ก่อนอื่นขอสวัสดีครับ  ส่วนคำตอบนั้นมันมีหลายปัจจัยมากครับ  เริ่มจากรถที่ไปเป็นรถใคร  ตอนไปจะจัดที่นั่งแบบไหน  เคยฝึกนั่งรถนานๆหรือเปล่า ฯลฯ

1 ถ้าเป็นรถของพี่เองแล้วเขาเคยขึ้น  รถคันนั้นก็ถือเป็นอาณาเขตของเขาครับ

2 ตอนเดินทางจัดที่นั่งแบบใด คือถ้าให้เขาอยู่ในกรงหรือในบ๊อกใส่สุนัขก็จะปลอดภัยขึ้นครับ  แต่ถ้าไม่ได้ใส่กรงตอนนั่งในรถต้องควบคุมดีๆครับ  และบอกเพื่อนๆของพี่ด้วยว่า  มืออย่าไว  อย่าจ้องตาเฉาก๊วย ทำเฉยๆไว้มันจะเห่าหรือขู่ให้เฉยๆและมองด้วยหางตา  อย่าเสียดังโดยไม่จำเป็น

3 ผูกมิตรครับ หมาทุกตัวชอบของกินครับ ก็ให้ของกินพวกสแน็ค หรือตับต้มก็ได้(หรือของที่เฉาก๊วยโปรด)

4 เตรียมตัวเฉาก๊วย  เมื่อต้องนั่งรถนานๆ เริ่มจากงดกินข้าว(ถ้าเดินทางสายๆให้งดเช้า)ให้กินแต่น้ำนิดหน่อย เตรียมหนังสือพิม  ถุงพลาสติก  ชามน้ำ  โดยพี่เจ้าของก็ต้องคอยสังเกตุเขาด้วยว่ามีอาการน้ำลายยืดไหม จะอ้วกหรือเปล่า  ถ้ามีอาการให้หยุดรถพาลงมาเดินกินน้ำสักแปปนึง  ดูอาการดีขึ้นเดินทางต่อครับ  และอีกเรื่องผมว่าสำคัญคือแนะนำให้หยดยาฆ่าหรือป้องกันเห็บหมัดไว้ก่อนวันเดินทางสักประมาณอาทิตย์นึงเพื่อป้องกันพวกพยาธิภายนอกเนื่อจากไปสถานที่ไม่คุ้นเคยอาจแพ้พวกยุงทะเล ฯลฯ ได้ครับ 

อันนี้ไม่แน่ใจว่ามันได้เชื้อพ่อ(จูล่ง)มันมาไหม  คือจูล่งมันจะต้องนั่งเบาะหน้าด้านข้างคนขับอย่างเดียวถ้าไม่ได้นั่งมันจะอารมย์เสีย และจะปีนมานั่งเบาะหน้าให้จงได้ไม่ว่าจะมีคนนั่งอยู่หรือไม่จูล่งก็ไม่สนมันจะปีนจากข้างหลังมานั่งบนตักคนนั่งเบาะหน้าเสมอ

ป.ล.การควบคุมโดยใส่สายจูงเจ้าของพึ่งจับให้สั้นที่สุดครับ  และอีกอย่างที่มันขู่มันไม่ได้ดุครับแต่มันกลัวและระแวงครับ