คงไม่ไช่รักแรงหรือเกลียดแรงหรอกครับ แต่คงเป็นไปตามสัญชาติญาณในการป้องกันตัว ระวังภัย ของเขามากกว่าในการที่ไม่ใว้ใจสิ่งใดสิ่งหนึ่งกับปฏิกริยาของคนๆนั้น เช่น ถ้าคนแต่งตัวดี แล้วยืนจ้องมองหมานานๆ หมาก็อาจมีปฏิกริยาไม่ไว้ใจได้เหมือนกัน  แต่ในทางกลับกันถ้าคนไม่ใส่เสื้อ แล้วยืนแบบไม่สนใจหมา ไม่แสดงปฏิกริยาใดๆ หมาก็จะลดความระแวงและจะค่อยๆลดความระแวง จะกระทั่งเขาจะสงบไปเอง

    กรณีนี้     อาจเป็นไปได้ที่หมาจะอยู่กับความเคยชินเสียมากกว่า เท่าที่สังเกตุเจ้าไปร์ทตอนพาเดินไปตามเส้นทางปกติ เขาก็จะอารมณ์ดีตามปกติที่ได้เดินเที่ยว แต่วันหนึ่งเส้นทางที่เดินมีม้าหินอ่อนมาตั้งขวางทาง เขาหยุดมองด้วยความระแวงทันที่ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปดม แต่ม้าหินออ่นไม่ขยับเขยื้อน ไม่มีปฏิกริยา จากนั้นเขาก็จะค่อยๆลดความระแวงลงทันที่ จากนั้นวันต่อๆมาเขาจะเดินเล่นอย่างปกติ  แต่ถ้าเป็นคนแล้วคนๆนั้นขยับ มองหน้า หรือมีปฏิกริยาอย่างใดอย่างหนึ่ง เขาจะเริ่มเห่าแน่นอน