บางแก้วจะเป็นกันทุกตัวเลย ไอ้เรื่องหวงของกินเนี่ย ของผมก็เป็นเหมือนกันครับ ช่วงที่ยังเล็กๆอยู่เป็นน้อยมาก พอโตขึ้นอีกนิดก็เป็นมั่งไม่เป็นมั่ง มาแสดงอาการชัดๆตอนประมาณสี่ห้าเดือน ผมก็ใช้วิธีจ้องตาซึ่งเป็นการท้าทายโดยตรง พร้อมกับเรียกชื่อเขาให้เขารู้ตัวตลอด ค่อยๆยื่นมือเข้าไปเอาของออกจากปาก (เป็นกระดูกหมูชิ้นโต) มีแยกเขี้ยวนิดหน่อย แล้วก็หุบ พอผมจับกระดูกได้ ก็สั่งว่าปล่อย แล้วค่อยๆดึงออก มันก็ปล่อยแล้วมองตามด้วยสายตาละห้อย ผมก็ลูบหัวลูบตัวพร้อมกับชมว่าเก่งมากๆ แล้วก็คืนกระดูกให้ไปแทะต่อ ทำซ้ำสองครั้ง หลังจากนั้นก็ไม่มีขู่อีกเลย ไม่ว่าเขาจะกิน จะคาบอะไรอยู่ในปากก็ตาม ดึงออกได้ด้วยดีครับ แต่ถ้าเป็นคนอื่นก็จะมีขู่อยู่ แต่กับผมกับแม่ผมเนี่ย ยอมหมดครับ

ที่หลายๆท่านบอกมาถูกต้องครับ ต้องแสดงว่าเราคือจ่าฝูง คือผู้ที่แข็งแรงกว่า คือคนที่ให้ชีวิตเขา ให้ทุกสิ่งทุกอย่าง เขาจะสิโรราบโดยดี ไม่มีข้อแม้ใดๆ...อ้อ ยกเว้นตอนหลับสนิท อย่าไปโดนตัวเขาเด็ดขาด เพราะเกือบโดนเข้ากับตัวเอง มันนอนอยู่ข้างๆเก้าอี้ล้อเลื่อน พอขยับตัว ล้อไปสกิดถูกหางเข้า แว้งมาทันทีเลย อาศัยเร็วกว่าก็เลยรอดเขี้ยวมาได้ พร้อมๆกับตวาดเสียงดัง เฮ้ย! ไปหนึ่งที ได้สติก็หันมาค้อนให้ แล้วก็นอนต่อไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..เอากับมัน ทำซะตกใจหมดเลย นับจากนั้น ถ้าเห็นมันนอนอยู่ แล้วจะเดินเฉียดไปใกล้มัน ก็จะเรียกให้มันลืมตามามองเราก่อน ทีนี้ก็ปลอดภัยไร้กังวลครับ