ช่วงวันหยุดยาว อาทิตย์ที่ผ่านมา  มีโอกาสได้ไปเที่ยวสิบสองปันนา

เลยแวะค้นหาหมาแม้ว  มาฝากกัน

นั่งเครื่องบินจากกรุงเทพฯไปลงเชียงราย

นั่งรถไปยังเมืองชายแดนของไทยที่ อ.เชียงของ

ห้วยทรายเป็นเมืองไม่ใหญ่นัก

มีป้ายโฆษณา  อ่านเป็นไทยแล้วน่าสนใจ

แบบว่า อยากเป็นเขยลาว  ต้องกินเบียร์ลาว

มีเกสต์เฮาส์ติดป้ายเชิญชวนแขกได้น่าสนใจดี

นอน  กิน  อ่าน

มีคนบอกว่า ยังตกไปอีกอย่าง

นั่งรถบัสจากห้วยทราย   ข้ามเขาไปหลายลูก

กว่าจะมาถึงร้านทานอาหารกลางวันที่หลวงน้ำทา

ไกด์บอกว่า ถนนเส้นนี้ จีนกับไทย ช่วยกันสร้างขึ้นมา

ไปถึงบ่อเต็นเมืองชายแดนลาว  ก็เกือบเย็น

มีร้านค้าและบ่อนคาสิโนที่จีนมาขอสัมทานทำไว้ที่เมืองลาว

ร้านส่วนใหญ่จะปิดแล้ว  พนักงานร้านจะออกมาจับกลุ่มกินข้าว  เล่นไพ่นกกระจอกกัน

ข้ามฟากจากลาวไปนอนที่เมืองล่าของจีน

เสียเวลาตรวจวีซ่านานทีเดียว  เพราะกลุ่มที่ไปเที่ยวด้วยกัน  มีร่วม 100 คน

และแต่ละคนก็นเป็นระดับ ส.ว ทั้งนั้น (สูงวัย)

เป็นสมาชิกสมาคมนักเรียนเก่าญี่ปุ่น  เจ้าภาพของงานในครั้งนี้

ไกด์จีนพาไปเที่ยวหมู่บ้านชาวไทลื้อ  ซึ่งมีชีวิตความเป็นอยู่เหมือนคนไทย

เห็นมีสุนัขอยู่หลายตัว  มองไปคล้ายหมาแม้ว

เลยถ่ายรูปมาฝากให้ช่วยกันดู

ไม่แน่ใจว่า ชาวไทลื้อตอนอพยพมาอยู่เมืองไทย  ได้พาสุนัขมาด้วยหรือไม่

ถ้าหูตั้งกว่านี้  ก็คงมีส่วนเหมือนบางแก้ว

มีรูปให้ดูอยู่ในหนังสือสวนจตุจักรว่านี่คือหมาแม้ว  น่าจะมีส่วนใกล้เคียงอยู่บ้าง

http://www.bangkaew.com/elearning/mod/forum/discuss.php?d=740

จากเมืองล่า  นั่งรถต่อไปเมืองเชียงรุ่งของจีน

นั่งรถกระเช้าไปเที่ยวเกาะ  มองไปเห็นตัวเมืองเชียงรุ่งของแคว้นสิบสองปันนาอยู่ไกลๆ

ตึกหลังคาสีแดงนั่นคือโรงแรมระดับ 5 ดาวที่ไปพัก

มีหมู่บ้านของชนเผ่าอีก้อ 

กำลังทำพิธีแต่งงาน  ใครหลงเข้าไป  จะต้องจ่ายค่าร่วมงานเป็น 100 หยวน ๆ ละ 5 บาท

หมู่บ้านชาวอีก้อก็เลี้ยงหมาเหมือนกัน

หมาบนดอย  ในเขตหนาว  จะมีขนยาว

ไม่รู้ว่า จะเป็นญาติใกล้ชิดกับบางแก้วหรือเปล่า

โปรแกรมทัวร์ที่ขาดไม่ได้ในตอนเย็น คือ การชมการแสดงโชว์แสงสีเสียง

จากเมืองเชียงรุ่ง  ถึงเวลากลับเมืองไทย

ใช้วิธีกลับทางเรือ  ล่องแม่น้ำโขงมายังเมืองเชียงแสนของไทย

เป็นเรือด่วนขนาด 50 ที่นั่ง

ใช้เวลาเป็นวัน  ดูหนังจบไปหลายเรื่อง

เบื่อๆ  ก็ออกไปสูดอากาศท้ายเรือ

ผ่านพ้นเมืองจีนมา  ก็จะเป็นพรมแดนด้านซ้ายพม่า  ด้านขวาลาว

2 ข้างทางจะเป็นหุบเขาตลอด  มีโขดแก่งหินกลางน้ำมากมาย

บนเรือใหญ่จะมีหมูกับหมาอย่างละตัว  ไม่รู้ว่าเอามาเป็นเสบียงหรืออย่างไร

ที่เห็นแสงไฟนั่น คือบริเวณสามเหลี่ยมทองคำ อันเป็นแดนที่ไทย-ลาว-พม่ามาบรรจบกัน

วัดบนฝั่งไทย เมื่อใกล้สนทยา

ดูเหมือนว่า ความมืดจะยิ่งทำให้เกิดความสว่างในจิตใจ

ไปถึงสนามบินเชียงราย 3 ทุ่ม   ทันเวลาก่อนเครื่องออก

แต่เครื่องดันดีเลย์เป็นตี 1  นอนกันเซ็งอยู่สนามบิน

เลยขอถ่ายรูปเครื่องบิน low cost, low quality มาให้ดูหน่อย

ท่านใดที่สงสัยว่า เครื่องยนต์ไปชนอะไรมาถึงบุบไป  ทำไมไม่กลม  ค้นหาคำตอบได้ที่ http://www.trizthailand.com/elearning/

วิถีชีวิตเหมือนคนไทยหรือเปล่าครับ น่าจะไปดูลู่ทางบ้างเผื่อเกิดไอเดียร์ใหม่ๆครับ

ตอบคุณวิทยา ในชุมชนชาวไทยลื้อ จะมีวิถีชีวิตเหมือนคนไทยครับ

ไปเดินเล่นยามค่ำคืนที่ตลาดแบกะดินริมถนนในเมืองเชียงรุ่ง    เห็นมีคนรักหมา  

ก็เลยถ่ายคลิปมาให้ดู   ไม่รู้ใช่หมาแม้วหรือเปล่า

http://www.youtube.com/watch?v=WvlleQirECA

เรียนคุณพ่อปิงปอง

12 ปันนา ก็เป็นอีกสถานที่หนึ่ง ที่ผมอยากจะพาครอบครัวไปเที่ยวเหมือนกันครับ แต่ตั้งแต่ผมย้ายครอบครัวมาอยู่เขาเขียว ทำให้การเดินทางไปพักแรมที่อื่น ต้องลดน้อยลง เนื่องจากคิดถึงบ้านนะครับ เป็นห่วง ต้องรดน้ำต้นไม้ ต้องดูแลสุนัข และ เป็นห่วง เรื่องขโมยเข้าบ้าน เพราะพักหลัง เด็กติดยามีเยอะมาก และ ได้ลักลอบเข้ามาในหมู่บ้านในตอนกลางวัน และได้ขโมยแก้วแหวนเงินทองของคนในหมู่บ้านไป 2 หลังแล้วครับ ผมจึงต้องเลี้ยงเจ้า SPY ไว้ช่วยอีกแรงหนึ่งนะครับ ผมยังตั้งใจเหมือนเดิมนะครับ หากว่า ในภายภาคหน้า สังขารยังไหว ตั้งใจจะขับรถ พาครอบครัว ไปเที่ยวเส้นนี้เหมือนกันครับ แต่อยากจะให้ลูกๆโตอีกสักหน่อย จะได้ช่วยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงกันครับ เพราะผมกำลังศึกษาเส้น R3 อยู่ครับ ตั้งใจว่าจะไปถึงหลวงพระบาง จีนเลยครับ ตอนนี้ 44 ขึ้น 45 แล้ว คาดว่ายังขับรถทางยาวๆได้อีกประมาณ 5 ปีนะครับ ผมและครอบครัว เคยออกเดินทาง ใช้ชีวิตอยู่บนรถ ตั้งแต่ 6 โมงเย็น จนถึง 3 ทุ่มของอีกวันหนึ่งครับ  ขับรถไป แวะเที่ยวไป ส่วนใหญ่ จะแวะตามวัด สถานที่โบราณเก่าๆ ปูชนียสถานต่างๆ ในภาคเหนือ อีสาน ทั้งหมดเลยครับ  แต่ตอนนี้ สถานการณ์มันเปลี่ยนไป คงต้องรอจังหวะและเวลาที่เหมาะสมอีกครั้งหนึ่งครับ

เรียน คุณพ่อปิงปอง

ยังมีภาพอีกเยอะครับ ที่ผมและครอบครัวไปเที่ยวมา ถ้าวันไหนว่างๆ จะ post ไปให้ดูครับ