เกริ่นเรื่อง

ตลาดนัดสวนจตุจักรในเย็นวันนั้นคราคร่ำไปด้วยผู้คนมากมายจากทั่วทุกสารทิศที่ต่างมุ่งหน้ามาด้วยวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกัน นอกจากเสื้อผ้าและของกินของใช้ราคาถูกแล้ว เป็นที่รู้จักกันดีว่า ถ้าต้องการหาสัตว์เลี้ยงสักตัว ไม่ว่าจะเป็นแมว หมา ปลา นก หรือ สัตว์หายากอื่นๆ ก็สามารถมาหาซื้อได้จากตลาดนัดสวนจตุจักรแห่งนี้

ผมกับลูกสาวก็เป็นหนึ่งในฝูงชนที่เดินทางมาด้วยวัตถุประสงค์ที่จะหาซื้อลูกสุนัขไปเลี้ยงไว้ดูเล่นเป็นเพื่อนเช่นกัน

หลังจากเดินดูตามคอกสุนัขพันธุ์ต่างประเทศราคาแพงไปหลายร้าน ก็ยังไม่มีสุนัขที่ถูกใจ( ลูกสาว ) จนฟ้าเริ่มมืด ผู้คนเริ่มจะทยอยกลับบ้านกันแล้ว จึงบอกลูกสาวว่ารอไว้วันหลังค่อยกลับมาหาซื้อใหม่ ในขณะที่เดินกลับออกมาถึงสี่แยก บังเอิญได้พบกับหญิงชาวบ้านคนหนึ่งนำลูกสุนัขสีดำใส่ตะกร้ามายืนขายอยู่ตัวหนึ่ง สีหน้าท่าทางของหญิงคนนั้นคล้ายกับมีความกังวลอะไรบางอย่างอยู่ในใจ เช่นเดียวกับสุนัขของเธอที่นั่งสงบอยู่ในตะกร้า จ้องมองผู้คนที่ผ่านไปมาด้วยแววตาบริสุทธ์คล้ายกับจะบอกว่า “ช่วยรับหนูไปด้วยนะคะ หนูไม่อยากให้แม่ต้องลำบาก“

คืนนั้น เรากลับถึงบ้านพร้อมกับสมาชิกใหม่ 1 ตัว แต่สิ่งสำคัญที่ผมได้จากตลาดนัดสวนจตุจักรในวันนั้น มันไม่ใช่สุนัขสีดำหูตั้งตัวนี้แต่เพียงอย่างเดียว ผมยังได้ข้อคิดเตือนใจจากคำคมบนแผ่นป้ายหน้าร้านขายสุนัขแห่งหนึ่งที่เขียนว่า

“มีหมาเป็นเพื่อนดีกว่ามีเพื่อนหมาๆ”

อ่านต่อ บทที่ ๑