จะทำยังไงดีค่ะ  เลี้ยงสุนัขบางแก้ว เพศผู้ อายุ 3 ปี 4 เดือน ทำหมันแล้ว 

ที่บ้านเป็นทาวเฮ้าส์ เลี้ยงโดยให้เดินเข้าออกในบ้านได้ตลอดเวลา ตอนกลางวันเค้าจะอยู่ตัวเดียว แม่อยู่อีกบ้านนึง แวะมาที่บ้านในตอนกลางวันมาให้อาหารมัน แต่ตอนที่รับมันมาเลี้ยงใหม่ ๆ แม่ก็พักที่บ้านนี้ เพิ่งจะย้ายไปอยู่อีกบ้าน แต่ก็แวะมาในตอนกลางวันเกือบทุกวัน และตั้งแต่ต้นเดือนสิงหาคมปีนี้ แม่ก็มาพักที่บ้านนี้ โดยมันก็มีทีท่าปกติ ไม่มีอาการก้าวร้าวกับแม่

เช้าวันนี้มันกัดแม่ของมูมู่ค่ะ  แม่เล่าให้ฟังว่า ออกจากห้องจะเข้าห้องน้ำ ตอน ตี 5 ครึ่ง มันขู่ และแม่ค่อยๆถอยหลัง มันก็เข้ามาจู่โจมทันที มีแผลทั่วทั้งแขน เต็มไปหมดเลย

อยากรู้ว่าทำไมมันถึงกัดแม่ได้ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ตอนดึกแม่ก็เข้าห้องน้ำ แต่มันก็ไม่ได้ทำอะไร นอนเฉยๆ  

ตอนนี้คนที่บ้าน บอกว่าไม่เอามันแล้ว ให้เอาไปปล่อย , ให้คนอื่นเลี้ยง หรือไม่ก็ฆ่ามัน   แต่เราฆ่ามันไม่ได้สงสารมัน มีวิธีที่ดีกว่านี้มั้ยค่ะ ไม่อยากเอาไปปล่อย เดี๋ยวไปกัดคนอื่นอีก

มีพี่คนนึงต้องการเอาไปเลี้ยงที่บ้าน ที่บ้านเค้ามีหลังอานตัวนึง แต่เค้าจะคุมมันได้มั้ยค่ะ   พี่เค้าเคยแวะมาที่บ้านบ้าง มันยอมให้เค้าลูบหัวได้ เคยมีครั้งนึงโซ่หลุดมันวิ่งไปที่พี่เค้า แต่ก็ไม่ได้กัด แค่ดมเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร

มันเคยมีประวัติกัดคน ตอนอายุประมาณ 1 ปี มันหลุดออกไปข้างนอกและวิ่งไปกัดคนข้างบ้าน  เป็นไปได้ไหมค่ะที่เค้าบอกกันว่าถ้ามันเคยกัดคนมาก่อนมันจะกัดคนอีก

รบกวนหน่อยน่ะค่ะเพราะตอนนี้แม่ไม่กล้ามาที่บ้านอีกเลย บอกว่าไม่เอาแล้ว และมูมู่เองก็หนักใจกับเรื่องนี้มาก คงต้องตัดใจ เพราะไม่มีใครกล้ามาที่บ้านอีกแล้ว และตัวเองทำงาน บางครั้งไปต่างจังหวัดหลายวัน ไม่มีใครมาให้ข้าวให้น้ำมัน และมูมู่ก็ไม่อยากให้ใครในบ้านโดนกัดอีก ขอคำแนะนำด้วยน่ะค่ะ 

"ออกจากห้องจะเข้าห้องน้ำ ตอน ตี 5 ครึ่ง มันขู่ และแม่ค่อยๆถอยหลัง มันก็เข้ามาจู่โจมทันที"

       ผมเคยเขียนเตือนไว้เสมอๆ ผู้เลี้ยงและคนในบ้านควรศึกษาพฤติกรรมของบางแก้วก่อนเลี้ยง รวมไปถึงการสังเกตุพฤติกรรมสุนัขที่ท่านเลี้ยงเสมอๆ ในสถานที่ค่ำมืดการมองเห็นไม่ชัดเจน ผิดเวลา ผิดกลิ่น ฯลฯ ผู้เลี้ยงควรระวังไว้เสมอ กรณีนี้ถ้าคนส่งเสียงเรียกชื่อเขาก่อนเหตุการณ์ก็จะไม่เป็นเช่นนี้ และเมื่อเขาขู่แล้วถอยหลัง นี่คือสิ่งที่ทำให้เขาเข้าจู่โจม

      ถามว่าทำไมเขาถึงจำไม่ได้ โดยส่วนตัวผมว่าเขาจำได้แต่พฤติกรรมของคนบางอย่างเปลี่ยนไปจากปกติจากที่เคยทำ ทำให้เขาเกิดความระแวงว่าสิ่งที่เขาเห็นว่าใช่หรือไม่ใช่ โดยการขู่ (เป็นเสมือนกันเตือน)  ซี่งเป็นสิ่งทีคนต้องตอบเขาว่าใช่ด้วยการเรียกชื่อเขา แต่เท่าที่สังเกตุแรกๆเจ้าไปร์ทเป็นแบบนี้เช่นกัน แรกๆที่ลงมาดึกๆเข้าห้องน้ำเขาก็ขู่ แต่ก็เรียกชื่อเขาด้วยเสียงดังๆ เขาก็กระดิกหางเข้ามาหา แต่เมื่อลงมาบ่อยๆเขาก็เฉยแต่ผงกหัวขึ้นมามองแล้วก็นอนต่อ  บางครั้งออกจากห้องน้ำเขาก็ขู่แต่เมื่อเรียกชื่อเขาก็จะปกติ นี่เป็นข้อสังเกตุได้ว่าอย่าวางใจบางแก้วเมื่อ อยู่ในความมืด ความผิดปกติของเวลา กลิ่นสบู่ ยาสระผม ยาย้อมผม เมาสุรา ฯลฯ อย่างใดอย่างหนึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของเขา  การส่งเสียงดังๆเรียกเขาเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ถ้าเขายังไม่หยุด อย่ากลัวเพียงเพราะพฤติกรรมเขาเปลี่ยนและอย่าถอย (การถอยในภาษาหมานั่นคือการแสดงความกลัว การยอมแพ้ เมื่อถึงจุดนี้ฝ่ายตรงข้ามจะได้ใจเข้าจู่โจมทันที) สิ่งที่ควรทำต่อมาคือยืนนิ่งๆ แล้วเรียกชื่อเขาดังๆ  

    เมื่อเขาขู่ สิ่งต่อมาที่คนมักจะทำก็คือมองหมา การมองของคนเพียงเพื่อค้นหาว่าหมาจะทำอะไร แต่การสบตาหมาขณะที่หมากำลังสับสนก็เป็นสาเหตุหนี่งที่ไปกระตุ้นพฤติกรรมของหมาได้เช่นกัน เพราะการสบตาหมาถือว่าเป็นการท้าทาย

“พี่เค้าเคยแวะมาที่บ้านบ้าง มันยอมให้เค้าลูบหัวได้ เคยมีครั้งนึงโซ่หลุดมันวิ่งไปที่พี่เค้า แต่ก็ไม่ได้กัด แค่ดมเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร”

       การที่คุณแม่คุณเข้าบ้านได้โดยปกติและบุคคลภายนอกที่สามารถลูบหัวเขาได้ รวมไปถึงมีการขู่ (เตือน) ก่อนที่จะมีการกัด ตลอดสองปีกว่ากับคนในบ้านไม่เคยเกิดปัญหา นี่แสดงว่าเขาเป็นบางแก้วที่มีสัญชาติญาณที่ดีตัวหนึ่ง ไม่ก้าวร้าวเกินเหตุ  แต่สำหรับเหตุการนี้ถ้าคนแสดงอาการกลัว ถอยหนี วิ่ง คงไม่พ้นโดนกัด 

"ตอนนี้คนที่บ้าน บอกว่าไม่เอามันแล้ว ให้เอาไปปล่อย , ให้คนอื่นเลี้ยง หรือไม่ก็ฆ่ามัน   แต่เราฆ่ามันไม่ได้สงสารมัน มีวิธีที่ดีกว่านี้มั้ยค่ะ ไม่อยากเอาไปปล่อย เดี๋ยวไปกัดคนอื่นอีก"

       การตื่นตระหนกคงไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ถามว่าวันนี้กับวันที่คุณรับเขามา ขณะวัย 3-4 เดือน ความรุ้สึกขณะนี้มันต่างกันอย่างไร รักเขามา 2 ปีกว่าแต่วันนี้แค่เหตุการณ์เดียวทุกอย่างจบสิ้นสำหรับเขา เคยถามตัวเองบ้างหรือไม่ว่าทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ เคยคิดหาสาเหตุหรือไม่ เราทำอะไรดีที่สุดสำหรับเขาแล้วหรือยัง มีอยู่กรณีหนึ่งในเวปพันทิป ผู้เลี้ยงเดินไปเหยียบเขาขณะนอน เขากัดจนเย็บบริเวณใบหน้าเย็บไปหลายเข็ม แต่ผู้เลี้ยงยอมรับว่าเป็นความผิดของผู้เลี้ยงเอง นี่คือผุ้เลี้ยงเขาใจว่าอะไรเป็นอะไร  อีกกรณีขออนุญาติเอ่ยนาม พี่พายุ+น้องน้ำมนต์ที่กัดบรรดาอาโกวทั้งหลายหลายครั้งหลายครา แต่ทำไมท่านเหล่านี้ก็ยังรักบางแก้วสองตัวนี้

        การให้บุคคลอื่นรับไปเลี้ยงแทนก็เป็นทางออกอีกทางหนึ่ง แต่ถามว่าเมื่อเขาจากไปแล้ว เรายังคิดจะเลี้ยงสุนัขอีกหรือไม่และถ้าเลี้ยงแล้วเกิดเหตุการณ์แบบนี้จะทำอย่างไร หลายๆท่านที่ได้ยินชื่อเสียงของบางแก้วว่ารักเจ้าของ ดุ เฝ้าบ้านได้ดี แต่เมื่อได้มาก็มุ่งแต่ประโยชน์ ไม่ได้นึกว่าบางแก้วต้องเลี้ยงอย่างไร เข้าใจเขาอย่างไร เมื่อเกิดปัญหาทุกอย่างก็จบอย่างที่ไม่ควรจะเป็น

มันเคยมีประวัติกัดคน ตอนอายุประมาณ 1 ปี มันหลุดออกไปข้างนอกและวิ่งไปกัดคนข้างบ้าน  เป็นไปได้ไหมค่ะที่เค้าบอกกันว่าถ้ามันเคยกัดคนมาก่อนมันจะกัดคนอีก

     การที่เขาวิ่งออกไปกัดคน ผู้เลี้ยงควรต้องหาสาเหตุว่าเกิดจากอะไร เพราะทุกครั้งที่หมากัดเขาจะมีเหตุผลเสมอ (ยกเว้นหมาที่จิตประสาทไม่ดี) เช่น เด็กที่เคยตี กระทบเท้าใส่ ขว้างหินใส่ เมื่อเขายังเล็กๆ สิ่งเหล่านี้เมื่อเขาโตเขาจะจดทำและอาจทำร้ายเด็กได้ทันทีที่มีโอกาส เรื่องเหล่านี้เป็นเสมือนข้อมูลที่ต้องนำมาปรับปรุงพฤติกรรมของเขาเพราะถ้าปล่อยไปเรื่อยๆอาจทำให้เขาเคยชินกับพฤติกรรมเหล่านี้และเขาจะคิดว่านี่เขาทำได้และเป็นสิ่งที่ถูกต้องสำหรับเขา

     สิ่งที่เขียนมาเพียงเพื่อเตือนสติและให้เป็นอุธทาหรณ์เพื่อให้คิดให้ดี ก่อนจะเลี้ยงบางแก้ว เมื่อเลี้ยงแล้วควรเลี้ยงให้เป็น เข้าใจเขาให้ถูกต้อง ทุกคนในบ้านควรมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ เพราะวันหนึ่งที่เกิดปัญหา ภาระการตัดสินใจ การกดดันของสมาชิกในบ้าน จะต้องตกอยู่กับบุคคลเพียงคนเดียวที่นำเขามา

     ส่วนตัวผมเองก็โดนเจ้าไปร์ทกัดหลายๆครั้ง แต่ไม่ได้รุนแรง เขากัดเพราะการเล่น แต่ครั้งที่แรงก็คือกันบริเวณแขนแต่นั่นเป็นเพียงการป้องกันตัวของเขา เนื่องจากเด็กที่เคยปาหินใส่เขาตอนเล็กๆ เดินผ่านมาผมก็ล๊อคเขาไว้ แต่ขณะที่จะเดินผ่านเด็กกลับวิ่งทันที่ เขาก็เลยแว้งกัดที่แขนของผมทันที่ มันเป็นสัญชาติญาณในการป้องกันตัวของเขา เขาทำหน้าที่ของเขาในการปกป้องตัวเขา ซี่งอาจรวมทั้งตัวผมด้วยเช่นกัน แต่โดยส่วนตัวผมต้องทำหน้าที่ดูแลไม่ให้เขาไปกัดใครนอกบ้านเช่นกัน

     การแก้ปัญหานับจากนี้ ดูเหมือนว่าคนคนเดียวต้องรับภาระในการตัดสินใจ แต่การทำความเข้าใจก็เป็นหนทางหนึ่งที่ดีสำหรับทุกฝ่าย  แต่อย่างน้อยกรณีก็ยังพอจะมีทางออกให้เดิน สุดท้ายของการตัดสินใจคนก็ยังเป็นใหญ่อยู่เสมอ แต่อย่างน้อยสิ่งที่ผมเขียนมาตั้งแต่ต้นถ้าจะทำให้เข้าใจพฤติกรรม ระลึกถึงความดีของเขาบ้างแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว

ด้วยความนับถือ

เจ้าไปร์ท-5518

อย่า ทำร้ายเขานะคะ  คิดถึงเขาตอนที่เขายังเล็ก ตอนที่เขาขนปุกปุยน่ารัก แม่ข้าวเหนียวมีประสบการณ์ตอนที่ลูกชายข้าวเหนียวอายุได้ 1 ปี วันนั้น พ่อ เขากลับมาบ้านตอน ตี2 แล้วเอามือลอดช่องว่าง ข้างประตู จะปลดกลอน ปรากฏว่าไม่เรียกชื่อเค้า เห็นแค่มือที่โผล่เข้ามา ข้าวเหนียวกัดมือพ่อ จนยับเลย  นี่ขนาดเราเลี้ยงเขาตั้งแต่เกิด เพราะบางแก้ว ขี้ระแวงอยู่แล้ว การเรียกชื่อเขา จึงสำคัญที่สุด หลังจากนั้น เราเองที่ต้องระวัง พฤติกรรมของเรา จะทำอะไรใกล้เขาต้องเรียกชื่อ เขาก่อนเสมอ และวันั้ที่กัดพ่อคงเพราะพ่อเขาไปดื่มเหล้ามาด้วย คงจำกลิ่นไม่ได้ จึงเกิดเหตการณ์นั้นขึ้น ....

เพราะสุดท้าย แม่ข้าวเหนียว ก็รักเขามากจนลมหายใจสุดท้าย ของเขาเพราะเขาเป็นบางแก้ว ที่รักเรา และซื่อสัตว์กับเรา จนนาทีสุดท้าย อย่าทำร้ายเขาเลยค่ะ

บอกแม่ คุณด้วยว่า เขาไม่กัดอีกหรอกค่ะ เขาสำนึกผิดแล้ว  ดูที่ตาเขาสิคะ อภัยเขานะ

ใจร้ายจัง ตอนเด็ก ๆที่บ้านเลี้ยงหมา คืนไหนลงมาเข้าห้องน้ำก้อโดนกัดทุกคืนทุกคนยกเว้นคนที่เค้าคิดว่าเป็นเจ้าของเค้า ยาหม่องงี้เป็นยาสามัญประจำครอบครัวต้องมีไว้หลายจุดไว้ทาตอนโดนหมากัดไม่เห็นคนที่บ้านจะฆ่ามันเลยเลี้ยงจนมันตายอายุตั้ง 16 ปี

ขอบคุณมากนะค่ะ สำหรับคำแนะนำ ตอนนี้ มีพี่ที่สนิทกันและรักสุนัข มารับไปเลี้ยงแล้วค่ะ พี่เค้าเล่าว่า มันร้องไห้ด้วย (เหมือนเราเลย) เรารักมันมากน่ะค่ะ แต่ก็ต้องตัดใจให้พี่เค้าไป เพราะคนที่บ้าน เค้ากลัวมันมาก ไม่มีใครยอมรับมัน เราก็บอกน่ะค่ะว่าบางแก้วมันไม่เหมือนหมาพันธุ์อื่น เอาไปเปรียบเทียบกันไม่ได้ ต้องอาศัยความเข้าใจ ความระวัง ขนาดเราเองยังต้องคอยระวังตัวตลอดเลย

ตอนแรกเราจะทำกรง หรือทำคอกให้มันอยู่ แต่คนที่บ้านเค้าไม่ยอม บอกว่าถ้ามันหลุดมากัดคนในบ้านอีกหละ หรือตอนที่เราไม่อยู่จะทำยังไง จะให้เหมือนในข่าวหรือ

หลังจากมันกัดแม่เราแล้ว เรารู้สึกว่ามันจ๋อย ๆ ซึม ๆ เหมือนสำนึกผิด และยกขาหน้าไหว้ด้วย  แม่เราให้อภัยมันแล้วค่ะ แต่เค้ายังกลัวมันอยู่ 

หมามันไม่เคยติดอยู่กับอดีต  มีแต่คนเท่านั้นที่ติดอยู่กับอดีต

เคยมีประสบการณ์ค่ะเพราะคุณพ่อโดนเจ้านินจาบางแก้วที่บ้านกัดเมื่อช่วงสงกรานต์และท่านต้องฉีดยากับวัคซีนหลายครั้งเลยค่ะสิ้นเดือนนี้เป็นวัคซีนเข็มสุดท้ายค่ะ คุณพ่อเป็นโรคหัวใจที่ต้องทานยาละลายลิ่มเลือดและจะมีเลือดออกไม่ได้เพราะเลือดจะหยุดยากวันที่ท่านโดนกัดเลือดออกมากคุณแม่ก็รีบพาไปโรงพยาบาลพอดิฉันกลับจากที่ทำงานก็ไปรับท่านและกลับบ้านมาพร้อมกัน แล้วเราก็เห็นเจ้านินจานั้งหลบหน้า(ขอบอกว่าหลบหน้าไม่กล้าสบตาคุณพ่อและทุกคน) ดิฉันก็ได้ดุเค้าไปว่าเค้าทำให้คุณพ่อเจ็บ และตีก้นไป หนึ่งครั้ง ซึ่งคุณพ่อก็บอกว่าไม่ต้องไปตีเค้า เพราะเหตุเกิดจากนินจากำลังกระโจนสุนัขตัวอื่นที่มาเดินหน้ารั้วบ้านแล้วคุณพ่อถือไม้ตียุงไปยืนขวาง จนถึงเดี๋ยวนี้เราก็ยังใช้ชีวิตปกติทั้ง ๆ ที่คุณพ่อกับคุณแม่นานนานจะมาที่บ้าน(บางทีก็สองถึงสามเดือน)แต่เจ้านินจาก็ยังประจบท่านทุกครั้งเพราะท่านจะมีของอร่อย ๆ มาฝากเค้าเสมอ.  ถ้าเรายังให้ความรักและอภัยเค้าเราก็สามารถให้เค้าใช้ชีวิตร่วมกับเราได้ต่อไปโดยที่ไม่ต้องยกเค้าให้คนอื่น ถ้าลองย้อนดูดีดีการที่เค้ากัดต้องมีสาเหตุไม่ใช่อยู่ดีดีเค้าก็กัดหรือเที่ยวกัดคนไปเรื่อย. ถ้าเค้าต้องไปอยู่กับคนอื่นเค้าก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดาค่ะ