สมัยเจ้าตัวน้อยยังเด็ก  หลังจากที่เค้าปรับตัวเข้ากับครอบครัวข้า ฯ ได้แล้ว  พวกเค้ากลายเป็นปีศาจน้อย ๆ ประจำบ้าน  มีแต่ความสนุกสนานกัน5555  ก็เลยคิดจะฝึกคำสั่งเค้าบางอย่างไว้บ้าง  นั่งกินข้าวมื้อเย็นวันหนึ่ง  ก็มานั่งทำตาแป๋วอยู่ด้วย  มีเนื้ออยู่ในปากเราเอง  ก็คายออกมา  ทำมือบอกให้นั่งพร้อมออกคำสั่งว่า "นั่ง" พร้อมกับกดสะโพกเค้า รู้สึกจะทำไม่กี่ครั้ง(ไม่เกิน 3 ครั้ง)  ชูมือและมีขนมนางสาวตัวดี  นั่งทันที  สวัสดียกขาก็เช่นกัน  สอนกันวันเดียวจบ  หลังจากนั้นข้า ฯ หยุดฝึกพวกเค้าเลยนายน้อย  นางสาวตัวดีนั้นจะฝึกยกเท้าหน้าไหว้  ทำไม่สวยเพราะอยู่ไม่นิ่ง  แต่เจ้าตัวยุ่งฝึกครั้งเดียว  มันยกเท้าไหว้ปลก ๆ  จบหลักสูตรนี้ทั้ง 2 ตัว  ไม่ฝึกต่อแล้ว  ได้แต่นึกในใจหมาอะไร(ว่ะ) บรรพบุรุษฉลาดเลย  แค่นี้พอดีกว่า อยู่ด้วยกันได้แล้ว

มันอ่านครอบครัวข้า ฯ ออกทุกคนสหายนายน้อย... เค้ามีปัญหาอย่างไร เราก็แก้ไขเค้าได้  ทุกวันนี้ของอร่อย ๆ บางครั้งต้องกินหลบ ๆ เจ้าตัวยุ่ง  ทำใจกันไม่ได้เพราะแววตาที่มองดูเรานั้น  เป็นเรื่องของฝูงเสียแล้ว ไม่ได้หิวหรอกน่ะแต่จะขอชิมด้วย  ไอ้ที่ลูกพี่กินอยู่น่ะ นั่นอะไรน่าอร่อยน้า  ขอชิมติ๊ดหนึ่ง

ไอ้เจ้าตัวยุ่งก็เหมือนกัน ไหว้ปลก ๆ เลย  ตุ๊กแกที่ข้างฝา  เห็นเค้าแล้วคงอยากจะงับเค้ามาก  ไม่ยอมลงมาซักที  ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว  ไอ้ตัวยุ่งมันก็เลยนั่งไหว้ต๊กแก  ขอให้ลงมาให้เค้างับเล่นให้หางขาดหน่อย  ต๊กแกที่บ้านไหน(ว่ะ)  จะลงมาให้คาบเล่นง่าย ๆ

นางสาวตัวดีที่บ้านกับผู้อาวุโสมีงอนกันด้วยน่ะท่าน  จะปิดประตูบ้านกัน  ก็แทรกตัวออกไป  นอนดูดาว  ดื้อเรียกแล้วไม่มา  ปิดประตูไว้ให้อยู่ข้างนอก  เธอก็ร้องเรียกอยู่นาน  ผู้อาวุโสที่บ้านมาเปิดประตูบ้านให้ตอนดึก  ยามเธอเดินเข้าบ้าน  เธอมีค้อนให้วงใหญ่ด้วย  คืนนั้นข้า ฯ ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอกเพราะหลับไปนานแล้ว    แต่ตอนเช้าตื่นแต่เช้า  นังตัวดีต้องการพบข้า ฯ ก็เล่นปีนรั้วขึ้นมาหา  ทุกทีต้องจ้องและวิ่งเข้าไปห้องผู้อาวุโส  กระโดดขึ้นบนเตียง จะจุ๊บปากผู้อาวุโส(ถ้าไม่ทันระวังตัว)  แต่วันนี้นางสาวตัวดีเค้าแปลก ๆ  ข้า ฯ อุตส่าห์เปิดห้องเพื่อจะแกล้งผู้อาวุโสที่กำลังนอนหลับได้สดวก  นางสาวตัวดีกลับเดินหนีเหมือนไม่ต้องการพบพ่อ(เตี่ย)ของข้า ฯ

ข้า ฯ ก็สงสัยอย่างมาก  หลังจากนั้นไปอยู่ข้างล่างกัน  ผู้อาวุโสตื่นตอนสายและเดินลงมา  เดิมทุกทีนางสาวตัวดีไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน  จะต้องหูผึ่ง  คาบลูกบอลไปรับเตี่ยพร้อมส่ายก้นหางกระดิกไปหา  เช้านี้ดูเธอจะไม่ไปรับ  มีมองแบบค้อน ๆ(แบบน่ารัก)   ผู้อาวุโสที่บ้านรู้ทันก็เลยถามเธอว่า "ยังโกรธเตี่ยหรือลูก"  เพียงเท่านั้น   นางสาวตัวดีก็ร้องครางเบา ๆ  เดินเข้าไปยืนปีนตัวผู้อาวุโส  นัยน์ตาเหมือนมีคำตัดพ้อและน้ำตาใส ๆ กลิ้งอยู่ในนั้น   ข้า ฯ ก็เลยถึงบางอ้อ

เลี้ยงแล้วสงสารมากสหายนายน้อย...  เค้าจำแม่นมาก  ตีเค้าครั้งเดียว  เค้าจะวิ่งไปหลบอยู่เสียไกล หางตก  หูตั้ง  สักพักเค้าจะพยายามเค้าหาเรา  เหมือนจะถามว่าผิดอะไร  ยังรักเค้าอยู่หรือเปล่า  แค่คำปลอบประโลมให้เค้าได้รับรู้เพียงเล็กน้อย  พอเค้ารู้เท่านั้นล่ะเหมือนเป็นโลกใหม่ให้กับเค้า

สุนัขไทยหลังอานที่ข้า ฯ เลี้ยงไว้ก็เป็นเช่นนี้  ไม่ต่างจากสุนัขบางแก้วเท่าไหร่   VCD ของการฝึกสุนัขบางแก้ว ข้า ฯ ก็มีดูท่าน   แต่ข้า ฯ รับไม่ได้จริง ๆ  ในความคิดเห็นของข้า ๆ   การเลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เค้าเป็นสุนัขตัวน้อย ๆ  ไปรับเค้าถึงบ้านเกิดที่แสนไกล  ขอให้เค้ามาอยู่กับครอบครัวของเรา  ย่อมมีค่าที่สูงมากในความทรงจำ  เลี้ยงเค้าง่าย ๆ (แต่ต้องทนความดื้อของเค้าหน่อย)ตามอัตภาพ พวกเค้าก็ไม่เคยเรียกร้องอะไรมากมายเกินกว่าที่เราจะจัดหาให้ได้  เค้าเป็นสุนัขอารมณ์ดีได้ง่าย ๆ แทบไม่มีปัญหาอะไรเลย

ส่งให้ใครไป  รู้หรือไม่ว่าเค้าชอกช้ำใจไหม  แค่ข้า ฯ สังเกตุพฤติกรรมนางสาวตัวดีที่บ้านก็รู้แล้วว่า  เค้ามีจิตใจและกลัวเราจะทำโทษ(อย่างที่เขียนให้อ่านข้างบน)หรือทิ้งเค้า  แค่ออกจากบ้านจะไปทำงานหรือจะทิ้งเค้า(ไม่ไปทำงาน)เค้าก็รู้ได้ครับ  เลี้ยงเองแล้วฝึกเองข้า ฯ เห็นด้วยทุกประการนายน้อย...

ไม่ต้องเฉลยอะไรหรอกครับพี่ลี้  เพราะกระทู้นี้ให้คะแนนพี่ลี้เต็ม 10 (ในความคิดของผมน่ะครับ)  เพราะมีการให้ข้อมูลทั้ง 2 ด้าน และ link ที่พี่ลี้แนะนำ  ก็มีข้อมูลข่าวสารที่ดีมากครับ 

เรื่องสัตว์พื้นเมือง  สำหรับสุนัขบางแก้ว  วิเคราะห์อย่างไรก็คงไม่หน้าแตกหรอกครับพี่ลี้  ผมเองก็ยังไม่ทราบจริง ๆ ว่าสุนัขบางแก้วจะเข้าข่ายนี้หรือไม่  ก็เลยนำข่าวสารมาให้พี่ลี้ได้พิจารณาและวิเคราะห์ดู  ดีใจอย่างมากครับที่พี่ลี้ได้อ่านและนำประเด็นสำคัญมาเขียนไว้  ให้พวกเราได้อ่านกัน  จะได้รู้ข้อมูลกันก่อนว่าจะมีกฎหมายนี้ออกมาใช้น่ะ  ถึงแม้ตอนนี้จะเป็นแค่ร่าง พ.ร.บ. ก็ตาม  ก็ควรติดตามกันด้วย  คาดว่าถ้ากฎหมายนี้ออกมา  คงมีบัญชีรายชื่อสัตว์พื้นเมืองแนบมาด้วยหรือออกมาตามหลัง  จะเกี่ยวกับสังคมสุนัขบางแก้วอย่างไร  ก็คงต้องศึกษากันดูครับ

"โซเชี่ยวไหลเข้ากับสังคมมนุษย์ได้ดี เลยไม่ชอบขุดโพลงอยู่  "  ประโยคนี้น่าคิดน่ะพี่ลี้   ในความคิดของข้า ฯ ถือว่าประโยคนี้เป็นตรรกะและประชดประเทียบเปรียบเปรยต่อข้า ฯ น่ะ   ก็บอกแล้วว่า"อาฮุยหรือแม้แต่แงซายภาคแรก" ก็ล้วนเป็นชาวบ้านป่า  ชอบอยู่กับต้นไม้และภูสูง  นอนตามโพลงหรือถ้ำ  สุนัขบางแก้วหรือหมาบางแก้วก็เป็นเช่นพวกนี้ด้วยมิใช่ฤา  โซเชี่ยวไหลของพวกนี้ถ้าท่านอ่านออก  ท่านจะพบว่าหนักแน่นกว่าสิ่งใด ๆน่ะ  

โพลงสัมผัสแล้วเย็น ดีน่ะท่านพี่ลี้  ไม่ร้อนรุ่ม  นอนท่าสิงห์ โผล่หัวน้อย ๆ ออกมาดูความกว้างของโลกภายนอกสุดลูกหูลูกตา  จินตนาการไปไกลถึงสุดขอบฟ้า เบื่อนักก็หอนมันเสียเลยก็ดีเหมือนกัน  ตกยามฟ้ามืดค่ำ  ก็เดียวดายภายใต้เงาพระจันทร์  ดูหมู่ดาว  แล้วหวลคิดถึงสหายเก่า ๆ   ช่างเป็นโพลงแห่งเทพนิยายและความฝันดีแท้ ๆ

อาฮุย

เพราะชราเลยต้องพักยาวสหายนายน้อย...

จากกระทู้ 954 เป็นต้นมาเราคิดว่า  เราได้ทำตามที่สหายแนะนำทั้งหมด  บางกระทู้ก็ไปตอบให้คนอื่นด้วย(ไม่ใช่เพียงแค่กระทู้ที่ 953 เท่านั้น) สหายใน cyber space บอกอย่างไรมา  เอาอย่างไรเอากัน  ไม่ใช่แค่สัญญาหรอกท่าน  พันธะของฝูงมั้ง5555

จะหยุดไปพักยังต้องขออนุญาตจากท่านเลย (ดูจากกระทู้เก่าได้) ใจจริงแล้วหลับ ๆ ตื่น ๆ ดูค้างคาวบินไปบินมาในถ้ำ  สบายน่าดูเลย55555  แต่พอดีมีเจ้าหนูน้อยตัวหนึ่ง  แอบมากระซิบข้างหูว่า  มีหมาป่าอะไรไม่รู้ไปเขียนบทความไว้  พี่ลี้ก็น่าจะต้องรู้ว่าไม่ใช่ ข้า ฯ หรอก  แต่ทำไมต้องอ้างอิงมาถึงข้า ฯ ด้วยล่ะ  แต่เอ !น่าสงสัยน่ะ  

 ที่ web นั้นข้า ฯ มี log in อยู่  ทำไมต้องไปใช้ชื่ออื่นด้วย  ต้องการพักผ่อนแล้วจะไปออกความคิดเห็นทำไมเล่า 55555 พอมาอ่านกระทู้ดู  พี่ลี้เอาเรื่องอะไรมาให้อ่านก็ไม่รู้  กระทู้ล่อเป้า  ที่น่าจะแจ้งลบมากกว่ามั้งครับ

แม้แต่ที่โรงฆ่าสัตว์ที่ทันสมัย(ถ้าจำไม่ผิด)บางสถานที่  เค้าน่าจะห้ามถ่ายรูปครับพี่ลี้   web master ต้องคอยระวังให้ดี  เป็นเรื่องละเอียดอ่อน   อันตรายครับ

ขอนอกเรื่อง  เล่าเรื่องที่ติดค้างสหายนายน้อย...

เจ้าโป้กับเจ้าด่างตอนนี้ยุ่งจริง ๆ  อุตส่าห์ให้มานอนในบ้าน ก็พยายามมุดไม้อัดที่กั้นออกมา  เจ้าด่างเป็นตัวนำ(มันฉลาดมากในการเขยิบประตู)คือจะกระทำตอนที่ข้า ฯ ขึ้นนอนแล้ว  เจ้าโป้หลุดมาถึงกลางบ้าน  มันก็ยอดแสบคือจะฉี่และสร้างอึกองโต  ไว้ให้ดูต่างหน้า  นางสาวตัวดีก็ต๋กใจ  หันมาเป็นนักวิ่งข้ามรั้ว  วิ่งขึ้นถึงบนบ้าน  บางคืนหลับเพลินไป  ตื่นมาเข้าห้องน้ำกัน ตัวอะไร(ว่ะ) มานอนอยู่ในห้องน้ำข้างบนบ้าน  โผล่หัวออกมาหูหลู่  คลานสี่เท้าออกมาให้เห็น  แววตามีรอยยิ้มหวาน ๆ(หัวเราะ)  คงจะบอกว่า "นู๋กลัวเจ้าโป้และเจ้าด่างจะปล้ำนู๋ค่ะ"  อุ้มลงกันทีก็แสนจะหนัก  พิมพ์ com ตอนนี้เค้าก็ยังร้องเรียกเลยท่าน5555  ลงมาดู(ตู)หน่อยเว้ย เจ้าโป้หลุดออกมาอีกแล้วนายจ๋า  มันฉี่และอึกลางบ้านอีกแล้ว

สำหรับเจ้าตัวยุ่ง 2 อาทิตย์ที่แล้วพบกัน  เค้าก็ยังแจ่มใสเหมือนเดิม  แววตาทั้งยิ้มและหัวเราะยามที่พบกัน  กับนางสาวตัวดี  เจ้าตัวยุ่งก็เข้ากันได้ดี  บางคืนไม่มีแสงจันทร์  ข้า ฯ ลงมานอนกับพวกเค้าทั้ง 2 ตัว  พวกเค้าน่ารักน่าดูเลยท่าน  นอนเฝ้าข้างเตียงทั้ง 2 ตัว  หลับเหมือนตอนที่เขาเป็นหมาน้อยเลย  เค้าจะไม่กระวนกระวาย หลับสบายทั้งคืน  เป็นความสุขที่หวลกลับมาให้ระลึกถึงพวกเค้ายามเป็นสุนัขตัวน้อยอีกครั้ง  วันนี้พวกเค้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว  พฤติกรรมของเจ้าหมาน้อยไม่มีให้เห็น  แต่ความผูกพันธ์กันและกันมากขึ้น ตามระยะทางของกาลเวลา  เค้าเห็นเรา ๆ มีความสุข  เราเห็นเค้า ๆ ก็น่าจะมีความสุขมั้ง อันนี้ไม่รู้เหมือนกัน  เพราะถามเค้าทุกทีก็ส่งเสียงอะไรก็ไม่รู้  ฟังไม่รู้เรื่องครับ

หญิง(ชรา) ฯ ต้นฉบับจะขาดส่งน่ะท่าน เพื่อสุนัขบางแก้วน่าสนใจมากน้า  มีผู้อ่านอีกหลาย ๆ ท่านก็ยังคงตามอ่านอยู่  สงสัยจะเหมือนเพชรพระอุมาเสียแล้วมั้ง 

สัญญา...คือการให้คำมั่น  มันตรัยรู้จักดีและไม่เคยจะสัญญาอะไรกับใครอีกเลย  เป็นคนก็ไม่ได้  เป็นวิญญาณก็ไม่ได้จนถึงทุกวันนี้  สหายนายน้อยอ่านหนังสือนวนิยายเรื่อง "คำมั่นสัญญา" ของคุณทมยันตีแล้วหรือยังล่ะท่าน   มีการใช้คำที่ไพเราะและมีนัยต่าง ๆ อยู่ในเรื่องนี้มากมาย  นวนิยายที่เขียนดีมากที่สุดเล่มหนึ่งของเมืองไทย

แดดแรงเสียแล้ว แสบตาจัง  นางสาวตัวดีก็ชวนนอนกลางวันแล้วล่ะ เห็นทีต้องกลับลงหลุมเสียที  แล้วจาลุกมาอ่านหญิง (ชรา) ฯ ตอนต่อไปน่ะท่าน  ฝากกัดหูเจ้านีโอ 1 เขี้ยว ขี้หูไม่เอาน่ะ

มันตรัยแต่หมาป่าหายไป

 สหายที่อ่อนล้า ข้า ฯ ชอบคำนี้มากพี้ลี้

หมาป่าที่ web คุณโป๋ก็ไม่ใช่หมาป่าที่ 1000 trip  และผมก็รู้ว่ามีสหายคนหนึ่งของผมอ่านแล้วก็จะรู้ได้ทันทีว่าเป็นหมาป่าคนล่ะตัวกัน  ถ้าเป็นสหายกัน  ย่อมอ่านสำนวนแล้วเข้าใจกันได้ครับ

ที่ link ให้อ่านเป็นปัญหาทางสังคม ที่ไม่ควรเข้าไปวิพากษ์วิจารณ์ครับ  ถ้าจะโทษต้องโทษที่ชาวบ้าน(ก็พวกเรา ๆ)  คนเลี้ยงที่ขายสุนัข(เห็นค่าเพียงแค่ถัง 2 ใบ) คือเพื่อนส่งเพื่อนไปตาย  โดยไม่คำนึงถึงความผูกพันธ์ที่เลี้ยงหรืออยู่กันมา  ถ้าไม่มีผู้ขายจะมีผู้ซื้อได้ ฤาท่าน  นี้คือประเด็นแรกที่เกี่ยวข้องกับความผูกพันธ์ 

ประเด็นที่สอง  คือเรื่องการบริโภค(กินเนื้อสัตว์)  วัฒนธรรม จารีต ประเพณี ฯลฯ นานาจิตตังครับ  อย่าเอาไปรวมกับประเด็นแรกน่ะท่าน   หมาป่าบางตัวไม่กล้าหาญไปแตะต้องปัญหาเหล่านี้หรอกครับ  มันขัดแย้งตัวเองและไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงทางธรรมชาติครับ  ผมกินเนื้อ  ชาวบ้านที่เรากล่าวถึงกันก็กินเนื้อ  ไม่ได้ต่างกันหรอกครับ  เพียงแต่บางท่านเหล่านี้ไม่ได้อยู่กับกรรมวิธีการทำให้สัตว์ตายต่างหาก  จึงรับไม่ได้

น่าจะจัด trip ไปดูการฆ่าสุกรหรือการฆ่าโคหรือกระบือบ้างก็ดีน่ะครับ(โรงฆ่าสัตว์เถื่อน)  จะได้เห็นความเป็นจริงกัน จะได้มองปัญหาได้กว้างขึ้น  และยามที่กินเนื้อสัตว์จะได้ไม่โยนบาปไปให้ใครหรือแบ่งแยกเนื้อที่กินกัน   เรามีส่วนส่งและเสริมทำให้สัตว์เหล่านี้ตายด้วยไม่ใช่หรือ ?????  รองเท้าหนังเอย  กระเป๋าหนังที่สวยสุดหรู เข็มขัดราคาอันแสนแพง ผ้าไหมอันโด่งดัง ล้วนมาจากซาก  ที่ครั้งหนึ่งที่เค้ามีชีวิตไม่ใช่หรือครับ  เป็นการตายเพื่อการดำรงอยู่อีกชีวิตหนึ่งหรือไม่(ทำให้ท้องอิ่มหรือเปล่าเป็นแหล่งโปรตีนราคาถูกหรือไม่ ?)  น่าจะมาเปรียบเทียบกับกรณีนี้ดูด้วย  เพื่อนมนุษย์ทุกเผ่าพันธุ์(ที่มีความแตกต่างจากเรา) โค กระบือ ไก่ เป็ด ฯลฯ ล้วนมีค่าของความมีชีวิตเหมือนกันครับ  ประเด็นนี้จึงจะอ้างสุนัขแต่เพียงอย่างเดียวไม่ได้ครับ 

ขอนอกเรื่องหน่อย  สำหรับข้อกฎหมายในเรื่องสุนัขบางแก้ว   เคยออกความเห็นในกระทู้เก่า ๆ ขอความกรุณาพี่ลี้ลองศึกษาดูหรือถามผู้ที่เกี่ยวข้องนะครับ  เกี่ยวกับร่าง พ.ร.บ. ฉบับนี้ 

http://www.dld.go.th/home/prb/prb.html

ต้องถามผู้รู้จริงครับว่า สุนัขบางแก้วนั้นถือว่าเป็นสัตว์พื้นเมืองหรือไม่ ???  ถ้าใช่จะเข้าข่ายอย่างไรบ้าง  จะมีผลกระทบอย่างไรต่อสังคมที่เกี่ยวข้องกับสุนัขบางแก้วอย่างไร  น่าติดตามครับ

ความคิดเห็นของ  ชื่อหมาป่าจาก web คุณโป๋  ก็ควรอยู่ที่นี่ที่เดียวน่ะครับพี่ลี้  ถ้าจะวิเคราะห์ข้อมูลให้  สามารถให้ข้อมูลได้อีกยืดยาว  มีหลายมิติ(แม้แต่การทำให้สัตว์ตายเพื่อขาย ยังมีวิชาที่เค้าต้องเรียนกัน ฯลฯ)  กลับหลุมเสียทีครับ

พอดีเข้าไปดูใน web ที่พี่ลี้ link ให้ดูและอ่านผ่าน ๆ  ก็ไม่เข้าใจว่า การนำรูปภาพเหล่านี้ขึ้นกระทู้ให้บุคคลทั่วไปได้เห็น  มีประโยชน์อะไร  ไม่คำนึงถึงบ้านเมืองเราหรือ  เป็นหลักฐานได้ง่ายน่ะครับ  ผลเสียที่ตามมากับวงการเลี้ยงสัตว์บ้านเรา  ได้คิดบ้างหรือเปล่า  ถ้ามีการประกาศในเรื่องการกีดกันสินค้าทางการเกษตร ฯ ของเราจากรูปภาพเหล่านี้ล่ะ  ของไม่ดีนำมาอวดทั่วโลกอย่างนี้เศร้าใจแทนครับ  เรื่องการค้ากับความจริงบางอย่างต้องเก็บไว้ครับ  ไม่เข้าใจผู้นำกระทู้แบบนี้มา post จริง ๆ

หมาป่าของมันตรัย

มิตรภาพของท่านใน Cyber space สำหรับเราแล้วถือว่ามีค่าที่สุดเสมอนายน้อย... 

แต่วันนี้เราเหนื่อยแล้ว  ที่จะเขียนหรืออธิบายสิ่งใด ๆ เรื่องเกี่ยวกับสุนัขบางแก้ว  การบ่งสถานะของฝูงก็คือ  ต่อไปข้า ฯคงไม่มีฝูงอะไรอีกแล้ว  ถึงเวลาข้า ฯ ต้องกลับนิทรานครเสียที

สำหรับคำถามของคุณเพื่อนบางแก้วที่ถามผมนั้น  ขออนุญาตเล่าเรื่องความก้าวร้าวของสุนัขสนุก ๆ ให้อ่านเล่นครับ  คือว่าที่เมืองนอกเค้ากำลังหาค่ากันอยู่ในเรื่องอัตราทางพันธุกรรม  เรื่องของความก้าวร้าว  ทำข้อมูลได้อย่างลำบากครับ  เพราะเป็นข้อมูลเชิงปริมาณ  ที่ไม่สามารถวัดโดยตรงได้และเป็นค่าสถิติที่มีไว้ใช้ในฝูงสัตว์(ของใครของมัน)ครับ  เมืองไทยคงยังไม่มีคนคิดคำนวณเรื่องพวกนี้กับสุนัขหรอกครับ  ทุกอย่างมีที่มาและมีที่ไป  มีหลักวิชาการและมีชาวต่างชาติเขียนเป็นตำราขึ้นมาครับ  ในกระทู้นั้นก็น่าจะมีหนังสืออ้างอิงอยู่  สำหรับเรื่องการปรับปรุงพันธุ์สุนัข ที่ปฎิบัติจริงนั้น  ผมเข้าใจและเห็นใจผู้ผลิตครับ  ข้อจำกัดมีมากมาย  ถ้าจะกล่าวถึงเรื่องคุณภาพลูกสุนัขในเรื่องนี้(ความก้าวร้าว)  ก็ต้องหาคำอธิบายที่เป็นวิทยาศาสตร์มาพรรณากันครับ  เราดูพฤติกรรมไม่ดีจากอะไรบ้าง  เลือกสรรพ่อแม่เค้าอย่างไร ฯลฯ  คิดว่าส่วนนี้คุณเพื่อนบางแก้วก็ทำอยู่แล้ว  น่าจะอธิบายเผื่อให้ผมด้วย(ในกระทู้เรื่องความก้าวร้าว)  เขียนวิธีการดูอุปนิสัยพ่อแม่ที่ดีด้วยก็น่าจะช่วยคนเลี้ยงได้มากครับ(เหมือนเรื่องการดูแลแม่สุนัข)

สำหรับการถามหาหนังสืออ้างอิงหรือ web ที่อ้างอิงก็เพื่อต้องการศึกษาข้อมูลให้ตรงกับผู้ที่ออกความเห็นเท่านั้นครับ  ถ้ามีและให้ได้  ผมก็คงต้องอ่านข้อมูลที่ให้มาทั้งหมดเปรียบเทียบกับข้อมูลที่ผมมีอยู่  แล้วจึงจะวิเคราะห์ข้อมูลนั้นครับ  ชาวบ้านคนหนึ่งเหมือนกับสหายนายน้อย...  ที่หวังว่าจะมีข้อมูลที่ถูกต้องให้กับสุนัขบางแก้วครับ  ไม่งั้นคนที่นำลูกสุนัขที่ไม่มีคุณภาพมาขาย  จะต้องมีการใช้ข้อมูลแบบนี้  ออกมาอ้างได้ว่า  ฟาร์มผมได้ปรับปรุงพันธุ์สุนัขบางแก้วแล้ว  ความก้าวร้าวน้อยลงไปอย่างมากอะไรทำนองนี้ตลอดมา  หวังว่าคุณเพื่อนบางแก้วคงเข้าใจ  เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา  ที่สวน ฯ ผมได้เห็นแม่ค้า ที่มีลูกสุนัขอยู่ในตะกร้า  ร้องขายสุนัขบางแก้วกัน ซึ่งเป็นสุนัขอะไรก็ไม่รู้  เห็นแล้วต๊กใจ๋หมดเลย  จะมีคนไทยอีกกี่คนที่จะถูกหลอกครับ  และเจ้าตัวน้อยนี้ไปอยู่ที่ไหนก็คงเศร้า กรรมตกที่ตัวสุนัข  กลายเป็นหมาโกหก(แท้จริงคนขายพูดไม่จริง)ไปเสียเลย  ขออภัยคุณเพื่อนบางแก้วด้วยครับ  ถ้าเรื่องที่เล่ามาไม่สนุก

นายน้อย...เราติดค้างที่ไม่ได้ตอบท่านเพียงเรื่องเดียว(เรามีเหตุผลส่วนตัวที่จะไม่ตอบและไม่สามารถอธิบายให้ท่านเข้าใจได้-อย่างที่ท่านเคยบอกเราว่า  พูดไม่ได้)  ไม่ใช่เรื่องนู๋โป้ เจ้าตัวยุ่งหรือนางสาวตัวดี  หรือสุขภาพของเรา  เรื่องเหล่านี้แงซายอย่างเราย่อมจำได้  และจริง ๆ ก็จะตอบท่าน  เล่าข้อความยาว ๆ หลากหลายให้ท่านได้อ่าน  นิยายของเหล่าตัวยุ่งเหล่านี้  ท่านจำได้มั้ย เล่าเขียนให้ท่านอ่านเรื่อยมา  และขณะเดียวกันเราก็ชอบอ่านบทความของท่านอย่างมากที่สุดและจะหัวเราะทุกครั้ง  ไว้ท่านสร้าง web เองเมื่อไหร่หรือจะคุยเรื่องอื่น ๆ เราต้องตามไปอ่านแน่ ๆ   ฝากบทความของเพื่อนเรา(สุนัขบางแก้ว) ในเรื่องหญิงชรา ฯ ให้จบด้วยน่ะ

คงให้อนุญาตให้ข้า ฯ ได้พักน่ะ

มันตรัย