 | ตอบ: คิดถึงใครนะ |
|
นับว่าเป็นโชคดีของคุณมรกตที่เจ้าโด้ไม่ดุ และโชคดีของเจ้าโด้ที่มีเจ้านายที่น่ารัก เข้าใจ และให้อิสระภาพแก่เจ้าโด้ ลูกชายของอั่งเปาตัวหนึ่งก็ไปอยู่ที่ฟาร์มเลี้ยงวัวนม ชื่อ ตุกติก คุณครูเผชิญซึ่งเป็นผู้เลี้ยงดูตุกติกก็เลี้ยงตุกติกแบบปล่อยให้วิ่งเล่นทำความรู้จักผู้คนทั่วทั้งหมู่บ้าน เค้าก็ไม่ดุนะ ไม่เคยกัดใคร มีคนเดียวที่เค้าไม่ชอบ คือป้าข้างบ้านที่เดินผ่านมาพร้อมไม้เรียว เจ้าตุกติกจะวิ่งไปเห่าไล่แต่ไม่กัด คุณครูเล่าว่า เจ้าตุกติกจะมาคลอเคลียเมื่อครูอยู่บ้าน ทำให้รักมาก ตอนนี้อยากหามาเลี้ยงอีกตัว และตอนนี้ตุกติกเป็นจ่าฝูงของหมาทั้งมวลในหมู่บ้านไปแล้ว นี่เป็นตัวอย่างของบางแก้วที่ถูกเลี้ยงดูอย่างอิสระ และไม่มีปัญหาเรื่องดุ ก็นับว่าโชคดีทั้งเจ้าของและตัวหมา อย่างไรก็ตาม คงไม่ใช่บางแก้วทุกตัวจะสามารถเลี้ยงแบบนี้ได้ จึงอยากฝากให้ เจ้าของทุกคนต้องรู้จัก เข้าใจ และฝึกสอนหมาด้วย |
 | ตอบ: คิดถึงใครนะ |
| หนูก็เลี้ยงอิสระนะป้าช้ช....แต่ทำไม นีโอเค้าเอาเรื่องพอประมาณหว่า ... |
 | ตอบ: คิดถึงใครนะ |
|
นีโอจ๋า.....อิสระอยู่แต่ในบ้านแบบพี่ข้าวตังป่าวครับ เราจึงเอาเรื่องกันพอประมาณ |
| ตอบ: คิดถึงใครนะ |
| ก็มันอย่างงี้ แล้วจะให้อิสระนอกบ้านได้ไงละจ๊ะ พาไปเดินเล่น วิ่งออกกำลังก็บุญโขแย้ว.. แต่น่ารักมากอยู่ในบ้านเชื่อฟังดี ไม่ทำข้าวของพังมาแต่เด็กๆ ปล่อยให้อยู่ในบ้านได้หลายๆ ชั่วโมง.. ยกเว้น ต้นไม้ ยิ่งไม้ดอกนะ สุดยอด ล้มเอาๆ มันคงนึกว่าต้นไม้ล้มลุกม้าง.. ชนเปรี้ยงๆ ไม่เกรงใจกัน จนไม่มีเหลือให้ชนแล้ว มีแต่ต้นใหญ่ที่ไม่สามารถล้ม ล้มได้ก็เอาเร้ยไอ้หมานีโอ |
| ตอบ: คิดถึงนีโอกะข้าวตัง |
|
ป้าว่า ข้าวตังกะนีโอก็มีความสุข เพราะมีเจ้านายที่รักเค้าและทุ่มเทเพื่อเค้าอยู่แล้ว ความสุขคงไม่ใช่อิสระภาพในโลกกว้างเพียงอย่างเดียว แม้ในโลกแคบ ๆ ถ้าอยู่กับคนที่รักเราและเราก็รักเค้า ความสุขก็เปี่ยมล้นได้เช่นกัน แถมยังปลอดภัยกว่าออกไปโลดแล่นในโลกกว้างด้วย เจ้า 4 ตัวที่บ้านก็อยู่แต่ในรั้วบ้านเหมือนกัน เพียงแต่ที่มากหน่อย เลยมีโอกาสวิ่งไล่กวดกันบ้าง อู่จี๊มักจะเป็นตัวนำชวนเล่น เนื่องจากเป็นหมาเด็ก และก็วิ่งไม่ยั้ง ชนต้นไม้ลุงกรึกระเนระนาดเหมือนกัน ลุงปลูกลีลาวดีมา 4 หนแล้ว เค้าชนหักจนตอนนี้ลุงได้ต้นลีลาวดีมาเพิ่มอีก 4 ต้น เพราะพอชนหัก ลุงก็เก็บมาชำ จาก 1 เป็น 2 ทุกครั้ง เห็นไหม หนูเล่นก็มีความดีเหมือนกันนา |
| ตอบ: คิดถึงนีโอกะข้าวตัง |
|
จ๊า อยู่กับนายที่ไหนๆก็มีความสุข ตามแจ .. ไม่หลับไม่นอน พาเค้าไปเที่ยวบ้านใหม่บ่อยๆ อาการเค้าตลกดี ตื่นเต้น ไม่นอน คนลุกหมาลุก คนเดินหมาเดิน เวลาอ้อนจะกลับบ้าน(อ้อนจริงๆนะ) อ้อนขอกลับบ้าน เค้าคงรู้สึกว่าที่นี่มาเที่ยวพอแล้วกลับบ้านกันเถอะ อาการเค้าน่ารักปนตลกดี ตอนนี้เปิดประตูรถนีโอกระโดดประจำที่ตัวเองเลย .. ก่อนจะออกไปเที่ยว เค้าก็จะรู้ว่าตอนไหนนายจะให้เค้าไปเที่ยว เค้าจะอ้อนขอไปด้วย อย่างเวลามาทำงาน ออกไปซื้อข้าว ออกไปธุระ นีโอเค้าจะไม่มีอาการขอไปด้วย เราก็ไม่รู้นะว่าเค้าสัมผัสได้ไงว่าตอนนั้นจะพาเค้าไปเที่ยว โดยเวลาที่พาเค้าไปก็ไม่แน่นอน เค้าจะอ้อนได้น่ารักมาก เค้ายอมอยู่ในสายจูงดีมาก รู้เรื่องมากขึ้น น่าหมดห่วง(เวลาอยู่ในบ้าน) สิ่งที่เคยกลัวเคยกังวลก็หมดไป นีโอไม่ทำลายข้าวของเลย ตอนแรกๆก็ต้องจับตาดูแล้วดุบ้าง แต่ก็เบาใจไปเยอะเค้าน่ารักมากวิ่งเล่นกับเจ้านาย เห่าพี่สิงโตบ้าง เห่าพี่โซดาบ้าง ชนต้นพุทธรักษาบ้าง ไปดมการะเวกบ้าง จำปีบ้าง เกาะต้นกันเกราด้วยความสงสัยรากกล้วยไม้ป่าที่ทอดยาวลงมาบ้าง แล้วก็กลับมาหมอบที่เดิม นี่ละม้าง..โลกของหมานีโอ |
| ตอบ: คิดถึงนีโอกะข้าวตัง |
| นึกภาพตามคำบรรยายของน้อยหน่าแล้ว เห็นว่าโลกของนีโอเต็มไปด้วยสีสันของดอกไม้ ความสุขที่เปี่ยมล้นเมื่อได้รับความรักและเอาใจใส่จากเจ้านาย (ก็ขนาดมองตาแล้วรู้ใจกันนี่นา) นีโอไม่ต้องการออกไปในโลกกว้างที่น่ากลัวหรอกกั๊บ (ที่ป๋มรู้ว่าโลกกว้างน่ากลัว เพราะขนาดป๋มอยู่ในบ้านตัวเดียว ไม่มีเจ้านายปกป้อง ยามยังเอาหนังติ๊กมายิงป๋ม จนตาป๋มบวมตั้งหลายวันเลย) แฮ่ ๆๆๆ |
