เรียนคุณนฤทธิ์  มันเป็นเรื่องปกติไปแล้วละครับ สำหรับคนที่เลี้ยงสุนัขในปัจจุบัน มีทั้งแบบเลี้ยงเพื่อไว้เฝ้าบ้าน ไว้เป็นเพื่อน หรือไว้เพื่อเสริมบารมีตนเอง โดยที่ผู้เลี้ยง ไม่เคยเอาใจใส่และดูแล กับสุนัขตัวที่ตนเลี้ยง  บางท่านไม่มีประสบการณ์ ไม่มีความรู้ บางครั้งสุนัขตัวเองป่วย ยังไม่กล้าโดนตัวหรือสัมผัสเลยครับ

ผมเคยมีประสบการณ์ครั้งหนึ่ง กับสุนัขพันธุ์นี้ครับ เมื่อหลายปีก่อน เห็นรถ Benze สีขาวคันงามจอดบนข้างสะพานในซอยอนามัยงามเจริญ พระราม 2 (บ้านผมที่ กทม.ครับ) มีสองคนผัวเมีย จูงสุนัขพันธุ์นี้แหละครับสีขาว สวยงามมาก เห็นแล้วรู้เลยครับว่า เป็นสุนัข Grade ดีมาก ผมก็แปลกใจ ว่าทำไมสองคนผัวเมีย ยืนป้อนอาหารให้มันกิน เอาช้อนนี่แหละครับ ตักอาหาร ป้อนใส่ปากเขา บังเอิญผมกำลังอยู่ร้านซ่อมเบาะรถอยู่ ก็ยืนมองอยู่สักพัก นึกในใจ (ที่บ้านมีไม่ป้อน มาป้อนทำไมบนข้างๆสะพานนี่วะ) สักพักหนึ่ง พอผมหันกลับมา ปรากฎว่า เห็นสุนัขตัวดังกล่าวยืนอยู่ตัวเดียวบนสะพานครับ ผูกเชือกติดไว้ด้วย ส่วนผัวเมีย พร้อมเบนซ์คันงาม หายไปแล้วครับ ผมเพิ่งถึงบางอ้อนี่เองว่า เดี๋ยวนี้เขามีวิธีแปลกๆนะครับ เอาสุนัขมาปล่อยไว้ นึกในใจ กรรมของมันครับ และผ่านไปหลายปี เจ้าสุนัขตัวนี้ ก็ยังอยู่บริเวณดังกล่าว แต่เนื้อตัวเลอะเทอะหมดครับ ไม่มีคราบเป็นสุนัขผู้ดีเหลืออยู่เลย น่าเวทนาจริงๆ เห็นแล้วยังนึกในใจว่า บารมีเจ้ายังสู้ลูกปุยฟ้าของครอบครัว Big One ไม่ได้เลย น่าเศร้าจริงๆครับ

ที่พูดมาซะยืดยาว มิใช่อะไรหรอกครับ มนุษย์นี่นาๆจิตตังครับ ใครทำอย่างไร ก็ได้อย่างนั้นครับ บารมีของผู้เลี้ยง แต่เป็นกรรมของกู (ผมหมายถึงสุนัขครับ) ขอให้คุณนฤทธิ์ ตั้งจิตเป็นอุเบกขาดีกว่าครับ จะได้สบายใจ