ป้าชัชก็เคยโดนบางแก้วที่บ้านกรุงเทพฯกัดเหมือนกัน 

บ้านป้าที่กรุงเทพฯ มีบางแก้วเพศผู้ชื่อ เจ้าเดโล่ ปกติเค้าไม่ดุและไม่เคยกัดใคร เพื่อน ๆ ของใครมาก็เข้าบ้านได้ ถ้าเจ้าของพาเข้ามาและบอกเค้า วันหนึ่งป้าไปค้างกรุงเทพฯ ก็อุส่าห์ถักสายจูงไปและพาเค้าออกเดินเที่ยว เค้ามีความสุขมากที่ได้ออกนอกบ้าน ระหว่างเดินถึงกลางซอยเจอหมาจรหรือหมาเจ้าถิ่นแถวนั้นวิ่งรี่มาหาประมาณ 3 ตัว ป้าก็เลยกระทืบเท้าใส่เจ้าหมาจรเหล่านั้นเพื่อไล่ให้เค้าหนีไปด้วยกลัวว่าจะเกิดศึก ปรากฏว่าเจ้าเดโล่หันขวับมางับขาป้าเลย เลือดออกซิบ ๆ ป้าเลยลากเค้ากลับบ้าน เพื่อจะได้คุยกันว่าทำไมทำกับแม่อย่างนี้ พอเราอารมณ์ดีแล้วก็ได้คิดนะว่าเค้าคงไม่ได้ตั้งใจงับ แต่เป็นเพราะตกใจที่มีเสียงกระทืบเท้าดัง ๆ ที่ข้างตัวเค้า เค้าคงนึกว่ามีศัตรูเข้ามาอีกด้านเลยงับศัตรูเข้าให้ ป้าเลยได้บทเรียนจากเค้าอีกบทหนึ่งว่า "อย่าทำให้หนูตกใจ" ซึ่งอั่งเปาก็เป็น ถ้าเค้าหลับอยู่อย่าไปจับตัว ต้องเรียกให้รู้ก่อนว่าใครจะเข้าไป ไม่งั้นหันขวับมาเตรียมงับทุกครั้ง

การเลี้ยงบางแก้วคงมีเสน่ห์ตรงนี้ด้วย ที่ได้มีโอกาส "เรียนรู้ความคิดความรู้สึกของผู้อื่น" 

น้องบอล ตัวที่น้องบอลกล่าวถึง คือ เจ้าเมเม่ หรือเปล่าจ๊ะ