขึ้นหรือเปล่า คือก็ฝึกเหมือนทุกวันนะคะกับการให้อาหาร ฝึกให้รอ และรู้ว่าใครเป็นผู้นำ เวลาเค้ากินข้าวแล้วจะดันเค้าออกไป เค้าก็จะยังมีขู่เล็กน้อยค่ะแล้วก็ตามมาด้วยการงับค่ะ แต่มันเป็นลักษณะการเล่นค่ะ ไม่ได้หวงแบบเอาเป็นเอาตายกัดแบบเป็นบ้าแบบวันแรก แต่เล่นไม่ยอมเลิกค่ะ คือไม่เลิกงับ ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดีคะ คือพอเค้ามาสนใจขาเราเค้าก็ไม่สนใจจานข้าวไปเลยค่ะ ทีนี้เราก็หยิบได้ แต่มันไม่ใช่ชัยชนะอย่างแท้จริงใช่ไหมคะ แล้วเราควรจะเดินหนี เก็บข้าว ไม่ต้องกินกันแล้วมื้อนี้ แล้วรอให้เค้าสงบค่อยมาใหม่ หรือต้องฉก ต้องกด ให้เค้าหยุดให้ได้คะ

ตอนนี้สับสนไปหมดแล้วค่ะ ดูเหมือนว่าวิธีที่สองคือกดให้หยุดจะใช้ไม่ได้ผล เพราะเค้าไม่ยอมหยุดเลยค่ะ

คุณอุ๋มคุณหนึ่งคะ ทำไงดี??? แล้วท่านอื่นๆมีข้อแนะนำไหมคะ

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นนิดหน่อย  คงไม่ว่ากัน  ไม่ใช่ผู้รู้ หรือชำนาญการเลี้ยง หรือฝึกบางแก้ว   แค่ฝึกหมาทั่วๆไป  ผ่านมาอ่านวิธีฝึกแล้วรู้สึกสับสนแทนหมา 

การแสดงความเป็นจ่าฝูง  ควรแสดงให้ลูกฝูงชัดเจน ว่าต้องการอะไรแน่  และมีเหตุผลที่เข้าใจได้ในความคิดของหมา   ซึ่งถ้าอ่านตามลำดับมาตั้งแต่วันแรก  จะเห็นว่า มีการทำให้หมาสับสนอยู่บ่อยๆ    และหมาเขาก็แสดงออกให้เห็นชัดเจน  ว่าไม่เข้าใจประเด็นที่เจ้าของต้องการสื่อ  เพราะเจ้าของสร้างสถานะการณ์เกินจริงที่ไม่สมเหตุสมผลมากและบ่อยเกินไป โดยไม่จำเป็น  เช่น.....

วันที่ 1....ทำท่าจะเข้ามากิน ยกขึ้น และสั่งนั่ง รอ... /สั่งกิน  เดินมากิน .... เข้าไปใกล้ๆ จนยืนข้างๆตัว...เอาขากันออกไป../ไม่ยอมออกไป..ดันออกไปทีนี้งับเลย.../

วันที่ 2 .....เลื่อนจานยื่น ไปตรงหน้า..บอกกินได้ /...เดินกลับมาที่จานข้าว ยืนบังไว้...ยื่นหน้าจะมากิน เอาขากันไม่ให้กิน.../ยกจานขึ้น สั่งนั่ง รอ .../ทำเหมือนไม่อยากมากิน...เรียกมากิน..เข้ามากัดขากางเกง...กระหน่ำฉก ( ทั้งมือ และอย่าง อื่น)../

วันที่ 3...สั่งนั่ง รอจนนิ่ง สั่งให้กิน พอลองเข้าไปใกล้ ดันออก.../ ยืนตรงจานข้าวยืนคร่อมไว้../

จะเห็นได้ชัดว่า  ในที่สุดแล้ว   หมากลับเข้าใจว่า  การถือจานอาหารมา  ไม่ใช่เวลาให้อาหาร หมาคิดว่า การเรียกมาหา อาจจะเป็นการเรียกมาฝึกให้คอยอย่างสงบ  แต่เมื่อคอยสงบดีแล้ว บางทีก็ไม่ได้กินอาหาร  หมาก็จะทำในสิ่งที่เป็นธรรมชาติของลูกหมา คือการเล่นสนุก เท่าที่จะทำได้(หรือเคยทำ)คือไล่งับขากางเกงเจ้าของ 

วิธีการฝึก/การควบคุมหมาแต่ละตัว ของเจ้าของแต่ละคน  ไม่มีใครที่จะเข้าใจหมา และรู้สถานะการณ์ในบ้านดีกว่าเจ้าของ  จึงไม่มี วิธีไหน ที่เป็นคำตอบที่ดีและถูกต้องสำหรับหมาทุกตัว 

สิ่งที่ควรทำ คือ  หาวิธีการ และสร้างสถานะการณ์  ที่จะสื่อให้หมาเข้าใจ สิ่งที่เจ้าของต้องการ ได้ดีและชัดเจนที่สุด  วิธีที่ได้ผลดีสำหรับหมาตัวหนึ่ง อาจจะไม่ได้ผลดี กับหมาอีกตัวหนึ่งก็ได้   

การเริ่มฝึกหมา โดยทั่วไป  ควรสร้างสถานะการณ์ ที่ช่วยเอื้ออำนวยให้หมาเข้าใจในสิ่งที่เจ้าของต้องการ ให้มากที่สุด  เมื่อเห็นว่า หมาเข้าใจดีแล้วในขั้นตอนแรก  จึงค่อยสร้างสถานะการณ์กดดันหมา เพิ่มทีละน้อย  (เช่น เมื่ออนุญาตให้หมากินได้แล้ว  ก็ไม่สมควรไปกันหมาออกไปอีกระหว่างหมากำลังกิน  เป็นต้น)

ไม่ใช่เริ่มด้วยการสร้างสถานะการณ์ กดดันหมามากจนเกินไป   นำไปสู่การสับสน  ไม่ชัดเจน  และในที่สุด หมาก็ไม่เข้าใจ  และอาจจะเครียด เพราะถูกกดดันโดยไม่จำเป็น