นี่เป็นอีกภาพหนึ่งแบบ close fight ของการแย่งชิงตำแหน่งจ่าฝูงระหว่างปู๊นปู๊นกับแก่น

ในสถานการณ์ชุลมุนเช่นนั้น ผมไม่สามารถแยกหมาตัวใดออกจากกันได้เลย แต่จากประสบการณ์ของผมนั้นสอนว่าต้องป้องกันไม่ให้มีการรุมกินโต๊ะตัวใดตัวหนึ่ง ผมจึงบอกให้ลูกชายอยู่ห่าง ๆ และผมก็ถือไม้เป็นกรรมการเดินคอยระวังให้มีการต่อสู้แบบตัวต่อตัวเท่านั้น หากตัวที่สามจะวิ่งเข้ามาซ้ำผมก็เอาไม้หวดมันจนวิ่งหนีไป หลังจากนั้นไม่ถึงห้านาที แก่นก็ยอมแพ้ปู๊นปู๊นเช่นเดิม และเสือก็ยอมแพ้แพรวเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ จึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งในฝูงแต่อย่างใด หลังจากนั้น ผมเองก็ทำหน้าที่เป็นแพทย์สนามพาแต่ละตัวเข้ากรงและทายาให้ ส่วนลูกชายผมนั้นตกใจมากเมื่อเห็นเลือดไหลเปรอะตัวเจ้าแก่น แต่เป็นเพียงแผลเล็ก ๆ เท่านั้น เหมือนกับวัยรุ่นชกกันพอหอมปากหอมคอ

ที่เล่าประสบการณ์มานี้ก็อาจเป็นตัวอย่างสำหรับผู้ที่ต้องการเลี้ยงบางแก้วเป็นฝูงว่าต้องพร้อมที่จะเรียนรู้และดัดแปลงวิธีจัดการกับปัญหาดังกล่าวของตนเอง