ชุมชนคนรักหมาบางแก้ว

บรูโน่

เมื่อพุธที่แล้วน้องผมเอาน้องหมากลับมาที่บ้านตัวนึง แรกๆ ผมกับแม่ก็ไม่อยากให้เอามาเลี้ยงเพราะกลางวันไม่ค่อยมีคนอยู่บ้าน แต่หลังจากที่เขามาอยู่กับเราไม่กี่วัน ทุกคนในบ้านต่างก็หลงรักเขา เขาเป็น "บางแก้ว" ที่ทุกคนว่าดุนักหนา (อีกข้อที่แม่ผมกลัว) แต่เมื่อเราเจอเขาจริงๆ กลับหลงเสน่ห์บางอย่างในตัวเขา พักหลังนี่ผมจะอยู่บ้านทุกวันคนเดียว ตั้งแต่เขามาก็คลายเหงาไปได้เยอะ มีเพื่อนเล่น มีเพื่อนวิ่งออกกำลังด้วยกัน เย็นๆ แม่และน้องกลับมาก็มาเล่นกับเขา เขาฉลาดมาก ทุกๆ เรื่องที่พวกเราคุยกันก็จะมีเรื่องของเขามาอยู่ด้วย เช่น ไปหาหมอที่ไหน พาไปฝึกที่ไหนดี หาอะไรให้เขากินดี หากรงให้เขาอยู่ จะตั้งตรงไหน....

จนกระทั่ง....เช้ามืดเมื่อวานนี้ (วันศุกร์) แม่ผมตรงรี่เข้ามาที่ห้องนอนผมพร้อมกับเสียงร้องฟูมฟาย พร่ำว่า "แม่ฆ่ามันตายแล้ว...." ผมตกใจตื่นรีบลงมาข้างล่าง เห็นน้องชายผมอยู่กับร่างที่นอนนิ่งอยู่ที่ลานจอดรถ มันเป็นท่านอนที่ดูเหมือนปกติของมันเวลาที่ให้ผมเกาท้องให้มัน พอเห็นสภาพแล้ว ผมถึงกับทรุดลงไป ขณะที่คุณแม่ผมก็พร่ำร้องอยู่ตลอดเวลาว่าท่านเป็นคนผิด ท่านเป็นคนฆ่ามัน...รถที่คุณแม่ผมจะขับออกจากบ้านไปทำงาน...ล้อหลัง คือ เพชรฆาต... Crying or Very sad

ที่พรากน้องชายคนใหม่ของผมไป

เมื่อวานนี้หลังจากแม่กับน้องผมออกจากบ้านไปแล้ว ผมต้องอยู่กับร่างของเขา และหาทางที่จะจัดการ พวกเราไม่รู้ว่าจะทำไงดี จะไปฝังที่ไหน สุดท้าย เราก็คิดว่าให้เขาอยู่กับเราตลอดไป ณ ตอนนี้เขาอยู่กับเราในสนามหญ้าที่เขาชอบไปนอนเล่น เราได้แต่หวังว่าเขาจะหลับสบาย...อยู่กับเราตลอดไป

เขาอายุเพียง 2 เดือนกว่าๆ เท่านั้น และมาอยู่กับเราเพียงแค่อาทิตย์เดียว เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่เปลี่ยนครอบครัวเราไปอย่างมากมาย และทำให้เรารู้ว่าเรายังไม่พร้อม..ไม่พร้อมที่เลี้ยงเขา...ไม่พร้อมที่จะเสียใจ..และสูญเสีย

....หลับให้สบายนะ...เธอจะอยู่ในใจพวกเราตลอดไป...

ป.ล. ขณะที่ผมกำลังโพสต์อยู่ กรงที่เราสั่งทำก็มาส่งที่บ้านครับ มันช่างตอกย้ำผมและคุณแม่อย่างที่สุด

pingpong · ตอบเมื่อ: Sat Nov 27, 2004 10:26 am เรื่อง:

เสียใจด้วยครับ นึกเสียว่ามันหมดเวรหมดกรรม

แต่ดีใจที่น้องหมายังฝากความทรงจำดีๆไว้ให้

ถ้าทำใจได้แล้ว น่าจะหามาเลี้ยงใหม่สักตัว

โป๋ · ตอบเมื่อ: Sat Nov 27, 2004 11:37 am เรื่อง:

อยากให้อ่านบทความนี้ครับ

---------------------------------------------------------------------------

พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์

พุทธพจน์ที่วา “การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์” นั้น เป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้ พระพุทธองค์ตรัสประโยคนี้ ก็เพื่อเตือนผู้คนมิให้ตกอยู่ในความประมาท ให้พร่ำบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่าอนิจจังไม่เที่ยงเมื่อถึงคราวต้องพลัดพรากจากกันก้จะได้ไม่เศร้าโศกเสียใจมากเกินไป เพราะมันเป็นเรื่องที่ต้องเจอะเจอ ต่อให้รักแค่ไหนสักวันหนึ่งก็ต้องจากกัน ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด โดยเฉพาะเรื่องของ “เกิด แก่ เจ็บ และตาย” วงจรที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของสิ่งมีชีวิต

รวมทั้งเรื่องของหมา…
ใครที่ไม่เคยมีหมาเป็นของตนเองอาจไม่เข้าใจความรู้สึกของคนรักหมายามพลัดพราก แต่สำหรับพวกเราแล้ว มากน้อยล้วนต้องผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาแล้วทั้งสิ้น

อย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้วว่า ผมและครอบครัวนั้น นับจนบัดนี้จำนวนหมาที่เลี้ยงดูกันมา นิ้วมือนับสองเที่ยวก็ยังขาดไปอีกหนึ่ง ตอบง่าย ๆ ก็คือ 21 ตัว ตัวสุดท้ายชื่อสาวน้อยคอกเกอร์ สแปเนียบสีดำสนิทที่เราเรียนกว่าเป็น “ลูกสาวคนสุดท้อง” ซึ่งมีนามตามท้องเรื่องว่า “ดอลล่าร์”

ดอลล่าอยู่กับเราตั้งแต่อายุได้ไม่กี่เดือนและจากเราไปเมื่อ 4 ปี ที่แล้ว เมื่ออายุประมาณ 12 ปี ซึ่งถ้าเป็นคนก็ต้องถือว่าชรามากแล้ว ดอลล่าร์ตายไปด้วยโรคมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง ซึ่งไม่มีทางรักษา แต่เราก็ทุ่มเทดูแลรักษาเธออย่างดีที่สุดตามคำแนะนำของสัตวแพทย์

ผ่านการอยู่ร่วมกับเพื่อนรักสี่ขามาแล้ว 21 ตัว เราก็จึงมีประสบการณ์ของการพลัดพรากมาแล้ว 21 ครั้ง หมาทั้ง 21 ตัวที่เราได้เขามาอยู่เป็นเพื่อนนั้น แต่ละตัวก็มีสาเหตุที่พลัดพรากจากเราแตกต่างกันไป มิคกี้ หมาตัวแรกออกไปหาเรื่องทะเลาะกับหมานอกบ้านกลางดึกแล้วถูกรุมกัดตายไป กว่าจะรู้เรื่องและหาศพได้ก็เช้าวันต่อมา

ไอ้บู๊ หมาคุ้มดีคุ้มร้ายและมีพฤติกรรมแบบเจ้าพ่อมาเฟียวิ่งไล่หมาต่างถิ่นที่มาเกะกะแถวหน้าบ้านแล้วถูกรถยนต์ชนตาย แม่เซ็กซี่อยู่กับเราจนอายุได้ 12 ปี แล้วไปเสียทีไอ้หนุ่มนิรนามจนตั้งท้องขึ้นมาตอนแก่ แต่เสียชีวิตเพราะถูกคนใจร้ายข้างบ้านตีเอาจนแท้งลูกตาย

ไอ้ปอมพันธ์มินิเอเจอร์ ฟินเชอร์ ตัวกระจิ๋วจอมซ่าวิ่งเล่นในบ้านแล้วหัวชนกระถางบัวตาย แล้วก็ยังมีการตายหมู่ด้วยโรคติดต่อ-ดิสเทมเปอร์ของลูกหมา 3 ตัว ที่เราเพิ่งเอาเข้าบ้านมาจากร้ายขายหมาที่ไม่รับผิดชอบแถวจตุจักร ฯลฯ

ถามคนรักหมาด้วยกันหน่อยว่า เมื่อหมาของคุณต้องพลัดพรากจากไปนั้นพร้อม ๆ กับความเสียใจที่เกิดขึ้น อะไรที่คุณคิดตามมาในทันที

เหมือนครอบครัวเราไหมคือสัญญากับตัวเองว่าต่อนี้ไปจะไม่หาหมาตัวใหม่มาเข้าบ้านอีกแล้วด้วยเหตุที่ว่าไม่อยากต้องพบกับความเศร้าโศกเสียใจอย่างนี้อีก

ผมเชื่อว่าหลายท่านคงมีความรู้สึกเช่นเดียวกันนี้

ถามต่อไปว่า แล้วจากนั้นเมื่อความเสียใจเริ่มบรรเทาลง คุณจะเป็นอย่างครอบครัวผมหรือไม่

คืออีกสักพักหนึ่งเท่านั้น คุณก็รู้สึกทุรนทุรายจนแทบจะอยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ บ้านที่เคยมีหมาแล้ววันหนึ่งไม่มี คุณจะรู้สึกได้เลยว่ามันเหมือนกับขาดอะไรไปบางอย่าง ตื่นมาตอนเช้าเคยได้ทักทายได้ไต่ถามสารทุกข์สุกดิบกัน ได้ให้อาหารได้เกาซอกหูให้เขา ได้เห็นความรักความผูกพันที่ลูก ๆ ของเรามีต่อหมาในบ้าน ฯลฯ
อยู่ได้ไม่นานครับความคิดที่ว่าต่อจากนี้ไปจะไม่หาหมาตัวใหม่เข้าบ้านอีกแล้ว ก็ค่อย ๆ จางหายไป แล้วต่อมาอีกไม่นานเช่นเดียวกัน คุณก็จะมีหมาตัวใหม่มาอยู่ในบ้านเหมือนอย่างที่เคยเป็นมาช้านาน

แล้วความรู้สึกดี ๆ บรรยากาศดี ๆ ก็กลับมาอีกครั้งหนึ่ง ถึงตอนนี้ คุณก็อาจแอบท่อง “รักแล้วต้องลืมคำว่าเสียใจ” ไว้อธิบายกับตัวเอง
ครับ…ร้อยละเกือบร้อยของคนรักหมา ล้วนเป็นเช่นนี้ทั้งนั้น บ้านที่เคยมีหมาอย่างไรก็ต้องมีหมา

แต่อย่าลืมหมั่นท่อง “พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์” ไว้ด้วยนะครับ เมื่อวันนั้นมาถึง!!!

***************

จาก คอลัม คนรักหมา หนังสือพิมพ์ คม ชัด ลึก
บัญชร ชวยาลศิลป์
bunchon1@hotmail.com

nooa80 · เข้าร่วม: 21 Nov 2004 ตอบ: 32

เสียใจด้วยนะคะ อายุเท่ากับน้องมาเก๊าเลย กำลังน่ารักเชียว เค้าคงทำบุญกับเรามาเพียงแค่นี้

พี่สาวคีโน่ · เข้าร่วม: 06 Sep 2004 ตอบ: 38

เสียใจด้วยนะคับ เพิ่งบอกว่าบรูโน่หน้าตาคล้ายคีโน่ไปหยกๆ เลยทีกทักเอาว่า ตัวเองก็สนิทกับบรูโน่เหมือนกัน ขอให้ครอบครัวของคุณบรูโน่หายจากความโศกเศร้าในเร็ววัน บทความที่คุณโป๋ เอามาให้อ่าน ดีมากๆ และต้องขอบคุณมากๆที่เอามาให้อ่าน (พลอยรับส่วนบุญไปด้วย) และหวังว่าคุณแม่ของบรูโน่จะไม่โทษตัวท่านเองอีก (เหมือนกับที่เราเป็น ตอนที่ลูกสาวตายไป 2 ตัว)

บรูโน่ไปสวรรค์แล้วคับ ยังไม่ได้ทำบาปอะไร ไม่ต้องมาวนเวียนอยู่บนโลกที่วุ่นวายใบนี้ อย่างน้อย หนึ่งอาทิตย์กับครอบครัวคุณบรูโน่ เค้าก็คงมีความสุขไม่น้อย

ทำบุญให้บรูโน่บ้างนะคับ แล้วก็เข้มแข็งเข้าไว้

toetam · เข้าร่วม: 05 Sep 2004 ตอบ: 24

เสียใจด้วยนะคะ Crying or Very sad

ธารา แม่ทาโร่คุง · เข้าร่วม: 22 Sep 2004 ตอบ: 123

เสียใจด้วยคะ เค้ายังเด็กอยู่เลย เข้าใจถึงความรู้สึกคะ อย่างที่คุณโป๋บอก
การพลัดพรากจากสิ่งที่รักย่อมเป็นทุกข์
ที่บอกว่าเข้าใจความรู้สึก เพราะเคยเจออย่างนี้มาแล้ว
แต่เป็นกับแมว ตัวโปรด เค้าคุ้นเคยกับรถเรา และไม่ยอมถอยหนี
ก็เลยเหยียบไป เค้าร้องแง๊ว แค่หน่อยเดียว แล้วก็เงียบไป
ตอนแรก ช๊อคเลยคะ ทำอะไรไม่ถูก เค้านิ่งไป เหมือนบรูโน่นี่แหละคะ
ก็เลยลูบหัวเค้า และบอกว่า ไปสบายเถอะลูก แม่ขอโทษ แม่ไม่ได้ตั้งใจ
และขุดหลุมฝังเค้า ไป ร้องไป ฝังไป Crying or Very sad

บรูโน่ · ตอบเมื่อ: Wed Dec 01, 2004 12:30 am เรื่อง:

ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคนนะครับ และโดยเฉพาะคุณโป๋ สำหรับบทความดีๆ ที่ช่วยผมอย่างมาก

เพื่อนบางแก้ว 01-6667151 · ตอบเมื่อ: Wed Dec 01, 2004 4:04 pm เรื่อง:

เสียใจด้วยครับ อย่าให้มีเรื่องเศร้าๆ เช่นนี้เกิดขึ้นกับใครอีกเลย ขอให้เจ้าบรูโน่น้อยจงมีความสุขและหลับให้สบาย

แม่ตังเม/แตงโม · ตอบเมื่อ: Thu Dec 09, 2004 4:14 pm เรื่อง:

ถ้าแตงโมมีลูก จะยกให้ 1 ตัวนะคะ ไม่ต้องเสียใจ Crying or Very sad

ตอนนี้ตังเม/แตงโม อายุ 13 เดือน เป็นสัดไป 1 ครั้ง เดือน ต.ค.47 แต่ไม่แน่ใจว่าผสมกันหรือเปล่า เพราะคนในบ้านไม่มีใครเห็น จะไปถามข้างบ้าน ว่าเห็นเด็กของเรา อิ๊อ๊ะ กันหรือเปล่า ก็กลัวเขาจะด่าเอา ตอนนี้ก็ได้แต่ดูอาการของแตงโม เขาอ้วนขึ้นเยอะเลย
ตังเม/แตงโม ดุมากๆในสายตาคนนอกบ้าน เพื่อนมายังไม่กล้าเข้าบ้านเลยค่ะ แล้วเราก็จับไม่อยู่ด้วยแรงเขาเยอะ ไม่มีกรงขังเขา ปล่อยอิสสระ แต่เขาเป็นเหมือนเด็กเล็กๆสำหรับเรา เขากลัวเรามาก กลัวไม่รัก กลัวโดนตี จะอ้อนคลุกวงในตลอด
เราพูดจริงๆนะ ถ้ายังอยากเลี้ยงบางแก้วอีก ไม่ต้องกลัวเรื่องดุ เพราะต้องดุอยู่แล้ว แต่ถ้าคนเลี้ยงรักอย่างเราเลี้ยงสองตัวพร้อมกัน เขารักเราแน่ๆ เราให้กินอาหารเหมือนเรา ทำใหม่ๆ ข้าวหอมมะลิอย่างดีที่เรากิน ขนมชนิดเดียวกับเรากิน แม้แต่ลูกของเรายังชอบแย่อาหารสุนัขที่เราทำหรือซื้อให้กินเลย
ถ้ามีตัวน้อยเกิด เราจะมาบอกให้ติดต่อกลับนะ Sad

ป้าชัช · ตอบเมื่อ: Thu Dec 09, 2004 5:38 pm เรื่อง:

ดีใจที่เห็นแม่แตงโมกะตังเมรักลูกบางแก้วมาก ๆ อย่างนี้ เพราะติดตามข่าวของเค้าอย่างเงียบ ๆ จากคุณรัชต์เสมอ
ป้าชัชว่าถ้าเป็นบุญของบางแก้วจริงแล้ว ป้าภาวนาให้ทั้งสองตัวไม่ปิ๊งกันเอง และอย่าให้เค้าท้องเลย เพราะเกรงว่าลูกที่เกิดมาจะไม่ดีเท่าที่ควรจะเป็น เหมือนคนนะค่ะ ที่โบราณเค้าห้ามไว้ไม่ให้พี่น้องแต่งงานกัน
คุณรัชต์จับเค้าแยกกันเวลาเค้าเป็นสัดด้วย ถ้าอยากได้ลูกเค้าจริง ๆ ขอร้องให้นำไปผสมกับสายอื่นค่ะ บางทีป้าชัชอาจหาพ่อแม่พันธุ์สวย ๆ ที่เป็นแชมป์ให้ได้ด้วยนะค่ะ ขอเพียงอย่าให้เค้าผสมกันเองนะค่ะ
ด้วยความเคารพ

carnivore · เข้าร่วม: 06 Sep 2004 ตอบ: 74

มาช่วยป้าชัชภาวนาค่ะ.....จำได้ว่า สองตัวนี้เป็นพี่น้องกัน มิหนำซ้ำพ่อเขา ก็ให้ลูกตอนที่ตัวเองอายุเพียง 8 เดือน เพิ่งจะเป็นวัยรุ่น ยังไม่สมบูรณ์พันธุ์เต็มที่เสียด้วยซ้ำ เป็นเคสที่จำได้ขึ้นใจ ตัวเองก็ภาวนามาตลอด ว่าขออย่าให้เขาผสมกันเองเลย

การผสมพันธุ์สัตว์สายเลือดเดียวกันนั้น เป็นเรื่องต้องห้าม อันเป็นที่รู้กันสำหรับผู้เพาะพันธุ์สัตว์โดยทั่วไป หากจะทำ ก็เฉพาะในกรณีพิเศษจริงๆ ที่พ่อกับแม่มีลักษณะเด่นที่พึงประสงค์มากๆ และสืบประวัติบรรพบุรุษในสายย้อนขึ้นไป ไม่พบลักษณะไม่พึงประสงค์(ไม่มียีนด้อย)เลย ซึ่งทั้งนี้ จะทำโดยผู้เพาะพันธุ์ที่มีความรู้ความเข้าใจ ในหลักพันธุกรรมศาสตร์เป็นอย่างดี และมีประสบการณ์สูงจริงๆเท่านั้น

nupang

ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ Crying or Very sad

ที่บ้านแป้งก็เหมือนกันค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็เตือนถ้าเลี้ยงสัตว์เราก็ต้องทำใจเพราะอายุเขาสั้นกว่าเรา....คิดเสียว่าเขากับเราบุญทำกรรมร่วมกันมาแค่นี้ ไม่ว่าเขาจะตายเพราะอะไร อย่าลืมไปทำบุญกรวดน้ำให้เขานะค่ะ....แล้วพร้อมเมื่อไหร่ค่อยหามาเลี้ยง ไม่สายไปหรอกค่ะ

... · ผู้เยี่ยมชม

เศร้าจังครับ สงสารมัน

... · ผู้เยี่ยมชม

เศร้าจังครับ สงสารมัน