"...เต๋าเต้ยชอบจับหนูเหมือนพี่ๆน้องๆบางแก้วทั้งหลาย ถ้าเห็นช่องทางวิ่งเข้าออกของหนู เต๋าเต้ยจะไปนั่งซุ่มมืด ดักจับนานเป็นชั่วโมงไม่เคยย่อท้อ สองปีก่อนเต๋าเต้ยไปจับหนูที่โดนยาเบื่อหนู แม่ต้องหามส่งคลีนิกรักษาโดยด่วน ระยะหลังไม่ค่อยเห็นจับหนูมาอวดว่าสามารถนะ..แม่ แต่กลับเป็นแมว แมวตัวใดเข้ามาในรั้วบ้านโดนกัดตายคาที่ทุกราย แม้นแต่เวลาจูงออกไปวิ่งเล่นนอกบ้าน เดินผ่านรถยนต์ที่จอดอยู่ริมทางเดิน หากคนจูงไม่ทันระวังตัว เต๋าเต้ยจะมุดเข้าไปจับแมวที่แอบอยู่ใต้ท้องรถ ที่นี่ย้ายมาอยู่ได้ไม่ถึงปีแมวตายไปสี่ห้าตัว นี่ยังไม่รวมที่บ้านเดิมอีกจำนวนหนึ่ง บางทีเต๋าเต้ยจับนกได้และทิ้งซากไว้หน้าบ้าน ทุกวันนี้แม่จึงหวั่นใจกลัวโรคติดต่อจากการสัมผัสเลือด น้ำลายและฉี่ของสัตว์เหล่านั้น ซึ่งแต่ละโรคล้วนแต่ไม่สามารถรักษาได้ ทั้งพิษสุนัขบ้า ไข้หวัดนกและฉี่หนู แต่ทำได้เพียงแค่เป็นยามเฝ้าระวังภัย เมื่อสังเกตุเห็นอาการเจ็บป่วย ต้องรีบพาไปให้สัตวแพทย์รักษาให้เร็วที่สุด หรือจะห้ามไม่ให้ปฎิบัติหน้าที่ผู้ตรวจการณ์ภายในบ้าน เห็นทีจะยากเพราะ...บางแก้วเกิดมาเพื่อเป็น นักสู้ นักล่า นักผจญภัย ...สัญชาตญาณที่อยู่ในสายเลือด" การพลัดพรากเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้สำหรับคนที่ตกลงปลงใจเลี้ยงสุนัข เพราะพวกเขาจะอยู่กับเราได้ประมาณ10-15 ปี จากนั้นก็จะย่างเข้าสู่วัยชรา สายตา ร่างกายและสมองต่างพร้อมใจกันเสื่อมถอย แสดงอาการเจ็บป่วยเนื่องจากความเสื่อมของอวัยวะส่วนต่างๆเช่น ตับ ไตและโรคหัวใจจนถึงขั้นเป็นอัลไซเมอร์เหมือนมนุษย์เช่นกัน หรือที่แย่กว่านั้นเขาอาจจากไปก่อนวัยอันควรด้วยอุบัติเหตุ โรคภัยในทุกช่วงของชีวิต หลายคนยอมยกธงยอมแพ้เมื่อพบกับความสูญเสียเจ้าเพื่อนยากที่อยู่ด้วยกันมานานจนเสมือนญาติสนิท เข็ดขยาดกับความทุกข์ที่เกิดจากความคิดถึง แต่ก็ยังมีคนอีกจำนวนมากที่ยังประทับใจในความสุข ความรู้สึกอบอุ่นใจที่ได้รักและรับความรักจากเพื่อนที่น่ารักสักตัวหนึ่ง แม้นจะทราบดีว่าวันหนึ่งพวกเขาจะต้องพบกับความเสียใจครั้งแล้วครั้งเล่า..อย่างเลี่ยงไม่ได้ ฟอร์เต้เป็นที่รักของพ่อแม่แม้นจะจากไปแล้ว การต้อนรับสมาชิกตัวใหม่สู่อ้อมใจ มิได้ทำให้ความรักที่มีต่อฟอร์เต้ลบเลือนหายไปจากความทรงจำ แต่อาจช่วยเยียวยาความเศร้าหมอง เติมเต็มความสุขที่เคยได้รับจากการมีสัตว์เลี้ยงที่เป็นเพื่อนที่แสนดีได้ทั้งในยามทุกข์และสุข ลองพิจารณาสมาชิกใหม่ดูนะคะ....ขอเป็นกำลังใจด้วยใจจริงค่ะ
|