ป๋าโน่ไม่นอนท่าไก่ย่างครับ ท่านอนส่วนมากจะเป็นท่านี้ และอีกท่าก็จะนอนตะแคงครับ

ส่วนท่านั่งที่ใช้ประจำจะเป็นอย่างงี้ครับ

เจ้าโน่เพิ่งจะฟื้นตัวจากป่วยได้สัปดาห์เดียว อยากขอดูอาการอีกหน่อยครับ อาทิตย์หน้า ถ้าฝนไม่ตก ฟ้าไม่มืด ไปแน่นอนครับ

ประกาศ จากบ้านเจ้าโน่

ตอนนี้เจ้าโน่สบายดีแล้วครับ อาการทุกอย่าง ไม่ว่าจะน้ำมูกเขียว ขี้ตาเขรอะ หงอยเหงาซึมเซาไม่กินข้าวกินปลา ตอนนี้ไม่มีอาการเหล่านี้เลยครับ กินเก่ง สดใส ร่าเริง ผูกมิตรกับผู้คนที่เดินผ่านหน้าบ้านได้ตามปกติแล้ว

ผมและลิงโน่ ขอขอบพระคุณทุกกำลังใจ ขอบพระคุณแฟนผมที่ให้ความรักแก่ลิงโน่ทั้งที่ตอนรับมาเลี้ยงแรก ๆ แทบจะฆ่ากันตาย และที่ขาดไม่ได้ก็คือพี่นิวัติกับแฟนพี่นิวัติที่มาช่วยดูแลตอนผมไม่อยู่ ขอบพระคุณมาก ๆ ครับ

วิธีป้อนยาที่ผมใช้กับเจ้าโน่นะครับ เวลาเราจับหมาอ้าปาก อย่าให้เค้าเจ็บ โดยผมจะจับที่เหงือก หรือไม่ก็ที่ฟัน กางออกเล็กน้อย ระวังอย่าให้เจ็บ อย่าบีบปาก ใช้มือเดียวในการจับอ้าปาก(อาจจะใช้มือช้อนใต้คางแล้วดันฟันบนให้อ้าปาก หรือใช้มือดันฟันหน้าให้อ้าออก) อีกมือหนึ่งก็จับเม็ดยาไว้ จากนั้นยื่นมือเข้าด้านข้างปากแล้วใช้ปลายนิ้วยัดลงให้เลยโคนลิ้นเข้าไปซักหน่อย(ต้องรวดเร็วด้วยนะครับ) เท่านี้ก็เรียบร้อยครับ ปัญหาที่เจ้าหมาน้อยมักจะกลัวก็เพราะว่ามันเจ็บตอนจับอ้าปาก แล้วก็ยัดยาลึกเกินไปนี่แหละครับ ผมไม่รู้ว่าจะได้ผลกับทุกตัวหรือไม่ แต่เจ้าลิงโน่ สบายเลยครับ ลองใช้ดูนะครับ ถ้ายังนึกภาพไม่ชัดเจน เดี๋ยวผมสาธิตให้ดูที่กระทรวงนะครับ

รายงานสถานการณ์เมื่อวันที่ 23 พ.ค. 2548

ตอนนี้อาการที่มีก็เหลือแค่น้ำมูกนิดหน่อยเป็นบางเวลา ส่วนขี้ตาข้างซ้ายยังคงมีบ้างตาก็แฉะนิดหน่อย แต่ไม่มากเท่าช่วงที่ทรุดครับ ส่วนเรื่องอาหารการกิน ตอนนี้กินยังกะอดข้าวมาเป็นปีครับ เจ้าโน่คงจะทำน้ำหนักตัวและทำขนาดตัวขึ้นมาได้เท่าตอนที่ยังไม่ป่วย และคาดว่าจะทำน้ำหนักมากขึ้นไปอีก เพราะกินได้ทั้งวันและกินไม่น้อยเลยครับ ส่วนเรื่องความสดใสร่าเริง ความสนุกสนานเฮฮา ก็กลับเป็นปกติแล้วทุกอย่าง แต่สิ่งที่มากขึ้นกว่าเดิมคือความขี้อ้อนขี้ประจบครับ

เรื่องการรักษา ก็ยังให้ยาอย่างต่อเนื่องตามที่คุณหมอคนสวยได้สั่งยาให้ครับ และศุกร์นี้ก็จะพาไปตรวจอีกครั้ง หวังไว้ว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายครับ เพราะไปแต่ละครั้งต้องรอนานมาก ๆ เลยครับ

จากการป่วยครั้งนี้ผมได้วิธีการในการป้อนยาเม็ด แบบที่เจ้าโน่ไม่ขัดขืนเลยซักแอะ และไม่วิ่งหนีไปไหนด้วยครับ ไม่ทราบว่าแต่ละท่านป้อนยาเม็ดกันลำบากหรือไม่ ถ้าสนใจผมก็จะเล่าให้ฟังครับ

ผมและนีโน่ขอขอบคุณทุกกำลังใจด้วยครับ

ผมเพิ่งจะกลับมาถึงเมื่อตอนตี 4 เช้าวันนี้เองครับ ต้องขอขอบพระคุณพี่นิวัติและแฟนพี่นิวัติที่มาช่วยดูและเจ้าโน่ตอนผมไม่อยู่ครับ ผมนึกว่ากลับมาถึงบ้านจะเห็นเจ้าโน่นอนซึมเหมือนวันที่ผมไป แต่ไม่ใช่ครับ เค้าดีใจมากมาทักทายไม่ยอมห่าง เป็นปกติเหมือนช่วงที่ยังไม่ป่วย

ผมนึกภาพไว้ว่ากลับบ้านคงได้เห็นโน่ผอมโซหมดเรี่ยวแรง แต่พอเห็นแล้วผมยิ้มได้เลยครับ ตาที่เคยแฉะมีขี้ตามาก ตอนนี้ก็ลดลงไปเยอะครับ ส่วนน้ำมูกก็ไม่ค่อยมีแล้ว ไข้ก็ลดลงไปแทบจะเป็นปกติแล้วครับ

เวลาประมาณ 7.00 ผมให้ยาก่อนอาหาร ให้ต้มไส้หมูกินไปบ้างเล็กน้อย เค้ากินเองครับแต่กินไม่เยอะ ซักพักก็ให้ยาหลังอาหาร เค้าจะไปเดินเล่นซักพักแล้วก็นอน

แล้วที่น่าดีใจสุด ๆ ก็คือเมื่อประมาณ 10.00 น. ของวันนี้โน่ก็ขึ้นมาบนบ้าน มานั่งยกมือให้เราจับ ท่านี้รู้กันดีว่าขอข้าวกินครับ เลยให้กุนเชียงไปหลายชิ้น เค้ากินเองนะครับ ไม่ได้ยัด กินเสร็จก็ลงไปวิ่งเล่นรอบบ้าน ผมเห็นแล้วชื่นใจครับ ซักพักก็ไปนอนอยู่ใต้ท้องรถ วันนี้วิ่งเล่นรอบบ้าน ไล่นก ไล่แมลงวันเหมือนตอนยังไม่ป่วยแล้วครับ แต่เล่นได้ไม่นานก็จะนอน

พรุ่งนี้จะพาไปหาหมอตามนัดครับ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะมารายงานให้พี่ ๆ ทราบ ขอขอบพระคุณพี่ ๆ ที่ให้กำลังใจครับ