วันนี้ดิฉันได้มีโอกาสไปเยี่ยมเจ้าเวย์ที่คลีนิคเอกมัยมา ขออนุญาตรายงานความคืบหน้าให้ทราบดังนี้ค่ะ -- เมื่อดิฉันไปถึง เจ้าหน้าที่ตรวจบัตรประชาชนของดิฉันแล้ว พบว่าเป็นตัวจริงตามที่คุณอ๊อดได้แจ้งมาล่วงหน้า จึงได้ให้เข้าเยี่ยมได้ -- เจ้าหน้าที่ที่เป็นคนดูแล ได้อุ้มเจ้าเวย์ออกมาจากกรงด้านหลังห้องตรวจ พอยกตัวออกจากกรง เจ้าเวย์ก็ฉี่ราดแซ่ดๆเต็มพื้น (คงจะดีใจ) จากนั้นเจ้าเวย์ก็ถูกนำมาวางบนโต๊ะ ที่ใช้ตรวจสัตว์ป่วย ให้ดิฉันกับเพื่อนอีกคนได้ลูบตัวและซักถามอาการ -- วันนี้ได้พบพูดคุยกับคุณหมอน้ำ ซึ่งได้เล่าให้ฟังว่าได้นำเฝือกที่ดามหลังออกเมื่อวานนี้ เนื่องจากได้ทำเอกซเรย์อีกครั้งพบว่ากระดูกติดแล้ว การตอบสนองของขาทั้งสองข้างดีขึ้นจากเดิมอีกเล็กน้อย เมื่อบีบแล้วมีการกระตุกกลับ ซึ่งเป็นสัญญานที่ดี แต่ก็ยังไม่ทราบว่าจะกลับมาได้มากแค่ไหน ขึ้นอยู่กับเส้นประสาทหลังว่าจะฟื้นคืนได้กี่เปอร์เซ็นต์ ตอนนี้ทางคลีนิคได้เตรียมทำล้อเลื่อนแล้ว -- เจ้าเวย์ค่อนข้างผอม กระดูกขึ้น คุณหมอว่ากินอาหารไม่ค่อยเก่ง คงจะเป็นเพราะไม่ชอบอาหารที่ใช้บำรุงตับ ท่านชั่งน้ำหนักให้ดู ผลปรากฎว่าน้ำหนักลด 2 กก. นับจากวันวันแรกที่มาถึง -- เจ้าเวย์เป็นสุนัขที่น่ารักมาก ไม่ดุ ไม่ก้าวร้าว คนแปลกหน้าอย่างดิฉันและเพื่อน เขาก็ให้ลูบตัวลูบหัว โดยไม่มีอาการหวาดระแวงใดๆ ขนาดตอนที่เราไปถึง เจ้าเวย์ถูกเอาหนังสติ๊กมัดปากไว้จนปากป่อง เจ้าเวย์ยังไม่โกรธเลยค่ะ ดิฉันอดไม่ได้ก็เลยถามคุณหมอว่าทำไมต้องมัดปาก ท่านตอบว่าคงมีคนเล่นแล้วลืมเอาออก เราก็เลยฝากคุณหมอช่วยปรามพี่เลี้ยงด้วย ว่าอย่าเล่นอย่างนี้เพราะชีวิตเค้าเจออะไรมาเยอะแล้ว -- เจ้าเวย์มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าเช่นเสียงคนเสียงสุนัขได้ดี ขณะที่เรายืนคุยกับคุณหมอน้ำ โดยมีเจ้าเวย์นอนอยู่บนโต๊ะ เมื่อเจ้าเวย์ได้ยินเสียงคนหรือเสียงสุนัข เจ้าเวย์จะใช้ขาหน้ายันตัวขึ้นชะเง้อคอมอง ทำหูกระดิกหาที่มาของเสียง -- ดิฉันขอขอบคุณคุณนิวัติที่ได้ให้เบอร์ติดต่อคุณอ๊อด และขอขอบคุณคุณอ๊อดที่ได้โทร.ไปบอกทางคลีนิคล่วงหน้าให้ดิฉันเข้าเยี่ยมได้ด้วยค่ะ |