โดยส่วนตัวผมเองขอตอบได้เลยว่า หมาที่โตแล้วโดยส่วนใหญ่สามารถปรับพฤติกรรมได้ แต่ก็อาจมีบางตัวที่ดุหรือความเป็นจ่าฝูงที่สูงโดยสายเลือด ซึ่งอาจจะเป็นการยากในการปรับพฤติกรรมสำหรับผู้เลี้ยงอย่างเราๆ ที่มีประสบการณ์เพียงน้อยนิด

        แต่การเริ่มฝึกตั้งแต่เล็ก เป็นวิธีการที่ดีที่สุดสำหรับผู้เลี้ยง ซึ่งเข้ากับสุภาษิตที่ว่า "ไม้ออ่นดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก" แต่สำหรับสุภาษิตนี้คำว่า "ไม้แก่ดัดยาก" สำหรับหมาแล้วแก้พฤติกรรมได้ง่ายกว่าคนหลายเท่า เพราะ ก่อนจะแก้พฤติกรรมของหมา ต้องแก้พฤติกรรมของคนก่อนเป็นอันดับแรก

        ในทุกๆ พฤติกรรมที่ไม่ดีของหมาที่โตแล้ว โดยส่วนใหญ่ล้วนมาจากผู้เลี้ยงเป็นส่วนใหญ่ โดยให้สังเกตุเปรียบเทียบจากพฤติกรรมของหมาที่อยู่เป็นฝูง เช่น หมาป่า ทำไมจ่าฝูงถึงควบคุม สยบ ลูกฝูงให้อยู่ในระเบียบ วินัย ของฝูงได้ เพราะถ้าเมื่อใดจ่าฝูงไม่สามารถควบคุมลูกฝูงได้ นั่นหมายความว่าตัวเองต้องเป็นได้แค่ลูกฝูง เช่นเดียวกันปัญหาที่เกิดขึ้นคนไม่สามารถควบหมาได้ แล้วปล่อยให้หมาเป็นผู้นำโดยไม่รู้ตัว หรือคิดกันคนละทางคนละภาษา เมื่อเกิดปัญหาขึ้นคนมักโทษว่าหมาเลี้ยงไม่เชื่อง แต่ไม่เคยรับรู้ถึงพฤติกรรมของหมา ว่าสิ่งที่หมาทำมันคืออะไร หมายถึงอะไร   

     ทำไมหมองูถึงไม่กลัวงูเพราะหมองูรู้ถึงพฤติกรรมของงู ฉันใดก็ฉันนั้น หมองูย่อมโดนงูกัด  แต่ทำไม่เราไม่ค่อยได้ยินเลยว่างูที่กัดคนเลี้ยงไม่เคยต้องถูกตัดสินให้ตายเพราะคนเลี้ยงเข้าใจงู  ก็ไม่แตกต่างกับคนเลี้ยงหมาก็ต้องโดนหมากัดเป็นธรรมดา เพียงคนเข้าใจว่าเหตุผลว่าทำไมหมาถึงต้องกัดเจ้าของ เมื่อเข้าใจปัญหาก็ไม่เกิด อยู่ร่วมกันได้ แก้ไขกันได้ ปรับนิสัยกันได้ แต่ทุกครั้งที่เกิดปัญหาความผิดมักจะถูกโยนไปที่หมา เพราะคนไม่ยอมรับสภาพความเป็นจริง มักจะคิดเสมอว่าหมาต้องเข้าใจเหตุผล ความต้องการของคน แต่คนไม่เคยให้สิ่งเหล่านี้กับหมาเลยแม้แต่น้อย     

     การแก้ไขพฤติกรรมที่ไม่ดีของสุนัข หลักง่ายๆ ก็คือ พฤติกรรมใดไม่พึงปราถนา ต้องสอน ต้องห้าม ต้องทำโทษ ทำทุกครั้งทำทันทีที่เห็น แต่ก่อนที่จะสอน ห้าม ทำโทษ คนต้องเข้าใจธรรมชาติและพฤติกรรมของหมาที่เลี้ยง จากนั้นคนต้องทำตัวให้เป็นที่ยอมรับของหมา ปกป้องหมาได้ในทุกกรณี ทุกสภาวะ การสร้างความเชื่อมั่นในความเป็นผู้นำของคน จะช่วยให้หมานิ่งสงบเพราะหมามีความเชื่อมั่นในตัวคนมากขึ้น เขารับรู้ได้ว่าเราปกป้องเขาได้จากสิ่งเร้ารอบๆ นั่นคือคนอยู่ในฐานะผู้นำฝูง ที่สามารถควบคุมพฤติกรรมของลูกฝุงได้

มะลิที่บ้านก็ดุมากค่ะพยายามสอนเค้าก็แล้วดุก็แล้ว แต่คงเป็นเพราะตอนนี้เค้าโตแล้วเลยสอนอะไรไม่ค่อยได้ เพราะไม่ได้ฝึกตั้งแต่เด็ก บางครั้งหากเค้าทำอะไรผิดเวลาที่เราดุหรือว่าเค้าด้วยน้ำเสียงดังๆเค้ากลับทำเหมือนว่าจะกัดเราแบบจริงๆจังๆ ทำให้ไม่กล้าที่จะดุเค้า ทุกวันนี้ยิ่งแย่ลงค่ะ ผูกเชือกเพื่อพาออกไปเดินเล่นยังไม่ได้ อาบน้ำก็ไม่ได้เช่นกัน ที่บ้านจะเลี้ยงเค้าแบบไม่เคยปล่อยให้นอนนอกบ้านเลยนะค่ะ ดูแลเอาใจใส่แทบทุกอย่างอยู่ใกล้ชิดแทบตลอดเวลาจะห่างก็แค่ช่วงออกข้างนอก แต่ทำไมนิสัยถึงเอาแต่ใจและขี้หงุดหงิดมากๆ ตอนนี้ระแวงมาก ยิ่งเวลาที่เค้านอนหลับเราเดินผ่านไม่ได้เลยล่ะ โดนกัดแน่นอน กลุ้มใจมากค่ะ กลัวว่าหากซักวันเค้าไม่สบายจะพาเค้าไปหาหมอยังไง

ตัวเล็กไป  อ่านไม่ออก ขอขยายใหญ่หน่อย

(Edited by Pingpong (-_-)/ - พฤหัสบดี, 27 ธันวาคม 2007, 11:16PM)

ผมเป็นคนชอบเลี้ยงบางแก้วที่ดุดุ หมาโต 5 ตัวนั้น ตัวที่ดุสุดๆ มีสองตัว ดุขนาดกลางหนึ่งตัว ส่วนอีกสองตัวไมค่อยดุ สำหรับลูกหมาอีกหกตัวนั้นยังไม่รู้ผลว่าจะดุแค่นั้นเพราะอายุเพียง 50 วัน

ผมและคนในบ้านไม่เคยมีปัญหาว่าถูกหมาโตตัวใดข่มขู่มานานแล้ว นอกจากเจ้าลูกหมาหกตัวที่ชอบแอบแทะน่องและเท้าจนแสบไปหมดเท่านั้น เพราะผมถือว่าผมและคนในบ้านต้องเป็นจ่าฝูงให้ได้ ผมจึงใช้ "ไม้แข็ง" กับหมาผมตลอด กล่าวคือ เมื่อใดที่มันแสดงอาการข่มขู่ผม ผมก็จะเอาไม้ไผ่หวดกบาลมันอย่างแรงหนึ่งครั้ง เท่านั้นมันก็ขี้คร้านจะวิ่งหนีหางตก หรือวิ่งเลียแข้งเลียขาผมและทำตัวพินอบพิเทาว่ายอมแล้วนะเจ้านาย

แต่การตีกบาลหมาของผมนั้นก็มีเทคนิคคือ อย่าตีหมาจนมันจนตรอกหรือตีอย่างมันมือ เพราะมันจะกัดป้องกันตัวอย่างจนตรอกเหมือนกัน และที่สำคัญหมาอาจตายหรือบาดเจ็บได้ พอมันแสดงอาการยอมแพ้ ก็ปล่อยมันไป ที่หลังมันก็จะไม่กล้ากับเราอีก

การเลี้ยงหมาก็เหมือนกับการเลี้ยงลูกหรือเลี้ยงเด็ก หากเราตามใจเด็ก เขาก็จะไม่กลัวเราและจะทำให้เขาเสียคนเมื่อเป็นผู้ใหญ่ ดังนั้น ต้องใจแข็งพอสมควรในการลงโทษเด็กหรือหมา แต่การลงโทษต้องมีเหตุผล มิใช่ใช้แต่ความโกรธอย่างเดียว

    ตอนนี้เค้าโตแล้วเลยสอนอะไรไม่ค่อยได้ เพราะไม่ได้ฝึกตั้งแต่เด็ก บางครั้งหากเค้าทำอะไรผิดเวลาที่เราดุหรือว่าเค้าด้วยน้ำเสียงดังๆเค้ากลับทำเหมือนว่าจะกัดเราแบบจริงๆจังๆ ทำให้ไม่กล้าที่จะดุเค้า ทุกวันนี้ยิ่งแย่ลงค่ะ

    การเลี้ยงตามใจ ปล่อยปละละเลย สำหรับบางแก้วแล้วเมื่อ 1 ปีผ่านไปจะพบเจอกับพฤติกรรมแบบนี้ และเมื่อปล่อยๆไปเรื่อยๆ ผมก็เชื่อว่าเหตุการณ์มันก็จะแย่ลง และเมื่ออารมณ์บางสภาวะหรือบางเหตุการณ์โดยที่คนไม่เข้าใจหมา และขาดความระมัดระวัง เมื่อนั้นก็อาจเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้น นั่นคือหมากัดเจ้าของ ความรุนแรง มากน้อยคงตอบไม่ได้ ขึ้นอยู่กับหลายๆปัจจัย

    จากพฤติกรรมนี้ผมว่าผู้เลี้ยงไม่เด็ดขาดพอที่จะกำราบเขา ผู้เลี้ยงอยู่ในสภาะที่กล้าๆกลัวๆ นี่คือจุดอ่อนของคน ข้อที่ควรทำขจัดความกลัวเขาออกไป อย่ากลัวนึกไว้เสมอ "บ้านของฉัน ของๆฉัน ฉันเลี้ยงแกมา ฉันต้องใหญ่กว่าแก" การดุต้องดุด้วยน้ำเสียงสั้นๆ หนักแน่น ถ้ายังไม่หยุดให้หาไม้ตีลงพื้นให้เสียงดังๆ แรกๆเขาจะสับสนว่าเราจะเอาอย่างไร ถ้ายังขู่เรา เราต้องขู่กลับ จนกว่าเขาจะถอย เมื่อเขาถอยนั้นเป็นสิ่งดีสำหรับเรา  เมื่อเขาถอยอย่าไปยุ่งกับเขาอีกให้ทำเป็นไม่สนใจ  จนกว่าเขาจะเดินมาหาเราเอง ให้ทำแบบนี้ทุกครั้งที่มีปัญหาในกรณีนี้ แล้วพฤติกรรมเหล่านี้ของเขาจะค่อยๆหลายไปเอง  ที่ผมไม่แนะนำให้ตีที่ตัวเขาโดยตรงเพราะถ้าตีแล้วเอาเขาไม่อยู่ จะทำให้เขาระแวง เมื่อนั้นเราจะควบคุมเขายากขึ้น

ขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์นะครับ ที่บ้านผมมีสองตัว แบงค์ตัวผู้นิสัยเยือกเย็น แสนรู้ แต่ยังติดนิสัยขี้ขโมย ในที่นี้ผมหมายถึงมันชอบแอบแทะตามบังโคลนรถบ้าง ทั้งๆที่รู้ว่าเป็นสิ่งผิด แต่มันจะแอบทำ ผมเคยเฝ้าดูพฤติกรรมมัน ทุกครั้งที่เข้าไปใกล้ๆรถ มันต้องมองอย่างแน่ใจว่าจะไม่มีใครเห็นมัน และเริ่มการแทะอย่างระแวดระวัง ผมเคยลากมันมาที่รอยถลอก จับปากมันดมตรงนั้น แล้วจำเป็นต้องทำโทษ โดยใช้ไม้เรียวเล็กๆตี พร้อมดุมัน เหมือนเราดุคนนั่นแหละครับ แบงค์จะกลัวจนตัวสั่น หลังจากนั้นก็จับใส่กรง พอหายตกใจกลัวเราค่อยหาของชอบให้กินเป็นการปลอบใจ ผมทำอยู่สองสามครั้ง ตอนนี้มันไม่แทะรถแล้ว

ส่วนตัวที่สอง นังด้วงมันออกนิสัยดื้อ เรียกเข้ากรงก็เข้าใจ แต่ชอบเฉไฉ วิ่งมาแล้วเห็นเราไม่ทำท่าจริงจัง มันจะวิ่งเลี่ยงไป ผมว่าบางแก้วเป็นหมาที่ฉลาด ขี้โกง และดื้อ แต้ข้อดีก็คือมันช่วยปกป้องทรัพย์สินของเราได้ยามวิกาล หรือตอนไม่อยู่บ้าน ทีนี้เราจะเปกครองมันอย่างไร

ผมเห็นตามที่คุณ Toto Pear ว่านั่นแหละครับ เราจำเป็นต้องแสดงให้ห็นว่าเราเหนือกว่ามัน แต่ยังดูแลมันอยู่ การทำโทษ สำหรับผมเห็นว่ายังมีความจำเป็น แต่มิใช่การตีอย่างรุนแรงเพราะนั่นคือการระบายอารมณ์ แต่ผมตีแล้วพูดดุเขาเหมือนเราดุคน ทำเสียงหนักแน่น พร้อมสายตาดุ แค่นี้มันก็กลัวจนฉี่ราดแล้ว 

ผมว่าบางที่เราเลี้ยงมันแบบเอาใจเกินไป มันก็ไม่เกรงใจ ถ้ามีสักครั้งที่มันดุหรือกัดแล้วไม่มีการทำโทษอย่างเด็ดขาด รับรองต่อไปมันจะย่ามใจ และจะเอาแต่ใจมากขึ้น สังเกตุดูส่วนใหญ่ที่กัด ก็มักจะกัดคนสูงอายุ ผู้หญิงซะเป็นส่วนใหญ่ ลูกสาวผมก็เคยโดนงับแต่เหมือนมันจะลองดูว่าเราจะมีปฏิกริยาอย่างไร ซึ่งเราต้องแสดงให้เห็นว่าที่มันทำนั้นไม่ถูกต้อง จำเป็นต้องกำหราบทันที

เลี้ยงหมา เราต้องเป็นนายมันครับ โอ๋มันมากมันไม่กลัวเราแถมกัดเราซะอีก แย่แน่ๆ

     อย่างที่คุณไชยวัฒน์ว่ามา นั่นแหละครับนิสัยของบางแก้ว มันฉลาดแต่ชอบใช้ไปในทางเจ้าเล่ห์และขี้โกง พฤติกรรมหลายๆอย่างมันส่อให้เห็นชัดเจนว่ามันหลอกเรา ทั้งต่อหน้าและลับหลัง หรือประท้วงให้เห็นกันต่อหน้าต่อตาด้วยอาการใดอาการหนึ่ง จากนั้นถ้าเราดุ เขาก็จะอ้อนเข้ามาหา ถ้าเราใจอ่อนนั่นเป็นการสร้างนิสัยเสียให้กับบางแก้วโดยไม่รู้ตัว

     พฤติกรรมใดไม่พึงปราถนาต้องรีบจัดการทันที่ กรณีการกัดสิ่งของต้องตบปากหรือทำโทษทันทีที่เห็นและทุกครั้ง การทำแบบนี้ไม่ได้หมายความว่านิสัยเขาจะหายหรือเข็ดไปในทันที่ แต่ในวันข้างหน้าพฤติกรรมเหล่านี้ของเขาจะหายไป แต่ถ้าปล่อยไว้ก็จะเป็นความเคยชินและติดเป็นนิสัยไปจนโต

    พฤติกรรมหลายๆอย่างเช่น หวงของ ข่มขู่ ก้าวร้าว กัดแทะทำลายสิ่งของ การวิ่งออกจากบ้านทันที่ที่เปิดประตู พฤติกรรมเหล่านี้ต้องถูกจัดการทันที่ไม่ควรปล่อยจนเป็นนิสัย แต่ผู้เลี้ยงหลายๆท่านทำโทษแต่ขาดความต่อเนื่อง ทำบ้างไม่ทำบ้าง   นี่เป็นปัญหากับผุ้เลี้ยงหลายๆท่านที่ต้องเจอปัญาหเหล่านี้ว่าทำไม่ถึงแก้ไม่ได้ 

    โดยเฉพาะอย่างยิ่งการก้าวร้าวกับผุ้เลี้ยงไม่ว่าด้วยอาการใด ยิ่งต้องระวัง  รวมไปถึงพฤติกรรมอื่นๆ ที่เราปล่อยปละละเลยให้เขาทำ เพราะจะเป็นการบ่มเพาะนิสัยเอาแต่ใจ ก้าวร้าว เพื่อยกตัวเป็นจ่าฝูงเมื่อเขาคิดว่าเขาพร้อม โดยพฤติกรรมเหล่านี้มันจะค่อยๆเป็นค่อยๆไป โดยที่คนเลี้ยงไม่ได้คำนึ่ง หรือคาดคิดว่ามันจะเกิด นี่เป็นสาเหตุที่ทำไม่ บางแก้วข่มขู่และกัดเจ้าของในที่สุด นี่เป็นที่มาว่าทำไม "คนต้องอยู่เหนือบางแก้ว"

    ปีใหม่แล้วของให้มีอะไรดีๆ เกิดกับคนไทยทั้งประเทศและวงการของชาวบางแก้ว อะไรที่ไม่ดีก็ทิ้งมันไปในปีนี้  ขอให้คนทั่วไปเข้าใจในบางแก้วมากขึ้น เขาเป็นหมาไทยที่ดีสายพันธ์หนึ่งทั้งรูปร่าง และพฤติกรรมที่แปลกนี่คือเสน่ห์บางแก้ว  เพียงผู้เลี้ยงเข้าใจในพฤติกรรมของบางแก้ว ก็จะอยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข

  ขอให้พี่ๆ น้องๆ ชาวบางแก้ว ทุกท่านมีความสุขตลอดปี 2551

   เจ้าไปร์ท-5518

น้องฮัชตอนนี้ 2 ปี กับ 1 เดือนแล้ว ตัวโตมาก ร่างบึกบึนมาก น้ำหนักประมาณ 23 กิโล ควบคุมนำหนักอยู่ ที่สำคัญคือหน้าตาดีมากๆ (เจ้าของปลื่มเองทุกวัน)

กับคนในบ้านและเพื่อนบ้านที่เห็นหน้ากันทุกวัน  คุณเธอจะดีกับทุกคนไม่มีพฤติกรรมเหมือนอย่างที่ทุกคนได้เล่ามา กลับจะวิ่งเข้าหาและขอดมๆ หรือขอหอมแบบเข้าประชิดตัว ถ้าคนๆนั้นไม่กลัว แต่เวลากินเราก็จะไม่ไปทำท่าแย่งเขานะ และก็เวลาให้กินอะไรก็จะเอาน้องชิสุสองตัวมานั้งข้างๆ แล้วก็แบ่งขนมกินกันแบบเวียนให้ได้กินเท่าๆกันทั้งสามตัว ก็ดูสามัคคีรักใคร่กันดี ไม่กัดกัน

เวลาแม่อยู่บ้าน ก็จะอ้อนสุดฤทธิ์ คือจะคลางๆ เสียงหงิงๆ เหมือนกับเป็นหมาเล็กๆ น่าหมั่นใส่มากๆ ผิดภาพลักษณ์หมาบางแก้วมากๆ

แต่กับคนแปลกหน้า และหมาที่ตัวโตกว่า  จะดุกับเขามาก เริ่มโดยการเห่าจนเอาเป็นเอาตายจนจับแทบไม่อยู่ ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงจะหายหรือสุภาพขึ้น เพราะโดยพฤติกรรมโดยรวมแล้ว ดีมาก จะแก้ไขอย่างไร

สะดวกไปร่วมพูดคุยบริเวณกระทรวงสาธารณะสุขนะคะ นัดกันวันไหนกันละคะ