เรียนรู้จริง  ปฏิบัติจริง  ค้นคว้าด้วยตนเอง  มีนีโอน้อยเป็นครู  ย่อมอยู่ในพรมแดนของผู้รู้จ้ะ

ขออนุญาตเสริมให้คิดเล่น ๆ บางเรื่องน้า(พอดีเห็นราคาขายสุนัขที่พันบาทจ้ะ)

ต้นทุนของลูกสุนัข    คิดได้จากต้นทุนสะสมที่ไปอยู่ที่แม่พันธุ์สุนัข (ค่าอาหาร ค่ายา  ค่าเสื่อมราคาโรงเรือนหรือเครื่องจักรที่มาใช้ในการผลิต  ค่าบริหารการจัดการ ค่าผสมพันธุ์  ฯลฯอีกจิปาถะ)  เมื่อหาได้ทั้งหมด(ต้องไม่มีตกหล่น)  ต้นทุนเหล่านี้จะไปสะสมที่แม่พันธุ์  แล้วเราก็จะไปคิดค่าเสื่อมพันธุ์ของแม่สุนัขแต่ละตัว(ตลอดชีวิตการใช้งาน)  ออกลูกมากี่ตัวก็เฉลี่ยค่าเสื่อมพันธุ์นี้กันไปที่ลูก  สมมติราคาซากแม่พันธุ์ไม่คิดน้า

ก็จะได้ราคาต้นทุนที่แท้จริงลูกสุนัขออกมาจ้ะ  ถ้าจำได้ที่ท่านอาจารย์ถามว่าการเหนี่ยวนำให้เกิดการเป็นสัด 2 ครั้งได้มั้ย  แนวคิดตรงนี้แหละสหายท่าน  คือการเพิ่มจำนวนลูกสุนัขให้มากขึ้น  เพื่อต้นทุนการผลิตต่อตัวก็จะต่ำลง (คงไม่วิเคราะห์ต่อน้า)

ถ้าราคาขายต่ำกว่าต้นทุนที่แท้จริง(ที่ต้องคำนวณออกมา)  ผลที่ได้ก็ขาดทุนแน่ ๆ  แต่ใครจะต้องมาแบกรับการขาดทุนนี้ล่ะ  น่าคิดเน๊าะ  แล้วจะอุดหนุนและสนับสนุนระยะยาวได้หรือ  ก็น่าคิดอีก

ต้องไปเก็บข้อมูลจริง ๆ ท่าน  แล้วก็จะรู้การไหลของข้อมูลและการเลี้ยงจริงว่าเป็นอย่างไร  ต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ก็ยังไม่ได้เอาเข้ามาคิดน้า   เขียนให้อ่านและวิเคราะห์เล่น ๆ เท่านั้นเองจ้ะ  การวิเคราะห์ต้นทุนลูกสุนัขต่อตัว  ข้า ฯ เองก็ชักเลือน ๆ ลืมเกือบหมดแล้ว  ผิดพลาดไปก็ขออภัยน่ะ

ของดีราคาถูก  จึงมีในเมืองไทยจ้ะ  เพราะคนขายไม่รู้ราคาต้นทุนที่แท้จริง  เจ้าตัวยุ่งทั้ง 2 ตัวของบ้านข้าพเจ้า  ก็คาดว่าน่าจะมาโดยการขายแบบนี้แหละคือไม่รู้ต้นทุนที่แท้จริง(รวมกัน 2 ตัวราคายังไม่ถึงเจ้านีโอน้อยเลย)  ที่จริงยังมีราคาดุลยภาพในท้องตลาดอีก  เป็นไปตามอุปสงค์และอุปทาน  ลองผลิตกันมาก ๆ ดูซิ  ขายขาดทุนแน่นอน  คุณภาพดีด้วย  เป็นเรื่องจริง  การบ้านอีกข้อของท่านอาจารย์  จึงถามว่าสุนัขบางแก้วมีข้อดี(คุณภาพที่ดี)แตกต่างจากสุนัขพันธุ์อื่นอย่างไร   ก็เป็นเรื่องของการกำหนดราคาขายไงท่าน(แค่ชนะการประกวดอย่างเดียวไม่น่าจะพอหรอก)  เพราะเวทีการค้า  ไม่ได้มีสุนัขไทยเท่านั้น  สินค้าที่มีชื่อเสียงที่ดี(คุณภาพที่ดีและมีความแตกต่างจากสินค้าอื่น ๆ) จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะไม่เป็นไปตามกฎของอุปสงค์ไงล่ะ(ไม่จำเป็นต้องลดราคาก็ขายได้)

ถ้าพี่ลี้ได้มาอ่าน  ข้า ฯ น้อยได้ขยายความการบ้าน 2 ข้อแล้วน้า  ผิดถูกอย่างไร  ต้องขออภัยด้วยครับ  พอดีเห็นมีประเด็นร้อน ๆ(ที่น่าสนใจ)ในบางกระทู้  ก็เลยเขียนให้สหายนาย...น้อยและพี่ลี้น้อย...ได้อ่านเล่น ๆ กัน  สงสัย(ตัวข้าพเจ้า)เขียนไม่รู้เรื่องอีกตามเคย

 พอดีเห็นพี่ลี้เขียนเรื่องสุนัขนายเดียว  ก็ขออนุญาตออกความเห็นแจมไว้ในกระทู้ของสหายท่านน่ะครับ  และขออนุญาตพี่ลี้ด้วยครับ

การเป็นสุนัขนายเดียวหรือครอบครัวเดียว  คงต้องมองจากฝั่งของคนเลี้ยงให้มากที่สุดครับ  ก็คือสอนใจให้กับคนเลี้ยงว่า  การเลี้ยงสุนัขบางสายพันธุ์มีความจำเป็นต้องใช้นายเดียวหรือครอบครัวเดียวเลี้ยง  ไม่งั้นจะมีปัญหาเกิดกับตัวสุนัขได้ง่ายรวมไปถึงอาจจะเกิดอันตรายไปสู่สังคม(คนอื่นที่นำไปเลี้ยง)  สุนัขโบราณ  ในเรื่องของฝูง ที่ไม่ควรมีการเปลี่ยนฝูงใหม่ (เรื่องนี้คุยได้ยาวในการวิเคราะห์)

สำหรับสุนัขบางสายพันธุ์ที่ถูกการปรับปรุงพันธุ์จากมนุษย์  คงต้องแยกออกจากสุนัขโบราณครับพี่ลี้  เพราะการปรับปรุงพันธุ์นั้นจะมีวัตถุประสงค์ที่ตั้งกันไว้ก่อนหน้าแล้ว  การพึ่งตนเองหรือฝูงเดิมก็จะน้อยลง  มีการผูกพันธ์กับมนุษย์มากขึ้น  มี Taining ability จากมนุษย์ได้เป็นอย่างดี  รวมทั้งการรับฟังคำสั่ง ฯลฯ  สุนัขเหล่านี้ล้วนมีหน้าที่  สามารถเปลี่ยนมือได้  เข้าสังคมได้ดี  ไม่งั้นยุ่งครับ  ขอยกตัวอย่างง่าย ๆ เช่นสุนัขนำทางคนพิการ(ตาบอด) สุนัขในราชการ  ฯลฯ 

ที่เขียนแปะข้างฝาโรงเตี้ยมนี้(รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง)  ก็พยายามจะให้สุนัขบางแก้ว(สายพันธุ์แท้)  รวมทั้งสุนัขไทยเป็นสุนัขที่มีเจ้าของเดียวหรือครอบครัวเดียวในการเลี้ยงเค้ามาตั้งแต่เป็นเจ้าหมาน้อยครับ  ก็หวังไว้ให้คนในรุ่นวันข้างหน้า  จะนำพวกเค้าไปปรับปรุงพันธุ์(ใช้วิชาการ)ให้เกิดสุนัขสายพันธุ์ใหม่ ๆ  ที่มีวัตถุประสงค์ของการทำหน้าที่ที่แน่นอนอย่างหลากหลายขึ้น  รวมทั้งการเปลี่ยนมือเจ้าของได้ง่าย(พันธุ์แท้ดั้งเดิมก็ต้องอนุรักษ์ไว้)

ความคิดเห็น(ส่วนตัว)เท่านั้นน่ะครับพี่ลี้  สุนัขไทยหรือสุนัขบางแก้วยังมีอะไรที่น่าศึกษาอีกมากมาย(ที่ได้ออกไว้ในความคิดเห็นข้างบน)  การพึ่งตนเองก็น่าสนใจ เป็นการปรับตัวใหม่ที่คนจะเข้ามาเกี่ยวข้องน้อยลง  แต่ใช่ว่าจะไม่สนใจคน(ยังขออาหารจากคนเป็น)  การทลายของคำว่านายเดียว  ครอบครัวเดียว  ฝูงเดียวกัน  ออกไป  เข้าสู่สิ่งแวดล้อมใหม่ที่มีผู้คนหลากหลาย

อ่านแล้วอาจเข้าใจยาก  ก็ขออภัยน้า

เรื่องการตอบสนองต่อเจ้าของหรือบุคคลภายในฝูง  เป็นจริงอย่างที่สหายท่านเล่ามา  เค้าจะดูอารมณ์ของเราที่จะกระทำต่อเค้าได้อย่างดี  หยุดเมื่อไหร่  ก็นอนเฝ้า(ถอนหายใจยาว ๆ)  เปลี่ยนสถานที่ที่นั่งทำงานก็ลุกเดินตาม  แล้วก็ล้มตัวลงนอน  หันหน้ามาทางเรา คอยเหลือบตาดูลูกพี่(หลับบ้างไม่หลับบ้าง)  แต่ถ้าช่วงไหนต้องออกจากการเป็นยามแล้วละก็   จะมีการหลับยาว(แบบไม่รู้ตัว)ให้เราได้เห็น  เหมือนเด็ก ๆ ที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร

จากปีศาจน้อยกลับกลายเป็นสุนัขที่เรียบร้อย  ก็น่ารักไปอีกแบบ  คอยแอบมองลูกพี่  นอนเฝ้าได้ตลอดยามที่เราทำงาน  แต่ถ้าขยับตัว  แล้วแสดงว่าเราจะเล่นกับเค้า   แววตาของเจ้าตัวยุ่งก็จะกลับมาเป็นสมัยเด็ก ๆ อย่างทันที(แววตาที่ข้า ฯ เองก็อธิบายได้ไม่ถูก  เป็นแววตาที่ใส ๆ มีรอยยิ้มอย่างเด็ก ๆ  ดึงของกันก็มีแววตาที่จริงจังกับการเล่นออกมาด้วย)  พฤติกรรมที่แสดงออกมาจากแววตาและท่าทาง   เสียดายที่น่าจะมีภาพลายเส้นหรือรูปถ่าย  ที่ใคร ๆ ดูก็รู้ว่า  สุนัขสายนี้มีอารมณ์ที่ดี  ไม่ใช่มีเพียงแต่ความก้าวร้าวที่สูงเท่านั้น  เหรียญต้องมี 2 ด้านเสมอ

เจ้าดำที่เราเคยได้กล่าวถึง  ตอนนี้ได้กลับมานอนที่ป้ายรถประจำทาง  อันเป็นที่เดิมของเค้าแล้ว  ดูเค้ามีความสุขดี  แววตามีแววเศร้า(เหมือนเจ้าด่าง)แต่ก็ยังมีความมั่นคง  มีอิสระภาพในการต่อสู้กับโลกอีกมากมายอยู่ในนั้น  สุนัขไทยที่แสนฉลาด  เค้าจะอ่อนน้อมต่อคนที่ผ่านไปผ่านมา  ใครเคยให้ของกินก็จะกระดิกหางเข้ามาหา  พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นมิตร  ไม่ต่างอะไรไปจากเจ้าด่างที่อยู่ในบ้านของข้า ฯ เลย

การปรับตัวเข้าสู่สังคมเมือง  ในการเป็นสุนัขจรจัดของสุนัขไทย  ถ้าดูจากพฤติกรรมของพวกเค้าที่แสดงออกมา  น่าคิดและน่าศึกษาอย่างมาก  ถ้าจำได้ข้า ฯ เคยพูดถึงสุนัขสายพันธุ์นี้ในการกลับไปสู่ธรรมชาติ(ถ้าคนทอดทิ้งเค้าแล้ว)  เค้าก็จะปรับตัวเข้าสู่สภาพแวดล้อมใหม่ได้  สุนัขไทยในเมือง(จรจัด)ก็ปรับตัวได้อย่างดี  ถ้าสหายท่านได้นั่งรถไฟผ่านบางสถานี เช่น  ขุนตาน  คลองขนานจิต ฯลฯ  ท่านจะได้เห็นสุนัขไทย(จรจัด)เหล่านี้  ออกมายืนคอยผู้มีใจเมตตาให้อาหารอยู่ข้างทางรถไฟ  บางตัวผอมกระหร่องบ้าง  ขาขาดบ้าง  แต่แววตาก็ยังเป็นสุขในความเป็นอิสระ  มีรอยยิ้ม  มีความหวังในนั้น  ข้า ฯ ชอบยิ้มให้กับพวกเค้าเสมอ ๆ  มีอะไรที่แบ่งปันกันได้ก็แบ่งปันกันไป  ยินดีกับพวกเค้าน่ะ  ที่เค้าสามารถทำลายกรงที่มองไม่เห็นออกไปจนหมดได้  เหมือนกับเจ้าดำตอนนี้ก็เลยไม่อด  มีคนคอยห่วงใยเค้าตั้งมากมาย

คราวนี้มาถึงเรื่องสุนัขบางแก้ว  ในความคิดของข้า ฯ(เท่านั้น)  เค้าก็เป็นสุนัขไทย  ที่มีความเฉลียวฉลาด  การปรับตัวที่จะพึ่งตนเอง  ก็น่าจะทำได้ไม่ต่างอะไรกับพวกเจ้าด่าง  ยามเอาตัวรอดคงไม่เหลือความดุอะไร  วันก่อนก็เห็นพวกเค้ามีย่ามแขวนที่คอ  ขอสตางค์ให้กับเพื่อน ๆ  ใครจับก็ได้  บางตัวที่อ่านมาก็เฝ้าที่(อยู่ที่เดิม) ไม่หนีไปไหน(แม้จะเป็นบุญทิ้งแล้ว)  เดินตามหาอดีต  จนคนใจดีทนและอดสงสารไม่ได้ 

สุนัขไทย  ที่เป็นสุนัขโบราณ  มีอะไรอีกเยอะเยะที่เรายังไม่รู้  ท้าทายและเป็นนักต่อสู้ที่อยู่ในดินแดนนี้มานาน  น่าศึกษาอย่างละเอียด  พอก่อนน่ะสหายท่าน  ต้องลงไปสวัสดีกับนางสาวตัวยุ่ง(ร้องเรียกแล้ว-เพราะเค้าได้ยินเสียงและเห็นแสงไฟ)  แล้วจะทักทายเจ้าดำเผื่อท่านด้วยน้า

"ไม่นิ่งหรือไม่มั่นคง"    เป็นการใช้คำที่คลาดเคลื่อน  ให้กับสุนัขบางแก้วอย่างมากครับสหายท่าน  สุนัขพันธุ์อื่น ๆ ไม่เห็นมีใครเค้าใช้กัน  แต่มาใช้กับสุนัขบางแก้ว(น่าเจ็บใจอย่างมาก  ที่ท่านเล่ามาก็คือคนขายเป็นเสียเอง)

การขายสุนัข  ที่แทรกรายละเอียดอย่างมั่ว ๆ  มีให้เห็นกันทุกวัน(ฟังจนคุ้นหู)  บ้านเราการควบคุมเรื่องเหล่านี้ทำได้ไม่ถึงครับ  กำไรส่วนเกินที่พวกเขาเหล่านี้จ้องจะเอากับผู้ซื้อ  เพื่อจะขายแต่สินค้าให้ได้กำไรสูงที่สุด(ไม่คำนึงถึง  คุณภาพ ราคาที่สมเหตุสมผล ข้อมูลข่าวสารที่จะเกิดในอนาคต  ความรู้สึกคนซื้อที่ถูกหลอก ฯลฯ)  ตาดีได้ตาร้ายเสีย(รู้และเงิน)ทันที  ยิ่งไม่เคยมีข้อมูลมาก่อนด้วยแล้ว   อู๊ด ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่จะมาให้เชือดมาแล้ว  5555555บังตออยู่หน่ายยยยยยยยย  เมื่อไหร่กลุ่มคนเหล่านี้จะหมดไป  ก็ไม่รู้เน๊าะสหายท่าน 

คงพอเสียที  รอกระทู้หน้าจะมาคุยด้วยครับ

 คำว่า นิสัย หรือ อารมณ์ น่าจะมีความหมายครอบคลุมไปถึงสิ่งที่คุณอาทรได้กล่าวถึงครับ จึงไม่น่าจะไปเกี่ยวกับเรื่องจิตประสาทครับ

ความกลัวเป็นอารมณ์ปกติที่เกิดขึ้นได้ทั้งในสัตว์และคน  แต่ความกลัวที่มากเกินควรจะทำให้สัตว์แสดงพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ออกมาได้

จากหนังสือ พฤติกรรมสุนัขและแมว หน้า 47

นิสัยลูกสุนัขบางแก้ว(บางตัว)  ในเรื่องของความขี้กลัว  ไม่ได้เป็นตัวแทนของลูกสุนัขบางแก้วทั้งหมดครับ  ความกลัวและความหวาดระแวงรวมทั้งความกังวลของเค้าในความคิดของผมแล้ว  เป็นเรื่องปกติของลูกสัตว์ที่พึ่งแยกออกมาจากสังคมเดิม ๆ ของเค้าครับ   การปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมใหม่จึงมีความจำเป็นกับเค้า  คู่ไปกับการดูแลและฝึกเค้าภายในครอบครัวของเรา  อาการทางประสาทที่ได้กล่าวถึงก็จะหมดไป  แต่จะไปเกิดกับคนเลี้ยงอีกหลายเดือนครับ

นิสัยหรืออารมณ์ ถ้าจำไม่ผิดในภาษาอังกฤษใช้คำว่า Temperament  ซึ่งจะมีความหมายใกล้เคียงกับอีกหลาย ๆ คำเช่น disposition  character  personality  แต่ละคำจึงมีความหมายแตกต่างกันไป

สำหรับอารมณ์และนิสัย  ความหมายในภาษาไทย ก็ลองค้นดูนะครับ  นิสัย  ความประพฤติที่เคยชิน  อารมณ์  เครื่องยึดหน่วงของจิตใจ ฯลฯ    ถ้ามีการใส่ ไม่มั่นคงลงไป  สุนัขบางแก้วก็คงไม่น่าจะเป็นสุนัขที่ดีได้หรอกครับ

 นิรุกติศาสตร์ ให้ความยุติธรรมกับสุนัขบางแก้วมั้งครับ  คำว่านิสัย  อารมณ์ ในการเลี้ยงสัตว์เห็นใช้บ่อย ๆ มีไม่กี่คำ เช่น temperament หรือ aggressiveness ฯลฯ

การส่งเสริมทางการเกษตร  ที่จะให้มีการซื้อและขายผลผลิต(ทั้ง o-top หรือซื้อขายเหมือนสินค้าทั่วไป  หรือหวังการขายที่จะ go inter)  ก็คงต้องกล่าวข้อดีและข้อเสียของผลผลิตอย่างถูกต้อง  ถ้าเราไปเขียนหรือลือกันไปว่า "สุนัขบางแก้วมีจิตประสาทไม่มั่นคง"  คงไม่มีใครต้องการหาซื้อสินค้าทางการเกษตรตัวนี้มั้งครับ  ลองพิจารณาหลาย ๆ มิติอีกทีนะครับ

สำหรับคำว่า "ไม่นิ่ง" ที่สหายนายน้อย...กล่าวถึง555555   มันคือความฉลาดใช่เปล่า  ที่ดันมาอ่านอารมณ์เจ้าของออกได้ มันท้าทายดีออกจ้ะ  ที่ไม่ต้องเล่นซ่อนหาระหว่างอารมณ์ครอบครัวจ่าฝูง และเจ้าตัวยุ่ง  หลอกกันไม่ได้  พันธุ์เจ้าตัวยุ่งของพวกเรา  มันตรงและซื่อสัตย์ดีออก  ถ้ามันมอบความภักดีให้แล้ว มันให้ทั้งใจกาย  แต่ถ้าเลี้ยงไม่ดีมันกัดจริง ๆ(ไม่มีเล่น ๆ)   พวกสร้างภาพหรือเห่อตามคนอื่นในการเลี้ยงสุนัขบางแก้ว  จะมีปัญหาได้มากครับ  ตัวตนที่แท้จริงของคนเลี้ยงจะเป็นตัวกำหนดอารมณ์สุนัขพันธุ์นี้  ธรรมะของผู้เลี้ยงมั้งครับ