ชัยรัตน์ แซ่เจี่ย
|
 | |
|
ผมแนะนำว่าควรไปพบคุณหมอเพื่อตรวจเลือดหาเชื้อพยาธิในเม็ดเลือดว่าเป็นชนิดใด ควรรักษาด้วยวิธีใด แต่ต้องไปพบคุณหมอแต่เนิ่นๆนะครับ เมเม่ก็เคยเป็นครับ เป็นเชื้อ E_canis คุณหมอจ่ายยาฆ่าเชื้อมาให้ทานๆให้ครบโดสแล้วไปตรวจเลือดซ้ำอีกครั้ง และควรกำจัดเห็บหมัดพาหะของโรคให้หมดไป หมั่นดูแลทำความสะอาดพื้นที่เลี้ยงสุนัขให้สะอาด ก็จะปราศจากพยาธิในเม็ดเลือดอย่างง่ายดาย |
| |
|
ผมสนใจส่งเรื่องราวของเมเม่ลงหนังสือและขอจองหนังสือด้วยเล่มหนึ่งครับ.....น้องบอลและเมเม่(095022240) |
| |
|
ตามทัศนคติของผมแล้ว ผมคิดว่าหมายังงัยก็ยังเป็นหมาอยู่วันยันค่ำ..การที่เราจะไปกำหนดกฎเกณท์อะไรมากไป ต้องการให้สุนัขเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ ให้เป็นไปตามที่เราต้องการนั้นคงเป็นไปได้ยาก หากแต่เราคงต้องเรียนรู้และเข้าใจในพฤติกรรมของเขา โดยศึกษาจากลักษณะนิสัยของสุนัขตามสายพันธุ์ ในกรณีของสุนัขบางแก้วเป็นสุนัขที่สืบเชื้อสายมาจากสุนัขป่า ถึงจะนำมาเลี้ยงมาฝึกให้เชื่องเพียงใด สันชาตญาณดิบของเขาก็ยังคงอยู่... สุนัชบางแก้งชอบเล่นน้ำเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วและการนอนกลิ้งตัวทับบนซากเน่าก็เป็นพฤติกรรมที่สืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษของพวกมัน ส่วนเรื่องวีรกรรมของสุนัขนั้นผู้เลี้ยงแต่ละคนย่อมประสบพบเจอมาไม่ต่างกัน โดยเฉพาะความซนของสุนัข อย่างสุนัขที่บ้านของผมนั้นก็มีวีรกรรมที่หน้าปวดหัวหลายอย่าง เช่น การคาบนั้นคาบนี้มากัดแทะเล่นหรือไม่ก็ไปจับแมลงสาบมาแทะเล่นพอสักพักก็อาเจียนออกมา และแล้วก็ต้องมานั้งเช็ดทำความสะอาดกันอีกเป็นเช่นนี้หลายครั้ง ถ้าพูดถึงเรื่องผิดถูกผมคิดว่าเราคงเอาเรื่องนี้มาพูดไม่ได้ เพราะอย่างไรสุนัขก็เป็นสุนัขอยู่วันยันค่ำ เขาเป็นสัตว์ไม่ใช่มนุษย์อย่างเราๆท่านๆ ที่จะได้รู้จักผิดชอบชั่วดี.... ขอให้ตระหนักถึงข้อนี้ด้วย แล้วท่านจะเลี้ยงสุนัขอย่างมีความสุขครับ..... |
| |
|
ถึงพี่ๆเพื่อนในชุมชนคนรักบางแก้วทุกท่านครับ ผมขอความเห็นใจนิดนึงให้รับฟังเหตุผลกันบ้าง ตอนนี้ผมมีวิธีรับมือกับพฤติกรรมก้าวร้าวของเมเม้เป็นที่เรียบร้อยแล้วผมใช้วิธีการเลี่ยงที่จะเผชิญหน้า เราหนึ่งคนกับหนึ่งตัวสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขตามเดิม ผมไม่มีแนวความคิดที่จะแก้ปัญหาด้วยการนำสุนัขไปปล่อยอย่างที่หลายคนคิด ผมใช้วิธีแก้ปัญหาแทนที่จะตัดปัญหา ส่วนเรื่องการนำสุนัขตัวใหม่มาเลี้ยงนั้นผมแค่อย่างให้เมเม้เขามีเพื่อนก็เท่านั้นเอง ไม่มีตัวตายตัวแทนแต่อย่างใด...ส่วนเรื่องของเปเล่นั้น ผมยอมรับว่าผมไม่มีกำลังทรัพย์พอที่จะดูแลเขาไปตลอดชีวิตเนื่องจากมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง... อีกทั้งตัวผมเองก็ยังไม่มีรายได้เป็นของตัวเอง ใจจริงผมก็อยากดูแลรับผิดชอบเขาไปตลอดชีวิต ผมไม่ได้ทิ้งเขาเพราะเขาขาพิการตรงนี้อยากให้พี่ๆเพื่อนเข้าใจในส่วนนี้ด้วย ผมเลยตัดสินใจหาคนนำไปอุปการะซึ่งยังดีกว่าที่จะปล่อยให้เป็นสุนัขจรจัด ปัญหาสังคมที่ไม่รู้จักจบจักสิ้น.... ปล. ผมหวังเป็นอย่างยิ่งนะครับ ถ้าพี่ๆเพื่อนๆได้อ่านข้อความนี้แล้ว คงจะเข้าใจและเลิกมองผมในมุมลบนะครับ ถ้ามีอะไรสงสัยหรือต้องการไขข้อข้องใจโทรมาคุยกันได้ที่ 095022240 ผมมีเรื่องราวบางอย่างอยากเราให้คุณฟัง.... |
| |
|
เรื่องมีอยู่ว่าเย็นวันหนึ่งหลังจากที่กลับมาจากเรียนหนังสือ ผมได้เดินข้นไปบนห้องชั้นสอง ระหว่างนั้นผมเหลือไปเห็นเจ้าตูบที่รักกำลังแทะเล็มแมลงสาบอย่างเมามัน จึงได้เดินเข้าไปหยิบแมลงสาบออก และแล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เจ้าตูบใช้ฟันของมันขบลงบนแขนของผมพร้อมกับเห่าคำรามคล้ายกับจะต่อสู้ ผมเอื้อมมือจะไปจับที่โซ่คอของมันเพื่อทำโทษ แต่กลับไม่เป็นผล สัญชาตญาณดิบเริ่มเปิดเผย มันสู้...จนโซ่คอหลุด และพยายามจะเข้ามาทำร้าย ผมไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจใช้โซ่คอฟาดลงไปบนตัวสุนัขหลายทีและสั้งให้สุนัขหมอบลง ในที่สุดจำต้องใช้ขนมล่อจึงค่อยมีท่าทีอ่อนลง ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าสุนัขที่ตัวเองเลี้ยงจะมีพฤติกรรมที่ก้าวร้าวกับเจ้าของเช่นนี้ หลังจากวันนั้นมันก็ยังแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวกับผมเรื่อยมาจนกระทั้งถึงปัจจุบัน... อยากปรึกษาพี่เพื่อนบางแก้วและสมาชิกทุกท่านว่ามีทางใดบ้างที่จะหยุดพฤติกรรมอันก้าวร้าวของตูบบ้าง
(Edited by Pingpong (-_-)/ - เสาร์, 5 พฤศจิกายน 2005, 06:53PM) |
