ผมมีสุนัขบางแก้วอยู่ 1 ตัวครับ ปัจจุบันอายุได้ 6ขวบแล้วครับ ปัญหาของผมต้องขอท้าวความครับ

สุนัขตัวนี้ แฟนแก่ผมเค้าอยากได้จึงซื้อมาเลี้ยง โดยเลี้ยงไว้ที่บ้านของเค้า พออายุได้ 1 ขวบก็เริ่มกันน้องชายของเค้าและคนระแวกบ้าน ซึ่งโดนกัดแต่ละครั้งก็เข้าทุกครั้ง และเป็นที่เกรงกลัวของคนแถวๆนั้น จนตอนหลังผมจึงนำมาเลี้ยงที่บ้าน

มาอยู่ที่บ้านผมก็กัดแม่ผม แม่ของผมโดนกัดไป 3 ครั้ง

ครั้งแรก โดนไล่ขึ้นมาตั้งแต่ขา สะโพก แขน หน้าอก และคอ 10 กว่ารู

ครั้งที่สอง โดนแขน

ครั้งที่สาม(เมื่อวันที่เสาร์ที่ผ่านมา) ที่แขน ไหล่ คอ 19 รู ตอนนี้ต้องรักษาตัวที่โรงพยาบาล

พ่อผม โดนที่มือ ครั้งเส้นเอ็นที่มือขาด โชคดีที่ยังต่อได้

ตัวผมเอง 1 ครั้งที่มือ 1 รู

และคนงานที่บ้าน โดนที่หลัง 2รู

(และยังกัดแมวและหนูที่หลงเข้ามาตายอีกหลายตัวครับ)

แต่ละรูที่ผมพูดถึงไม่ใช่ว่าสุนัขหยอก แต่เข้าจริงๆ ถ้าเพื่อนๆคนไหนเคยโดนสุนัขกัดคงจะทราบว่าต้องไปให้คุณหมอเอาสำลีเสียบไม้ยัดเข้าไปในแผลเพื่อล้างแผลทุกวันจนกว่าแผลจะแห้ง เจ็บกว่าตอนโดนกัดหลายเท่า

อ่านมาเท่านี้เพื่อนๆคงพอเข้าใจปัญหาของผมนะครับและ ผมควรจะทำอย่างไรดีครับ ขอคำแนะนำดีๆ ที่ทำได้จริง เพราะตอนนี้มติบ้านผม คือให้ตายอย่างเดียวครับ ผมสงสารไม่อยากทำ คิดทางออกไม่ได้แล้วครับ

ผมว่าลองใส่สายจูง(ไม่แน่ใจว่าเจ้าของสามารถใส่ได้ไหม)  แล้วพาไปที่หมาเยอะ  (หมาที่ไม่ก้าวร้าว)  มันอาจจะได้เรียนรู้ว่าหมาไม่จำเป็นต้องกัดเสมอไปจากหมาตัวอื่นหลายตัว ลองดูครับ หลักๆคือผมคิดว่าหมาแบบนี้อาจไม่ดุถ้าอยู่นอกบ้านเผลอๆเจอตัวอื่นนอกบ้านจะหางจุกตูดนะบางที่เท่าที่เคยเห็น  จูงออกไปไกลบ้านดู

ผมและแม่ สามารถใส่สายจูงพาไปเดินเล่นได้ครับ และพาไปเดินอยู่เป็นประจำครับ(1-2วันครั้ง) ทุกครั้งที่ออกไป ถ้าเจอสุนัขตัวอื่นก็จะวิ่งเข้าไปกัดเลยครับไม่เห่า ไม่ว่าฝั่งนั้นจะมีกี่ตัวไม่เคยกลัว ต้องกัดจนกว่าจะมีฝ่ายไหนยอมไปเองหรือไม่ก็ต้องมีคนมาห้ามซึ่งผมจะเลี่ยงไม่ให้กัดกันครับ ถ้าเจอคนก็จะเห่าและวิ่งเข้าใส่ครับแรงเยอะมากน้ำหนักเกิน20 กิโล ร่างกายสมบูณร์ดึงยากมาก สรุปคือเป็นเป็นหมาที่เข้าสังคมไม่เป็นครับ เคยคิดจะไปให้บ้านรับเลี้ยงบางแก้ว แต่ดูแล้วคงไปกัดเค้าทุกตัวครับ

ผมไม่เคยเห็นบางแก้วตัวใดมีประวัติการกัดคนโหดขนาดนี้ ผมมีบางแก้ว 6 ตัว ที่ดุมากมีอยู่ 3 ตัว แต่ยังไม่เคยถูกมันกัดเลยเพราะผมไม่เคยไว้ใจหมา การเข้าหาหมาทุกครั้งต้องมีความระมัดระวังเสมอ แต่ขนาดระวังแล้ว ผมกลับไปถูกตัวที่ไม่ดุเลยแว้งเอาเป็นแผลเล็กๆ เพราะคาดไม่ถึง กล่าวคือตอนที่มันเห่าขู่กันระหว่างตัวที่มีกรงติดกันและกำลังหวงอาหาร ขนาดยืนใกล้ๆ ให้มันเห็นตัวเรา และเอื้อมมือไปคว้าหลังคอมันเพื่อแยกให้มันอยู่ห่างกัน ปรากฏว่ามันคงไม่ทันสังเกตว่าเป็นมือใคร เลยแว้งเข้าให้ แต่พอเห็นเป็นมือผมมันก็หยุด แต่แขนข้างนั้นของผมก็เป็นรอยเขี้ยวเล็กๆ สองรอยแล้ว และมีเลือดไหลซิบ อย่างไรก็ดี ผมไม่ได้ดุมันเพราะถือว่าเป็นความไม่ตั้งใจของหมาและเกิดจากความไม่ระมัดระวังของผมเอง

จากประสบการณ์ของผมนั้น หมาบางแก้วคงไม่กัดใครโดยไม่มีเหตุผล ยกเว้นเป็นหมาบ้าที่เป็นโรคกลัวน้ำหรือเป็นโรคประสาทเหมือนคนบ้า ดังนั้นต้องพิจารณาย้อนหลังไปว่า การที่หมากัดคนแต่ละครั้งนั้นเกิดจากสาเหตุใด เช่น เข้าหาหมาไม่ถูกจังหวะ หรือหมาคิดว่าจะไปแย่งอาหารมัน หรือทำให้หมาตกใจเป็นต้น ถ้าเรารู้ว่าสาเหตุแล้ว ที่หลังเราก็ไม่ทำสิ่งนั้นอีก ก็จะไม่ถูกหมากัด

แต่ถ้าอยู่ดีๆ แล้วหมาวิ่งไปกัดคนโดยไม่มีเหตุผลและเกิดขึ้นเป็นประจำก็ต้องสันนิษฐานว่าเป็นหมาบ้าแล้ว จะจัดการอย่างไรก็เป็นดุลพินิจของเจ้าของแต่ละคน บางคนก็อาจจะขังไว้เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดต่อบุคคลอื่น หรือในบางประเทศ กฎหมายเขาบังคับให้ทำลายหมาที่กัดคน

ทุกครั้งที่กัดก็มั่กจะมีสิ่งเล้าอย่างที่คุณ toto  ว่าหล่ะครับเช่นอาหาร หรือเวลาเค้าไม่สบายแล้วเราเข้าไปดูแล แต่คือครั้งล่าสุดที่กัดคุณแม่ผมคืออยู่เฉยๆก็วิ่งเข้ามากัด แลที่กัดหนักมาก น่าจะเป็นที่หมาตัวนี้กัดเป็นอะครับ จะเริ่มจากกัดแขนและกระชากให้ล้ม แล้วก็หันไปกัดคอต่อ ทั้งกัดทั้งสะบัด คือผมแค่คิดว่าถ้าวันนั้นผมไม่อยู่บ้านเรื่องคงไม่จบแค่นอนโรงพยาบาลหล่ะครับ ขนาดผมเข้าไปห้ามก็โดนงับที่หน้าอกมาด้วยครับ ไม่เข้าแต่ก็ได้เลือดครับ คิดไม่ออกแล้วครับว่าจะทำอย่างไรดี

คำแนะนำที่ควรพิจารณา....จากคุณ toto peer.....

**..ผมไม่เคยไว้ใจหมา การเข้าหาหมาทุกครั้งต้องมีความระมัดระวังเสมอ...**

**...ต้องพิจารณาย้อนหลังไปว่า การที่หมากัดคนแต่ละครั้งนั้นเกิดจากสาเหตุใด เช่น เข้าหาหมาไม่ถูกจังหวะ หรือหมาคิดว่าจะไปแย่งอาหารมัน หรือทำให้หมาตกใจ...***

**...ถ้าเรารู้ว่าสาเหตุแล้ว ที่หลังเราก็ไม่ทำสิ่งนั้นอีก ก็จะไม่ถูกหมากัด...**

เป็นห่วงหมา อยากให้ลองให้โอกาสเขาก่อน  เห็นด้วยกับคุณ toto peer เรื่องหมาธรรมดามันจะกัดอะไรก็ต้องมีสาเหตุ   นอกจากมันเป็นหมาบ้า

หมาตัวนี้ ไม่น่าเป็นหมาบ้า เพราะอยู่ด้วยกัน โดยที่มีพฤติกรรมแบบนี้มานานแล้ว

ขั้นแรก ควรจำกัดบริเวณเขาเพื่อความปลอดภัยของสมาชิกในบ้าน 

ขั้นต่อไป ลองใช้วิธีของ ซีซ่าร์ มิลาน (ติดต่อคุณ เจ้าไปร์ท) น่าจะได้ผลในระดับหนึ่ง สำคัญที่ สมาชิกในบ้าน ต้องให้ความร่วมมือ

บุคลิก หรือ ลักษณะนิสัย ที่เป็นเหตุให้หมากัด โดยไม่ตั้งใจ เช่นประสาทอ่อน ขี้ตกใจ หวงอาหาร ฯลฯ เหล่านี้เป็นนิสัยที่ค่อนข้างฝังลึก  ซึ่งบางอย่างไม่สามารถแก้ไขได้ (เช่นเดียวกับคน ที่ขวัญอ่อน ขี้ตกใจ หรือพวกที่เรียกว่า บ้าจี้) 

วิธีง่ายๆที่จะป้องกันไม่ให้เกิดเหตุ ก็คือ ระวัง อย่าทำอะไรที่จะไปกระตุ้นให้หมาแสดงออกก้าวร้าว จนถึงขั้นกัด  ซึ่ง ก่อนที่สัญชาติญาณของหมาจะรุนแรงขึ้นถึงระดับนั้นได้ เจ้าของควรสังเกตเห็นปฏิกิริยาตั้งต้นของอารมณ์ก้าวร้าวได้ก่อน  เช่น ขนหลังเริ่มตั้งชัน หางเหยียด ยกขึ้น ชี้ตรง ตาจ้องเขม็ง แง้มริมฝีปาก ส่งเสียงคำราม ฯลฯ...ฯลฯ

หมาที่แสดงอาการก้าวร้าว โดยเข้ากัดก่อน นั้น ส่วนใหญ่ เป็น หมาขี้ระแวง ไม่มั่นใจในตัวเอง  และไม่มั่นใจว่ามีจ่าฝูงคุ้มครองด้วย  จึงต้องปกป้องตัวเองไว้ก่อนที่จะถูกทำร้าย  ซึ่งเจ้าของ และสมาชิกในบ้านจะช่วยได้ โดยการสร้างความมั่นใจให้หมาเชื่อมั่นในสมาชิกฝูงของตัวเองมากขึ้น 

หมาที่ มีความมั่นใจสูง มักจะเป็นหมาที่เป็นกลาง แสดงออกอย่างเป็นมิตร สุขุม ไม่ก้าวร้าว  และไม่เข้าจู่โจมก่อน เป็นอันขาด

ป้าวิ ..คุณ prasong k... ข้อแนะนำที่ทำได้จริง/สำหรับบางแก้วที่กัดคน/คือการ..จำกัดบริเวณ..//ไม่แนะนำการล่ามโซ่ไว้ตลอดเวลา// ควรกั้นบริเวณให้เขาอยู่/หาที่ว่างในบริเวณบ้าน/ที่คนไม่จำเป็นต้องเดินผ่าน// ไม่ได้เล่ารายละเอียดอะไรเกี่ยวกับตัวหมาเลย//เดาว่าเจ้าของไม่เข้าใจธรรมชาติและพฤติกรรมหมา/ เจ้าของและคนในบ้านมีการแสดงออกที่เร้าสัญชาติญาณหมาโดยไม่ตั้งใจ// จึงเกิดเหตุการณ์ซ้ำซากได้มากขนาดนั้น

ป้าวิ ..สาเหตุที่หมาบางแก้วกัดคนหรือสัตว์อื่นอย่างแมวหรือหนู//หมาบางแก้วปกติจะมีความไวต่อสิ่งเร้าสูง/ อันเป็นสัญชาติญาณการเอาตัวรอด/ตามธรรมชาติของสัตว์ป่าทั่วไป// หมาพันธุ์อื่นๆได้พัฒนาพันธุ์ให้มีอารมณ์และการแสดงออกมั่นคงมากขึ้น/ เพื่อนำมาเลี้ยงในสังคมมนุษย์ได้อย่างกลมกลืน//แต่หมาบางแก้ว/ มักจะเน้นการอนุรักษ์คุณสมบัติของหมาบางแก้วสายดั้งเดิมเอาไว้เป็นเอกลักษณ์// บางแก้วส่วนใหญ่จึงยังคงคุณสมบัตินี้อยู่

ป้าวิ ..ผู้ที่จะเลี้ยงหมาบางแก้ว/จึงจำเป็นต้องมีบุคลิกที่เหมาะสม/มีอารมณ์และการแสดงออกที่มั่นคง/ มีความเข้าใจธรรมชาติและพฤติกรรมสัตว์มากพอ/สามารถควบคุม/และปรับพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ได้/ ทันทีที่เกิดเหตุการณ์/สามารถสังเกตเห็นอาการ/และประเมินพฤติกรรมหมาบางแก้วของตัวเอง/ เพื่อหาวิธีป้องกันไม่ให้มีเหตุการณ์เดิมเกิดขึ้นซ้ำได้อีก// อย่างที่เคยพูดเสมอว่า...บางแก้วเป็นหมาพิเศษ...สำหรับคนพิเศษ

มีปัญหาเหมือนกันเลย คือเจ้าหมีไม่รู้อารมณ์ไหน บางครั้งลูบหัวอยู่ดีๆ ก็หันมากัด บางครั้งก็หวงพื้นที่ซะงั้น ที่สำคัญห้ามหลุดออกนอกบ้านเป็นอันขาด เพราะเสียเงินมาแล้วไล่กวดจักรยานเด็ก จนล้มแล้วกัดซะหลายแผลเย็บหลายเข็ม แม่ก็เคยโดนกัดแล้วเย็บ

แกไม่กล้ามาที่บ้านอีกเลย ที่สำคัญคือ ถ้าได้กัดแล้วไม่สามารถห้ามได้เลย นอกจากจะใช้ไม้แย่เข้าไปที่ปากเพื่อจะได้กัดไม้แทน แต่ก็ต้องรอจังหวะ เหนื่อยใจมาก แต่ก็ต้องเลี้ยง พยายามระวังที่สุด ลูกชายโดนกัดทุกอาทิตย์ แย่มากเหมือนกัน หลังจาก2ขวบมายังไม่ได้ฉีดวัคซีนเลย เพราะไม่สามารถพาเค๊าไปฉีดได้ ถ้ามีวิธีแก้ปัญหาช่วยบอกด้วยนะค่ะ รักเจ้าหมีมาก คงทำอย่างอื่นไม่ได้ นอกจากต้องทนเลี้ยงเค๊าต่อไป แต่ไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์ร้ายๆ ขี้น รบกวนด้วยนะค่ะ ตอนนี้อยากพาฉีดวัคซีนไม่รู้จะหาวิธีไหนดี

ข้อมูลเพิ่มเติมครับ

เจ้าหมาตัวนี้ชื่อว่า น้องผักชี ครับ

สถานที่ที่อยู่ เป็นคอกขนาดใหญ่ เนื้อที่กว้างขวาง ประมาณ 20 ตารางเมตร แบ่งเป็น 2 โซน คือ ธรรมชาติมีต้นไม้ใหญ่สามารถบังแดดได้ สนามหญ้าขนาดย่อม สนามทราย และปูกระเบื้อง ส่วนที่ 2 เป็นในร่ม เป็นพื้นปูนขัดมัน พร้อมมุ้งกันยุงตอนกลางคืน ไม่ปล่อยออกมายกเว้นเวลาพาไปเดินเล่น หรือ ตอนกลางคืนปล่อยให้เดินภายในบริเวณบ้านช่วงที่ทุกคนอยู่ในบ้าน และจะพาเข้ามุ้งตอนที่ทุกคนขึ้นนอน

อาหาร 2 มื้อเป็นข้าวคลุกหมูสับและผักหลายชนิดไม่มีผงชูรส + ผลไม้(กล้วยน้ำว้าชอบมาก)

จะไม่ตีถ้าไม่ดื้อ

กัดครั้งล่าสุดคือไม่ทราบสาเหตุจริงๆครับ กัดไปกระดิกหางไป ให้กินกล้วย 2ลูก กินเสร็จก็กระโดดกัดเลย ไม่ขู่ ไม่มีสัญญาณใดๆ และไม่น่าบ้าด้วยครับ เพราะฉีดยาตอนกลางปี และช่วงนี้ก็ไม่มีอาการด้วยครับ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำจากผู้ที่รักสุนัขทุกท่านครับ

ตอนนี้ที่บ้านผมมีทางออกให้คือ เอาไปขังลืมไว้ที่ๆหางไกลแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นไปได้ยากมากที่ผมจะไปเยี่ยม แต่จะมีคนให้น้ำและอาหาร โดยจะถูกขังในคอกใหญ่และมีผนักปิดทึบเพื่อป้องกันไม่ให้คนไปแหย

จากปัญหาของผมไม่ได้ถูกจำกัดเพียงแค่คนภายในบ้านครับ แต่ต้องมองถึงญาติพี่น้องที่จะมองด้วยว่า หมาดุขนาดนี้ กัดคนเกือบถึงตาย ก็ยังเลี้ยงไว้อีก จึงเป็นปัจจัยที่ทำให้ผมหาทางออกไม่ได้ครับ

ซึ่งตัวผมเองคิดว่าถ้าตัดเขี้ยวและทำหมัน เลี้ยงไว้ในคอกที่บ้านเหมือนเดิมก็น่าจะ ok อย่างนี้เค้าก็ยังได้เจอคนที่คุ้นเคยบ้าง ขาดอิสระแต่ยังมีคนคุ้นเคย ก็ยังดีกว่าถูกขังลืมไร้อิสระภาพ

แต่มติที่บ้านคือให้ขังลืมครับ ผมกำลังคิดอยู่ว่าถ้ามีคนใจดีรับไปเลี้ยงก็คงจะยังดีกว่า เอาไปขังลืมซึ่งผมก็มีคิดว่าถ้าเอาขัง ผมว่าอาจจะประหารชีวิตดีกว่าครับ ขังมันยังทรมารกว่าตาย

ที่เล่าว่ากัดไปกระดิกหางไปนั้น  การกระดิกหาง ไม่ได้หมายความว่า หมายิ้มให้เสมอไป  ต้องดูว่าหางมันอยู่ในลักษณะไหนด้วย   ถ้าหางเหยียดชี้ตรง และสะบัดเร็วๆ แสดงถึงอารมณ์ที่ถูกกระตุ้นให้รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

เรื่องการให้หมากินจากมือ พออาหารหมดก็พุ่งเข้าใส่ทันทีนี้  เคยเจอมาแล้ว  จาก ยิ่งใหญ่ บางแก้วจอมโหดตัวแรกที่รับมาเลี้ยง(หลังจากย้ายบ้านมาสามครั้งเพราะกัดคนเลี้ยง)  บังเอิญ ตัวเอง ไม่เคยประมาท หมายังอยู่ในสายจูง จึงกระตุกกลับได้ทัน  คนที่โดนก็กระโดดถอยหลบได้เร็ว   จึงไม่มีเรื่องอะไร  แต่ก็เป็นบทเรียน  ที่จะไม่ให้คนอื่น ให้อาหารหมาบางแก้วตัวนี้ จากมืออีก  ก็ไม่เคยมีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีก  แต่เป็นเรื่องทำนองอื่นแทน   

สรุปว่า หมาตัวนี้ เมื่อรับมาอยู่ด้วย ก็ได้กัดคนไปอีกประมาณ 5-6 ครั้ง ในสถานะการณ์ต่างๆกัน  ส่วนใหญ่ ไม่อยู่ในเหตุการณ์ด้วย

วันนี้ ลูกสาวยังเลี้ยงหมาบางแก้วตัวนี้อยู่  และมันเลิกกัดคนไปนานแล้ว

สำหรับ ผักชี   วันนี้รีบเข้ามาติดตามเรื่อง  เพราะเป็นห่วงเขา   สรุปว่า มีทางเลือกแค่ 3 ทาง คือเอาไปขังลืม, หาคนรับเลี้ยง  และ ทำให้หลับถาวร

เรื่องที่เพื่อนๆแนะนำมา ก็คงต้องตัดทิ้งไป เพราะเจ้าของและสมาชิกในบ้านเอง รับไม่ได้ 

เรื่องการหาคนรับเลี้ยง  เป็นเรื่องที่อยู่นอกเหนือการตัดสินใจของเจ้าของ   เพราะต้องขึ้นอยู่กับคนอื่นว่า ใครอยากจะรับเลี้ยงเขา   อ่านที่เล่ามา หมาอายุหกปีแล้ว น่าจะเลี้ยงดู และคุ้นเคยกับเขามาหลายปีพอสมควร   น่าคิดว่า  ทางบ้านที่คุ้นเคยกับเขามานาน....ยังคิดกับเขาแบบนี้   ถ้าให้คนอื่นที่ไม่รู้จัก ไม่ผูกพัน  รับเอาไปเลี้ยง  จะเป็นอย่างไร

เรื่องขังลืม  กับเรื่อง ทำให้เขาหลับถาวร  เป็นเรื่องที่ทำร้ายหมาพอกัน  ยังคิดไม่ตกว่าจะช่วยได้ยังไง   ต้องไปทำธุระก่อน 

เห็นด้วยกับป้าวินะครับ คุณมาถามเรื่องวิธีแก้ปัญหาแต่คุณไม่เห็นนำไปปฏิบัติมันก็ไม่เกิดประโยชน์หรอกครับ สุดท้ายหมามันก็ต้องทรมานต่อไปเพราะคุณเองเป็นคนกำหนดกฏเกณฑ์เองทั้งหมด

เฮ้อสงสารหมา

สำหรับตัวผมเองมีความรักสุนัขของผมครับ ยังอยากที่จะเลี้ยงเค้าเอาไว้อยู่ครับ แต่ตอนนี้เป็นปัญหาของทางบ้าน ที่เริ่มที่จะรับไม่ได้ครับ เพราะพฤติกรรมของเค้าที่กัดนั้นมันรุนแรงเกินไปครับ เพราะล่าสุดที่กัดคุณแม่ของผมคือนอนโรงพยาบาล 3 คืนโดยคุณหมอต้องให้มอร์ฟีน ระงับปวดตลอดครับ เมื่อวันอังคารกลับมาพักที่บ้านก็เกิดอาการหวาดระแวงไม่กล้าเดินเข้าบ้านครับ และอาจจะต้องกลับไปนอนโรงพยาบาลต่อในวันนี้ครับเพราะปวดแผลมากแทบไม่ได้นอนเลยทั้งคืน

ทุกทางแก้ตั้งแต่เค้ากัดคนครั้งแรก ก็แก้มาตลอดครับไม่เคยที่จะปล่อยประละเลย ตั้งแต่มาอยู่บ้านผมก็กัดคน ผมก็กันคอก 2 ชั้น เพื่อให้อาหารและสามารถเข้าไปทำความสะอาดได้ ครั้งที่กัดผมตอนที่เค้าไม่สบายหลังจากนั้นเวลาเค้าไม่สบายเราก็จะระวังเป็นพิเศษ หรือครั้งที่กัดคุณแม่เพราะหวงอาหารเวลาให้อาหารก็จะไม่ยุ่งกับเค้า หรือเวลาที่ปล่อยเค้าออกมาข้างนอกก็จะให้ทุกคนเข้าไปอยู่ในบ้าน แรกๆที่กัดคุณพ่อผมก็จะให้ตัวเลือก 1 ข้อคือยิงทิ้งแต่ผมและคุณแม่จะห้ามเสมอ(ซึ่งคนที่โดนกัดคือคุณแม่หรือผม) หลังๆแกเข้าวัดบ่อยเลยมีตัวเลือกขังลืมเข้ามา

ครั้งนี้ที่กัดคุณแม่ผมพูดได้เต็มปากเลยครับว่า ถ้าผมไม่อยู่บ้านคุณแม่ผมคงตายไปแล้วครับ เพราะแผลที่คอประมาณ 10รู คุณหมอบอกว่าคุณแม่โชคดีที่เอามือป้องกันด้านหน้าจึงโดนหลังคอ ไม่โดนเส้นเลือดใหญ่หรือหลอดลม หรือส่วนอื่นๆของใบหน้า เพราะแต่ละแผลนั้นลึก 1- 2 ซม. สำหรับผมคนที่เป็นลูก หรือคนอื่นๆในบ้านไม่คิดว่าเรื่องนี้คือเรื่องเล็กเลย

ทางออกของปัญหา ผมไม่ต้องการให้เค้าโดนขัง ถูกประหารชีวิต หรือไห้ใครซักคนเอาไปเลี้ยง ผมอยากให้เค้าอยู่ในความดูแลของผมครับ

เข้าใจคุณประสงค์เลยค่ะ ยังไงก็อยากให้หาทางออกให้ดีที่สุดนะคะ เพราะว่าคนอื่นก็คือคนอื่นเค้าไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกเท่ากับคนในครอบครัวที่ให้ทางเลือกไม่กี่ทาง เราทุกคนก็รักสัตว์ของเรามากเหมือนกันทุกคน แต่เราก็ไม่สามารถทำให้เค้ามาเป็นหมาที่น่ารักได้ ก็เข้าใจว่าคุณประสงค์ก็คงไม่อยากทั้งขังทั้งทำให้เค้าไม่หายใจ แต่ก็ไม่มีทางเลือกเพราะว่าคนในครอบครัวคงไม่มีใครอยากได้หมาแบบนี้มาเลี้ยง แต่ก็อยากให้คุณประสงค์ทำในสิ่งที่ตัวเองสบายใจมากที่สุดดีกว่าค่ะ  ยังไงก็เอาใจช่วยและเป็นกำลังใจให้นะคะ ... ว่าแต่ที่ที่พาน้องผักชีไป คุณประสงค์ไม่สามารถไปหาเค้าได้บ่อยๆหรอคะ  ยังไงเค้าก็คงคิดถึงเจ้าของเค้ามากเหมือนกัน เลี้ยงมาตั้ง6ปี

เจ้าตัวแสบที่บ้านจะ2ขวบก็กัดแม่กับน้องๆเหมือนกัน  แม่โดนกัดที่หน้าท้องแต่ก็ไม่เป็นไรมาก เพราะว่าเข้าไปกวาดในคอกเค้า แล้วดันไปหยิบกล่องยากันยุงเข้า เค้าคงหวงเลยกระโดดใส่ แต่แม่ก็ไม่ว่าอะไร เพราะเค้าเข้าใจว่ามันคงหวง

พอมากัดน้องคนแรก ก็เพราะบุ๊คบิ๊กหลับอยู่น้องดันใจดีไปหยิบกะมังข้าวจะเอาไปให้เค้า  เจ้าตัวแสบก็กระโดดฟัดเลย หัวเจาะ2รู มีถลอกที่หลังกะไหล่ ครั้งนี้พ่อก็บอกแล้วว่าไม่เอาแล้ว เราก็คิดไม่ออกได้แต่ร้องไห้อย่างเดียวเพราะเค้าจะเอาไปล่อย ถึงขนาดเราร้องไห้คิดมากจนไม่สบาย พ่อถึงยอมให้เลี้ยงต่อ ถึงขนาดกั้นคอกใหม่ลงทุน20,000

แต่ก็มากัดน้องอีกคน จากการที่เค้าก็นอนของเค้าอยู่เฉยๆ น้องเดินจะเข้าบ้านไอ้เจ้านี่เค้ากระโดดเข้าใส่ข้างหลังเลย แล้วน้องก็ล้มแล้วเค้าก็งับไหล่น้องอยู่แต่...ดีที่พ่อหันมาเห้นทันก็รีบพาน้องไปโรงพยาบาล พ่อบอกว่าถ้าไม่เห็นก็คิดไม่ออกเหมือนกันว่าจะเป็นไง  คราวนี้เราก็พูดไม่ออกถึงกับเครียดมากไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร ทั้งๆที่เมื่อก่อนเค้าเล่นกับน้องเราตลอดเห็นไม่ได้วิ่งเข้าไปคลอเคลียกันเลย

ครั้งล่าสุดกัดเราเอง เพราะเราคงไปเล่นกับหมาตัวอื่นมาแล้วกลิ่นคงติด แล้วเราก็มากอดเค้า เค้าเลยกัดเราเย็บไป22เข็ม .... พ่อเลยบอกว่าต่อคงไม่เลี้ยงแล้ว ถึงขนาดกัดเจ้าของกันขนาดนี้ ใครจะไปจับมันได้ไปเลี้ยงมันได้ แล้วก็ไม่รู้ว่าเค้าจะกัดใครอีก เพราะว่าตอนที่อยู่ในคอกเค้าก็ทำท่าทีเล่นด้วย อยากให้คนพาออกมาเล่นข้างนอกบ้าน แต่พอออกมาแล้ว อย่าได้ให้เข้ามายุ่งเชียว  บางทีเล่นๆอยู่อยากจะขู่ก็ขู่มาเฉยๆ อยากจะกัดก็กัดเลย

คุณป๊อกพูดได้โดนใจมากๆเลยค่ะ  เลี้ยงมาตั้ง6ปีอย่างน้อยต้องมีความผูกพันธ์กันบ้างการเลี้ยงสุนัขทุกสายพันธ์อยากให้ผู้เลี้ยงทุกๆคนมีความสุขกับการมีเค้าอยู่เคียงข้างอย่าไปคิดว่าเป็นภาระ  หากสิ่งที่เราทำด้วยความสุขคิดว่ามีผลต่อสิ่งรอบข้างไม่ทางตรงก็ทางอ้อม  ยิ่งเป็นบางแก้วด้วยแล้วเห็นผลเร็วค่ะ  เพราะเค้ามีความฉลาดในตัวเองเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว  คุณลองใช้จิตวิทยาอีกหน่อยคิดว่าคงไม่เกินความสามารถ  อย่างoliveของดิฉันได้มาเลี้ยงตอนอายุเกือบ1ปี  ขึ้นชื่อเรื่องความดุเหมือนกันเสียค่ายาไปหลายครั้งดิฉันไม่เคยตีเค้าเลยเพราะเข้าใจว่าพวกคนงานชอบมาแกล้งก่อน คือเค้าดุแบบมีเหตุผล  เค้าเชื่อฟังดิฉันดีมาก  เช่นตอนนี้มีลูกอ่อน  เค้าชอบคาบไปแอบ  ดิฉันแค่ดุว่าจะคาบไปไหน ปรากฎว่าเธอปล่อยจากปากทันทีเลย  เจ้าตัวเล็กเจ็บตัวฟรีไป  ทุกวันนี้เช้าจะขังกรง  เย็นหลังจากคนงานเข้าบ้านพักจะปล่อยเฝ้าโรงงาน  ปฎิบัติหน้าที่ได้ดีกว่ายามหลายเท่า  ขนาดสามีไม่ค่อยรักสัตว์เท่าไร  เดี๋ยวนี้หลงบางแก้วเต็มๆเลย

**...ผมไม่ต้องการให้เค้าโดนขัง ถูกประหารชีวิต หรือไห้ใครซักคนเอาไปเลี้ยง ผมอยากให้เค้าอยู่ในความดูแลของผมครับ..***

ได้อ่านประโยคนี้แล้ว ดีใจค่ะ 

**...ทุกทางแก้ตั้งแต่เค้ากัดคนครั้งแรก ก็แก้มาตลอดครับไม่เคยที่จะปล่อยประละเลย..**

แต่...เท่าที่เล่ามา ยังไม่เห็นชัดเจนว่า ได้แก้ปัญหานี้อย่างตรงจุด

ถ้าได้ทำอย่างที่บอกข้างบนจริงจังแล้ว ผักชีเขาจะออกมากัดคนอีกได้อย่างไร??

**...เวลาให้อาหาร ก็ไม่ไปยุ่งกับเขา...**    

แต่จากที่เล่าเหตุการณ์ล่าสุดบอกว่า  "ให้กินกล้วย 2ลูก กินเสร็จก็กระโดดกัดเลย"

จากข้อมูล(คร่าวๆ) ที่เล่ามา  แสดงว่า ความจริงแล้ว  ยังไม่ได้มีการระมัดระวังในการป้องกันอย่างจริงจัง  อาจจะประมาท เมื่อเห็นว่าเขาแสดงออกเป็นปกติไม่มีอาการดุร้าย  ก็เลยคิดว่าคงไม่มีอะไรอีก

เรื่องของพฤติกรรมหมา หรือสัตว์ป่าทั่วไป เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ที่ต้องช่างสังเกตรายละเอียด ทั้งลักษณะอาการที่คนแสดงออก และการตอบรับของหมา ในทุกๆเรื่อง 

ตรรกะของหมา กับของคนนั้นแตกต่างกันมาก  เช่น  คน จะมอง มือที่ยื่นอาหารมาให้ ว่านั่นคือความเมตตา เป็นบุณคุณที่ต้องสำนึก  แต่หมา จะมองว่า  นั่นคือส่วนของเหยื่อที่มันต้องไล่ล่า(มาเป็นอาหาร) 

คนทั่วๆไป มักมองแค่ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น   เช่น  เมื่อ หมากัด มือที่ยื่นอาหารให้  แสดงว่า หมาเลว    เนรคุณ  เป็นต้น

จากตัวอย่างข้างบน  วิธี แก้ไข คือแสดงออกและควบคุมให้หมา เข้าใจว่า เจ้าของและคนในบ้านเป็น จ่าฝูง  ที่หมาจะต้องรอ ให้จ่าฝูงอนุญาตก่อน หมาจึงจะเข้ามากินอาหารนั้นได้  ถ้าคน ไม่สามารถแสดงความเป็นจ่าฝูงได้  วิธีต่อไป  คือ  วางอาหารลง  แล้วออกไปจากอาณาเขตของหมา  เป็นต้น

กรณี ของเจ้าของกระทู้  การแก้ไขพฤติกรรมฝูงในตอนนี้ น่าจะเป็นเรื่องที่ค่อนข้างเหลือบ่ากว่าแรงสมาชิกฝูงทั้งฝูงไปมากแล้ว  แต่  วิธีการแก้ปัญหาที่เล่ามา   ทั้งเรื่องการกั้นคอกสองชั้น, การไม่ไปยุ่งกับเขาเวลากินอาหาร , การปล่อยหมาออกมา หรือพาไปเดินเล่น ในช่วงที่คนอื่นเข้าบ้านหมดแล้ว ฯลฯ...ฯลฯ   หากปฏิบัติอย่างเคร่งครัด จริงจัง  ก็น่าจะสามารถอยู่ร่วมบ้านกันได้ต่อไป   ถ้าเขาได้อยู่อย่างสงบ ไม่มีสิ่งกระตุ้น หรือเหตุการณ์ที่เร้าสัญชาติญาณ เกิดขึ้นอีก   เขาน่าจะสงบลงเรื่อยๆตามวัย  และ คน ก็ไม่ควรแสดงออก ใกล้ชิดเขามากเกินไป เช่นการลูบหัว ลูบเนื้อลูบตัว จับต้องเขามากจนเกินไป โดยไม่จำเป็น 

ไม่รู้ว่าป่านนี้จะจบเช่นไร  เมื่ออ่านแล้วเห็นทางออกมันน้อยเหลือเกินเพราะพฤติกรรมมันถูกจนเลยเถิดไปมากกว่าที่ควรจะเป็นจนคนรอบข้างไม่สามารถรับได้ แต่ถ้าถามว่า...มันเยี่ยวยาได้ไหม..ก็ขอตอบด้วยความมั่นใจว่าเยียวยาได้แน่นอน ก็คงต้องมีคำถามต่อมาอีกว่าทำอย่างไร..ก็ต้องถามกลับอีกว่าคนเลี้ยงพร้อมที่จะเข้าใจไหม...เมื่อพร้อมก็ต้องมาหาสาเหตุว่าเขาเป็นเช่นนี้เพราะอะไร ใครทำให้เขาเป็นหรือทุกคนมีส่วนร่วมให้เขาเป็นโดยไม่รู้ตัว หรือที่สำคัญ..ไม่สามารถแก้ไขได้คือเขาจิตประสาทไม่ดี....แต่ในกรณีนี้ขอตอบได้โดยไม่ต้องลังเลว่าไม่ใช่อย่างหลัง

ทุกครั้งที่มีการตั้งกระทู้ลักษณะนี้ผมไม่เคยคิดจะต่อว่า..คงมีแต่ความเห็นใจที่คนๆหนึ่งพยายามหาทางออกให้หมาตัวหนึ่งและขอให้กำลังใจ โดยเฉพาะปัญหาท่ามกลางการบีบคั้นของบุคคลโดยรอบด้วยแล้วจะเป็นอุปสรรคอย่างมากที่แก้ไขได้ยากยิ่งกว่า สรุป ก่อนจะแก้พฤติกรรมหมา ต้องแก้ไขอุปสรรคจากคนรอบข้างก่อนว่าพร้อมที่จะเข้าใจและแก้ไขหรือไม่ ถ้าคำตอบคือไม่....ทุกอย่างก็จบ

ปัจจัยอื่นๆ ที่ควรศึกษาคือ วิธีการเลี้ยง ความร่วมมือและพฤติกรรมคนรอบข้าง พฤติกรรมต่างๆของเขา กิจวัตรประจำวัน สถานที่ที่จะรองรับ ใครที่สามารถควบคุมเขาได้บ้าง นี่คือสิ่งทีต้องเปิดเผยข้อมูลเพื่อการตัดสินใจที่จะทำอะไรสักอย่างด้วยความรอบคอบ การขังลืมไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นทั้งพฤติกรรมและพฤตินัยกลับยิ่งซ้ำเติมชีวิตหนึ่งให้ดิ่งลงเหว ซึ่งสำหรับผมโดยส่วนตัวมันโหดร้ายเกินไป เสมือนผลักภาระให้ชีวิตหนึ่งรับกรรมไปแต่เพียงฝ่ายเดียว บางครั้งการยิงทิ้งแม้จะดูโหดร้ายยังจะดีเสียกว่า

ผมและแม่ สามารถใส่สายจูงพาไปเดินเล่นได้ครับ และพาไปเดินอยู่เป็นประจำครับ(1-2วันครั้ง) ทุกครั้งที่ออกไป ถ้าเจอสุนัขตัวอื่นก็จะวิ่งเข้าไปกัดเลยครับไม่เห่า ไม่ว่าฝั่งนั้นจะมีกี่ตัวไม่เคยกลัว ต้องกัดจนกว่าจะมีฝ่ายไหนยอมไปเองหรือไม่ก็ต้องมีคนมาห้ามซึ่งผมจะเลี่ยงไม่ให้กัดกันครับ ถ้าเจอคนก็จะเห่าและวิ่งเข้าใส่ครับแรงเยอะมากน้ำหนักเกิน20 กิโล ร่างกายสมบูณร์ดึงยากมาก สรุปคือเป็นเป็นหมาที่เข้าสังคมไม่เป็นครับ เคยคิดจะไปให้บ้านรับเลี้ยงบางแก้ว แต่ดูแล้วคงไปกัดเค้าทุกตัวครับ

            การควบคุมเขาด้วยสายจูงได้ พาเดินเล่นได้ บ่งบอกว่าเขาเป็นหมาที่ดีตัวหนึ่ง แต่ไม่ได้บ่งบอกว่าความรักความเข้าใจในระหว่างจูงเป็นเช่นไร แต่การปล่อยให้สุนัขกัดกันโดยไม่สามารถควบคุมหมาของเราเองได้เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง จ่าฝูงที่ดีต้องควบคุมหมาได้ ดูแลและสร้างความเชื่อมั่นให้กับหมาได้ว่าเขาจะปลอดภัย การควบคุมหมาระหว่างสายจูงก็เป็นเรื่องที่ควรกระทำ แต่เท่าที่ห็นส่วนใหญ่จูงไปเดินเล่นเพียงอย่างเดียวจริงๆ เรียกว่าไปเที่ยวแบบไม่มีสาระ การปล่อยให้หมากัดไปทั่ว เจอคนก็เห่า เจอรถก็ไล่ ถ้าผุ้เลี้ยงปล่อยไว้ก็จะเป็นการกระตุ้นและสะสมความก้าวร้าวเพราะหมาอาจรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยจึงต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน 

          การกัดโดยไม่มีการเตือนมักเกิดจากการไปโดนตัวเขาขณะอยู่นิ่งๆ หยิบสิ่งของ ผิดกลิ่น ฯลฯ แต่โดยทั่วๆไปสำหรับหมาที่เป็นกลางมักจะเห่าหรือส่งเสียงเตือนก่อนอย่างที่ป้าวิว่าไว้ การตัดสินใจโดยที่ยังพอมีทางเลือกที่ดีกว่านี้หรือคุณประสงค์คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นที่พึ่งของหมาตัวนี้ได้ ซึ่งคงต้องทุ่มกำลังกาย กำลังใจในการแก้ไขปัญหา อุปสรรคมีไว้ให้แก้ ซึ่งการตัดสินใจใดๆควรคิดให้รอบคอบ ใจเย็น ตั้งสติให้ดี หาเหตุ หาผล เพื่อหาแนวทางการแก้ไขจะเป็นทางออกที่ดีสำหรับทุกฝ่าย ผมยินดีที่จะให้ความร่วมมือในการแก้ปัญหานี้ แต่ถ้าบทสุดท้ายจะเป็นเช่นไร ผมคงต้องยอมรับในการตัดสินใจครั้งนี้

**...ผมไม่ต้องการให้เค้าโดนขัง ถูกประหารชีวิต หรือไห้ใครซักคนเอาไปเลี้ยง ผมอยากให้เค้าอยู่ในความดูแลของผมครับ..***

ได้อ่านประโยคนี้แล้ว ดีใจค่ะ 

ผมคงต้องแสดงความนับถือและดีใจตามไปอีกคน...แม้ว่านี่เป็นการเริ่มต้นก็ตาม

หลังจากหลบหนาวไปพักผ่อนมาเกือบอาทิตย์ ก่อนขึ้นรถทัวร์กลับก็เห็นผู้หญิงจูงลูกบางแก้ววัยราวๆ 3 เดือน พอกลับมากรุงเทพฯก็มีแต่ข่าวคราวจากเพื่อนๆพี่ๆถึงสองรายที่โดนบางแก้วกัดซึ่งก็โดนแบบจมเขี้ยว แถมพอเปิดเวปก็เจอกระทู้นี้อีก ถ้าอย่างไรขอฝากคุณประสงค์ให้รายละเอียดมากนี้ หรือถ้าไม่อยากเปิดเผยจะฝากไว้ในจดหมาน้อยก็ได้ 

เรียนคุณประสงค์ เพื่อนๆและสมาชิกทุกท่าน

ดูจาก response แล้ว น้องผักชีคงมีทางเลือกไม่มากนัก และ อาจจะหนีไม่พ้นวิบากกรรมในครั้งนี้แน่นอนเลยครับ โดยส่วนตัวผมอยากจะขอเสนอข้อคิดเห็น แต่ ต้องขออภัยหากความคิดเห็นของผมไม่ถูกใจ ป้าวิ คุณพ่อเจ้าไปร์ท หรือ เพื่อนๆและสมาชิกทุกท่านนะครับ 1. อย่าประหารชีวิตเขาเลยครับ 2. อย่าขังลืมเขาเลยครับ เพราะหากมีทางออกแค่ 3 ทาง ทางที่สามคือทางที่ดีที่สุด ผมหมายความว่า ขอให้ยกน้องผักชี ให้กับ ศูนย์ฝึกสุนัขทหารสงคราม อ.ปางช่อง จ.นครราชสีมา หน่วยปฏิบัติการพิเศษ ศูนย์ปฏิบัติการสืบสวนสอบสวนตำรวจภูธร ภาค 3 ที่เขาฝึกสุนัขตำรวจ ไว้รับใช้ชาติ เช่น ดมกลิ่นยาเสพติด ดมกลิ่นอาวุธสงครามหรือสิ่งที่ผิดกฏหมาย ผมจำได้ว่า ล๊อตไวเลอร์ 2 ตัวที่กัดเด็กตาย พ่อแม่เขายกเจ้าสองตัวนี้ให้แก่หน่วยงานหน่วยนี้ครับ เพื่อไปฝึกรับใช้ชาติ เขาไม่ตัดสินด้วยการประหารชีวิต หรือขังลืม ผมว่าวิธีนี้ น่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด หากพวกเราทุกคนมีทางเลือกแค่ 3 ทางครับ ลองค้นหา และ ติดต่อ ดูนะครับ เพราะเท่าที่ดู ทุกคนในครอบครัว คงไม่ Happy แล้วละครับ กับการได้อยู่กับเจ้าผักชี ถ้าเป็นงั้น ส่งเขาไปรับใช้ชาติจะดีกว่าครับ 

ด้วยความปราถนาดี

จากคุณพ่อ SPY ครับ

ขอ update ครับ ตอนนี้คุณแม่ผมกลับเข้าไปนอนพักที่โรงพยาบาลต่อเนื่องจากปวดแผลมาก

ส่วนเจ้าหมาผมพยายามโน้มน้าวให้ทางบ้านเข้าใจอยู่ครับ โดยอาจจะตัดเขี้ยวและทำหมัน อาจทำให้การอยู่ด้วยกันปลอดภัยมากขึ้น แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ เพราะพ่อผมเค้าไม่ค่อยพอใจกับพฤติกรรม และหากแม่ผมระแวงบ้านตัวเอง ทางออกนี้ก็คงจะเป็นไปไม่ได้

ผมคิดว่าที่เค้าดุไม่น่าจะมาจากการเลี้ยงดูครับ น่าจะมาจากตัวเค้าเอง เพราะผมสังเกตุจากลูกของเค้ามีทั้งหมด 2 คอกครับ ผมเอาไปผสมกับบางแก้วของเพื่อนผม ดุทุกตัวยกเว้นตัวเมีย ซึ่งเพื่อนผมรับเลี้ยงทั้งหมดเพื่อสำหรับเฝ้าอู่รถเมล์ ประวัติโชกโชนและวิธีการกัดจะคล้ายๆกันคือ กัดแขน-กระชากให้ล้ม-และกัดคอ หรือใบหน้า แต่สำหรับเพื่อนผมเค้า ok กับความดุเพราะเฝ้าอู่รถได้ดีมาก ยกเว้นเรื่องกัดคนงาน(กัดหน้าเหวอะไปหลายคนแล้ว)

การขังลืม-คือคุณพ่อผมจะทำคอกไว้ในที่ดินว่างแห่งหนึ่งแถวๆชานกรุงเทพ เนื้อที่ของคอกประมาณ 50 ตารางวา โดยทำเป็นผนังปิดทึบสูงประมาณ 1.50 เมตร มีหลังควกันแดดและ ส่วนที่เปิดโล่ง และจัดคนให้อาหารโดยทำช่องให้อาหารประตู 2 ชั้นสำหรับจัดให้คนเข้าไปทำความสะอาด ที่ต้องกันผนังสูงเนื่องจากป้องกันคนมาแหย ผมอาจจะไปดูได้บ้างแต่คงไม่บ่อยเพราะไกลและผมก็มีภาระกิจมากครับ

การนำเค้ามาเลี้ยงแม้ตอนแรกจะไม่ได้เป็นความต้องการของทางบ้านเพราะเป็นหมาของแฟนเก่าผม แต่เมื่อเลี้ยงเค้าแล้วก็ต้องทำให้ดีที่สุดครับ และเพราะเหตุนี้ทำให้ผมไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรครับ

         ก็เป็นอีกแนวทางหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นหน่วยงานเดียวกับที่รับล๊อตไวเล่อที่กัดเด็กเสียชีวิต แต่เข้าใจว่าโดยปกติถ้าติดต่อไปเขาคงปฏิเสธแน่นอนเพราะไม่อย่างนั้นศูนย์ฝึกคงกลายเป็นสถานเลี้ยงหมาจรจัดไปแล้ว

         สำหรับกรณีนี้ถ้าคุณประสงค์ตั้งใจที่จะดูแลเองและมีสถานที่บริเวณที่เป็นสัดส่วน เวลาที่จะให้เขาอย่างเพียงพอเพียงพอแล้ว รวมความถึงความเข้าใจในพฤติกรรมของเขามากขึ้น  ชี้แจงพฤติกรรมของบางแก้วให้คนในบ้านเข้าใจ ว่าสิ่งในควรทำ สิ่งใดไม่ควรทำ ค่อยๆฝึก ค่อยๆปรับเข้าหากัน ทีละขั้นทีละตอน เมื่อพฤติกรรมอยู่ในเกณฑ์ที่น่าพอใจค่อยนำบุคคลอื่นที่ค้นเคยเข้ามาร่วมวงในการควบคุมน่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่า ช่วงแรกๆก็ต่างคนต่างอยู่ไปก่อนอาจมีความสร้างความคุ้นเคยบ้างระหว่างในกรงกับนอกกรง 

            แต่ภาระการควบดูแลต้องตกอยู่กับคุณประสงค์เพียงคนเดียว โดยเฉพาะการพาออกกำลังกาย เดินเล่น ควบคุม ฯลฯ ถ้าคิดว่าแนวคิดนี้เป็นไปได้แล้วค่อยมาว่ากันต่อ

ขอให้โชคดีครับ

สวัสดีค่ะ คุณพ่อเจ้าไปรท์  .... ไม่ได้คุยกันนานมาก สบายดีนะคะ  ช่วงนี้ ซีซ่าร์มีลานซีซั่นใหม่ กำลังฉาย ช่อง True Vision 45 วันเสาร์ อาทิตย์ จันทร์ ป้าวิไม่ค่อยมีเวลา และโอกาสจะได้ติดตาม เลยไม่ได้อัดมาฝากค่ะ   แต่ดูจาก You Tube ก็มีเคสที่น่าสนใจเยอะเหมือนกันค่ะ   //  ดีใจที่ชาวบางแก้ว มีคุณพ่อเจ้าไปรท์คอยเป็นที่ปรึกษา ยามมีปัญหา

อยากให้ คุณพ่อเจ้าไปรท์ ลองหาดีวีดี ซีซ่าร์มิลาน เคสหมาดุ ก้าวร้าว มาให้คุณประสงค์ศึกษาดูสัก 1-2 แผ่น   เผื่อจะเข้าใจวิธีการควบคุมหมาให้ได้ผลดีมากขึ้น ทั้งเวลาพาเดิน  และเวลาอยู่ในบ้าน  

เรียน คุณ ประสงค์ เจ้าของกระทู้ค่ะ

เสียใจด้วย ที่คุณแม่ ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง  เป็นกำลังใจให้  และขอให้อาการดีขึ้นเร็วๆนะคะ

อยากให้ลองอีกสักครั้ง โดยการจำกัดบริเวณ ให้ผักชีเขาอยู่ในอาณาเขตที่เป็นมุมสงบสักหน่อย  อย่าปล่อยให้เขาสามารถถึงเนื้อถึงตัวสมาชิกอื่นๆในบ้านได้โดยอิสระ  อาจจะต้องดัดแปลงทำอะไรเพิ่มเติมบ้าง แต่ไม่ทราบรายละเอียดของพื้นที่ที่บ้าน และไม่มีรูปถ่ายมาให้ดูเลย 

เข้าใจว่า คุณประสงค์ จะเป็นคนที่ ผักชี คุ้นเคย และยอมรับมากที่สุด  ก็เป็นคนดูแลเขาเอง  ให้อาหาร พาเดินเล่น โดยอาจจะมีสมาชิกในครอบครัวเดินไปด้วยก็ได้ ในรัศมีที่ปลอดภัย  แต่อย่าแสดงท่าทางกลัว หรือ สะดุ้งผวาให้หมารู้สึก

และลองศึกษาแนวคิด และวิธีการ ของซีซ่าร์มิลานดู เผื่อจะเป็นแนวทางนำมาปรับเปลี่ยนใช้ในการแสดงออก และควบคุม ผักชีได้ดีขึ้น   และปัญหาต่างๆอาจจะค่อยคลี่คลายลงได้บ้าง แม้ว่าจะไม่สามารถแก้ได้ร้อยเปอร์เซนต์

ได้พบบล้อคของแฟนพันธุ์แท้ของซีซ่าร์มิลานในบ้านเรา ลองแวะเข้าไปอ่านดู  มีประโยชน์มากสำหรับเจ้าของหมาทั่วๆไป

- การฝึกคนเป็นจ่าฝูง

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=27&group=6&gblog=11

- การควบคุมหมา

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=16&group=6&gblog=4

- การเข้า-ออกประตู

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=15&group=6&gblog=3

- การให้อาหาร

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=15&group=6&gblog=2

- การพาหมาเดิน

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=yojajiji&month=11-2008&date=14&group=6&gblog=1

ขอให้คุณประสงค์ และ ผักชี สามารถแก้ไขปัญหาให้ลุล่วงไปได้ด้วยดี

โชคดีค่ะ

จากที่ผมได้อ่านปัญญา และวิธีที่เพื่อนๆ เสนอแนะมาแล้วนั้น

     ผมคิดว่า น่าจะสร้างกรงที่มีความแข็งแรง กว้าง 2 ม. ยาว 2 ม. มีหลังคา ใช้เหล็ก แป๊บท่อประปาเป็นโครง และ เหล็กเส้น 4 หุน ทำเป็นซี่กรง กว้างประมาณ 10 ซม./ซี่ (เพื่อสะดวกในการทำความสะอาด) วางกรงไว้บริเวณที่สามารถฉีดนำทำความสะอาดได้ง่าย และใช้ตาข่ายกั้นแนวห้ามเข้าเอาไว้ด้วยเพื่อป้องกันเด็กแหย่เล่น

    และถ้าต้องการพาออกเดินเล่นก็ให้ใช้โซ่สอดผ่านท่อ pvc ก่อนนำออกมา  ( ให้ใช้อย่างหนายาวประมาณ 2 ฟุตเพื่อป้องกันสุนัขเอี้ยวตัวมากัดได้ ) จากที่อ่านมาแล้วนั้นสุนัขตัวนี้ไม่น่าไว้วางใจ**ควรป้องกันตัวเองไว้ก่อนครับ**

    และควรทำหมันด้วยเพราะการทำหมันจะ

1. ช่วยลดความดุลง

2. ช่วยให้ชั้นไขมันหนาขึ้นลดปัญหาเรื่องโรคผิวหนัง

3. ช่วยให้สุนัขที่จิดประสาทไม่ดี ไม่ต้องขยายพันธุ์ เพราะจะสร้างภาระให้แก่ผู้ เลี้ยงดู และสังคมในอนาคต

4. สุนัขจะได้ไม่ยกขาฉี่จะช่วยถนอมอายุการใช้งานของกรงให้นานยิ่งขึ้น

ส่งภาพตัวอย่างกรงมาให้ดูด้วยครับ

ที่บอกมาเกิดจากประสบการตรงครับ

เคยมีคนเอาหมาดุมาฝากเลี้ยงแล้วไม่มารับกลับครับเลยต้องแก้ไขด้วยวิธีดังกล่าว

เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้าใจว่าเป็นปัญหาหนักพอสมควร ความอดทนของคนก็มีขีดจำกัดต่าง ๆ กัน ความรักสุนัขก็มีมากพอกับความรับผิดชอบต่อความรู้สึกของคนอื่น ๆ ด้วย   ความเห็นส่วนตัวแล้วอยากให้อยู่ผักชีอยู่กับคุณไปก่อน อาจต้องใช้ความพยายามมากกว่าปัญหาของท่านอื่น ๆ เริ่มใหม่อีกครั้งดีไหมคะ ดิฉันเก็บสุนัขมาเลี้ยง รับรู้ความรู้สึกได้เลยว่า ขาดความรักความอบอุ่นมาก และก็ดุเสียด้วย แต่ก็ไม่คิดจะผลักไสไล่ส่งเขาอีก ก็แก้ปัญหาสารพัดวิธี ได้บ้างไม่ได้บ้าง สุนัขที่อยุ่ตามสถานรับเลี้ยงต่าง ๆ ลองไปแวะเวียนให้อาหาร และไปเยี่ยมพวกเขาดูนะคะ บางตัวตรอมใจไม่กินข้าวกินปลา ทุกครั้งที่คนเคยเลี้ยงเขามาเยี่ยม ไม่ว่านานแค่ไหนเขาก็จำได้  ปัญหาของคุณคงไม่สามารถแก้ไขได้แบบทันทีทันใด แต่ขึ้นอยู่กับความรู้สึกลึก ๆ ของเราว่าต้องการแก้ไขเขาจริง ๆ หรือเปล่า หรือว่าอยากให้พ้นสภาพที่เป็นอยู่ให้หมดไปเสียทีไว ๆ  จะได้จบปัญหาเสียที เพราะเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทน ชีวิตเขาอยุ่ในกำมือคุณตั้งแต่แรกแล้ว จะตัดสินชะตาชีวิตของเขายังไงก็ได้ค่ะ เขาบอกคุณไม่ได้อยู่แล้ว โปรดตรองดูอีกสักครั้งนะคะ ไม่อยากให้การกักขังทำให้เป็นบาบเป็นกรรมกันในชาตินี้ และต่อไปค่ะ มันส่งผลต่อชะตาชีวิตเราค่ะ อันนี้แล้วแต่ความเชื่อนะคะ

     เรียนคุณประสงค์ สิ่งที่ผมจะเรียนถามต่อไปนี้เพียงเพื่อต้องการเป็นแนวทางสำหรับผู้เลี้ยงท่านอื่นๆที่กำลังจะคิดหรือกำลังจะหาผสมพันธ์ เพื่ออยากทราบสาเหตุในการกัดแต่ละครั้ง ถ้าพอมีเวลาที่จะอธิบายได้ เพราะโดยส่วนใหญ่บางแก้วถ้าจะกัดคนเขาจะมีเหตุผล แต่นั่นเป็นเหตุผลของเขาที่เราต้องทำความเข้าใจให้ได้ การแก้ปัญหาต่างๆจึงจะถูกแก้ลงได้ แต่ถ้ายังไม่เข้าใจหรือไม่คิดจะหาว่าสาเหตุเกิดจากอะไร ปัญหาก็จะเกิดขึ้นซ้ำซาก   

    เริ่มจากวิธีการเลี้ยงตั้งแต่วัยสามเดือน, การให้อาหาร สิ่งของ ทุกคนทำอย่างไร, กิจวัตรประจำวัน คนกับหมาทำอะไรกันบ้าง, ที่อยู่อาศัย, การกัดแต่ละครั้งหมาอยู่ในลักษณะใด คนกระทำอย่างไร สภาวะแวดล้อม, ความเข้าใจในพฤติกรรมบางของคนในบ้านมีมากน้อยเพียงไร สิ่งเหล่านี้เป็นองค์ประกอบที่ทำให้เขาก้าวร้าวได้ เช่น ไม่มีการห้ามหรือทำโทษหมาเมื่อทำผิด, ควบคุมหมาไม่ได้ เพราะธรรมชาติของบางแก้วเป็นหมาที่ขี้ระแวง ซึ่งความขึ้ระแวงนี่เองที่เป็นปัญหากับผุ้เลี้ยงบางท่าน เมื่อเกิดปัญหาแล้วปล่อยไว้จนวันหนึ่งหมาได้ใจ คนเลยหนักใจแทน

    หลายๆครั้งที่บางแก้วแสดงความก้าวร้าว ผุ้เลี้ยงควรหาสาเหตุให้ได้ว่าเกิดจากจะไรแล้วทำการแก้ไขสิ่งนั้น เช่น

     1.  เมื่อคุณอาบน้ำแล้วเดินออกจากห้องน้ำ เขาส่งเสียงขู่เราโดยตรง สิ่งจำเป็นคือส่งเสียงเรียกชื่อเขาด้วยความหนักแน่น อย่ากลัว เพราะเขาอาจผิดกลิ่น  เมื่อเขารู้ตัวเขาจะเดินมาหมาเราแล้วดมๆ ครั้งต่อไปก็จะไม่เกิดขึ้นอีก

     2. ขณะสุนัขนอนอยู่เฉยๆ การเข้าไปเหยียบโดนตัวเขา หรือหยิบสิ่งของ หรือไปเล่นจนเขาลำคาญ เขาอาจแว้งกัดเราได้เช่นกัน ซึ่งผู้เลี้ยงต้องเข้าใจพฤติกรรมของสุนัขทีตนเองเลี้ยงอยู่ ซึ่งพฤติกรรมเหล่านี้บางตัวเป็น แต่บางตัวไม่เป็น หรือเป็นคนละแบบ ต่างกรรมต่างวาระ

     3. สถานที่มืด และเป็นการเผชิญหน้าที่ไม่เคยมีมากก่อน ควรส่งเสียงเรียกชื่อเขาด้วยความหนักแน่นเช่นกัน อย่าให้ความคุ้นเคยเป็นตัวกำหนดว่าเขาจำไม่ทำอะไรเรา เขาจะรู้ได้เองว่าเราเป็นเจ้าของ ผิดเวลา ผิดสถานที่และจังหวะ เขาอาจกัดเราได้เช่นกัน

      4. ขณะติดสัตว์บางตัวแสดงอาการอยากจะออกนอกบ้านอย่างชัดเจน โดยเฉพาะถ้าได้กลิ่นตัวเมียที่มาปล่อยไว้หน้าบ้าน ก็ควรระวัง

       5. การที่เขาแสดงอาการก้าวร้าว ไม่ได้อย่างใจ เช่นไม่ได้ออกไปนอกบ้าน ยิ่งเมื่อเขาอยุ่นิ่งๆ ก็อย่าวางใจ

      6. การที่เขายกตัวเหนือคนเป็นเรื่องสำคัญ เพราะในบางอารมณ์เขาจะสร้างปัญหาเพื่อเป็นการแสดงอำนาจ ดังนั้นผู้เลี้ยงควรแสดงอำนาจให้อยู่เหนือเขาตลอดเวลา เพราะพฤติกรรมนี้เป็นการสั่งสม คล้ายๆคนที่กำลังคิดจะก่อการอะไรสักอย่างแล้วซ่องสุมกำลังเพื่อทุกอย่างพร้อมก็ลงมือ เมื่อคนยอม วันหน้าก็เกิดขึ้นซ้ำซากอีก โดยที่คนมักตอบว่ามันไม่มีเหตุผล ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะบางแก้วมีสายเลือดของป่าฝังอยุ่ในตัว เมื่อถูกกระตุ้นเขาก็จะเป็นในสิ่งที่เขาควรเป็นนั่นคือจ่าฝูง จ่าฝูงสามารถทำอะไรกับลูกฝูงก็ได้ ทุกอย่างจ่าฝูงจะได้สิทธิ์ใดๆก่อนลูกฝูง แต่คนมันคิดเสมอว่าหมาคือผู้ตาม แต่หมาก็มองต่างมุมว่าคนเป็นผู้ตามเช่นกัน

      7. การป้องกันตัวเอง เนื่องจากผู้เลี้ยงไม่สามารถให้ความมั่นใจให้กับเขาได้ว่าเขาจะปลอดภัย ดังนั้นเมื่อมีสิ่งเร้าเข้ามาใกล้จนเขาไม่ไว้วางใจ เขาอาจกัดผู้ควบคุมเพื่อให้หลุดจากพัธนาการทันที

      นี่เป็นความคิดเห็นบางส่วนเท่านั้น อาจจะถูกหรือผิดก็คงไม่แต่แตกต่างไปจากนี้มากนัก ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับว่าสภาะแวดล้อมต่างๆ ขณะนั้นเป็นเช่นไร การที่ปัญหาเกิดขึ้นมาแล้วการแก้ปัญหาก็ย่อมแตกต่างกันไปตามความเข้าใจของแต่ละบุคคล แต่ละวิธีการ แต่สุดท้ายจะจบลงเช่นไรก็คงขึ้นอยู่กับผู้เลี้ยงและวาสนาของหมาเป็นสำคัญ  

ผมได้เจ้าผักชีมาจากสวนจตุจักรครับเมื่ออายุได้ 2เดือนนำมาเลี้ยงที่บ้านแฟนเก่าผมมีลักษณะเป็นหอพักครับไม่ใช่ขังในห้องนะครับ คือเค้าเป็นเจ้าของหอพักและเปิดร้านชั้นล่างเจ้าผักชีจะถูกปล่อยอยู่ชั้นล่างโดยมีคนแวะเวียนไปมาทั้งวันครับ ซึ่งเค้าก็จะเล่นบ้างเห่าบ้างตามประสาหมาน้อยครับ ผ่านมาเมื่ออายุได้ 6-8 เดือน(จำไม่ได้) ก็กัดน้องของแฟนเก่าผม(อายุประมาณ4-5ขวบ) ที่เอวเป็นแผลเหวอะ สาเหตุมาจากน้องเค้าถืออาหารเข้าไปใกล้จึงโดนกัด ตั้งแต่นั้นจึงต้องล่ามไว้หน้าบ้านโดยจะพาไปเดินเล่นทุกวันตอนเย็น พาไปงานแสดงหมาบ้างแต่เค้าจะเห่าและจะกัดหมาตัวอื่นจึงเลิกพาไป

การเลี้ยงแบบปล่อยมีผู้คนผ่านมาผ่านไปน่าจะช่วยให้เขามีสภาพจิตที่ดี ลดความก้าวร้าว ยกเว้นมีการตี ไปยั่วเขาจนเกิดความระแวง การเห่าต้องดูว่าสาเหตุเกิดจากอะไรมีเหตุผลหรือไม่ ลักษณะการเห่าว่าก้าวร้าวหรือไม่ ถ้าใช่ต้องรีบหยุด ไม่งั้นพฤติกรรมเหล่านี้จะสะสมได้เช่นกัน คำว่าเป็นเรื่องตามประสาหมาน้อยนั้นสำหรับบางแก้วแล้วเป็นการประเมินค่าเขาต่ำเกินไป ผมเชื่อว่าหลายคนคงเจอสภาพเหล่านี้มาแล้วเช่นกัน

โดยพฤติกรรมของบางแก้วเป็นหมาที่หวงถิ่น แม้ว่าจะมีการปล่อยอยู่ชั้นล่างนั่นหมายถึงบริเวณนั้นเป็นอาณาเขตของเขา คนอื่นๆที่แปลกหน้าเข้าไปก็อาจมีปัญหาได้เช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อมีการเผชิญหน้าที่มีการแสดงความกลัวให้เห็น ถอยหนี หันหลังหนี อาจโดยกัดได้ทันที หรือคนแปลกหน้าเดินเข้าไปในเขตของเขาโดยไม่รู้ตัวจนถูกโจมตีได้ทันทีเพราะเขารู้สึกไม่ปลอดภัย

การพาออกนอกบ้านแล้วเห่าจะกัดหมาอื่น ผู้เลี้ยงต้องห้ามและหยุดเขาให้อยู่ในความสงบให้ได้เพราะปล่อยไว้อาจเป็นต้นเหตุของปัญหา ด้วยการหยุดอยู่กับที่แล้วให้เขานั่งอย่างสงบนิ่ง ผุ้ควบคุมต้องมีความมั่นคงทำตัวให้เป็นที่พึ่งของหมา ปลอบให้เขาคลายความเครียด เมื่อหมาสงบนิ่งไม่ตื่น ไม่เครียด และอีกฝ่ายหนึ่งนิ่งจึงจะไปต่อ ซึ่งการฝึกแบบนี้จะเป็นประโยชน์ในการพาเขาไปเดินเล่นเมื่อพบเจอกับหมาเจ้าถิ่นเขาจะรู้สึกปลอดภัยเมื่อมีเรา ไม่ต่างกับที่เราบอกว่าตามหลังผู้ใหญ่หมาไม่กัดเพระเด็กจะรู้สึกปลอดภัย

ต่อมาไม่นานก็กัดเพื่อนบ้านที่มาหาที่หน้าอกเป็นแผลเหวอะอีกเช่นกัน เล่นเอาเพื่อนบ้านคนนั้นเป็นไข้ไปหลายวัน จึงต้องซื้อกรงมาให้เค้าอยู่

การที่นำหมาดุและเลี้ยงแบบอิสระไปขังกรงผมไม่เห็นด้วยเพราะเขาจะเครียดมาขึ้น ซึ่งผู้เลี้ยงจะต้องสังเกตุอาการของหมา การนิ่งเงียบ ไม่ตอบรับคำสั่ง ไม่ใช่เรื่องที่ดี การนำหมาไปออกกำลังกายเพื่อให้ปลดปล่อยพลังงานความเครียดจะเป็นการดีกว่าแต่ผู้เลี้ยงต้องมีเวลาให้กับเขา จะสังเกตุได้ว่าหมาที่เล่นจนเหนื่อยเขาจะไม่ยุ่งกับใคร ความก้าวร้าวจะลดน้อยลง

โดยเอากรงไว้หน้าบ้านให้เค้าเห็นคนเยอะๆ จะได้คุ้นเคย แต่ก็ไม่แคล้วมีเด็กเอานิ้วมาแหย่โดนกัดนิ้วไปอีก 1ราย แต่ทั้งนี้ผมยังคงพาออกไปเดินเล่นทุกเย็นสม่ำเสมอ

ยืนยันว่าไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องการใส่กรงแล้วให้คนเดินผ่านไปผ่านมา เป็นการกระตุ้นโดยสิ่งเร้าที่เดินผ่านไปผ่านหมา ไม่ต่างกันหมาที่อยู่ในบ้านแล้วมีคนเดินผ่านหน้าบ้านเพราะเขารู้สึกระแวง โดยเฉพาะมักจะมีเด็กชอบไปยั่ว กระทืบเท้าใส่ ปาหินใส่ ซึ่งถ้าหมาหลุดออกจากกรงได้ คำตอบคือเด็กสาหัส การพาออกไปเดินเล่นถ้าเป็นการเดินเล่นปกติไม่เกิดประโยชน์อะไรเลยในลักษณะนี้ต้องให้เขาออกกำลังจนเหนื่อยเพื่อปลดปล่อยความเครียด และควรเก็บเขาไว้ในที่ๆสงบ เงียบ ซึ่งเขาจะรู้สึกปลอดภัยมากกว่า การพาออกสังคมที่ดีคือการพาเดินเล่น เมื่อเจอสิ่งเร้าเราต้องทำให้เขาสงบ และรู้ว่าเขาจะปลอดภัยถ้ามีเราอยู่ด้วย

ต่อมาด้วยพฤติกรรมที่เริ่มก้าวร้าวขึ้น โดยเห่าคนที่เคยคุ้นเคย(คนที่เดินผ่านไปมาประจำ)และเป็นที่เกรงกลัวของคนแถวๆนั้นเพราะหลุดมาจะวิ่งไปกัดหมาตัวอื่นหรือวิ่งไล่คน ผมจึงรับมาเลี้ยงที่บ้านเมื่ออายุได้ 2 ขวบ

นี่อาจเป็นอาการต่อเนื่องมาจากการขังกรง เขาจะเริ่มไม่ไว้ใจใคร ด้วยความกลัว ความระแวงที่ไม่มีเหตุผลเพราะเขาไม่ได้ถูกสอนให้รู้ว่าความปลอดภัยคืออะไร เพราะต้องอยู่ในกรงด้วยความระแวง แถมมีสิ่งเร้าอยู่ตลอดเวลา การหลุดแล้ววิ่งจะไปกัดหมาอื่นเป็นการแสดงว่าผู้เลี้ยงควบคุมหมาไม่ได้ กรณีเช่นนี้ผุ้เลี้ยงต้องฝึกและควบคุมหมาให้อยู่ในความสงบให้ได้ เมื่อทำให้เขาสงบนั่นหมายความว่าเขารู้สึกได้ว่าเขาปลอดภัยแล้ว

มาอยู่ที่บ้านโดยลักษณะสถานที่ๆอยู่ภายในรั่วบ้านขนาดประมาณ 15-20 ตารางเมตรโดยผมจะพาเค้าไปเดินเล่นทุกวัน ต่อมาได้ประมาณเกือบๆ 1 เดือน ก็กัดแม่ผมเป็นแผลทั้งตัว ตั้งแต่ ขา สะโพก หน้าอก แขน และคอ เนื่องจากแม่ผมเอาอาหารให้เค้าแล้วทำตกจึงก้มไปเก็บ ตั้งแต่นั้นมาจึงกั้นประตูอีกชั้นสำหรับเข้าออก แต่จะเปิดให้เค้าเดินมาประตูหน้าบ้านได้เวลาไม่มีคนอยู่บ้าน หรือกลางคืน

หมาที่มีพฤติกรรเช่นดังข้างต้นผู้เลี้ยงต้องเพิ่มความระมัดระวังเป็นพิเศษ การที่ก้มลงต่ำกว่าหมาเป็นเรื่องที่ผิด และการเก็บอาหารของเขาก็เป็นอีกประเด็นหนึ่งที่ไม่อาจมองข้ามเพราะเขาถือว่าอาหารเป็นของเขา เขาเป็นจ่าฝูง คนไม่มีสิทธิ์ อย่าประมาทใน หลายๆพฤติกรรม คนอาจมองเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่อาจสร้างปัญหาใหญ่ได้เช่นกัน

ระหว่างที่อยู่ที่บ้าน ก็จะมีข่าวว่ามีคนเอานิ้วมาแหยและโดนกัดบ้าง เป็นหมาที่คนแถวๆบ้านหวาดกลัว เพราะหลุดไปก็ไปกัดกับหมาแถวๆนั้นประจำโดยจะมีคู่แค้นคู่ประจำ

นี่คือปัญหาที่ไปกระตุ้นให้เขาก้าวร้าว เครียดมากขึ้น เมื่อสะสมก็พร้อมที่จะปล่อยกับใคร เมื่อใดก็ได้ ถ้าเข้าไปผิดจังหวะ โดยเฉพาะคนที่ตกเป็นรองเขาโดยไม่รู้ตัว แต่ตนเองยังคิดเพียงว่าฉันเป็นคนเลี้ยงแก แต่หมาคิดว่าแกเป็นลูกน้องฉัน นี่คือกฏของฝูง

ต่อมาได้ประมาณ3ขวบ ผักชีเป็นแผลจากเชื้อราผมเข้าไปดูแผลจึงโดนกัดมือ แต่กัดแล้วเค้าปล่อยและวิ่งไปหลบ(เหมือนรู้ว่าผิด) ซึ่งเทียบกับครั้งที่กัดคนอื่นจะกัดไม่เลิก

เขารู้ครับว่าเขาทำผิด หลายๆครั้งที่บางแก้วกัด หรืองับ เมื่อเขารู้ตัวหน้าตาเขาจะยอมรับผิด หรือเขามาเลียแบบขอโทษ การกัดแบบไม่ปล่อยขึ้นอยู่กับผู้ถูกกัดด้วยว่าปฏิบัติตัวเช่นไร ถ้าร้องแบบตกใจและพยายามหนี จะยิ่งไปกระตุ้นพฤติกรรมของเขาให้รุนแรงยิ่งขึ้น ทางที่ดีควรนิ่งและตะคอกเขาด้วยเสียงดังๆ เพื่อให้เขาได้สติ แต่ทางที่ดีจะทำอะไรกับเขาทุกครั้งควรส่งเสียงเป็นการเตือนเขาเป็นระยะ บางครั้งเขาอาจกัดเพราะความรำคาญได้ด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้นประมาณเกือบปี ก็เกิดเหตุเนื่องจากภายในบริเวณที่เค้าอยู่จะมีต้นไม้อยู่โดยที่บ้านจะใช้สายยางฉีดน้ำรดต้นไม่เป็นประจำ ซึ่งผักชีจะไม่ชอบสายางอันนี้มากๆ เพราะจะเอาไว้อาบน้ำเค้า(ไม่ชอบอาบน้ำ้อาบทีต้องใส่ตระกร้อเพราะเค้าจะแง่มๆ) ขณะที่วันหนึ่งพ่อผมกำลังจะใช้สายยางล้างมือด้วยความชะล่าใจไม่ได้ปิดประตูกั้น เจ้าผัดชีก็กระโดดงับมือพ่อทันที่เป็นเหตุให้เส้นเอ็นที่นิ้วขาด

นี่คือพฤติกรรมการฝังใจ ซึ่งมี DVD อยู่แผ่นหนึ่งที่สุนัขเกลียดเจ้าสายยางในลักษณะนี้เห็นสายยางเป็นต้องกัดและไม่ยอมอาบน้ำ

ต่อมาก็กัดแม่ผมที่แขนอีกที(จำไม่ได้ว่าด้วยเหตุผลใด)

เมื่อผักชีอายุได้ 5ปี ผมก็ย้ายบ้านครับโดยมีกรงใหม่ใหญ่ประมาณ 20 ตารางเมตรจะเอาเค้าไว้ในกรงตลอดและปล่อยเค้าออกมาข้างนอกบ้าง เนื่องจากมีแม่บ้านครับ ที่ไม่กล้าปล่อยเค้าเพราะลักษณะจะกัดแม่บ้าน และพ่อบ้านตั้งแต่มาอยู่ครับ เมื่ออายุได้ 6ปี เราคิดว่าเค้าเริ่มจะคุ้นเคยกับพ่อบ้านและแม่บ้านแล้วเพราะเราให้พ่อบ้านแม่บ้านให้อาหารเค้าทุกวันโดยให้ผ่านประตูเล็ก จึงปล่อยเค้ามากขึ้น แต่ก็เป็นเรื่องตั้งแต่วันแรกที่ปล่อย โดยกัดพ่อบ้านที่หลังขณะ แม่ผมกำลังถือจะอาหารให้เค้าครับ

การที่คนผ่านมาผ่านไปแล้วแสดงอาการกลัว ซึ่งเป็นไปโดยธรรมชาติของคน นี่ยิ่งเป็นตัวกระตุ้นให้เขาเครียดและก้าวร้าวมากขึ้น เพื่อสะสมในส่วนลึกมากเข้าจะถูกปลดปล่อยออกมาเมื่อใดก็ได้ ข้อนี้ทำให้ผมนึกถึงคำป้าวิที่ว่า เลี้ยงบางแก้วเหมือนมีระเบิดอยู่ในบ้าน จะระเบิดเมื่อใดก็ได้ถ้าทุกอย่างพร้อม การกัดพ่อบ้านผมไม่แน่ใจว่าเขาหวงอาหารหรือไม่เพราะเขาถือว่าอาหารเป็นของเขา นี่เป็นการแสดงออกถึงความขี้ระแวงที่มีอยู่เต็มเปี่ยมโดยเป็นนิสัยของเขา

ต่อมาก็เหตุล่าสุดครับ คือกัดแม่ผมหลังกินกล้วยไป2ลูกครับ

ทั้งนี้ แม่ผมเป็นคนที่พยายามเรียนรู้เค้ามากที่สุดครับ เพราะเริ่มตั้งแต่ แค่เจอแม่ผมเค้าก็เห่า จนเลิกเห่า เริ่มขอมือไ้ด้ จนสามารถใส่โซ้พาไปเดินเล่นได้ครับ จนคนที่บ้านคิดว่าเค้ารักแม่ผมแล้วแต่สุดท้ายก็โดนกัดอยู่ดี

ผมตอบไม่ได้ว่าคุณแม่เรียนรู้บางแก้วได้ดีแค่ไหน ทั้งนี้ต้องดูว่ากิจวัตรประจำวันที่คุณแม่อยู่กับเขาเป็นเช่นไร เช่น ป้อนอาหาร นำอาหารไปส่ง นี่เป็นการเอาใจ รับใช้จ่าฝูง  ทำให้คุณแม่ตกเป็นลูกฝูงในสายตาเขาโดยไม่รู้ตัว ปกติผู้ทีควบคุมสุนัขได้และนิ่งพอจะไม่ถูกกัดอย่างรุนแรงแน่นอนไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีโอกาส เพราะบางกรณีอุบัติเหตุที่เหนือการคาดเดา สภาวะที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว สิ่งที่ผมเตือนเสมอๆคือการสังเกตุและระวังทุกฝีก้าวที่เข้าใกล้บางแก้วที่รุ้ว่ามีนิสัยก้าวร้าวมาก่อน ไม่คุ้นเคยมาก่อน

สิ่งที่เขียนมาบางส่วนมาจากประสบการณ์ส่วนตัว และศึกษาจะหลายๆท่าน หลายๆพฤติกรรมของหมาแล้วนำมาเทียบเคียง จะถูกหรือผิดต้องขออภัยทุกท่านรวมถึงคุณประสงค์และคุณแม่ บุคลลคที่เกี่ยวข้องถ้าหากมีข้อความใจก้าวล่วง  และสุดท้ายต้องขอขอบคุณ คุณประสงค์ที่สละเวลาในการเล่าเรื่อง ประสบการณ์ไม่ว่าจะถูกหรือผิด เหล่านี้ถ้าเราไม่มองผ่านเลยไป มันคือประสบการณ์ที่มีต่อหมาตัวหนึ่ง เขาจะดีหรือไม่ดี....คนเลี้ยงมีส่วนอย่างมากในแง่คิดของผู้เขียน  ย้อนไป 3-4 ปีก่อนที่ป้าวิเขียนเรื่องเหล่านี้ผมก็แค่มองผ่านเลยไป แบบไม่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเพราะถูกหล่อหลอมมาแบบ....หมากัดเจ้าของต้องตาย....จนเมื่อมาพบกับเจ้าไปร์ทบางแก้วตัวหนึ่งแบบไม่เต็มใจเช่นกัน แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าความคิด ความเข้าใจในพฤติกรรมที่แปลกๆของเขาน่าสนใจ และก็เปลี่ยนความคิดเดิมๆไปโดยสิ้นเชิง หันกลับไปมองมุมของหมาแบบป้าวิบ้างถึงเข้าใจว่า...ปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่คน...ซึ่งต้องแก้ที่คนก่อน...จะไปแก้ที่หมา

ด้วยความนับถือ

เจ้าไปร์ท-5518

พฤติกรรมของผักชีคงคล้ายกับคำกล่าวที่ว่าบางแก้วเป็นสุนัขนายเดียว  คือคุณแม่คุณประสงค์เพิ่งเริ่มมาทำความคุ้นเคยตอนเค้าโตแล้ว  เลยไม่มีความผูกพันธ์มากเท่าที่ควรจึงทำร้ายท่าน  คุณพ่อเจ้าไปร์ทและป้าวิพูดถูกค่ะปัญหาส่วนใหญ่อยู่ที่คน และต้องแก้ที่คนก่อน  คิดถึงใจเจ้าผักชีตอนถูกขังแแล้วยังมีคนไปแหย่เค้าอีก  คือความเข้าใจของคนกับหมาต่างกัน  คนต้องการให้คุ้นเคยแต่หมาคงคิดว่าอย่าให้ข้าออกไปได้ก็แล้วกันเอ็งเจ็บตัวแน่ คือเริ่มเกลียดคนแล้วฝังใจ(แน่ะ! ดิฉันคิดแทนหมาได้ด้วย) สำหรับดิฉันขังบางแก้วเป็นเวลา  สถานที่สงบด้านข้างบ้านไม่มีคนรบกวน เค้าจะนอนพักผ่อนพอเย็นถ้าวันไหนปล่อยช้าจะหอนเตือนเป็นอันเข้าใจว่าถึงเวลาปล่อยฉันแล้วนะ  ปล่อยแล้วส่วนใหญ่จะวิ่งไปขับถ่ายของเสียนอกบ้านโดยไม่เคยสอนเลยเป็นความแสนรู้ล้วนๆ คลุกคลีกับเค้ามากๆจะอ่านใจเค้าออกค่ะ  พยายามอีกหน่อยค่ะเอาใจช่วยทั้งสองฝ่ายอ้อ!ลืมบอกค่ะบางแก้วคู่แรกดิฉันได้มาเลี้ยงเพราะความบังเอิญ(เจ้าของเดิมเบื่อ)ตอนเค้าอายุ1ปีกว่าแล้วค่ะ