 | ตอบ: คิดถึงนีโอกะข้าวตัง |
|
จ๊า อยู่กับนายที่ไหนๆก็มีความสุข ตามแจ .. ไม่หลับไม่นอน พาเค้าไปเที่ยวบ้านใหม่บ่อยๆ อาการเค้าตลกดี ตื่นเต้น ไม่นอน คนลุกหมาลุก คนเดินหมาเดิน เวลาอ้อนจะกลับบ้าน(อ้อนจริงๆนะ) อ้อนขอกลับบ้าน เค้าคงรู้สึกว่าที่นี่มาเที่ยวพอแล้วกลับบ้านกันเถอะ อาการเค้าน่ารักปนตลกดี ตอนนี้เปิดประตูรถนีโอกระโดดประจำที่ตัวเองเลย .. ก่อนจะออกไปเที่ยว เค้าก็จะรู้ว่าตอนไหนนายจะให้เค้าไปเที่ยว เค้าจะอ้อนขอไปด้วย อย่างเวลามาทำงาน ออกไปซื้อข้าว ออกไปธุระ นีโอเค้าจะไม่มีอาการขอไปด้วย เราก็ไม่รู้นะว่าเค้าสัมผัสได้ไงว่าตอนนั้นจะพาเค้าไปเที่ยว โดยเวลาที่พาเค้าไปก็ไม่แน่นอน เค้าจะอ้อนได้น่ารักมาก เค้ายอมอยู่ในสายจูงดีมาก รู้เรื่องมากขึ้น น่าหมดห่วง(เวลาอยู่ในบ้าน) สิ่งที่เคยกลัวเคยกังวลก็หมดไป นีโอไม่ทำลายข้าวของเลย ตอนแรกๆก็ต้องจับตาดูแล้วดุบ้าง แต่ก็เบาใจไปเยอะเค้าน่ารักมากวิ่งเล่นกับเจ้านาย เห่าพี่สิงโตบ้าง เห่าพี่โซดาบ้าง ชนต้นพุทธรักษาบ้าง ไปดมการะเวกบ้าง จำปีบ้าง เกาะต้นกันเกราด้วยความสงสัยรากกล้วยไม้ป่าที่ทอดยาวลงมาบ้าง แล้วก็กลับมาหมอบที่เดิม นี่ละม้าง..โลกของหมานีโอ |
 | ตอบ: คิดถึงนีโอกะข้าวตัง |
| นึกภาพตามคำบรรยายของน้อยหน่าแล้ว เห็นว่าโลกของนีโอเต็มไปด้วยสีสันของดอกไม้ ความสุขที่เปี่ยมล้นเมื่อได้รับความรักและเอาใจใส่จากเจ้านาย (ก็ขนาดมองตาแล้วรู้ใจกันนี่นา) นีโอไม่ต้องการออกไปในโลกกว้างที่น่ากลัวหรอกกั๊บ (ที่ป๋มรู้ว่าโลกกว้างน่ากลัว เพราะขนาดป๋มอยู่ในบ้านตัวเดียว ไม่มีเจ้านายปกป้อง ยามยังเอาหนังติ๊กมายิงป๋ม จนตาป๋มบวมตั้งหลายวันเลย) แฮ่ ๆๆๆ |
