ส่วนใหญ่จะว่างกันวันอาทิตย์ครับ ก็เลยนัดกันวันอาทิตย์

เรื่องเห่าคนผ่านหน้าบ้านควรรีบแก้ไขนะครับ เพราะเห่าจนคนหรือจักรยานหรือมอเตอร์ไซต์ เค้าจะนึกว่าเห่าแล้วคนข้างนอกเค้ากลัวก็เลยหนีไป(เนื่องจากว่าเห่าตั้งแต่ยังมาไม่ถึง จนเค้าไปไกล ๆ แล้ว) ถ้าปล่อยไว้อย่างงี้ได้เห่าไม่เลิกแน่ครับ สำหรับเจ้าโน่ก็เคยเป็น ผมใช้วิธีเข้าไปนั่งข้าง ๆ แล้วลูบตัวแบบปลอบนะครับ แล้วบอกว่า"ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร" ซักพักก็จะเงียบไปครับ อันนี้อาจจะได้ผลในบางตัวที่เห่าเพราะความกลัวนะครับ ลองดูหน่อยก็ได้ครับ

อีกอย่างก็คือพาเข้าสังคมนี่แหละครับ ทั้งสังคมหมาสังคมคน เดี๋ยวเจอกันที่กระทรวงได้นะครับ มีสมาชิกของเราหลายท่านที่มาแรก ๆ ก็ลำบาก หมาไม่ยอมเล่น เอาแต่ขู่ฟ่อ ๆ เวลาตัวอื่นมาชวนเล่น เจ้าของที่พามาตอนแรกก็มีหนักใจบ้างครับ แต่หลัง ๆ นี่เล่นกันได้แล้วครับ เจ้าของก็มีความสุขกันไป ลองพามาเจอกับเพื่อน ๆ หน่อยครับ

ไอ้เจ้าโน่ เลี้ยงแบบไม่ล่าม ไม่ขัง พาไปเข้าสังคมบ่อย ๆ ทั้งหมาทั้งคนครับ ให้รู้จักหมาเยอะ ๆ รู้จักคนเยอะ ๆ ถ้ามีคนมาบ้านก็พาไปรับซะหน่อย พอหางกระดิกก็สบายแล้วครับ ตอนนี้ยังไม่มีแววดุ อ่อ เค้าจะดุกับคนที่เคยตีเค้า(ไม่ใช่เจ้าของนะครับ)

การเล่นกับเค้าให้เล่นแบบเบา ๆ อย่าเล่นแรง เพราะแรงไปเค้าจะแรงกลับ แต่ไม่ใช่ดุนะ มันเป็นการเล่นครับ อาหารการกินก็ให้เป็นเวลา อย่าให้ตามใจชอบ จะเสียนิสัยครับ ให้ตามเวลา ถ้าไม่กินก็เก็บ ข้อนี้สำคัญ เพราะถ้าให้เรื่อย ๆ ใส่ชามไว้ให้ตลอด เค้าจะนึกว่าเค้าเป็นนายเราครับ ดังนั้น ต้องให้เป็นเวลานะครับ มีผลหลายอย่างเลยหละ

การทำโทษ ต้องทำเมื่อผิดจริง และทำทันทีเท่านั้น ดุต้องดุจริง ทั้งเสียงและท่าทาง ถ้าไม่ผิดมหันต์จริง ๆ อย่าตีเด็ดขาดครับ แล้วเมื่อคุณต้องตีเค้าจะยอมให้คุณตีโดยไม่หนีไปไหนเลยครับ แต่ถ้าตีทุกครั้ง บางทีเค้าอาจจะหงอกับคุณด้วยความกลัว แต่เค้าจะหาที่ระบายครับ ไม่กับคนก็หมาด้วยกันครับ ซึ่งไม่ดีแน่ ๆ

ที่เล่ามานี้เป็นประสบการณ์ตรงนะครับ ไม่ใช่ว่าฟังใครมาเล่าต่อ ซึ่งก็อาจเป็นได้ว่าแต่ละตัวมีพื้นฐานครอบครัวไม่เหมือนกันทำให้นิสัยแตกต่างกันได้ อย่างงั้นต้องเลี้ยงกันคนละแบบครับ

คุยกันไปเรื่อย ๆ ก็แล้วกันครับ มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาสมาชิกชุมชนของเราได้ครับ

ถึงว่า อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่เจอน้องจ๋าที่กระทรวงฯ น้องโน่ก็เลยไม่รู้จะกัดกะใคร รีบหายรีบซนนะจ๊ะ

น่ารักมาก ๆ เลยครับ

ไม่ได้ข่าวพี่เอ้ตั้งเกือบเดือน พอได้ข่าวก็ดันเป็นข่าวร้าย

ถ้าลัคกี้ต้องจากไปจริง ๆ ก็อยากให้พี่เอ้เข้าใจในกฏของธรรมชาตินะ ยังไงก็ต้องเจอกันทุกคน อยากให้ทำใจให้ได้นะครับ ทุกคนเอาใจช่วยครับ สำหรับผมนั้น การสูญเสียเป็นเรื่องเคยชินซะแล้ว ญาติผม พ่อแม่ผม และสุนัขทุกตัวที่ผมเคยเลี้ยงจากผมไปหลายชีวิตแล้ว ผมเหมือนตัวคนเดียว แต่ผมยังยืนหยัดอยู่ได้ด้วยความเข้มแข็ง แม้จะอ่อนแอเป็นบางเวลาก็ตาม ถ้าเราคิดได้ว่าเค้าเหล่านั้นไม่ได้จากไปไหน เพียงแค่ไปรอเราอยู่ ณ ที่แห่งหนึ่ง ซึ่งซักวันเราก็ต้องไปอยู่ที่นั่นกับเค้า

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับลัคกี้และพี่เอ้