ขออนุญาตก็อปข้อมูลของคุณวิภาพร (wipaporni)มาไว้ข้างล่างนี้นะครับ    เพราะกระทู้ในพันทิปอาจตกหล่นหายไปได้

เคยได้ฟังเรื่องราวที่คล้ายๆกับที่คุณวิภาพร เล่าจากรุ่นพี่ท่านหนึ่งซึ่งมีตำแหน่งใหญ่โตใน สวทช.   บ้านท่านอนุเคราะห์หมาจรจัดมาอยู่ 4 ตัว   แต่มีอยู่ 2 ตัวที่ชอบรังแกตัวอื่นเป็นประจำ  ท่านรำคาญจะเอาไปปล่อยวัดก็กลัวบาปหรือกลัวจะสร้างปัญหาให้กับสังคม  เรียกว่า ยังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง   แต่พอมีลูกน้องมาแนะนำให้ท่านว่า มีที่รับเลี้ยงหมาให้ตลอดชีวิตโดยจ่ายเงินครั้งเดียว  ท่านก็มีความรู้สึกคล้ายกับได้ปลดเปลื้องภาระออกจากอก  ไม่รีรอที่จะให้ลูกน้องเอาหมา 2 ตัวนั้นไปฝากโดยยอมเสียเงินค่าฝากราคาแพง    ท่านคงจะคิดว่าเป็นการทำบุญแลกกับการได้ทิ้งหมา  แม้ผมจะได้เล่าเรื่องบ้านนิรมลให้ท่านฟัง    ท่านก็พูดในทำนองว่าหมดภาระความรับผิดชอบของท่านแล้ว  เจ้าหมาจะเป็นอย่างไรต่อไปก็ไม่ใช่เรื่องของท่าน

ไม่แน่ใจว่า บ้านนิรมล จะได้สำนึกผิดที่ปล่อยให้สุนัขตายไปมากมาย และได้ปรับปรุงการดูแลสุนัขให้ดีขึ้นบ้างหรือยัง 

หรือยังหากินกับความรักและมโนธรรมของคนที่ไม่อาจทอดทิ้งหมาได้ลงคอ  แต่ไม่สามารถแก้ปัญหาในครอบครัวได้    มันไม่ต่างอะไรกับจ้างมือปืนไปสังหารหมาหรอก