"ในช่วง 12 ปีขึ้นไปอาการต่างๆจะชัดเจนมากๆยกเว้นอาการซุกซนจะค่อยๆหายไป แต่อาการต่างๆที่กล่าวมาจะแสดงให้เห็นอย่างเต็มที่ ฉะนั้นหากคุณไม่รู้วิธีการเลี้ยงดูเขาละก็อย่าให้บอกเลยว่า เจ้าบางแก้วน้อยขนปุกปุยน่ารัก ขี้เล่น เจ้าเล่ห์ ช่างประจบเอาใจ มันหายไปไหนหว่า ไอ้ที่เราเลี้ยงนี่มันตัวอะไร มันไม่มีความน่ารักหลงเหลือพอที่เราจะรักมันได้เลย นอกจากบางเวลาหรือบางคนเท่านั้นที่มันจะเกรงใจหรือมันจะเล่นด้วย สรุปแล้วผู้เลี้ยงก็เศร้า เจ้าหมาบางแก้วก็เศร้า ต่างคนต่างจากกันไปคนละทาง "มันเป็นความผิดที่เราหรือมันกันแน่" แต่ผมว่าเป็นเพราะเรามากกว่าที่ไม่รู้จักวิธีการเลี้ยงดู ไม่รู้จักสอนเขา เห็นตอนเล็กๆทำอะไรก็น่ารักน่าชัง ขำ หัวเราะ ทั้งๆที่นั่นคือสิ่งที่ไม่ดี พอโตขึ้นเขาก็ทำเหมือนอย่างเดิมแล้วคุณจะมาโทษมันได้อย่างไร ในเมื่อคุณเป็นคนสอนเขาเองเขาก็จดจำอย่างนั้น หากจะโทษก็จงโทษตัวคุณที่ไม่สอนเขา"

ข้อความข้างบน ของคุณเพื่อนบางแก้ว   เป็นความจริง (สำหรับคนเลี้ยงหมาทุกคน และหมาทุกพันธุ์ )ที่ไม่อาจปฏิเสธได้เลย (คำว่า 12ปี  น่าจะหมายถึง 12 เดือน..รึเปล่าคะ) 

จึงอยากเรียนถาม ทุกท่านที่เกี่ยวข้อง  ทั้งที่เป็นองค์กร , เป็นบรีดเดอร์ , เป็นผู้ซื้อ หามาเลี้ยง  ว่า ในเมื่อ   ปัญหาอยู่ที่การ ขาดความรู้ความเข้าใจของผู้เลี้ยง(และอาจจะรวมไปถึงผู้เพาะขาย หลายๆคนด้วยซ้ำไป)  เราจะแก้ปัญหานี้ให้ตรงจุดกันได้อย่างไร  คำตอบที่ตรงเป้าที่สุด  ก็คือ  ต้องให้ความรู้แก่ผู้เลี้ยง

ในท้องตลาด ก็มีหนังสือแนะนำวิธีการเลี้ยง ทั้งแบบเป็นเล่มเฉพาะพันธุ์  แบบเป็นบทความในนิตยสารรายเดือนหลายต่อหลายเล่ม  หรือตามเวบไซท์ต่างๆในอินเตอร์เนต  ก็มีข้อมูลให้เข้าไปศึกษาหาความรู้กัน  มานานมากแล้ว ........ แต่ทำไมปัญหา ของผู้ "ไม่รู้ แต่อยากเลี้ยง"  จึงยังมีอยู่ตลอดมา  และส่งผลกระทบออกไปสู่สังคม   เมื่อเจ้าของไม่สามารถแก้ปัญหาได้

ควรหรือไม่  ที่จะมีการออก ข้อกำหนด ให้เป็นระเบียบปฏิบัติ ในการขาย(หรือยกให้)หมาบางแก้ว   เพื่อแก้ปัญหาให้ใกล้เคียงสาเหตุให้มากที่สุด   ตัวอย่าง เช่น

**ผู้เพาะพันธุ์ พึงพิถีพิถันเลือกเฟ้น ผู้ที่สุนัขไทยบางแก้วของเขาจะต้องไปอยู่ด้วย หรือผู้ซื้อ   อย่างระมัดระวังที่สุด

**ผู้เพาะพันธุ์  ต้องช่วยเหลือ ให้คำแนะนำ แก่ผู้ซื้อในทุกเรื่องที่ผู้ซื้อร้องขอ เพื่อสวัสดิภาพและคุณภาพชีวิตที่ดีของสุนัข   

**ผู้เพาะพันธุ์ที่ขาย หรือส่งมอบสุนัขไปแล้ว  มีหน้าที่ต้องช่วยเหลือผู้ซื้อ  ในการหาบ้านใหม่ที่เหมาะสมให้สุนัข  ทันทีเมื่อผู้ซื้อต้องการ   หากเจ้าของสุนัข  ไม่สามารถ  (หรือไม่ประสงค์) จะหาบ้านใหม่ให้สุนัข   ผู้เพาะพันธุ์ผู้นั้น  ต้องเป็นผู้รับภาระในการดูแลสุนัขนั้นทั้งด้านการเลี้ยงดูและด้านค่าใช้จ่าย   ภาระรับผิดชอบโดยนัยเดียวกันนี้  รวมไปถึงสุนัขที่ขายหรือส่งมอบไปแล้ว   แต่ถูกจับหรือยึดมาอยู่ในความดูแลของสถานสงเคราะห์สัตว์  

**ผู้เพาะพันธุ์ต้องมีข้อมูลเกี่ยวกับวิธีเลี้ยงดูสุนัข เป็นลายลักษณ์อักษร เตรียมไว้มอบให้ผู้ซื้อ

...ฯลฯ.....

ถ้าองค์กรใหญ่ที่ควบคุมกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับไทยบางแก้ว  มีข้อกำหนดสำหรับผู้เพาะพันธุ์ ที่ต้องปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด   น่าจะเป็นทางออกที่จะแก้ปัญหาที่ต้นเหตุ ได้แน่นอนในระดับหนึ่ง    ส่วนผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามข้อกำหนด  ก็เท่ากับเป็นผู้เพาะพันธุ์นอกระบบ  ซึ่งน่าจะค่อยๆลดบทบาทตัวเองลงไปเรื่อยๆ