“แรตเช็ต”

เพราะระหว่างประจำการเพื่อทำสงคราม (ยืด เยื้อ) ในอิรัก ทหารอเมริกันหลายคนนำตัว “เพื่อนสี่ขา” จากข้างถนนมาเลี้ยงดู เมื่อต้องเดินทางกลับบ้านเกิด ชะตากรรมของหมา (เคย) มีเจ้าของจึงกลายเป็นภาระใหญ่ของกองทัพสหรัฐฯ เนื่องจากไม่มีใครรับหน้าที่ดูแลแทนเจ้าของเดิม บรรดาหมาๆจึงมักลงเอยด้วยการถูกส่งไป “ที่ชอบๆ”

แม้ผู้บังคับบัญชามักแสร้งทำเป็นมองไม่เห็นเวลาที่นายทหารเก็บหมาข้างถนนมาเลี้ยง เพราะทหารทุกนายที่ประจำการในอิรักได้รับคำสั่งชัดเจนว่า “ห้ามเลี้ยงสัตว์ขณะปฏิบัติหน้าที่” แต่การนำสัตว์เลี้ยงเดินทางกลับสหรัฐฯด้วยเป็นเรื่องที่ไม่อาจปล่อยผ่านไปได้ บีเบิร์กจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากองค์กรสากลเพื่อป้องกันการทารุณสัตว์ในอิรัก (เอสพีซีเอ) ให้ช่วยพาเพื่อนสี่ขาของเธอกลับไปยังบ้านเกิดในรัฐมินเนโซตา และองค์กรที่ว่าก็ช่วยกระจายข่าวไปตามสื่อต่างๆด้วย

ผลก็คือชาวอเมริกันผู้รักสัตว์นับหมื่นคน ร่วมลงชื่อสนับสนุนการนำตัวแรตเช็ตมายังมินเนโซตา โดยให้เหตุผลว่า “ไม่มีเพื่อนคนไหนถูกทิ้งไว้ข้างหลัง” โดยอ้างอิงถึงคำขวัญของเหล่าทหารหาญ โดยถือว่าแรตเช็ตก็คือ “เพื่อน” อีกชีวิตหนึ่ง ซึ่งไม่ควรถูกทิ้งไว้ในดินแดนสงคราม

มีคนโจมตีว่ากองทัพสหรัฐฯไม่อนุญาตให้นำตัวแรตเช็ตกลับประเทศ เพราะไม่ต้องการออกค่าใช้จ่าย แต่เมื่อองค์กรเอสพีซีเอรับอาสาดูแลค่าใช้จ่ายเรื่องการเดินทางทั้งหมด กลุ่มคลั่งชาติก็ออกมาโจมตีว่าแรตเช็ตเป็น “หมาอิรัก” ซึ่งถือเป็นชาติศัตรูของคนอเมริกัน ขณะที่ผู้คัดค้านบางกลุ่มหวาดระแวงว่าแรตเช็ตอาจเป็น “พาหะนำโรคร้ายแรง” มาแพร่ระบาดในบ้านเมืองแสนศิวิไลซ์เช่นสหรัฐอเมริกา ทว่าภารกิจส่งแรตเช็ตข้ามชาติก็สิ้นสุดลงด้วยดีเมื่อ 21 ต.ค. โดยเจ้าหมาสีดำเดินทางมากับเจ้าหน้าที่เอสพีซีเอ และถึงสนามบินในมินเนโซตาอย่างปลอดภัย

แม่ของทหารหญิงบีเบิร์กต้อนรับเพื่อนสี่ขาของลูกสาวด้วยความยินดี โดยระบุว่า “แรตเช็ตช่วยเยียวยาความผิดหวังในภาวะสงคราม และช่วยให้เกว็นรับมือกับความกดดัน ที่กองทัพเรียกร้องให้เธอเสียสละเพื่อชาติไปได้”

บางครั้ง “หมา” ช่วยเยียวยาหัวใจได้ดีกว่า “คน” เยอะ.

ตติกานต์ เดชชพงศ

http://www.thairath.co.th/news.php?section=international04&content=109286

เห็นข่าวนี้  ทำให้นึกถึงข่าวทำนองเดียวกันเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ทหารหนุ่มอเมริกันในสงครามอัฟกานิสถานจะเอาสุนัขจรจัดพันธุ์ผสมเยอรมันเชพเพอดที่เขาเลี้ยงไว้จนผูกพัน  นำกลับประเทศอเมริกาด้วยจนเป็นข่าวใหญ่โตไปทั่วโลก

เคยโพสต์ไว้แล้ว หาไม่เจอ  จำไม่ได้ว่าอยู่เว็บบางแก้ว หรือ เว็บป้าวิ

ข่าวเช่นนี้  แม้ว่า อาจมองได้ว่าเป็นสงครามจิตวิทยาอย่างหนึ่งก็ตาม   แต่ทหารทั้งสองคงมีความรักและผูกพันต่อสุนัขจริง

เห็นอยู่เหมือนในไทยรัฐหน้า 2 คอลัมน์ซ้ายมือ ก็ไม่อยากออกความเห็น แต่ให้รับทราบกันว่า ของ ๆ ใคร ของใครก็รัก หมาคงช่วยเค้า เป็นเพื่อนยามเหงาและเป็นยามระวังภัยด้วย