เออ เพิ่งนึกได้ว่าป้าก็มีประสบการณ์เรื่องแยกหมากัดกันด้วยนี่ (อย่างนี้แหละคนแก่ ความจำชักเสื่อมเสียแล้วเรา อิอิอิ) ตอนลูกตาลเด็ก ๆ มีเพื่อนซี้ เป็นรุ่นพี่พันธุ์ผสมขนาดกลาง ทุกเช้าเจ้าหมอนี่จะมานอนรอที่หน้าบ้าน เพื่อออกเดินเที่ยวไปตามท้องทุ่งพร้อมกับเจ้า 3 ตัวของป้า เจ้าลูกตาลจะลงว่ายน้ำในคูอย่างสนุกสนาน ส่วนอั่งเปา จินนี่ และเพื่อนซี้จะยืนมอง วันหนึ่งเกิดอะไรขึ้นในใจของลูกตาลและเพื่อนซี้ไม่รู้ เกิดหันมากัดกัน แยกอย่างไรก็ไม่เป็นผล คงเหมือนที่คุณธรรมาภิบาลว่าพอแยกตัวหนึ่งออก อีกตัวที่อิสระก็ตามฟัด ผลัดกันไปมา ป้าไม่รู้จะทำอย่างไร จับทั้งสองตัวเหวี่ยงลงคูไปเลย พอจมน้ำ ก็หายใจไม่ออกเลยต้องอ้าปากเลิกกัดกัน ตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่ง หลังจากนั้นทั้งสองตัวก็เลิกเป็นเพื่อนซี้กัน เจอกันเมื่อใดเป็นต้องเห่าและจ้องจะไปฟัดกันเสมอ ป้าเลยต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้เค้าเจอหน้ากันอีก สรุป ถ้าเจอหมากัดกันและอยู่ใกล้คูน้ำจับเหวี่ยงลงน้ำเลยเนอะ แล้วถ้าไม่มีคูน้ำน่าจะหาถังหรือกะละมังใหญ่ใส่น้ำแล้วจับกดน้ำทั้งคู่เลยดีไหมนี่ (โหดไปไหมจ๊ะ) |