 | ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
น่าสงสัยว่าจะเป็นเพศเดียวกันนะครับ เจ้าสองตัวนี่ ไม่รู้เพศผู้หรือเพศเมีย ถ้าเพศเมียทั้งคู่จงระวังไว้ให้หนัก อาจจะกัดกันถึงตายได้ สาเหตุน่าจะมาจากการที่แต่ละตัวอิจฉากัน เวลาคุณออกมาหาเขาทั้งคู่ คือปล่อยเขาเล่นกันอยู่แล้วเราออกมาหา ก็เลยแย่งกันที่จะเอาใจ และแย่งกันที่จะแสดงให้คุณเห็นว่าใครเป็นใหญ่กว่ากัน โดยไม่มีใครยอมใคร...ถ้าเขาเล่นกันเอง โดยไม่มีเรา ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร วิธีแก้ที่ได้ผลคือเลี้ยงในกรง และกั้นบริเวณที่ปล่อยให้วิ่งเล่น อย่างที่พี่วิเชียรทำนั่นเอง - เลี้ยงในกรง ให้ผลคือ เขาจะรู้ว่าเราสามารถควบคุม ที่อยู่ ที่กิน และสภาพแวดล้อมของเขาได้ (หรือที่เรียกว่าควบคุมสภาพความเป็นอยู่ของเขาได้) นั่นคือ จะออกจากกรงเขาก็จะต้องอาศัยเรา จะกินอาหารเขาก็จะต้องอาศัยเรา เขาจะเชื่อมั่นในตัวเราว่าเป็นเจ้านายเขามากขึ้นกว่าเดิม และถ้าเราเพิ่มคำสั่งเข้าไปนิดหน่อย ให้เขาทำตามทุกครั้งก่อนเข้ากรง หรือออกจากกรง เราก็จะสามารถควบคุมเขาทุกๆ ตัวได้อย่างดี - กั้นบริเวณที่ปล่อยให้วิ่งเล่น นั้นจะช่วยให้เราสามารถเข้าไปเล่นกับสุนัขทีละตัวได้ เราสามารถกำหนดได้ว่าจะชี้นำฝูงไปในทางไหน คือถ้าตัวที่อายุมากกว่า จะต้องมีระดับที่สูงกว่า เราก็อาจจะเล่นกับตัวนั้นก่อน แล้วให้อีกตัวหนึ่งรอได้ พอเสร็จแล้วก็ค่อยไปเล่นกับอีกตัวหนึ่ง ถ้าทำเช่นนี้จนมีความมั่นใจเพิ่มขึ้น ในอีกระดับหนึ่งแล้วว่าเราพอที่จะควบคุมเขาได้ทั้งสองตัวแล้ว (คือเขาเชื่อฟังคำสั่งเราทั้งสองตัว) พอเราเล่นทีละตัวเสร็จ ก็อาจจะให้มาวิ่งเล่นด้วยกัน โดยเราอยู่ด้วย แต่เราต้องสังเกตุ อย่างใกล้ชิด และทำให้เขารู้กฏของฝูง นั่นคือ ไม่มีใครที่จะแสดงความก้าวร้าว ต่อใครได้ในฝูงถ้าจ่าฝูงไม่อนุญาต ตัวไหนเริ่มขู่ เริ่มแฮ่ก่อน ให้ใช้เสียงที่แสดงถึงอำนาจของเรา ตวาด ให้เขาแยกย้าย ในมือเราอาจจะถือไม้ แล้วใช้ฟาดกับอะไรก็ได้ที่เสียงดังๆ ให้เขาตกใจ แล้วแยกย้ายไปคนละทาง ให้ทำอย่างนี้ทุกๆครั้งที่มีการขู่ จริงๆแล้วเราจะต้องจับตัวที่ขู่ไปเข้ากรงทันทีทันใด จะได้ผลที่ชัดเจนและเร็วมาก แต่ถ้าคุณอยู่คนเดียว กับหมาสองตัวที่คอยดูท่าทาง สัญญาณจากจ่าฝูงอย่างคุณ ห้ามจับคอ แล้วพยายามจะลากตัวใดตัวหนึ่งที่ก้าวร้าวก่อน เพื่อเอาไปเข้ากรงเด็ดขาด เพราะนั่นจะเป็นการเปิดสวิทช์ หรือให้สัญญาณให้ตัวที่เหลือตรงเข้าทำร้ายตัวที่เราจับทันที เพราะมันจะแปลความหมายของเราว่า เราอนุญาตให้เข้าทำร้ายเจ้าตัวนั้น - ดังนั้น ถ้าจะใช้วิธีนี้ เราต้องอยู่สองคน และกรงจะต้องอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้ที่สุด เท่าที่จะใกล้ได้ ป้องกันไม่ให้กัดกัน เป็นวิธีการที่ดีที่สุด แล้วเราค่อยๆ ชี้นำฝูงให้มีลำดับชั้นที่ชัดเจน และเราทำหน้าที่ของจ่าฝูงที่ดีในทุกๆครั้ง เช่นจัดการทันที ที่มีการแสดงอาการก้าวร้าวจากตัวใด ตัวหนึ่ง นั้นจะได้ผลสองทางในทันที คือหนึ่ง เจ้าตัวที่ก้าวร้าวก่อน ก็จะรู้ว่าเราไม่อนุญาต สองเจ้าตัวที่ไม่ก้าวร้าว ก็จะลดความหวาดระแวงลง ว่าจะโดนไล่กัด ต้องป้องกันตัวเอง ทีนี้ เขาทั้งสองตัวก็จะเริ่มลืมการแย่งชิงตำแหน่ง และกลับมาเล่นกันได้อย่างสบายใจเหมือนเดิมครับ ต้องใช้เวลา กับการเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดครับ เอาใจช่วยครับ |
 | ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
ตอนนี้ไปกันใหญ่แล้วค่ะ ลองคุยกับใครๆ ก็บอกว่าให้ลองปล่อยให้เค้าจัดลำดับกันเองพอกลับมาก็ปล่อยให้กัดกัน คราวนี้ตัวน้องแพ้ โชกเลือด เขียวช้ำไปหมด กลุ้มใจมากค่ะ จะขังกรงไว้ เราก็ ออกจากบ้านเช้า 6 โมง กลับดึก ประมาณ 4 ทุ่ม มันคงอยู่ในกรงนานไปไช่ใหมคะ ไม่รู้จะทำยังไง |
| ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
คุณ ramarita Ritt : การปล่อยให้เขาจัดลำดับกันเอง นั้นไม่ถูกทั้งหมดครับ ถ้าเขายังไม่ถึงวัยที่จะฟัดกันเพื่อแย่งชิงลำดับกัน การจัดลำดับกันเองนั้น จะเป็นแค่การประลองกำลังกัน เล็กๆ น้อยๆ เฉยๆ แต่ถ้าถึงวัยประมาณ 8-12 เดือนแล้วนี่ ยากที่เขาจะจัดลำดับกันเองได้ เราจะต้องเป็นผู้ที่ทำหน้าที่ชี้นำครับ การที่เมื่อก่อนไม่มีปัญหา ก็เพราะเจ้าตัวที่อายุน้อยกว่านั้นยังไม่ถึงวัย ที่เป็นวัยรุ่น และอีกอย่างก็คือตัวคุณเองละเลย ที่จะจัดลำดับ และฝึกการเชื่อฟังคำสั่งของเขาทั้งคู่อย่างสม่ำเสมอ ซึ่งเป็นขั้นตอนสำคัญที่จะทำให้สุนัขทั้งสองตัวรู้ว่าเราเท่านั้นที่เป็นจ่าฝูง ตัวเขาทั้งสองเป็นผู้ตาม ไม่ว่าใครจะใหญ่กว่ายังงัย ก็จะต้องฟังเรา เราถึงจะควบคุมสถานะของฝูงไว้ได้นะครับ อาจจะเป็นเพราะเวลาน้อยที่จะมาดูแลเขา คือออกจากบ้าน 6 โมง กลับถึงบ้านสี่ทุ่ม ดังนั้นสุนัขที่อยู่จึงจินตนาการลำดับของตัวเอง ในหัวขึ้นมาเอง โดยที่เราไม่ได้คอยที่จะชี้แนะเขา หรือชี้นำเขา สิ่งที่เกิดขึ้นกับหมาทั้งสองตัวของคณก็คือ เจ้าตัวเล็กตอนนี้จินตนาการว่าตัวเองก็แข็งแกร่ง และมีดีกว่าเหมือนกันเนื่องจากย่างเข้าสู่วัยรุ่น จึงค่อยๆประลองกำลัง กับตัวใหญ่มาเรื่อยๆ จนวันนี้มันพร้อมที่จะก้าวมาเป็นจ่าฝูงแทนเจ้าตัวพี่แล้ว ถึงวันนี้จะแพ้ เมื่อมีโอกาส มันก็จะลองอีก และตัวพี่ซึ่งก็ยังอยู่ในวัยรุ่นเหมือนกัน ก็จะไม่มีทางยอมลงจากตำแหน่งอยู่แล้ว เพราะก็แข็งแกร่งพอๆกัน สิ่งที่ต้องทำ ในวันนี้เลยคือ ต้องแยกบริเวณเขาอย่างเด็ดขาดก่อนอื่น เอาประตูอย่างที่พี่วิเชียรใช้มากั้นก็ได้ครับ...แล้วคุณ ramarita Ritt ต้องเริ่มจริงจังกับการฝึกเขาให้เชื่อฟังคำสั่ง ทั้งคู่ ฝึกทีละตัว เอาแค่คำสั่งนั่งก่อนก็ได้ ก่อนให้เขากินอาหารก็ให้เขานั่งก่อน ก่อนที่จะให้ของเล่นก็ให้เขานั่ง การที่แต่ละตัวยอมทำตามที่เราสั่ง นั่นแสดงว่าเขายอมรับคำสั่งจากเรา และถือว่าเราเป็นเจ้านายเขา เราเป็นจ่าฝูง - ถ้าตัดสินใจเลี้ยงในกรง ก่อนออกจากกรงก็ต้องสั่งให้เขานั่ง แล้วใช้เชือกจูงคล้องเขาแล้วพาเขาเดิน ไปฉี่ ไปอึ เดินเล่นสักระยะ แล้วก็พามาเข้ากรง อย่าปล่อยให้เขาวิ่งเล่นเองโดยอิสระ เพราะการใช้เชือกจูง พาเขาไปที่ต่างๆ นั้นจะทำให้เขารู้ว่าเราสามารถควบคุมเขาได้ตลอดเวลา มันจะเพิ่มความยอมรับในตัวเรา มากยิ่งขึ้นไปอีก ทีนี้ เมื่อมีเวลา วันเสาร์หรืออาทิตย์ ก็อาจจะใส่เชือกจูงทั้งสองตัว มาเดินเล่นรวมกัน (ต้องมีสองคนด้วยนะ คนละตัว) ถ้าตัวใดตัวหนึ่งก้าวร้าวก็ให้เตือน โดยอาจจะกระตุกเชือก และสั่งว่าไม่ดังๆ ให้เขาเลิกก้าวร้าวใส่อีกตัวหนึ่ง ทำเช่นนี้เรื่อยๆ จนกระทั่งเขาทั้งสองยอมรับเรา และยอมรับกันเอง ก็จะแก้ปัญหาได้...แต่ต้องใช้เวลานะครับ อย่างน้อยก็หลายอาทิตย์ ไม่ใช่อยู่ดีๆมันจะยอมรับกันเลย ขึ้นอยู่กับความเอาใจใส่ของเราด้วย การเอาเข้ากรง หรือกั้นบริเวณนั้นเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้น ปัญหาจริงๆ อยู่ที่ตัวเรามากกว่าว่าจะสนใจกับการฝึกเขาให้เชื่อฟังคำสั่งขนาดไหน - เวลาเป็นสิ่งที่เราต้องหามาให้ได้ ไม่ว่าจะเลี้ยงตัวเดียว หรือหลายตัวก็ตาม ไม่อย่างนั้น มันก็ไม่สามารถแก้ปัญหาได้หรอกครับ และอีกอย่างสุนัขที่ตั้งแต่เด็กไม่เคยอยู่ในกรงเลย มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะให้เขายอมรับกรงเป็นบ้านทันที จะมีปัญหาเรื่องการเห่า การหอน ซึ่งรบกวนเพื่อนบ้าน เราจะต้องฝึกเขาให้ชินกับกรงเสียก่อน ซึ่งก็ใช้เวลาเป็นอาทิตย์อยู่เหมือนกัน เลี้ยงสุนัขอย่างบางแก้ว นี่ต้องฝึกครับ แล้วต้องฝึกอย่างสม่ำเสมอด้วย ตั้งแต่สี่เดือนเลย ไม่เช่นนั้นคุณจะมาเจอปัญหาตอนประมาณ 8-15 เดือนนี่แหละครับ ยิ่งเลี้ยงหลายตัวยิ่งแล้วใหญ่ |
| ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
|
 | ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
น้องฮัช กับเพื่อนบ้านก็มีปัญหาเหมือนกัน ตอนที่น้องฮัชอายุได้ประมาณ 6 เดือน เจอรุ่นพี่บ้านแก้ว ก็แสดงความเป็นจ่าฝูง ขย้ำเข้าให้ 4 แผล โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก คุณหมอที่รักษาฮัชบอกว่า บางแก้ว ที่ไม่คุ้นเคยกัน รุ่นพี่จะทำตัวเป็นจ่าฝูง ตลอดเวลา ถ้าผู้น้อยแสดงความอ่อนแอกว่า พี่ใหญ่ก็จะข่มทันที ด้วยการกัดเข้าให้ ที่ดีที่สุดถ้าเลี้ยงบางแก้ว สองตัวขึ้นไป ต้องสร้างวัฒนธรรม Sotus หรือให้เข้าใจในสถานะความเป็นรุ่นพี่ และ รุ่นน้องให้จนพวกเขาเข้าใจ และยอมรับกันให้ได้ก่อน คะ เพื่อนๆ ที่เลี้ยงบางแก้วทุกคน ก็พบปัญหาเหมือนกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่คนเดียว โชคดีนะคะ |
| ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
"ต้องสร้างวัฒนธรรม Sotus หรือให้เข้าใจในสถานะความเป็นรุ่นพี่ และ รุ่นน้องให้จนพวกเขาเข้าใจ และยอมรับกันให้ได้ก่อน" คือการลูบหัว เค้าก่อน เล่นด้วยก่อน ให้กินอาการก่อน ไช่ไหมคะ ช่วยแนะนำด้วยค่ะ |
| ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
|
ผมเจอปัญหาใหม่ครับ หลังจากย้ายตัวหนึ่งไปอยู่ต่างจังหวัด เรื่องของผมมีว่าผมเริ่มจากมีสองตัว (แบงค์ กับยูโร) พอมีตัวที่สาม (พดด้วง) ปรากฏว่า ยูโรแต่เดิมยอมแบงค์ ก็เริ่มมีอาการไม่ยอมรับ ประจวบกับยูโรเองก็ตัวโตขึ้น จึงมีการประลองกันเกิดขึ้น เสน่ห์อะไรก็ไม่รู้ สาวน้อยพดด้วงชอบพี่ยูโรจัง ทุกครั้งที่มีเรื่องทะเลาะ พดด้วงเข้าแจมด้วยการร่วมฟัดแบงค์ไปด้วย สรุปคือแบงค์โดนรุม แต่แบงค์ก็สู้เหลือหลายไม่ยอมง่ายๆ จนโดนสกรัมทำให้ขาหลังถึงกะเผลก (จนเดี๋ยวนี้) ผมเลยจำเป็นต้องตัดสินใจเอาเจ้ายูโรออกไป ให้เหลือแค่สอง คือแบงค์กับพดด้วง ปัญหาใหม่คือ แบงค์จะแสนรู้มาก เหมือนจะเข้าใจคำพูดเราซะทุกเรื่อง ขณะที่พดด้วง สาวน้อยนางงามกลับดื้อจังเลย เราเองก็พยามให้ความเอ็นดูเท่าๆกัน แต่ว่าพดด้วงทำไมถึงดื้อมากๆ ผมสังเกตุว่าเขาเข้าใจเรา แต่ไม่ทำ เช่นเวลาเรียกเข้ากรง แบงค์จะเข้า แต่ด้วงไม่ยอม แถมแสดงอาการปฏิเสธด้วยการวิ่งหนีไปยืนอยู่ห่างๆ จนต้องใช้วิธีเอาอาหารเข้าล่อ ไม่รู้จะสอนเขาด้วยวิธีอย่างไร ตอนนี้พดด้วงแปดเดือนแล้ว แบงค์ก็ขวบกว่า แบงค์พูดรู้เรื่อง แต่หวงเจ้าของ หวงสถานที่ จะว่าไปก็คือดุนั่นแหละ ดุมากๆ เคยถอยหลังสลัดปลอกคอเพื่อไปฟัดกับอริ ขณะที่พดด้วงไม่ยุ่งเรื่องคนอื่น เห็นเขาทะเลาะกัน คุณเธอก็วิ่งหนีไปเสีย จนเดี๋ยวนี้แบ้งค์ยังเดินขาเป๋อยู่เลยครับ |
 | ตอบ: ขอความกรุณาพี่ๆบางแก้วด้วยคะ |
| แฮะ ๆ เคยอยากจะเลี้ยง 2 ต้วเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยอยากเป็นกรรมการห้ามทัพ ถึงแม้จะสามารถยืดอกบอกใครต่อใครได้ว่าเราเลี้ยงนีโมให้เป็นหมาที่ไม่ดื้อ ไม่โหด แต่ก็ยังไม่อาจหาญพอจะเลี้ยงเพิ่ม เพราะตระหนักว่าทุกวันนี้ที่นีโมไม่ดื้อ และเชื่อฟังแม่เป็นอย่างดี เพราะเค้ารู้ว่าเราให้เค้าเต็มที่ เลยไม่อยากให้เค้ารู้สึกว่าเราแบ่งความรักไปให้คนอื่น ถึงขนาดจะเอาเค้ามาเลี้ยงในบ้านคู่กับเค้า กลัวว่าหมานิสัยดีที่เราสอนกันมา จะเสียหมากันคราวนี้เอง โฮ่ โฮ่... |